... πάλι καταλήξαμε να χωριστούμε σε όσους πιστεύουν στο Θεό, σε όσους όχι, σε όσους λένε ότι είναι χριστιανοί αλλά δεν τα δέχονται όλα (άρα προσαρμόζουν την πίστη στα μέτρα τους και πάλι βασιζόμενοι στη λογική τους) κ.ο.κ. Χαίρομαι όμως που βλέπω ότι όλοι προβληματιζόμαστε γενικά και συζητούμε.
Συνοψίζω, τις απόψεις που έχουν καταγραφεί (όπως τις έχω κατανοήσει):
Ορισμένοι έχουν δει το Θεό μέσα από ευεργεσίες που τους έχουν γίνει προσωπικά, άλλοι αντιλέγουν υποστηρίζοντας ότι οι ευεργεσίες αυτές (όχι μόνο οι προσωπικές αλλά και ευρύτερα σε όλη την κοινωνία και τον κόσμο) είναι τυχαία γεγονότα. Συνεχίζουν αντιπαραθέτοντας τα μεγάλα κακά που συμβαίνουν στον κόσμο και λένε ότι και αυτά είναι τυχαία και ότι οποιαδήποτε πίστη σε κάποια ανώτερη δύναμη (αναφερόμενοι ιδιαίτερα στο Θεό των χριστιανών) που τα προκαλεί όλα είναι τουλάχιστον πέραν της λογικής (αν όχι ανοησία).
Δεκτά όλα αυτά και σεβαστά. Να μου επιτρέψετε, και συγγνώμη που θα επαναλάβω τον εαυτό μου αν πω ότι αν θέλει κάποιος πραγματικά να δει το Θεό θα Τον δει, αν όχι δε θα Τον δει ποτέ, ούτε κι αν του εμφανιστεί μπροστά στα μάτια του. Κι αυτό επειδή πιστεύει στην ανθρώπινη λογική η οποία είναι υπεράνω όλων (και ότι δε μπορεί να εξηγήσει, είναι απλά τυχαίο). Βλέπω ότι εμπιστευόμαστε πολύ (έως υπερβολικά) τις αισθήσεις μας (κυριολεκτικά τα μάτια, τα αυτιά κλπ) για να πούμε ορισμένοι ότι εγώ δεν τον είδα άρα δεν πιστεύω. Θέτω το θέμα αλλού λοιπόν. Ο Θεός σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να γίνει αισθητός με τις 5 γνωστές ανθρώπινες αισθήσεις. Δεν υπάρχει Θεός για λίγους. Είτε υπάρχει είτε όχι. Άρα, η ύπαρξη Του στους υπόλοιπους, πρέπει να τεθεί πέραν της λογικής. Πιστεύω πως αν εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις και τη λογική μας αποκλειστικά, θα δούμε ότι πολλές φορές μας ξεγελούν. Σκεφτείτε μόνο πόσες φορές νομίσαμε πως είδαμε ή πως ακούσαμε κάτι, ή το χειρότερο, να κάνουμε λανθασμένες κρίσεις και να βγάλουμε λανθασμένα συμπεράσματα και θα εξακολουθούμε να το κάνουμε.
Αν η λογική μας και οι αισθήσεις μας είναι η υπέρτατη δύναμη, τότε οι άνθωποι με ελλειπείς αισθήσεις (τυφλοί, κωφοί κλπ) και με νοητική υστέρηση, ή μη ανεπτυγμένη λογική (πχ παιδιά) είναι απλά αποτυχίες της φύσης. Προσωπικά αρνούμαι κάτι τέτοιο. Αντίθετα, πιστεύω ότι και αυτοί οι ανθρώποι μπορούν να σκέφτονται, να νιώθουν, να αντιλαμβάνονται πάρα πολλά, για τα οποία εμείς οι "πιο πλήρεις" δεν έχουμε ιδέα. Συμπέρασμα: υπάρχουν πολλά περισσότερα σε έναν άνθρωπο από το μυαλό και τα μάτια, τα χέρια, τα αυτιά... Το να αντιλαμβάνεται κάποιος τόσα πολλά, να αγαπά, να αισθάνεται γενικότερα, με ή χωρίς το μυαλό και τις αισθήσεις του, είναι αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι ως ψυχή. Και αυτή είναι η σημαντικότερη. Η ψυχή θα καταλάβει αν υπάρχει ή όχι Θεός και όχι το μυαλό. Δε μπορεί να καταλάβει δηλαδή ένας τυφλός, ένα παιδί ή κάποιος με νοητική υστέρηση αν υπάρχει ή όχι Θεός?
Πιστεύω, ότι
οι αισθήσεις και η λογική μπορούν να σφάλουν, επομένως άλλο είναι το μέσο που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ή όχι αν υπάρχει Θεός. Καταλήγω λοιπόν και πάλι στο ότι εμπειρικά θα νιώσει κάποιος το Θεό, με η χωρίς κάποιο θαύμα. Αν και προσωπικά, όλα στη γη που είναι τόσο όμορφα και λειτουργούν τόσο αρμονικά, τόσο τέλεια, τα θεωρώ θαύμα.
