Τραγούδια για τον θάνατο

Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου


Άνοιξε Πέτρο άνοιξε να μπω να ξαποστάσω
από τη γη στον ουρανό κουράστηκα να φτάσω
τι παριστάνεις τα ες ες και μου γυρεύεις πάσο
θα μ' αναγκάσεις τελικά το στόμα να χαλάσω

Τι εισιτήριο ζητάς και πώς να στο πληρώσω
εγώ δεν αξιώθηκα τα χρέη μου να δώσω
ήρθα για να ξεκουραστώ δεν ήρθα να μαλώσω
τι εισιτήριο ζητάς και πώς να στο πληρώσω

Άνοιξε στον Πανάγαθο να μπω να μαρτυρήσω
κι αν θα μου βρει παράπτωμα με ξαναστέλνεις πίσω
ξέρω καλά τι θα του πω και πώς θα καθαρίσω
και λέγε ποιος με κάρφωσε στα μούτρα να τον φτύσω

Ώσπου να βρεις το φάκελο εγώ θα ξεπαγιάσω
βάλε με στου παράδεισου τον κήπο να πλαγιάσω
φέρε και κάνα δυο ουρί να το διασκεδάσω
ή πες μου πού είναι η κόλαση να πάω εκεί ν' αγιάσω

Μόνο ο Παντοκράτορας θα πει αν είμαι εντάξει
οργίασα με το μυαλό μα ελάχιστα στην πράξη
κι αν θα με κρίνει ένοχο αυτός θα με πατάξει
εσύ είσα σκέτος θυρωρός και να κρατάς την τάξη

Στον κόσμο όσο περπάτησα λαδιές δεν έχω κάνει
εξόν από κάνα πιοτό κι από κάνα φουστάνι
και μια φορά αγανάκτησα με κάποιον παπαγιάννη
αν λεν πως βαριαμάρτησα υπάρχουν και ρουφιάνοι

Ακης Πάνου-Στέλιος Καζαντζίδης

Η ζωή μου όλη


Η ζωή μου όλη είναι μια ευθύνη
όλα μου τα παίρνει τίποτα δεν δίνει ,
η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι
που έχω πέσει μέσα και με σιγοψήνει .

Η ζωή μου όλη μια ανοησία
και η μοναδική μου περιουσία ,
η ζωή μου όλη είναι μια θυσία
που σκοπό δεν έχει ούτε σημασία .

Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο
που δεν το γουστάρω και όλο στο φουμάρω
και όταν γίνει γόπα κέρασμα στον χάρο
όταν έρθει η ώρα και τον ετρακάρω .

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Χατζής

O ΣΤΡΑΤΗΣ


Tα νιάτα του έφαγε ο Στρατής
στα ναυπηγεία ολημερίς
φτιάχνει τα πιο γερά σκαριά
να παν οι άλλοι μακριά
να ταξιδέψουνε τη γη
οι τυχεροί, οι τυχεροί

T' απόβραδο στο καπηλειό
με τον Γιωργή τον παραγιό
λένε για χώρες μακρινές
που δεν τις είδανε ποτές
ζηλεύουνε τους ναυτικούς
τους τυχερούς, τους τυχερούς

Σαράντα χρόνια στη δουλειά
φτιάχνει καράβια σα πουλιά
κι αυτός καρφώθηκε εδώ,
δέντρο παλιό, δέντρο ξερό,
να καμαρώνει τους αϊτούς
τους τυχερούς, τους τυχερούς

Όταν πεθάνω, βρε Γιωργή
όταν σαλπάρω από τη γη
βάλε στη κάσα μου πανιά
βάλε της άλμπουρα, σκοινιά
πες πως ταξίδεψε κι αυτός
ο τυχερός, ο τυχερός..









Αν σκέφτεσαι ένα χρόνο μπροστά-σπείρε ένα σπόρο.
Αν σκέφτεσαι δέκα χρόνια μπροστά-φύτεψε ένα δέντρο.
Αν σκέφτεσαι εκατό χρόνια μπροστά-μόρφωσε το λαό.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 26-11-2006 13:04 ]

Νίκος Γκάτσος -Μάνος Χατζηδάκις



Ήλιε μου ήλιε μου βασιλιά μου μη μ' αφήνεις σήμερα
συννεφιά συννεφιά στην καρδιά μου στο κορμί μου σίδερα.
Αγόρι ματωμένο θεριά σε ζώσανε
χαράματα σε πήραν και σε σταυρώσανε.
Ήλιε μου ήλιε μου βασιλιά μου πες μου τι μου ζήλεψες
φώτισες μια στιγμή την καρδιά μου κι ύστερα βασίλεψες.
Αγόρι ματωμένο θεριά σε ζώσανε
χαράματα σε πήραν και σε σταυρώσανε.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 26-11-2006 13:35 ]

Δυο γιους είχες μανούλα μου Μίκης Θεοδωράκης

Δυο γιους είχες μανούλα μου δυο δέντρα δυο ποτάμια
δυο κάστρα Βενετσιάνικα δυο δυόσμους δυο λαχτάρες
Ένας για την ανατολή κι ο άλλος για τη δύση
κι εσύ στη μέση μοναχή μιλάς ρωτάς μιλάς ρωτάς τον ήλιο
Ήλιε που βλέπεις τα βουνά που βλέπεις τα ποτάμια
όπου θωρείς τα πάθη μας και τις φτωχές μανούλες
Αν δεις τον Παύλο φώναξε και τον Ανδρέα πες μου
μ' ένα καημό τ' ανάστησα μ' ένα λυγμό μ' ένα λυγμό τα 'γέννου
Μα 'κείνοι παίρνουνε βουνά διαβαίνουνε ποτάμια
ο ένας τον άλλο ψάχνουνε για ν' αλληλοσφαγούνε
Κι εκεί στο πιό ψηλό βουνό στην πιό ψηλή ραχούλα
σιγά κοντά πλαγιάζουνε κι όνειρο ί- κι όνειρο ίδιο βλέπουν
Στης μάνας τρέχουνε κι οι δυο το νεκρικό κρεβάτι
μαζί τα χέρια δίνουνε της κλείνουνε τα μάτια
Και τα μαχαίρια μπήγουνε βαθιά μέσα στο χώμα
κι απ' έκει ανάβλυσε νερό να πιεις να ξε- να πιεις να ξεδιψάσεις

το έβαλα χθες αυτό αγαπητέ προσήλιε..!
Ααααα....δε με διαβάζεις μου φαίνεται

το προηγούμενο λέω

Αν σκέφτεσαι ένα χρόνο μπροστά-σπείρε ένα σπόρο.
Αν σκέφτεσαι δέκα χρόνια μπροστά-φύτεψε ένα δέντρο.
Αν σκέφτεσαι εκατό χρόνια μπροστά-μόρφωσε το λαό.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : margo στις 26-11-2006 13:19 ]

Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς

Γιάγκος Αραβαντινός-Μάνος Χατζηδάκις



Αγάπη μου σε γύρευα σ' αυγή και σε φεγγάρι και στα ψηλά τα σύννεφα σε γύρευα τυφλός,

μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή κι η δροσερή σου χάρη αγάπη μου σε γύρεψα γιατί ήσουν ουρανός.

Κι αν ο Θεός που σ' έπλασε με μιαν ευχή μεγάλη να 'χεις αστέρι στα μαλλιά και μια χρυσή καρδιά,

στ' αλώνια ευθύς υψώθηκε το χρυσαφένιο στάρι κι η αγάπη μου μ' αγάπησε γιατί ήμουν ουρανός.

Αγάπη μου πως σ' έχασα πως η καρδιά μου εστάθη και τα πουλιά σ' αρπάξανε μες στην πολύ βροχή,

ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς το κύμα να σε πάρει αγάπη μου που μού 'φυγες γιατί ήσουν ουρανός.

το λάθος διορθώθηκε(ελπίζω όχι με νέο λάθος )

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 26-11-2006 13:36 ]

Στίχοι: Εκκλησιαστικοί
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ

Η ζωή εν τάφω κατετέθης,
Χριστέ,
και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ,
και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου,
δι ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς.

Η ζωή πώς θνήσκεις;
πώς και τάφω οικείς;
του θανάτου το βασίλειον λύεις δε
και το Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ

Οταν πεθάνω μη με κλάψουν οι καμπάνες
ούτε οι μάνες να πνιγούν σε στεναγμούς
Θέλω τ'αγόρια να γεμίζουν τις αλάνες
και τα κορίτσια να φιλιούνται στους σταθμούς

Οταν πεθάνω μη με κλάψουνε οι φίλοι
ούτε καντήλι να μ' ανάψουν οι δικοί
Θέλω τραγούδια της καρδιάς να λες τα χείλη
σαν την πικρή "Συννεφιασμένη Κυριακή".

Μόνο εσύ που σ'αγαπώ και θα με κάψεις
- αχ να μπορούσα νά'μαι από μια μεριά
να δω μια στάλα αν για μένανε θα κλάψεις
ή θα μου δώσεις κι άλλη μία μαχαιριά.

Παράθεση: Το μέλος prosilios στις 26-11-2006 στις 13:23 έγραψε... το λάθος διορθώθηκε(ελπίζω όχι με νέο λάθος ) [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : prosilios στις 26-11-2006 13:36 ]

Κάνεις ωραία λάθη...........

Μανώλης Λιδάκης

ΜΟΙΡΟΛΟΙ

Ζήλεψε η πανσέληνος το φως σου
καθώς σε είδε αυτό το βράδυ στο μπαλκόνι.
Ήτανε πιο χρυσά από εκείνης τα μαλλιά σου
ήταν η λάμψη πιο μεγάλη η δικιά σου.

Σου είπε γλυκόλογα σε τράβηξε κοντά της
κι εσύ έκανες φτερά να πας στην αγκαλιά της.
Σου έκανε μάγια να μη σκέφτεσαι κανένα,
ούτε την αγάπη σου, ούτε και εμένα.

Πανσέληνο σε γέννησα και ήσουνα δικιά μου,
τρεις μέρες μέλι τάιζα τις μοίρες
να τις γλυκάνω για να μην ζηλέψουν, φως μου,
που απ' τη Σελήνη τις χρυσές σου μπούκλες πήρες.

Κορίτσι μου, μην ήσουνα το ταίρι της Σελήνης
και δε σε άφησε κοντά μου άλλο εκείνη.
Εγώ που σκέπασα πηγάδια κι έκρυψα δηλητήρια
πώς να σε κρύψω απ' της ζωής σου τα μαρτύρια...

Με μια σαΐτα μαγική τρύπησες την καρδιά σου
κι έριξες στο αίμα σου τη λησμονιά του κόσμου
κι όσο κι αν έκλαψα, κι όσο κι αν φώναξα δε μ' άκουσες
μονάχη το ταξίδι αποφάσισες, κι έφυγες φως μου.

Απόψε αντάμωσα το Χάρο - Γιάννης Πουλόπουλος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Στίχοι: Παπαδόπουλος Λευτέρης

Απόψε αντάμωσα το Χάρο
σε μια γωνιά στη Κοκκινιά
Έρχομαι μου 'πε να σε πάρω
ταξίδι για τη λησμονιά

Κάν' το στερνό σου το τσιγάρο
κι άιντε ν' ανοίξουμε πανιά

Με πήγε στο στενό κελί του
που το φωτούσε ένα κερί
Αργά που κύλησε η νύχτα
γρήγορα που 'φυγ' η ζωή

Κι εγώ παντρεύτηκα τη νύκτα
δεκαοκτώ χρονώ παιδί

Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Νίκος Ξυλούρης

Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου
κι αν έρθουν και δικοί μας.
Να μη τους πείς κι απόθανα
να τους βαροκαρδίσεις.

Στρώσε τους τάβλα να γευτούν,
κλίνη να κοιμηθούνε.
Και σαν ξυπνήσουν το πρωί
και σ' αποχαιρετούνε,
πες του τος πως απόθανα.

Παραδοσιακά τραγούδια της Εξόδου του Μεσολογγίου

"Ποιος θε ν΄ ακούσει κλάηματα"

Ποιος θε ν΄ ακούσει κλάηματα, γυναίκεια μοιρολόγια;
Ας πάει ν΄ από τη Ρούμελη κι από το Μεσολόγγι,
κι εκεί ν΄ ακούσει κλάηματα, γυναίκεια μοιρολόγια,
πως κλαιν οι μάνες για παιδιά και τα παιδιά για μάνες.
Δεν κλαίνε για το σκοτωμό, που θε να σκοτωθούνε,
μόν΄ κλαίνε για το σκλαβωμό, που θε να σκλαβωθούνε.

"Το δόλιο Μεσολόγγι"

Τ' έχεις, καημένε κόρακα, και σκούζεις και φωνάζεις.
Μην είν' τ' αυγά σου μελανά και τα πουλιά μαύρα;
-Δεν είν' τ' αυγά μου μελανά, ουδέ τα πουλιά μου μαύρα.
Εγώ, πουλί μ' , διψώ για αίματα, εγώ διψώ για λέσια.
-Έβγα ψηλά στον Κόζιακα, ψηλά στο Κορφοβούνι
κι αγνάντεψε τη Λιβαδειά, το δόλιο Μεσολόγγι,
να ιδείς κορμιά τ' απίστωμα παλικάρια ξαπλωμένα.

Ο κυρ-Θάνος.
Μπιθικώτσης Γρηγόρης

Ο κυρ-Θάνος πέθανε παραπονεμένος
ώρα δυο στο καπηλειό του Χατζηθωμά
Τελευταία πέρναγε φτώχειες ο καημένος
κι είχε βγάλει ενέχυρο και τον μπαγλαμά

Τον μπαγλαμά, τ’ αδέρφι του
που τού ’φτιαχνε το κέφι του
Ενέχυρο τον έδωσε και ο κυρ-Θάνος έσβησε

Κάποιος αν τού πλήρωνε κάτι λίγα χρέη
θα ’χε τ’ οργανάκι του, θα ’ταν στη ζωή
Μα κανείς δεν ρώτησε, τάχα γιατί κλαίει
τον καημό του αλλουνού ποιος τον εννοεί

ΑΠΟΨΕ ΑΝΤΑΜΩΣΑ ΤΟ ΧΑΡΟ

Αποψε ανταμωσα το χαρο,σε μια γωνια,στη Κοκκινια.
"Ερχομαι" μου ειπε "να σε παρω ταξιδι για την λησμονια,
καν'το στερνο σου το τσιγαρο κι αιντε να ανοιξουμε πανια"

Με πηγε στο στενο κελι του,που το φωτουσε ενα κερι.
Αργα που κυλησε η νυχτα,γρηγορα που εφυγ'η ζωη!
κι εγω παντρευτηκα τη νυχτα δεκαοχτω χρονο παιδι..


Πλεσσας-Παπαδοπουλος

τραγουδι¨Γ.Πουλοπουλος

"Funeral Song"-The Rasmus

I dumped you again
I don't understand
It's happened before
Can't take it no more

These foolish games
Always end up in confusion
I'll take you back
Just to leave you once again

I died in my dreams
What's that supposed to mean?
Got lost in the fire
I died in my dreams
Reaching out for your hand
My fatal desire

I've failed you again
'Cause I let you stay
I used to pretend
That I felt ok

Just one big lie
Such a perfect illusion
I made you mine
Just to hurt you once again

I died in my dreams
What's that supposed to mean?
Got lost in the fire
I died in my dreams
Reaching out for your hand
My fatal desire

"Dead Promises"

The break of dawn kills all the beauty
The dead of night is drifting away
Should I stay and welcome the day
Or should I follow the one and hide from the sun

The ray of light cuts like a razor
The blazing fire burns in my eye
The day reveals the dreadful betrayer
And his wicked mind.
Hide from the sun
And Hide from the Sun
Hide
Hide from the Sun

Dead promises
Paintings of the world so pure
Ancient prophecies
Remains of the worlds so cruel
The time has come
To hide from the sun

Like a rat I run to the darkness
The ray of night embraces my mind
Afraid to look back into the heartless
World of dust and blood
I'll hide from the sun
Hide
Hide from the sun
Hide
Hide from the Sun

Dead promises
Paintings of the world so pure
Ancient prophecies
Remains of the worlds so cruel
The time has come
To hide from the sun

I know me better
I won't be as bitter
In my own heaven
I'll be gone forever
Won't fall back never
I won't crack ever
Won't look back never

Dead promises
Paintings of the world so pure
Ancient prophecies
Remains of the worlds so cruel
The time has come
To hide from the sun

Ο Κάβουρας

Πού ‘σαι καημένε Κάβουρα
να γλυκοτραγουδήσεις
να πεις τραγούδια όμορφα
να μας ευχαριστήσεις

Ο Πειραιάς κι η Κοκκινιά
Καλύβια κι Ελευσίνα
κλάψανε σαν το μάθανε
που ‘σαι βαθιά στο μνήμα

Δε σε ξεχνάμε Κάβουρα
τις ώρες που γλεντάμε
ακούμε τα τραγούδια σου
κι όλο σε μελετάμε

Μάρκος