Τι να πρωτοπώ...
Ας ξεκινήσω με το πόσο διαχυτικός-επικοινωνιακός ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος
της παράστασης!
ΚΕΡΚΙΔΕΣ : "Happy Birthday Nick!"
Cave: "Yes, it's my birthday! Ευκαριστώ!"
Κομμάτια-ύμνοι με γρήγορες και αργές εναλλαγές δίνοντας μια διαφορετική εκτέλεση
στο καθένα (η μπαλάντα Henry Lee σε hard rock διασκευή! Αλλά και το Red Right Hand
ως rhythm n blues version).
Αφήνει το πιάνο κι έρχεται να τραγουδήσει μπροστά. Πιάνει και την ηλεκτρική..
Ο κόσμος άρχισε να ξεσηκώνεται από τα καθίσματα και να συρρέει ακριβώς μπροστά
στη σκηνή κάνοντας ακόμα πιο ζεστή την ατμόσφαιρα!
Επί 2μιση περίπου ώρες ο Cave & some Bad Seeds (drums, bass, strings) έδιναν ρέστα
με δύο encore παρακαλώ!!
Μας έδωσε ραντεβού "in a couple of years" και μας άφησε με την γλύκα να φωνάζουμε
και να παραγγέλνουμε κομμάτια που τελικά ποτέ δεν είπε όπως:
"Do You Love Me", "Let Love In", "Into My Arms", "Straight To You", "Easy Money",
"Ain't Gonna Rain Anymore", "As I Sat Sadly By Her Side", "Nobody's Baby Now",
"Where The Wild Roses Grow" και άλλα...
Θα μου πείτε "και τότε τί είπε?"
30 χρόνια καριέρα είναι αυτή, είχε να μας πει πολλά. Θα μπορούσε να μας μαγέψει
περισσότερο όμως. Από τα highlights της βραδυάς τα "Henry Lee", "God Is In The House",
"The Lyre Of Orpheus", "The Weeping Song" και πολλά πολλά άλλα...
Σύντομα θα έχουμε και φωτογραφίες να σας δείξουμε (ας είναι καλά η Marianthi!!)
Μαριάνθη και του (παρα)χρόνου
Life is a soundtrack..
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Deos στις 23-09-2006 03:28 ]