"Πριν το ξημέρωμα" και "πριν το ηλιοβασίλεμα". Και τις δύο. Η μία συνέχεια της άλλης. Εξαιρετικές. Το μαγικό ειναι πως, η συνέχεια (η 2) εξελίσεται μετά από πολλά χρόνια. Με το ίδιο καστ. Μονο που έχουν πια ωριμάσει, μαζί με την ιστορία που έχει κυλήσει. Πως τα κατάφεραν !!!!
Τα λένε σχεδόν όλα, και μιλάνε σε όλους, τόσο απλά, με διάλογο, με έκφραση. Μαγικό το φόντο, αλλά τόσο πραγματικό. Ξεκινάει από Βιέννη. Μαγικοί οι διάλογοι, αλλά τοσο απλοί. Θα μπορούσε να ειναι θέατρο, αλλα ειναι σινεμά. Κατάρριψη του μύθου, πως οι ταινίες που κρατάνε το ενδιαφέρον, πρέπει να ειναι "φορτωμένες". Και βεβαια τρανη απόδειξη πως με πολυ απλούς τρόπους μπορείς να πεις τα πιο έντονα και σύνθετα πραγματα. Α ναι, και οι 2 ειναι γυρισμενες στο δρόμο η σε φυσικούς χώρους.
ΥΓ. ευτυχως υπάρχουν άνθρωποι που απλόχερα, αμα πιάσουν το τι σου αρέσει, σου λενε "ει .. δεστες οπωσδήποτε" !!!
@ktenistis, το κοκκινο βιολί ειναι υποψήφιο για αυριο. Μου εχει κανει κλικ ο τίτλος.
