Ο ρατσισμός στηρίζει ολόκληρη την κοσμοθεωρία του σε προκαταλήψεις, στην ξενοφοβία και τον εθνικισμό, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως ο καθένας που έχει προκαταλήψεις, ξενοφοβία ή άκρατο εθνικισμό είναι και ρατσιστής. Το άτομο, όμως, που έχει προκαταλήψεις, ξενοφοβία ή θεωρεί πως η δική του εθνική προέλευση υπερέχει αυτή κάποιων άλλων, είναι ένα άτομο ΦΟΒΙΣΜΕΝΟ και ΑΝΑΣΦΑΛΕΣ κατά βάθος.
Παρόλ΄αυτά, οι συνέπειες της ξενοφοβίας, των προκαταλήψεων και του εθνικισμού μπορεί να είναι το ίδιο σοβαρές όπως και αυτές του ρατσισμού. Εάν κάποιος πέσει θύμα διακρίσεων, κακοποιηθεί, αποκλεισθεί ή γελοιοποιηθεί, δεν έχει καμία σημασία εάν ο δράστης ήταν απλά ένα φοβισμένο και ανασφαλές άτομο ή καθαρόαιμος ρατσιστής.
Η ιδεολογία του ρατσισμού είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια αντίληψη υπεροχής μιας συγκεκριμένης ομάδας ατόμων. Εκτός της αντίληψης αυτής, διαμορφώνουν και μία ιεραρχία που είναι έτοιμη να δράσει άμεσα και να πάρει πολιτικές αποφάσεις που βασίζονται στην υπεροχή της ομάδας προέλευσής τους…
Αυτό που διακρίνει το ρατσιστή από άλλα άτομα που είναι εθνικιστές ή έχουν προκαταλήψεις ή ξενοφοβία είναι η διάθεση, η ετοιμότητα και η πεποίθησή του να «κάνει κάτι για αυτό». Ο ρατσιστής, με άλλα λόγια, περνά από τα λόγια στην πράξη. Σχεδιάζει, οργανώνεται και δρα βάσει των πεποιθήσεών του, χρησιμοποιώντας ΚΑΘΕ είδους μέσο προς επίτευξη των επιδιώξεών του…
Την επομένη κιόλας των πρώτων εκλογών του περασμένου χρόνου, ανήρτησα ένα ποστ με τίτλο «Ξημερώνει Χρυσή Αυγή, μη μου κοιμάσαι», ξεκινώντας το ποστ ως εξής: «Μεγαλύτερη και από την οποιαδήποτε ικανοποίηση που μπορεί να νιώθει κάποιος από το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών θα πρέπει να είναι η ανησυχία, η εγρήγορση και ο προβληματισμός μας για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση -για πρώτη φορά στη μεταπολεμική μας ιστορία- φορέων ακραίων πράξεων και ιδεών καθώς και νοσταλγών και θαυμαστών της ιδεολογίας των τελευταίων κατακτητών μας.
Ένας τέτοιος προβληματισμός και εγρήγορση απαιτεί μια συστηματική μελέτη του φαινομένου αυτού, και μάλιστα ΑΜΕΣΑ…».
Όλα σχεδόν τα Μ.Μ.Ε. και τα πολιτικά κόμματα θεώρησαν πως πρόκειται για παροδικό φαινόμενο, κάτι δηλαδή σαν καταιγίδα, που θα περάσει, μη δίνοντας τη δέουσα βαρύτητα και μη κάνοντας κάποια σοβαρή πολιτική ανάλυση.
Θάθελα να είχα διαψευσθεί…
