...κοστέλο

μοῦ ἦταν πολὺ δύσκολο, αὐτὸ τὸ post. τριγύριζε στὸ μυαλό μου(λέμε τώρα) 2 μέρες. νά, λοιπόν, ποὺ ἱερὰ τέρατα τῆς μουσικῆς σκηνῆς ,τοῦ θεάτρου καὶ τῆς χιουμοριστικῆς πλευρᾶς τῆς ζωῆς ἐν γένει ἑνώθηκαν καὶ παρουσιάζουν τοῦτο τὸ θέαμα. πρὶν προχωρήσω, νὰ δηλώσω ὅτι καταθέτω τὴν εἰλικρινή μου ἄγνοια γιὰ τὸ ἄν καὶ οἱ δεινόσαυροι( δεινὲς σαῦρες) θεωροῦνται ὡς τέρατα ἀπὸ τοὺς ἐπιστήμονες. ἄν ὄχι, μπορεῖ τὸ νέο εὕρημα τῆς ἀρχαιολογικῆς σκαπάνης νὰ τοὺς κάνῃ νὰ ἀναθεωρήσουν. συνεχίζω, λέγοντας καὶ περισσότερο ὁμολογωντας ὅτι last year πῆγα στὸ ἀντίστοιχο σχῆμα στὴν πειραιῶς. πρέπει νὰ πῶ ὅτι πέραν τοῦ καθιερωμένου ποτοῦ "μὲ τὴν εἴσοδο" τὸ ὁποῖο κατεβρόχθησα σὲ μηδὲν χρόνον, θέλησα ὁ χριστιανός(ξαναλέμε τώρα) νὰ πιῶ καὶ δεύτερο. παρατήρησις πρώτη: τὸ ποτό ἦταν πανάκριβο. συνεβούλευσα τὸν ἑαυτο μου νὰ μὴν τὸ πετάξῃ καὶ φύγῃ δι ὅτι "μιᾶς καὶ τὴν ἔκανες τὴν λαλακία καὶ πῆγες, κᾶτσε νὰ τὸ ἀπολάυσῃς". δευτέρα παρατήρησις: ὁ πάντα περίεργος kid κοίταξε τὴν ἀπόδειξι. καὶ τοῦ φάνηκε...ἐπαναλαμβάνω τοῦ φάνηκε ὅτι ἔγραφε πάνω "ἔναστρον". καλά, καταλάβατε, τὸ μαγαζί ποὺ ταγουδάει ὁ Notis. ἄν, λέω, ἄν ἰσχύῃ αύτό, τότε για μία άκόμη φορά, τὰ σκυλλάδικα δίνουν στέγη καὶ δουλειά στοὺς ἔντεχνους. γιὰ τὴν ἱστορία, ἔφυγα μετὰ τὴν πόσιν τοῦ ποτοῦ καὶ πάνω στὴν - ὁ θεὸς νὰ τὴν κάνῃ -μπαλάντα"νὰ κοιμηθοῦμε ἀγκαλιά κλπ κλπ. συνήθως λέω σὲ μιὰ κοπέλα, νὰ κοιμηθοῦμε ἀγκαλιά ὅταν ἔχω ἀποτύχῃ στὸ ἔργο μου. κοινῶς δὲν μοῦ κανε κουκου καὶ τὸ ῥίχνω στ[ον ῥομαντισμό, νὰ τὰ μπαλώσω. βλέποντας τὴν φῶτο, μοῦ ἦρθε ἡ εἰκόνα τοῦ ἀνδρέα παπαδρέου λίγο πρίν ἐγκαταλείψῃ τὸν μάταιον τοῦτον κόσμον, ὅπου σοῦ ἔδινε τὴν ἐντύπωσι ὅτι τὸν ἔχουνε βάψει καὶ τοῦ χουν βάλει μέχρι καὶ κραγιόν, γιὰ νὰ φαίνεται ζωηρός. γιὰ ἐμφύτεθσι δὲν ἔχω πληροφόρησι... βάσει τῆς ὁμαδικῆς φωτογραφίας, λοιπόν, θὰ ἐπιχειρήσουμε μιὰ τροπον τινα, παρουσίασι τῶν προσώπων. μὲ στίγμές απὸ τὸ παρελθόν καὶ συγκινητικὲς καταστάσεις.

βου παπ: καὶ τὶ δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε γιὰ τὸν σεμνὸ αὐτὸ καλλιτέχνη. εἶναι ὁ τραγουδιστής ποὺ ΠΑΝΤΑ μὲ καλοὺς μουσικούς δίπλα καὶ χαμηλωμένες τὶς φωνὲς τῶν ἄλλων συντραγουδιστῶν μᾶς διαπερνοῦσε μὲ τὴν φωνή του μέχρι τὸ μεδούλι. λόγῳ τῆς μεγάλης ἀγάπης ποὺ θὰ τοῦ εἶχε(φαντάζομαι, ἀλλιῶς πῶς? ) ὁ ἄσιμος, τραγούδησε τραγούδια του καὶ καθιερώθηκε στὴν συνείδησί μας. σὲ μιὰ σεμνὴ τελετή, νυμφεύθηκε τὴν ἑλένη ῥάντου καὶ ὅλα πᾶνε μιὰ χαρά. πέρσι ποὺ τὸν ἄκουσα, ἔκανε ἀτελείωτα φαλτσαρίσματα καὶ κοκοράκια καὶ τὴν ἴδια στιγμή ἡ melcat καὶ ὁ mprizas ἀναφωνούσαν "εἶσαι μεγάλη φωνή". χρειάστηκε νὰ περάσῃ κοπέλα μὲ νούμερο στήθους νο.4(τέσσερα) γιὰ νὰ συνέλθω ἀπὸ τὰ γέλια.

ζούγα: συνδυασμός, χιοῦμορ-εὐαισθησίας καὶ ὀριτζιναλισμοῦ. ὁ πλέον συμπαθής ἀπὸ τὴν ὁμάδα ἔγινε γνωστός ἀπὸ χιουμοριστικὰ σόου στὴν τουβου καὶ στὴν παράστασι τὸν εἶδα νὰ μαλώνῃ μὲ τὸν σταρόβα γιὰ ἕνα θέμα ποὺ πουλάει πάρα πολύ, τὴν ἀντιπαλότητα ἀθηνας-σαλονίκης. ἐπίσης, ἀν ἄλλος ἐπιχειροῦσε νὰ τραγουδήσῃ μὲ τέτοιο τρόπο-ὅπως αὐτός καὶ ὁ μπουλας- τὸν κουρσάρο τοῦ ἀπὸ πάνω, θὰ εἶχε καταδικασθῇ τετράκις εἰς θάνατος, μὲ τρόπο θανάτου τῆς ἀρεσκείας σας. πέρσι, τὸ τραγούδι ψιλογελοιοποιήθηκε χωρὶς νὰ ἔχουμε ἀντιδράσεις. πολὺς ὁ κόσμος.

μπουλάς: ὁ μανάκι μπανάκι, ἀλλάξανε τὰ γοῦστα μου καὶ μπέρδεψα τὰ γοῦστα μου κλπ ἤ πιὸ πρόσφατα ὁ παυλίτος μας, προσφέρει μιὰ φοβερὴ παράστασι. σίγουρα, ὑπάρχουν ἄτομα ποὺ δὲν ἔζησαν τὸ χιοῦμορ τῆς δεκαετίας τοῦ 80 καὶ κάποιος πρέπει νὰ πῇ ἀνέκδοτα ἀπὸ ἑκείνη τὴν ἐποχή. ἔκανα τὸ λᾶθος νὰ πάω μὲ t shirt(ἕνα κοραλλί, μὲ σχεδιάκια πάνω, μούρλια) καὶ ἔψαχνα χριστιανό νὰ μοῦ δανείσῃ πανωφόρι (τὶ τραβάω γιὰ σέ, τὸ ἀγόρι). τργαγούδησε κι ὅλας, ὁ σάκης. τὶ ἐννοεῖτε ἄν τραγούδησε καλά? δὲν τὸν φώναξαν γιὰ νὰ τραγουδήσῃ...

καλυβάτσης: ὁ ὁρισμὸς τοῦ χιοῦμορ!! ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸν εἶδαμε νὰ παριστάνῃ τὸν ὁδηγό, ποὺ τρβάει μὲ τανάλια μιὰ μύξα, γιὰ νὰ τὴν βγάλῃ, ὅσο ὁδηγοῦσε ἤ ποὺ μεταμφιαζόταν σὲ μωρό παιδάκι γιὰ νὰ ἔκφράσῃ ἀπορίες ποὺ και καλά, ἔλυνε ὁ μπαμπάς κανάκης. εἶναι γνωστό, ὅτι δὲν μοῦ ἀρέσει τὸ χιοῦμορ τῶν ΑΜΑΝ. δὲν ἔχει σημασία. καὶ τοῦ mpriza δὲν μαρέσει, ἀλλὰ πάω γιὰ ποτό μαζύ του. τὸ ἑν τρίτο τῶν ΑΜΑΝ, λοιπόν, μάλλον άντικατέστησε τὸν σταρόβα. μόνο ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ καλὸ χιοῦμορ, ὁ σταρόβας ξέρει καὶ καλὴ κιθάρα. ἀπὸ τὴν ἄλλη, τὸ χιοῦμορ τοῦ καλυβάτση εἶναι σὰν τὴν κιθάρα ποὺ ξέρει.

θηβαῖος: ἡ ἔκπληξις! τὸν θεωρῶ(ουσα) σοβαρὸ καλλιτέχνη. μὲ ἔκανε νὰ τὸ ψάξω τὸ θέμα. ἀφήνει τὸ τὸτε συγκρότημα του, μιὰ ὡραίαν πρωιαν καὶ πάει καὶ γίνεται βοηθός, λέει, τοῦ ουμπέρτο εκο. ντάξει, καὶ ὁ ἀλκίνοος ἄν πετύχαινε ὡς ἠθοποιός, στὰ μπακούρια, δὲν θὰ τὸν ἀπολαμβάναμε στὰ βουνὰ νὰ πετάῃ. τὸ θέμα εἶναι τὶ μπορεῖ νὰ κάνῃ ὁ καθένας. ὁ θηβαῖος, λοιπόν, γύρισε καὶ μᾶς τραγούδησε(δὲν μᾶς ῥώτησε, βέβαια, ἄν θέλουμε). τὸ τὶ ἀκριβῶς θὰ κάνῃ, στὸ σχῆμα, εἶναι προφανές. θὰ κάνῃ ὅ,τι περνᾷ ἀπὸ τὸ χέρι του, γιὰ νὰ μαζευτῇ κόσμος. δηλαδή, τὸ τραγούδι ξεχᾶστε τό. ἐκτός, ἄν θεωρεῖται σοβαρὴ κατάστασις τραγουδιοῦ, κει ποὺ ὁ θηβαῖος τραγουδᾷ τὸ "βροχή μου"(εχουν κλαψει ἄνθρωποι σὲ αὐτὸ τὸ τραγούδι), νὰ βλέπετε τὸν ζούγα νὰ βγαινῃ καὶ νὰ μπαινοβγάζῃ τὴν γλῶσσα, ὅπως κάνει στὸ 90% τῶν σκετς του.

κοντολογίς, μαζεύτηκαν μερικοὶ παραδοσιακοί ἀριστεροί μὲ σμόκιν καὶ φράκα. σταυρώσανε τὰ πόδια καὶ σᾶς περιμένουν. εἶμαι σίγουρος ὅτι τὸ μαγαζί, θὰ γεμίσῃ. καὶ καλά, θὰ κάνῃ. καμμία πόλις δὲν χτίστηκε σὲ μιὰ μέρα. ἀρκετές, σὲ μιὰ μέρα, ἰσοπεδώθησαν. τόσο χρειάζεται. γιὰ τὴν αἰσθητική μας, ἀκουστικὴ τε καὶ οπτική, δὲν άρκοῦν παρὰ λίγα δευτερόλεπτα. ὅσα χρειάζονται γιὰ νὰ τραβηχτῇ μιὰ φωτογραφία(πρὶν "παραδοθῇ" στὸ photoshop)