Θανάσης Παπακωσταντίνου

Ρε σείς είδα τα πρώτα post και τα παιξα!! Τι είναι αυτος ρε σεις!! Τεσπα..Παίζει να δούμε τον Θανασάκη στη Θεσσαλονίκη προσεχώς??

Τέλειος,τέλειος ο θανάσης!!!Καμιά βολτίτσα και από την Πάτρα?!!!

Για Πέμπτη ή Σάββατο κι εγω μέσα !!!!!!!

καλα μονος σου τα σκεφτηκες ολα αυτα?

Μπορεις να εχεις οποια γνωμη θες!Τα γουστα διαφερουν και αλλωστε ο Θανασης προυποθετει ενα καταλληλο μουσικο υποβαθρο για να μπορεσει να ακουστει!
Αλλα δεν μπορεις να συγκρινεις τον Θαναση με τον Χατζηγιαννη και τον Φλωρινωτη!Λιγος σεβασμος,αν οχι θαυμασμος, σε καποιον που δεν παραγει μουσικη για πουλημα οπως τα εγοστασια παραγουν αγαθα με μονο σκοπο το κερδος!Δεν μπορεις να πεις ουτε οτι ειναι εμπορευματοποιημενος,ουτε οτι ι μουσικη του δεν ειναι προτοτυπη!Το οτι δεχεται επιρροες,δεν σημαινει οτι αντιγραφει και οτι αυτο που δημιουργει δεν ειναι προτοτυπο!Ολοι οι καλλιτεχνες απο τα κλασσικα χρονια μεχρι σημερα,απο καπου επηρεαστηκαν!Δεν ξυπνησαν μια μερα και αποφασισαν να γραψουν μουσικη χωρις να εχουν κανενα ερεθισμα...
Προσωπικα,ο Θ. Παπακωνσταντινου εχει αφησει το στιγμα του πανω μου.Οχι μονο στις μουσικες προτιμισεις μου,αλλα σε ολο μου το "ειναι".Ειναι αυτο που λενε "μιλησε στη καρδια μου κατευθειαν!"...Ακομα θυμαμαι πως την πρωτη φορα που ακουσα το "Αγια Νοσταλγια" ενιωσα μια ανατριχιλα να με διαπερνα!

Θα παραθέσω κι εγώ κάποιες προσωπικές - υποκειμενικές απόψεις μου για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, απαντώντας στον συμφορουμίτη μας liritisnick, αφού πρώτα ξεκαθαρίσω ότι, όσο κι αν δεν συμφωνώ μαζί του, ΣΕΒΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ. Λοιπόν, ο φίλος μας γράφει :

- Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας "μουσικά ανίδεος ανθρωπάκος". Μα ... αυτό ούτε κι ο ίδιος το αρνείται. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ως μουσικός, δεν είναι παρά ένας αυτοδίδκτος "παίκτης" της μπουζουκομάνας, του τζουρά, του μπαγλαμαδακίου κλπ κλπ, τα οποία παίζει με αρκετά άτεχνο στιλ, όπως ακριβώς έπαιζαν οι παλιοί μας ρεμπέτες. Πράγματι, κι ο Βαμβακάρης με άτεχνο και άγαρμπο τρόπο δεν έπαιζε το μπουζούκι του ??? Κι όμως, ο πολύ χαρισματικός αυτός άνθρωπος έγινε ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΟΥΛΟΤΟΥΡΑΣ ΚΑΙ ΥΦΟΥΣ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΛΑΟΥ. Περαιτέρω, για έναν τραγουδοποιό δεν είναι απολύτως απαραίτητο να είναι δεξιοτέχνης σε κάποιο μουσικό όργανο. Ή μάλλον .... το "μουσικό όργανο" στο οποίο πρέπει να είναι δεξιοτέχνης είναι αυτό που λέγεται "ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΥΡΩ ΚΟΣΜΟΥ / ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ" κλπ κλπ. Κι ο κ. Παπακωνσταντίνου σε αυτό το "μουσικό όργανο" διαθέτει αξιοζήλευτη δεξιοτεχνία και σπάνιο ταλέντο. Κι αυτό χάρις στην υπερ - ευαίσθητη, οξεία και διεισδυτική ματιά του, που καταφέρνει να εισχωρεί και να εμβαθύνει ακόμη και στα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητάς μας...

- Ο συμφορουμίτης μας διαφωνεί ως προς το ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου "μεταφράζει ξένα ποιήματα". Κι όμως .... εγώ νιώθω απέναντί του απέραντη ευγνωμοσύνη που μού γνώρισε τον Φερνάντο Πεσόα, τον Corbiere κλπ, δηλαδή λογοτέχνες που ΑΓΝΟΟΥΣΑ. Γι' αυτό θα μού επιτρέψετε να πω στον κ. Παπακωνσταντίνου ένα μεγάλο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" .....

- Επίσης, ο συμφορουμίτης μας διαφωνεί στο ότι μετά τις συνεντεύξεις ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου "πίνει τσίπουρα με τους δημοσιογράφους". Έγώ, προσωπικά, αν ήμουν δημοσιογράφος επί των μουσικών πραγμάτων, θα επιδίωκα οι συνεντεύξεις μου με μουσικούς, τραγουδοποιούς κλπ να γίνονται κάτω από αυτές τις συνθήκες. Έτσι, από κάθε τραγουδοποιό θα έπαιρνα συνέντευξη από .... το φυσικό του περιβάλλον, στο οποίο θα προσπαθούσα να είμαι, έστω και για λίγο, "μέρος" του. Για παράδειγμα, από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου θα έπαιρνα συνέντευξη μέσα από μια φιλική κουβέντα σε κάποιο τσιπουράδικο της Λάρισας, πίνοντας μαζί του τσίπουρα. Από τον Φοίβο Δεληβοριά θα έπαιρνα συνέντευξη σε κάποια καφετέρια στο κέντρο της Αθήνας, πίνοντας μαζί του φραπεδάκι. Από τον Βασίλη Τερλέγκα συνέντευξη πίνοντας μαζί του ουίσκι στον πάγκο του νυχτερινού κέντρου που τραγουδά [καλά το καταλάβατε, και τους 3 που προανέφερα τους λατρεύω, καθένας στο είδος του είναι υπέροχος]. Ναι, κατά την προσωπική - ταπεινή μου άποψη, η συνέντευξη με έναν μουσικό, τραγουδοποιό κλπ πρέπει να γίνεται μέσα σε κλίμα φιλικό - χαλαρωτικό - άνετο - παρεϊστικο κλπ κλπ. Μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες ο "συνεντευξιαζόμενος" σού ανοίγει την καρδιά του. Άλλωστε, η μουσική [και κατ' επέκταση και οι μουσικές συζητήσεις] τελικά αυτόν το ρόλο επιτελεί, στο να μάς χαλαρώνει. [ενώ π.χ. στη συνέντευξη με έναν πολιτικό κλπ απαιτείται ο δημοσιογράφος να κρατάει και τις αποστάσεις και τους τύπους ....] ...

- Τέλος, ο συμφορουμίτης μας προσάπτει στον Θανάση Παπακωνσταντίνου ότι "συνεχώς επαναλαμβάνεται". Νομίζω ότι η κρίση του είναι κάπως σκληρή και, ίσως, άδικη. Ο Θανάσης όχι μόνο δεν επαναλαμβάνεται, αλλά .... ίσως να είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Έλληνας τραγουδοποιός που έχει την ικανότητα να γκρεμίζει ό,τι έχει χτίσει και να χτίζει "εκ του μηδενός" καινούρια πράγματα. Παράδειγμα : Ακούστε το "Της αγάπης γερακάρης" και ... καπάκι ακούστε την "Αγρύπνια". Δεν θα σάς δώσει την εντύπωση ότι ο κάθε δίσκος βγήκε από διαφορετικό δημιουργό ???

Εκτός από τα παραπάνω .... υπάρχει και κάτι ακόμη που με κάνει να λατρεύω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Στο ότι για πάρα - πάρα πολλά χρόνια η μουσική του λειτουργούσε ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με την κύρια εργασία που ασκούσε (νομίζω ήταν εργοδηγός) αλλά και την οικογένειά του. Χωρίς να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, τον φαντάζομαι μετά από μια μέρα σκληρής δουλειάς και γεμάτη υποχρεώσεις να αφιερώνει χρόνο για να γράφει τα τραγούδια του ή να τρέχει αλαφιασμένος στο στούντιο να ηχογραφήσει τα πονήματά του. Και μάλιστα γνωρίζοντας ότι τελικά ο δίσκος του θα φτάσει στους "λίγους" και "μυημένους" [μην κοιτάτε που τα τελευταία χρόνια ο κόσμος ανακάλυψε και αγκάλιασε τον Θανάση. Εκεί, στα 90ς, πόσοι αγόραζαν και άκουγαν τους δίσκους του ????]. Γιατί, πώς να το κάνουμε, άλλο είναι να έχεις την τραγουδοποιία ως κύριο επάγγελμα και να ζεις από αυτό, και, κατά συνέπεια, το γράψιμο και η ηχογράφηση των τραγουδιών να είναι μέρος της δουλειάς σου, κι άλλο η τραγουδοποιία να είναι μια πρόσθετη απασχόληση και, κατά συνέπεια, για το γράψιμο και την ηχογράφηση των τραγουδιών να καταβάλλεις πρόσθετο μόχθο και να διαθέτεις πολύτιμο χρόνο, που θα μπορούσες να τον διαθέσεις στην οικογένειά σου, στο να ξεκουράζεσαι, στο να βγεις να διασκεδάσεις με φίλους κλπ. Αλλά τι να κάνουμε, αν μέσα σου ξεχειλίζει ένα ποτάμι, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βγει προς τα έξω. Για όλα τα παραπάνω ... όχι μόνο μού αρέσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ως καλλιτέχνης αλλά κυρίως ΤΟΝ ΣΕΒΟΜΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.......

Απο τους κορυφαιους στο ειδος του..τέλειος!!!!

ένας και μοναδικός

αμφιβάλλω για το αν έχει υπάρξει ποτέ ή θα υπάρξει στο μέλλον τέτοια μουσική φιγούρα, τέτοιο φαινόμενο σαν το Θανάση

Περίεργος μουσικος.........

....κι εγω με τους περίεργους εχω ΑΡΙΣΤΗ σχεση!!!

"Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας

και το μεταφέρουν στο στερέωμα

όπου αναβοσβήνουν σα θλιμμένο πάλσαρ

και το δρόμο δείχνουν για τους ναυαγούς..."

 

"Με κλειστά τα μάτια" Θανάσης Παπακωνσταντίνου

 

 

Υπάρχει πιο όμορφος και σαφής τρόπος να ορίσει και να διχωρίσει κανείς την τέχνη του τραγουδοποιού;