στιχάκια

sto xorismo mas tou'fernan sa xelidonia oi stixoi
minima pos apo makria dipla ton agapo.[...]
mia anosia lira ton pathon se mena den tairiazei
emena ta tragoudia mou itan mono gia keinon
maria polidouri(alla nomizo oti to tragouda i arvanitaki
melopoiimeno)

poso lipamai ta hronia pou pigan xamena prin an gnoriso esena pou prosmena kairo
kai poso lipamai pos isos mia mera se xaso kai pos na se xehaso pou toso s'agapo

treheis ma se prosperna auto pou xehases na ziseis.

life is too short to cry but long enough to try

kai kati pou den einai stixaki:iparhoun ginaikes pou oso ki an psaxei kaneis den ehoun mesa tous tipote,alla einai sketes maskes.einai na lipatai kaneis ton andra pou shetizetai me tetoia-shedon san fandasmata,kat'anagin anikanopoiita-plasmata.ostoso akrivos autes mporoun na diegeiroun me ton pio entono tropo ton potho tou andra.psahnei na vrei tin psihi tous kai psaxnei akatapausta.nitse

lonely rivers flow to the sea,to the sea
to the open arms of the sea.
lonely rivers sigh''wait for me,wait for me''
i'll be coming home
wait for me.unchained melody

i'll never forget the way you look tonight.lady in red

zo isa pou zo k esi mou les i zoi sinehizetai.oi titloi tou telous

ola einai idia an den ta agapas.fotovolida(kati paromoio leei k o mikros prigipas)

kaneis de me xerei oute k ego oute k esi.ma an me gnorizes an ixeres pos niotho tha m'agapousesopos pote de tha agapisei kaneis.alla de me xereis.s'agapo.......

eisai ap'tis ginaikes pou de sevontai ti psihi tou allou k ti geuontai

too much talking nobody hears a word you say.i'm a witness to a land of a million fools all placing bets on life and hate the ones who lose.

where you thinking of me when you kissed him?could you tatse me when you licked his skin?so take this words some good advice all you've done's gonna come back twice.

she can't remember a time when she felt needed.if love was red then she was colourblind.everyone's got a theory about the bitter ones they're saying ''mama never loved her much'' and ''daddy never keeps in touch''.

sikonesai k eisai 16 variesai stin taxi grafeis poiimata.(sooo true)

den xero an oi alitheies mou antexoune sto hrono,i an einai mono psemata pou eftiaxa krifa.

toso poli s'agapo pou mporei kai na matho makria sou gia sena na zo.

to kalitero:s'eho toso oneireutei pou de xero pia an eisai alithini i mesa sto oneiro zeis monaha.s'eho toso oneireutei pou thee mou, pia xehasa an se gnorisa, pote i sto mialo mou s'eplasa



k kati kalo alla assshetouli:autos pou akouei tis perissoteres anoisies ston kosmo einai enas pinakas tou mouseiou!

"Δεν έχω τόπο δεν έχω έλπιδα,δε θα με χάσει καμιά πατρίδα.Και με τα χέρια μου και τη καρδιά μου φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρα μου"

Ενα απο τους doors:
people are strange when you're a stanger faces look ugly when you're alone....

"Πρησμένα μαξιλάρια του ύπνου
φριχτά γρανθοκοπιούνται και φοβαμαι
τρέμω μη γίνουνε ζημιές:
ειν' οι κρυστάλλινες διαθήκες των ονείρων εκεί μ'εσα."
Κική Δημουλά

Quote:

On 2003-03-28 15:04, eva wrote: "Πρησμένα μαξιλάρια του ύπνου φριχτά γρανθοκοπιούνται και φοβαμαι τρέμω μη γίνουνε ζημιές: ειν' οι κρυστάλλινες διαθήκες των ονείρων εκεί μ'εσα." Κική Δημουλά

υπέροχο....!!!


Επίσης άκου και ένα - άσχετο μεν με το εν λόγω θέμα των στίχων της Δημουλά - αλλά επίκαιρο... (Απευθύνομαι σε σένα Eva, γιατί βλέπω ότι έχεις κάποια αδυναμία στον Ρίτσο...) :

"Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα
είναι η ειρήνη

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
και οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκους που ' καψε η πυρακαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κι οι νεκροί μπορούν να γείρουν στον πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας
Μονάχα αυτό
Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη."

(Γιάννης Ρίτσος)


"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 28-03-2003 22:32 ]

Einai na min to 3erw auto bre gate?
An imoun ligo zwgrafos tha mporousa diabazontas to na apeikonisw tin eirini- prgma omologoumenws diskolo.Giati i eirini den einai oute pragma oute sinaisthima.Einai akribws auto pou leei o Ritsos.

Νεκταρία υπέροχο!
Και έψαχνα ποήματα για την ειρήνη...

Δεν ξερω πια αν σ'αγαπω
δεν ξερω αν θελω κι αν μπορω
με την αναγκη σου να ζησω
μακρια σου η νυχτα ειναι βαρια
και δεν αλλαζει πουθενα.
------------------------------------------
με τοσα ψεμματα που ντυθηκαν οι λεξεις
πως να σου πω το σ'αγαπω το πιστεψεις

8a meinw panta idanikos ki ana3ios erastis
twn makrismenwn 8alasswn kai twn galaziwn pontwn.
---------------------------------------------------------------
Ki egw pou toso epo8isa mia mera na tafw se kapoia 8alassa bauia stis makrines Indies
8a xw ena 8anato koino kai 8libero poli
kai mia khdeia san twn pollwn an8rwpwn tis kideies.

N.Kabbadias- Mal du depart

"για πρώτη φορά οι άνθρωποι ζουν τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά"

Είναι τα όνειρα του δρόμου πάντα ίδια
γι' αυτό μάρέσουν τα μεγάλα ταξίδια!
Είναι δικός μου ο δρόμος που έχω πάρει,
ή ξενα όνειρα στο δικό μου κεφάλι?
ΤσοπάναRave

" Γέμισες όλη τη ζωή που σου δόθηκε
με ηλίθια προγράμματα και ασήμαντες έγνοιες
Ενα μυαλό ζαλισμένο και αφηρημένο
Τινάζει στον αέρα όλη την αρμονία καλογραμμένων λέξεων
και αμείλικτων αριθμών
Καλύτερα να κάψεις ότι σε μπερδεύει
Αλλά νομίζω ότι δε θα το κάνεις..."

( Νίκος Βορρεακος)

"Και φοβάμαι μη φύγεις
μ' άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
Σ'ΑΓΑΠΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ..."

"ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ ΟΥΤΕ
ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑ Ν'ΑΡΧΙΣΩ..."

"ΝΑ Μ' ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ
ΝΑ ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ..."ΝΑ Μ'ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΜΕ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΓΩ...

"Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη..."

"...¶ργησα πολύ να καταλάβω τι σημαίνει ταπεινοσύνη και φταίνε αυτοί που μου μάθανε να την τοποθετώ στον άλλο πόλο της περηφάνιας. Πρέπει να εξημερώσεις την ιδέα της ύπαρξης μέσα σου για να την καταλάβεις.

Μια μέρα που ένιωθα να μ' έχουν εγκαταλείψει όλα και μια μεγάλη θλίψη να πέφτει αργά στην ψυχή μου, τράβηξα, κει που περπατούσα, μεσ στα χωράφια χωρίς σωτηρία, ένα κλωνάρι άγνωστου θάμνου. Το 'κοψα και το 'φερα στο απάνω χείλι μου. Ευθύς αμέσως κατάλαβα ότι ο άνθρωπος είναι αθώος. Το διάβασα σ' αυτή τη στυφή από αλήθεια ευωδιά τόσο έντονα που πήρα να προχωρώ το δρόμο της μ' ελαφρύ βήμα και καρδιά ιεραποστόλου. Ώσπου, σε μεγάλο βάθος, μου έγινε συνείδηση πια ότι όλες οι θρησκείες λέγανε ψέματα.

Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία. Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή. Ήταν ένα δικαίωμα..."

(Από τον "Μικρό Ναυτήλο" του Οδυσσέα Ελύτη)

how i wish you were here.We are just two lost souls, swimming in a fish bowl,year after year.Running over the same old ground.What have we found?the same old fears.wish were hare.(pink floyd)
ολο εμενα σηκώνει για μαθημα η δασκαλα.Θα την πνηξω σαν κουνελι και θα παω να παιξω μπαλα!!( τζιμης πανουσης)

Quote:

29-03-2003 στις 13:34, Astron wrote: Και έψαχνα ποήματα για την ειρήνη...

…..και στην Τροία, τίποτε στην Τροία, ένα είδωλο.
Έτσι το θέλανε οι θεοί.
Κι ο Πάρις μ’έναν ίσκιο επλαγιαζε σαν να ήταν πλάσμα ατόφιο
Και εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη, δέκα χρόνια .
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα
Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας, στα σαγόνια της γης
Τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες σαν το σιτάρι
Οι ποταμοί φουσκώναν μες τη λάσπη
Το αίμα
Για ένα λινό κυμάτισμα
Για μια Νεφέλη
Μιας πεταλούδας τίναγμα
Το πούπουλο ενός κύκνου
Για ένα πουκάμισο αδειανό
Για μιαν Ελένη.

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

sorry gia tin parembasi....apla mia dior8wsi 8a kanw...

spy wrote:
"ολο εμενα σηκώνει για μαθημα η δασκαλα.Θα την πνηξω σαν κουνελι και θα παω να παιξω μπαλα"

To swsto einai:
"olo emenane sikwnei, na pw ma8ima i daskala, 8a ti sfa3w san kouneli, kai 8a bgw na pai3w mpala"

To noima basika einai to idio....apla gia na min parafrazetai kai den einai dikio gia to dimiourgo.

........Krata ki ena pothraki,gia to pio pikro farmaki,
na ti piw ki ap thn kardya mou na sou eyxhthw,
Kalh Tyxh,Geia Xara sou,mhn petas ta oneira sou,
mhn ta brw pote sto dromo kai se lyphthw...........

Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.

Στην οδό Αιγύτπτου –πρώτη πάροδος δεξιά
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.
Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια ν απαίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.
Αλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε
Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,
'Oσα επιζέσαν, εννοείται, γιατί ήρθαν βαριές αρρώστιες από τότε
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες,
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
'Iσως στα παιδιά των παιδιών τους ήστα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λεγαμε, υψώνεται η Τράπεζα Συναλλαγών
Εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται-
Τουριστικά γραφεία και πρακτορελια μεταναστεύσεως
-εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν-
'Oπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε ο ποιητής
Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησές

Η Ελλάς των Ελλήνων.


Σημ: Ο Αναγνωστάκης έχει γράψει ένα αριστούργημα. Δεν είναι όπως τα περισσότερα ποιήματα. Σε πολλούς μάλιστα μπορεί να φανεί υπερβολικά πεζό και βαρετό. Όμως όπως λέει και ο τίτλος γράφτηκε το 1969 μέσα στην καρδιά της δικτατορίας και κατάφερε να εκδοθεί ξεγελλώντας τα κοθώνια της λογοκριτικής επιτροπής των καθαρμάτων της Χούντας. Μιλάει για «συναλλαγές», «μεταναστεύσεις», «τουρίστες», «πρακτορεία», «ωραία νησιά», «ωραία γραφεία», «ωραίες εκκλησιές» και δημιουργεί το πιο επαναστατικό και αντιδικτατορικό ποίημα κάτω από τη μύτη και με την έγκριση αυτών ενάντια στους οποίους στρέφεται!