στιχάκια

Έτσι σκληρά σαν άδειο χάδι, έτσι σαν βράδυ κουρασμένο
Εσύ μιλάς, με τη σιωπή σου και εγώ με λόγια να σωπαίνω

Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω, μόνο τα λάθη μας φοβάμαι
Που θα μας ψάχνουν φοβισμένα, στις άλλες αγκαλιές που πάμε

Έτσι σκληρά έγινε ξένο, ό,τι μας είχε απομείνει
όπως το ξέρεις και το ξέρω και όπως μας άξιζε να γίνει

Από τα πιο απλά και όμορφα στιχάκια που έχω ακούσει...

Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται, εκεί που δεν τα περιμένεις
και γίνονται τα θαύματα, όταν πάψεις να επιμένεις

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΣΧΑΛΗ ΤΕΡΖΗ

Για μένα είναι μερικά αποσπάσματα απο τους Τρυπες

Αν δε χωράς μέσα σ' ένα άνοστο αστείο
Αν δε σου φτάνει μια σκληρή προσευχή
Αν δε χωράς μέσα σ' ένα ψυχοπορνείο
Αν δε χωράς σ' ένα σπασμένο κορμί
Τότε τι κρίμα, παντού περισσεύεις
και παντού ξεψυχάς
τότε τι κρίμα, δε χωράς πουθενά,
δε χωράς πουθενά…

Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές
κι εγώ τρεκλίζοντας σ’ ακολουθώ
Εδώ οι σκέψεις ζωντανεύουνε ναυάγια πυρκαγιές
καίγομαι ολόκληρος εδώ και ξανασβήνω εδώ

Θα ξενιστώ και κάποιο βράδυ ότι έχω μέσα μου για σένα θα τοσβήσω
είναι μονόδρομος ο δρόμος που 'χεις πάρει και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω
Ταξιδιάρα ψυχή κι αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
καιρός να δω τη δικιά μου ζωή σ' αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω

Δείξε μου πώς να σ’ αγαπάω
Δείξε μου πώς να σου το πω...

...Μάτια μου κοίταξε τον κόσμο
Και στη ματιά σου θα τον δω
Ό,τι έχεις νιώσει να το νιώσω
Ό,τι αγαπάς να το γευτώ


Σαν καράβι να σαλπάρω
Σαν αχός να ξαναρθώ
Σαν τραγούδι ν’ αρχινήσω
Σαν ανέμη να στραφώ

Να ‘μουν ανάσα να σου λείπω
Να ‘μουν πετράδι στο λαιμό
Όμορφη σκέψη να φωτίζω
Ό,τι σκιάζει τον καιρό

Ν’ απλώνω και να σε αγγίζω
Να σε ζητώ και να ‘σαι εδώ
Τα χείλη σου να βασανίζω
Κι ας βασανίζομαι κι εγώ

Είναι το ξάφνιασμα της μέρας
η μυρωδιά που φέρνει ο αέρας
είναι αυτή μια στιγμή

Είναι ένας ήχος στο σκοτάδι
η μοναξιά μετά το χάδι
μια στάλα ιδρώτα στο λαιμό σου και
μια γραμμή στο μέτωπό σου
είναι αυτή μια στιγμή

Κι αν είναι γρήγορες σαν σφαίρες
είναι μικρές χαμένες μέρες
κι όσες περνάν έχουν χαθεί
ποτέ καμία τους δε θα ξανάρθει...

Νάμα: Θάλασσες

Θα θυμάμαι με τον ήλιο το πρωί
Πως ήσουν κάποτε για μένα της μέρας το φως
Θα θυμάμαι με τον ήχο της βροχής
Πως όταν έφυγες μια μέρα έκλαψε κι ο ουρανός
Μη ρωτάς λοιπόν για μένα
Μη γυρνάς στα περασμένα
Εγώ για σένα

Κι αν τραγούδια θα γράψω
Κι αν Θάλασσες κλάψω για σένα
Πίσω δε θα γυρίσω, φιλιά να ζητήσω
Χαμένα

Θα θυμάμαι πως οι όμορφες στιγμές
Έχουν χαθεί για μας στο χθες και δε θα ’ρθουν ξανά
Θα θυμάμαι πως οι αγάπες οι παλιές
Είναι καράβια που γυρίζουν απ’ το πουθενά
Μη ρωτάς λοιπόν για μένα
Μη γυρνάς στα περασμένα
Εγώ για σένα

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου
Ο ουρανός δικός μου, η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω τον ήλιο μ’ άλλα μάτια
Στα ηλιοσκαλοπάτια μ' έμαθε η μάνα μου να ζω

Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε, να χαμηλώσω τα φτερά

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μιά απόφαση ηρωική.

Πήρα εφημερίδα και στυλό
βρήκα διαμέρισμα φτηνό
τρία νοίκια να το κλείσω
έπιπλα για να το ντύσω
και δεν θέλω να σε ξαναδώ

Ήρθε η νύχτα η σκληρή κι' εγώ
νοιώθω σαν απόκληρη εδώ
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
αλλά ντρέπομαι να σου το πω

Πώς χωρίς εσένα είμαι μισή
δεν πετιέται έτσι μια ζωή
θέλω πίσω να γυρίσω
και συγνώμη να ζητήσω
μα με κυνηγάει μιά φυγή

Ένα χειμωνιάτικο πρωί
έφυγα απ' το σπίτι σαν τρελή
ο αέρας μου τρυπούσε
το κορμί και μου ζητούσε
μιά απόφαση ηρωική

απο την άπαιχτη Ε.Βιτάλη!!!

Απ τ΄ άπειρο ως την Κοκκινιά
γυρεύω το Θεό μου
μα όπου κι αν βγαίνω παγανιά
τρακάρω τον εαυτό μου !

Σπήλιος

Ονειρέψου με, μα μη μ'αγγίζεις...

Day after day,
Love turns gray,
Like the skin of a dying man.
And night after night,
We pretend it's all right,
But I have grown older,
And you have grown colder,
And nothing is very much fun, anymore.
And I can feel,
One of all my turns coming on.
I feel, cold as a razor blade,
Tight as a tourniquet,
Dry as a funeral drum.

μέσα απ΄την τρέλα η λογική
μέσα απ΄τον θάνατο η ζωή...

...τώρα το ετοιμοθάνατο
βαλσαμωμένο αγέρι,
γλυκά τραγούδια θλιβερά
ν' αναστενάξει ξέρει...
Αλήθεια! Ξέρει πιο γλυκά
να τραγουδάει από μένα!
Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά,
μα ξέρω πιο θλιμμένα...

Έχεις ένα χαμόγελο από μαργαριτάρια, ψαράδες Σικελοί στο ταίριαξαν να το φοράς, ψάξε και βρες το πριν σε κλείσει η νύχτα σ'ένα υπόγειο βαθύτερο από τούτο...

Μια λατερνα ακουμπισμενη
σ'ενα δρομο σε μιαν ακρη,
επαιζε ενα τραγουδι απο κεινα τα παλια.
Ηταν λιγο ξεφτισμενη
κι αξαφνα ενιωσα ενα δακρυ
απ'τα ματια μου να τρεχει, μα δεν εβγαζα μιλια.

Κι η ψυχη μου μια λατερνα
μετα το στερνο σου γραμμα,
μια στο γελιο μια στο κλαμα
μια στο μπαρ,μια στη ταβερνα.

Δωσ' μου τα χέρια σου
να κρατήσω τη ζωή μου
Τ. Λειβαδίτης.

I feel you- depeche mode


I feel you
Your sun it shines
I feel you
Within my mind
You take me there
You take me where
The kingdom comes
You take me to
And lead me through
Babylon

This is the morning of our love
It’s just the dawning of our love

I feel you
Your heart it sings
I feel you
The joy it brings
Where heaven waits
Those golden gates
And back again
You take me to
And lead me through
Oblivion

This is the morning of our love
It’s just the dawning of our love

I feel you
Your precious soul
And I am whole
I feel you
Your rising sun
My kingdom comes

I feel you
Each move you make
I feel you
Each breath you take
Where angels sing
And spread their wings
My love’s on high
You take me home
To glory’s throne
By and by

This is the morning of our love
It’s just the dawning of our love

Iris- The Goo Goo Dolls


And I'd give up forever to touch you
Cause I know that you feel me somehow
You're the closest to heaven that I'll ever be
And I don't want to go home right now

And all I can taste is this moment
And all I can breathe is your life
And sooner or later it's over
I just don't want to miss you tonight

And I don't want the world to see me
Cause I don't think that they'd understand
When everything's made to be broken
I just want you to know who I am......