Aν ήμουν ένας hard rock Χριστιανός προφανώς και δεν θα υπήρχε η περίπτωση να συμμετάσχω αυτές τις μέρες σε οποιαδήποτε καρναβαλική εκδήλωση. Θα τις λιδωρούσα μάλιστα με τον πιο δυναμικό τρόπο όπως θα κάνα κάθε χρόνο.

Αν ήμουν ένας τύπος ζαμάν φου και πάνω τούρλα προφανώς και θα συμμετείχα σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τζέρτζέλο. Άρα μετά τα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγίον θα ψόφαγα για νέα παρτάκια και κρεπάλες παντώς είδους!!

Αν ήμουν κάτι ενδιάμεσο προφανώς θα καρναβαλιζόμουν αχαλίνοτα όλο αυτόν τον καιρό και την Καθαρα Τρίτη θα πήγαινα στον παπά για ξομολόγηση....

Υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που είναι out on space! Αυτοί απλά υπάρχουν γιατί δεν χωράνε σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία...Χιχιχιχι!

Όπως κατάλαβες καλά θα ήθελα να διατηρίσω στον τόπο αυτό ένα κλίμα επικαιρότητας. Να πάω και έγω για μια ακόμα φορά με το ποτάμι....

Ρε συ?? Ξες κάτι?? Το μασκαριλίκι δεν είναι μια απλή υπόθεση. Στην ουσία αυτό παίζει μεταξύ τέχνης και επιστήμης. Όσοι το κάνουν με τέχνη συνήθως κερδίζουν τα πρώτα βραβεία στους διαγωνισμούς αυτής της εποχής. Όσοι το κάνουν επιστήμη τότε προσδοκούν άλλου είδους αναγνώριση με όχι και τόσο ανιδιοτελείς σκοπούς. Βέβαια όταν μπλέκει η τέχνη με την επιστήμη τότε, γάμησε τα!!

Θέλω λοιπόν τώρα να πάω στον ράφτη μου για να μου ράψει μια νέα στολή. Φετος λέω να λανσάρω μια νέα στολή που θα με βλέπουν όλοι και θα αηδιάζουν...Χαχαχαχαχαχα! Καλοοοοοοο ε???
Απλώς θέλω να μπω στην κατηγορία των "γάμησε τα"!!

Γιατί όχι?? Δεν είναι και αυτό μια επιτυχία της στολής?? Μια αμφίεση θεωρείται επιτυχημένη μόνο όταν παίρνει σχόλια θαυμασμού??? Γιατί όχι το αντίθετο???

Άκου τώρα καλέ μου ράφτη τι θέλω να μου φτιάξεις.....

1) Ξεκινώ από τα πατούμενα. Το δεξί πόδι θέλω να έχει ένα τσαρούχι με παχιά φούντα από τα Ζωνιανά. Το αριστερό θέλω να είναι ένα σανδάλι χρώματος φούξια το οποίο όμως να έχει στην πίσω του μεριά ένα σπιρούνι σε σχήμα σφυροδρέπανου.

2) Θέλω να μου φτιάξεις και δύο ασιμένιες επικαλαμίδες έτσι για να αντέχω τα τάκλιν......ώστε να μην με γκρεμίσουν με τρικλοποδαριές!!

3) Το σορτσάκι μου θα προτιμούσα να είναι ένα στριγκάκι φρουίτ οφ δε μούν χρώματος κόκκινου της φωτιάς. Μπρόστα να δείχνει έναν ακτινωτό ήλιο και πίσω την σκοτεινή πλευρά της ημισέλινου.....

4) Το μπλουζάκι θα είναι χρώματος λαχανί φωσφοριζέ και θέλω να γράφει:

Τιμή και Δόξα
στον ΤΙΤΟ τον ηγέτη,
που έκαμε μπουρδέλο
το Βορινό κουρμπέτι..........

(Ο λόγος που το θέλω φωσφορίζον λαχανί είναι απλός. Θέλω να φαίνεται καλά και μέσα στο σκοτάδι από παντού..Ακούς?? Από παντού!!!!!)

5) Φτιάξε μου και μια περικεφαλαία με δύο προσόψεις. Να μην ξεχωρίζει κανείς που κοιτάω όταν προχωράω. Π.χ να μπορώ να περπατάω μπροστά και να φαίνεται ότι κοιτάω πίσω. Και το αντίθετο.

6) Θέλω και δύο γάντια, το ένα να είναι του μποξ όπως αυτό που φόραγε ο Ρόκις ο Μπαλμπόας και το άλλο να είναι ένα μαύρο γυναικείο μακρύ γαντάκι όπως αυτό που φόραγε η Μάτα Χάρι, η γνωστή γκομενοκατασκοπούλα της παλιάς καλής εποχής...

7) Για φινάλε θέλω δύο πράματα. Μία χλαμίδα πουά αλά Γιάννης Φλωρινιώτης σε σχήμα φύλλου συκής και μια σάρισα ύψους πέντε μέτρων που να καταλήγει σε ένα ξεγυρισμένο.......κωλοδάχτυλο....

Γίνεται να μου τα βρεις και να μου τα φτιάξεις όλα αυτά καλέ μου ράφτη??? Μην ανησυχείς θα σε πληρώσω καλά!! Πέντε εκατομυριάκια ευρώπουλα θα σου φέρω από την Ελβετία....

Αααααααααα Ξεχασα!!!!!
Αν θέλεις καλέ μου ράφτη φτιάξε μου και μια ασπίδα που να γράφει πάνω κάποιους στίχους του Νικολάκη του Άσιμου, αυτούς εδώ:

Πέσαν γκουρού απάνω μου και μάγοι και οι σατανιστές
Πως μου θυμίζουν όλα καρναβάλι μ’ αλεξιπτωτιστές.
Θα σας ανοίξω θέλετε δε θέτε, κρατάω τα κλειδιά
Δε σταματάνε χίλιοι θεσμοθέται μια σταθερή καρδιά.

Ζητάω πολλά μωρέ ραφτάκο για την φετινή στολή μου?? Ε????

Το μόνο που θέλω είναι να ντυθώ........ΜΑΣΚΕΔΟΝΑΣ......

Υ.Γ: Δες εδώ από κάτω, είναι κατά τη γνώμη μου μια από τις κορυφαίες σκηνές του παγκοσμίου σινεμά.... Ο Μάρλον Μπράντο στο Φινάλε του Αποκάλυψη Τώρα....

Μήπως ο Μάρλον εδώ μιλάει σαν Μασκεδόνας???

Marlon Brando - Apocalypse Now

Chapter Aαα ( Η μολόχα)

Υπάρχουν κάποια διλήμματα στη ζωή τα οποία πολλές φορές οδηγούν σε αδιέξοδα...'άλλοτε ανέξοδα αδιέξοδα και άλλες φορές με μεγάλο κόστος...

Όχι όχι δεν θα σε κουφάνω πάλι με τις γεωπολιτικές μου ανησυχίες, αυτές τις κρατώ για πάρτη μου και απλά θα επανέλθω την ώρα που πρέπει...

Ξαναγυρνώ τώρα στα διλημματικά μου θέτοντας το πιο απλό ερώτημα που μπορεί να τεθεί:

"Εγώ αυτή τη στιγμή πίνω ελληνικό ή τούρκικο καφέ?? Και αν αυτός μου ο καφές παλιά λεγόταν τούρκικος, τώρα γιατί λέγεται ελληνικός?? Από πότε δηλαδή έπαψε να λέγεται turkish coffee?? Επίσης κάτι τελευταίο, αν πάω σε κάποιο εξεζητημένο καφέ και παραγγείλω τούρκικο, θα μου τον φτιάξουνε?? Η θα με πούνε παλιομοδίτη???"

Όπως βλέπεις το πιο απλό δίλημμα μπορεί να οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο.


Chapter Bου (Τα κοκτέιλ βότανα)
Σε ένα παλιότερο ποστ εδώ μέσα είχα αναφερθεί στην "γοητεία της μαλακίας ή αλλιώς της παλινδρόμησης" σε πολλούς τομείς της ζωής. Ομολογώ ότι μου ΄χει λείψει πολύ εκείνο το ποστ, μιας και ξαναδιαβάζοντας το, μερικές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να παλινδρομιάζει κατά το δοκούν....Χμμμ ωραία λέξη αυτό το παλινδρομιάζει τώρα μου κατέβηκε, θυμίζει κάτι από το περιδρομιάζει.

Συνήθως όταν περιδρομιάζεις τον αγλέωρα φτάνεις σε σημείο να παλλινδρομιάζεις έχοντας χάσει την αίσθηση του μέτρου και της ατομικής σου λογικής...

Έλα όμως που και εδώ γεννιέται το εξής δίλημμα:
Είναι τελικά κακό ή όχι όταν περιδρομιάζεις και παλλιδρομιάζεις χάνοντας την αίσθηση του μέτρου και του λογικού???


Chapter Γου (Λουίζα)

Μου αρέσει πολύ η παραπάνω φώτο. Νομίζω πως μου δίνει τροφή για ατελείωτα διλήμματα και αδιέξοδα παντώς είδους!! Ψωφάωωωωω για τέτοια!!

Δες το καλά το γουρουνάκι!! Δες πόσο χλιδάτο είναι!! Ε??? Έχει και νούμερο. Είναι το έκθεμα 33 σε μια κυριλάτη έκθεση!! Είδες όμως τι μπορεί να φτιάξει η ανθρώπινη φαντασία, ε??? Ακόμα και ένα βρωμοσκατογούρουνο το μεταμορφώνει η έμπνευση σε ένα πιανάκι που θα κοσμήσει κάποια στιγμή κάποιο πολύ σικ σαλόνι...

Είδες λοιπόν σε τι ακόμα μπορεί να χρησημεύσει ένα απλό γουρουνάκι???


Chapters Ααα, Βου, Γου.....

Πάμε τώρα να τα μπλέξουμε όλα τα παραπάνω και να τα ρίξουμε στο μίξερ μας! Χμμμμ....Ή μάλλον καλύτερα στο μπρίκι μας. Ήρθε η ώρα να μπλέξουμε όλες τις παραπάνω γεύσεις και να φτιάξουμε ένα τσαγάκι που δεν ξέρουμε τι γεύση θα αφήσει....

Και αναρωτιέμαι:

Θα θεωρηθώ πολύ ντεμοντέ ή out on space ή ΠΑΛΛΙΝΔΡΟΜΙΚΟΣ τυπάκος, αν παραγγείλω έναν βαρβάτο τούρκικο ΑΝΑΤΟΛΙΤΙΚΟ καφέ την ώρα που ετοιμάζομαι να κάτσω σε αυτό το γουρουνίσιο πιανάκι για να παίξω τις σκυλοπενιές μου????????

Αλήθεια!! Πως θα με χαρακτήριζαν οι γύρω μου???
Το πρώτο που θα μου πέταγαν θα είχε να κάνει με την κατάσταση της ψυχικής μου υγείας.....Βέβαια η καθαρή αλήθεια είναι πως θα κοίταγαν εμένα με αυτού του είδους τη συμπάθεια( αχ το κακόμοιρο το παιδί, βάρεσαι στρόφαλο, θα έλεγαν) αγνοώντας την ψυχική υγεία του τύπου που σκέφτηκε να φτιάξει το παραπάνω πιανάκι....Βλέπεις, ο τυπάς παράγει τέχνη..........Και η τέχνη δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, παρά μόνο κριτικής διάθεσης ή θαυμασμού....

Χμμμμ.....Πλάκα έχει!! Ναι ναι! Φαντάζεσαι?? Να βάλεις τα φράκα σου που τα πήρες από το Γιουσουρούμ με 10 φράγκα και παίζεις Νότη ή Καρρά?? Πίνοντας μάλιστα αντί για Φερνέτ Μπράνκα, τούρκικό καφέ???

Τι σικ!!! Ωωωωω Μοντιέεεεε!!

Τελικά το τσαγάκι μας πικρίζει λίγο. Την επόμενη φορά πρέπει να βάλουμε λιγότερη "μολόχα" και περισσότερη "λουίζα".....Νομίζω πως τα "κοκτέιλ βότανα" είναι στην σωστή αναλογία....

Να στο πω και αλλιώς για να το πιάσεις καλύτερα??? Λιγόστεψε τα "μικρά διλήμματα", νιώσε την καρδιά αυτού του "γουρουνιού" και άσε την "παλλινδρόμιση" να βόσκει όπου και όπως γουστάρει.....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ρε καμάρι μου??? Δεν βλέπεις ότι το γουρουνάκι κλαίει εκεί που είναι?? Νιώθει εγκλοβισμένο και τελείως όξω από τον φυσικό του χώρο.....Θέλει να σηκώσει το πόδι του και να παίξει ένα ατελείωτο κλαψιάρικο ΣΙ ΜΙΝΟΡΕ στο πιανάκι....Γουστάρει να μπορούσε να γυρίσει το κεφάλι του και να πιεί μονορούφι τον τούρκικο καφέ μου....

Θέλει τις λάσπες,τα σκατά και το βρωμοπεριβάλλον του. Εκεί έχει μάθει να ζει.....Τι το τυρανάτε μωρέ???

Και εδώ μπαίνει το δίλλημα του!
Να πάρει στροφή από κει που κάθεται και να πάρει φόρα??? Ναι ναι! Να πάρει φόρα σπάζοντας το γυάλινο κάγκελο δίπλα του....???
Έτσι απλά να γίνει μέλος εκείνης της ένδοξης Ιαπωνέζικιας Σμηναρχίας Καμικάζι....των
" Σοκιχούρε"....????( σημ: Κάποια στιγμή θα σου πω την ιστορία αυτής την σμηναρχίας με τα πολλά κιλά αρχίδια που κουβαλούσαν οι πιλότοι της....)

Ή μήπως να κάτσει στα αυγά του και να μεταλλαχθεί σε κυριλέ κυρίως πιάτο pork chops
( παϊδάκια)?? Υπομένοντας την κάθε λογής γαρνιτούρα???

Όπως και να' χει όμως θα παραμείνει κάποιο ΕΚΘΕΜΑ 33........Είτε στα κυριλέ σαλόνια, είτε στις ψυχές αυτών που πεθύμησαν εκείνα τα ιπτάμενα γουρουνάκια των Pink Floyd.........



Διάλεξε λοιπόν έναν δρόμο αγαπημένο μου γουρουνάκι....Μην αφήνεις κάθε μαλάκα να σε χαϊδεύει.......

Υ.Γ 1: Τελικά αποφάσισα! Μόλις τελείωσα τον τούρκικο μου καφέ και ανακατεύω το κατακάθι μπας και βγάλω κι άλλο ζουμί!

Υ.Γ 2: Όταν ο Καραγκιόζης βγάζει την τραγιάσκα του και φοράει το καουμπόικο καπελάκι του παίζει ατέλειωτες πενιές.....Πάντως δεν είμαι ο μόνος που έχω κάποιες απορίες....Άκου και τον Γιώργαρο στο τέλος....Έχει και αυτός την ίδια απορία.......

Πολλές φορές ψάχνεις να βρεις κάποιες λέξεις για να ξεκινήσεις να γράψείς κάτι. Ώρες ώρες ομολογώ πως είναι δύσκολο να κάνεις μιαν αρχή και να πάρεις φόρα. Άλλες φορές οι σκέψεις τυπόνονται νεράκι χωρίς να καταλάβεις πως έφτασες στο τέλος κάποιου κειμένου....

Στην φάση αυτή που είμαι τώρα, ανοίκω σε αυτούς που δυσκολεύονται να κάνουν την αρχή...Ο λόγος είναι πολύ απλός. Βασικά τριγυρνάνε στο νου πολλά πράματα και πολλές ιδέες για γράψιμο..

Ας το πάρουμε όμως αλλιώς το θέμα. Ξεχνάω ότι έχει να κάνει με ιδέες και γραφτά. Θέλω να μείνω στα συναισθήματα που μπορεί να σου δημιουργήσει μια απλή εικόνα.

Ξέρεις πολύ καλά τι δείχνει η παραπάνω φωτογραφία...Μόνο που εγώ μεγάλωσα πια και πιστεύω ότι αυτή η ρόδα δεν είναι ένα παιχνίδι ενός λούνα παρκ....

Όσο φορτώνεις στην πλάτη σου χρόνια τότε αρχίζεις και πονηρεύεσαι γαμώτο! Δυστυχώς στα ενήλικα μου μάτια αυτός ο τροχός μοιάζει πλέον με τον τροχό της μοίρας....Μιας κακιάς μοίρας που αρχίζω και την φοβάμαι πολύ.

Είναι ο πρώτος τροχός που φαίνεται όταν πέφτει ο ήλιος. Είναι η ώρα που σιγά σιγά εμφανίζεται μπροστά σου ένα σκοτάδι από κάποιο οδυνηρό παρελθόν!!

Ξέρω ότι τώρα μοιάζω με αυτούς τους παπούδες στα καφενεία που βλέποντας πως πλησιάζει το τέλος τους προσπαθούν να φέρουν μαζί τους και το τέλος του κόσμου....Σκατά!!! Δεν θέλω να το πάω τόσο μακριά αλλά θέλω να' χω και τα μάτια μου ορθάνοιχτα για να δω τι στο διάολο παίζει γύρω μου!! Και το εννοώ αυτό το γύρω μου..........

Πήρατε χαμπάρι λοιπόν τι τρέχει γύρω μας??? Για δείτε καλά....

Μου φαίνεται πως ήρθε η ώρα να βγάλω στο κλαρί κάποιες σκέψεις που δεν ήθελα να τις πετάξω τώρα, αλλά σαν άνθρωπος που μου αρέσει πολύ να διαβάζω τα βιβλία πέρα και πίσω από τις ειδήσεις έχω αρχίσει να τρομάζω πιο πολύ από ποτέ όσον αφορά την γαμημένη την γαιοπολιτική...

Και εξηγούμαι:

1) Γιατί τώρα σόνι και καλά να βρούμε μια διπλή ονομασία για την FYROM?? Μήπως το όνομα είναι απλά.....μια αφορμή???

2) Γιατί τώρα να τους καρφωθεί στο Κόσοβο να κηρύξουν την ανεξαρτησία τους??

3) Γιατί τώρα να ζητήσουν την αναγνώρισή τους από την Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία, οι δύο αποσχισθείσες φιλορωσικές επαρχίες της Γεωργίας???

4) Γιατί τώρα ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ, ο Ντμίτρι Ρογκόζιν δήλωσε ότι η Ρωσία μπορεί να στραφεί σε "ωμή στρατιωτική βία" για την προάσπιση των συμφερόντων της??? (Αλήθεια, αυτή η ωμή βία σε ΠΟΙΟΥΣ θα στραφεί?? Και αυτοί που θα την υποστούν, από ΠΟΙΟΥΣ θα ζητήσουν βοήθεια??)

5) Γιατί τώρα ξεκίνησε το ντου των Τούρκων στο βόρειο Ιράκ ώστε να σφάξουν (για άλλη μια φορά) τους Κούρδους??


( Ρε σεις?? Πήρατε πρέφα τι πάει να γίνει στο τόξο αυτό που υπάρχει γύρω απ' το κεφάλι μας ??? Απλά, της πουτάνας το κάγκελο!!!!! Γάματα με κεφαλαία γράμματα.......)

6) Πόσο πήγε το βαρέλι το πετρέλαιο?? Πόσο?? Δεν άκουσα?? Πέρασε τα 101 δολάρια???? Πόσοοοο είπες???

7) Τι απέγινε άραγες αυτός ο ΟSAMA?? Mήπως φυγαδεύτηκε κάπου στην Αφρική και τον μπογιατίσανε μαύρο, αλλάζοντας του ένα γράμμα και δίνοντας του το όνομα, OBAMA??? (μεταξύ μας....Θα τον ψηφίσω!! Τον πάω με χίλια!!!)

8) Επίσης να σας θυμίσω πως ο δικός μου, ο "BUlSHit The president" θα βαρέσει για τελευταία φορά κάρτα, "μοναχούλης", στον Λευκό Οίκο τον Νοέμβρη του 2008. Απλά το λέω και αυτό σαν επισήμανση....


Μην περιμένεις να σου τηλεγραφήσω τις απαντήσεις μου πάνω στις απορίες αυτές, εδώ και τώρα. Θα γίνω πολύ κουραστικός και βαρετός αν το κάνω αυτό. Το μόνο που έκανα με τα παραπάνω ήταν να σου δώσω λίγη τροφή για σκέψη!!

Βάλτα όλα αυτά κάτω λοιπόν και απλά κράτα μια πισινή σε αυτά που ακούς και βλέπεις.....

Αρχίζει λοιπόν να με πιάνει για τα καλά κρύος ιδρώτας! Τον τροχό την φωτογραφίας παραπάνω τον εβλέπω πια σαν ΣΤΟΧΟ, όχι σαν εκείνους τους χάρτινους στόχους που βάζανε στα μέτωπα τους οι Σέρβοι το 95...Πολύ μεγαλύτερο στόχο.......

Τα μεγάλα μαχαίρια του παρελθόντος νομίζω έχουν ακονιστεί καλά και ετοιμάζονται!!! Υπααααάρχει πάρα μα πάρα πολύ δύναμη πυρός φυλαγμένη σε ΚΑΠΟΙΑ οπλοστάσια και πρέπει όπου να' ναι να καταναλωθεί.....Δεν χωράνε άλλο ΠΡΑΜΑ οι αποθήκες και οι βάσεις.......

Όλα αυτά τα γράφω τώρα που είναι ΚΑΠΩΣ νωρίς....Θυμηθείτε το αυτό το ποστ σε λίγο καιρό......

Δεν σπέρνω καταστροφή φίλες και φίλοι. Το μόνο που κάνω είναι να σκεφτώ απλώς ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ όπως είπα εδώ από κάτω!! Θα πάω όμως λίγο παραπέρα και θα το παίξω και στο στοίχημα το επικείμενο ματς.......Με την διαφορά όμως ότι ξέρω ποιος θα χάσει! Αυτοί που πάντα χάνουν......Θα προσπαθήσω να κερδίσω φράγκα από αυτούς που θα χάσουν! Όλοι δεν κάνουν έτσι άραγε?? Μικροί και μεγάλοι?????? Εγώ γιατί όχι?? Σε πηγάδι κατούρησα??

Το συμπέρασμα μου από όλααααα τα παραπάνω???

........Ε ρε Γλέντια (δυστυχώς)!!!

Y.Γ 1: Να μην ξεχάσω να αγοράσω από τη λαϊκή το μεσημέρι φρέσκα μπρόκολα(....)

Υ.Γ 2: Η τελευταία σκηνή του νέου επεισοδίου του Prison Break ήταν ότι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια στην τηλεόραση...Δεν παίζοντα με τίποτα γαμώτο αυτοί που τη φτιάξανε αυτή τη σειρά...Θα το ξαναπώ: Αιώνεςςςςς μπροστά οι τύποι.........

Υ.Γ 3: Ορίστε η σκηνή:

Όταν αυτός ο Νούνιεζ του Γαύρου χτες προσπάθησε να κρεμάσει από το κέντρο τον κορυφαίο τερματοφύλακα του κόσμου τον Τσεχ κάπου στο 80 φεύγα του ματς, τότε απλά μου δώσε να καταλάβω πραγματικά μια από τις ουσίες της ζωής.....

Τι κι αν του ρίξαμε όλοι στο γήπεδο του κόσμου τα γαμωσταυρίδια για αυτό που έκανε!!! Δεν έχει καμία σημασία το τι λες όταν είσαι μέλος του όχλου που λατρεύεις....

Η απόλυτη δημοκρατία άλλωστε εφαρμόζεται στις κερκίδες των γηπέδων όταν πέφτουν τα κικλειδώματα στην ατομική ψυχολογία των φιλάθλων ........

Anyway....Το θέμα είναι πως αναλύεις μετά νυφάλιος αυτό που είδες!!!

Ναι ναι! Φιλαράκια....Μην κουφαίνεστε με αυτό που σας λέω...Το ποδόσφαιρο για μας που το λατρεύουμε είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό παιχνίδι. Ίσως είναι μια παράλληλη ζωή στην ζωή που ζούμε!

Όταν λοιπόν αυτός ο Αργεντίνος ο Νούνιεζ πήγε χτες να κάνει το πιο τρελό πράμα στην παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία, τότε απλά κατάλαβα από μια άλλη οπτική γωνία, τι εστί άνθρωπος.....

Είναι η στιγμή που πλησιάζει ο αγώνας στο φινάλε του, είναι η ώρα που τα πάντα καίνε μέσα στο μεγάλο τηγάνι. Ο Γολιάθ προσπαθεί να κατασπαράξει τον Δαυίδ. Ο δεύτερος, ο μικρός όμως έχει μάθει καλά την τέχνη της αντίστασης. Είτε με ταμπούρι, είτε με ελεγχόμενες αντεπιθέσεις...

Ο μικρός Δαυίδ όμως έχει σχεδιάσει καλά τον τρόπο της αντίστασης του. Όλα λειτουργούν βάση απόλυτα οργανωμένου σχεδίου. Φυλάει καλά την σφεντόνα του ο αδύναμος!!

Ξαφνικά λοιπόν εκεί που όλα πάνε σύμφωνα με το plan, έρχεται αυτός ο Νούνιεζ από το πουθενά για να κάνει το αδιανόητο, το απρόσμενο!!
Έτσι δεν είναι και μέσα στη ζωή?? Όσο εγωιστές και να είμαστε, όσο κι αν θέλουμε εμείς να ορίζουμε τις τύχες μας, παρόλα αυτά, δεν περιμένουμε κάπου στο βάθος την ελπίδα του αδιανόητου και του απρόσμενου??
Άλλοι το επιδιώκουν και άλλοι το περιμένουν...Άλλοι το αποδέχονται και άλλοι κάνουν πως δεν το βλέπουν...Στο τέλος όμως αν έρθει το κάλο, το απρόσμενο, κανείς δεν λέει όχι....

Αν χτες αυτή η τρέλα του Αργεντινάκου κατέληγε στα δίχτυα του Τσεχ τότε πολύ απλά θα μιλάγαμε για τον Θεό της μπάλας. Τώρα μιλάμε για το μαλακισμένο που κοίταξε την πάρτη του περισσότερο από το συμφέρον της ομάδας!

Ξες ποιο είναι το συμπέρασμα όλων των παραπάνω?? "Σκέψου ποδοσφαιρικά στη ζωή σου...."

Γι΄ αυτό λοιπόν προσπαθώ αυτές τις δυο παράλληλες ζωές να τις κάνω μία! Γουστάρω να το κάνω αυτό βιώνοντας τις δικές μου 11 παρΕνέσεις....

Ποιές??? Αυτές......

1) Κάνε τα τρεξίματα σου πάνω κάτω συνέχεια...

2) Δούλεψε όσο πιο καλά μπορείς πάνω στο σύστημα της ομάδας σου..

3) Κυνήγα τον αντίπαλο μέχρι να του βγάλεις το λάδι!!!

4) Δείξε την τέχνη σου, με τα τακουνάκια, τις τρίπλες, τα ψαλίδια και τις ατελείωτες εμπνεύσεις αρκεί να μην γαμάς την ομάδα σου...

5) Μην ξεχνάς ποτέ σου ότι για να φτάσεις να παίζεις στο γκαζόν, ξεκίνησες να παίζεις από το χώμα.....

6) Μην απογοητευτείς αν καταλήξεις στον πάγκο ή στην εξέδρα. Κάνε τα πάντα για να ξαναβρεθείς στο τερέν ... Πάρε παράδειγμα τον ΠΑΝΤΙΝΙΟ...(Τάσσαρος Πάντος)

7) Μην μασήσεις όταν σε λένε γέρο και απόμαχο...Απλά χαμογέλα ειρωνικά και δώσε να καταλάβουν τα κάθε λογής καργιολάκια ότι κουβαλάς αρκετά κιλά balls στον μάρσιπο σου...(Βλέπε Γκόγκιτς και Ντάρκο)

8) Από την άλλη αν τώρα πατάς πρώτη φορά το γρασίδι, κάνε όσα λάθη θες και μπορείς...Αν είσαι καλός θα μάθεις να εκτιμάς τις μαλακίες σου.....

9) Ποτέ σου μην υποτιμάς τον άλλο!! Να εύχεσαι να σε υποτιμήσει αυτός.....

10) Ε..και να χάσεις??? Τι έγινε?? Υπάρχει το επόμενο ματς.....

11) Πανηγύριζε τρελά τις νίκες σου και κλάψε για τις ήττες σου!! Αρκει να μαθαίνεις και από τα δύο....



Αυτάααααααααααααααααααααα!!!

Πωπωπωπωπωπω!! Πόσο τη γουστάρω αυτή την ανάλυση!!! Μπορώ να σου μιλώ για ώρεςςςςς ατελείωτες....Αλλά τουλάχιστον εδώ ας πατήσω λίγο φρένο για την ώρα.....

Μεταξύ μας τώρα, να σε ρωτήσω και το άλλο?? Γιατί άραγε η ΜΠΑΛΑ είναι γένους θηλυκού???Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Η απάντηση?? Απλή...

Μα φυσικά είναι η υπέρτατη γκόμενα....αν και χοντρούλα και άσχημη! Όμως 22 τύποι την καλοπιάνουν "χαϊδεύοντας την" πάνω στο πράσινο χαλί θέλοντας να την κάνουν δικιά τους...Χαχαχαχαχαχαχαχα!!

Λοιπόν σε κούρασα...Ώρα να πάω να παίξω 8 Χ 8 στο γηπεδάκι μας!! Το σημερινό στοίχημα είναι τραπέζωμα με κοψίδια.....Μετά έχει Άρσεναλ - Μίλαν....Και γαμώ τα ματσάκια θα είναι!!!

Ατου Τ' αλερρρρρρρρρρρρρρρρρρ!!!

Υ.Γ 1: Άρε Νούνιεζ.....Και εγώ στη θέση σου το ίδιο θα έκανα!

Υ.Γ 2:

Υπάρχει ένα παλιό καουμπόικο ρητό που λέει το εξής:
Όταν θες να κερδίσεις λίγη από την εμπιστοσύνη του άλλου, δως του από τον καπνό που ετοιμάζεσαι να μασήσεις.....

Δύσκολο πράμα να μοιράζεσαι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! Όταν όμως σου' ρθει η ανάγκη να το κάνεις τότε ....απλά το κάνεις!! Δεν πρέπει καν να μιλάς ούτε να φουσκώνεις. Το μόνο που' χεις να κάνεις είναι να βρεις τη λέξη που δε λέγεται....

Ξες τι δύσκολο πράμα είναι αυτό??? Να ψάχνεις τη λέξη που δεν βγαίνει από το στόμα για να περιγράψεις αυτό που θες να μοιραστείς.....???

Anyway!! Aς μην μακρηγορώ κι ας πω την ιστορία μου....Θα' ναι μικρή, τόσο μικρή όσο κρατάει ένα τραγούδι των Straits.....
Είναι αυτό το άσμα που μιλά για κάποιο εισιτήριο...

I can see what you're looking to find
in the smile on my face
in my peace of mind
in my state of grace
I send what I can
to the man from the ministry
he's a part of heaven's plan
and he talks to me

I got my ticket to heaven
and everlasting life
I got a ride all the way to paradise
I got my ticket to heaven
and everlasting life
all the way to paradise


Είναι πολύ όμορφο να λες ιστορίες μέσα από τη μουσική αυτές τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες! Δεν χρειάζεται να γράφεις πολλά πολλά....

Είναι πολύ όμορφο να χρησιμοποιείς ένα διαφορετικό σάλπισμα για να στείλεις την ιστορία σου όπου θες....Δεν χρειάζεται να λες ότι χαρίζεις κάποιο εισιτήριο για τον παράδεισο σου...Απλά το δίνεις...

Τελικά οι λέξεις που δεν λέγονται είναι αυτές που πραγματικά λες όταν χαρίζεις μέρος της ψυχή σου....Δεν περιμένεις να πάρεις τίποτα......απλά ξες ότι έχεις ήδη κάτι!!!

Το θες και αλλιώς??? Με τον άλλο τρόπο μου???

Οι λέξεις που δεν λέγονται
απ' την καρδιά γεννιούνται,
κι όποιοι μπορούν να τις ακούν
δύσκολα ξεχνιούνται.......

Υ.Γ:
Είπα να ξυγχρωνιστώ
το Κλίβελαντ να αλλάξω,
με νέα κόλπα κι όμορφα
το κέφι σας να φτιάξω.

Ήρθε η ώρα να σας πω
για μία ιστορία,
όλοι την ξέρετε καλά
του Χέβεν μας.....θηρία.....

Mου δείχνουν όλα γύρω μου
σαν τρέντυ κωμωδία,
γι' αυτό Σαββάτο σήμερα
θα γράψω ραψωδία...

Mια νέα λέξη έμαθα
ετούτο δω το μήνα,
μιλά για χρήματα πολλά
και τα ευρά του Μίδα...

Άλλοι να φαν δεν έχουνε
μα χαβαλέ γυρεύουν,
και τα δελτία των οκτώ
με πάθος τα χαζεύουν.

Μα για να γίνω πιο σαφής
φίλοι αγαπημένοι,
την ιστορία θα σας πω
απ΄την αρχή παιγμένη.

Ήταν απομεσήμερο
'κει κάπου στην Αθήνα,
σύννεφα είχε ο ουρανός
τέλη Νοέμβρη μήνα.

Χτυπά λοιπόν τηλέφωνο
μες του ΕΚΑΒ τα κέντρα,
και μια τρεμάμενη φωνή
σκίζει όλα τα δέντρα.

"Βοήθεια άνθρωποι καλοί
ο άντρας μου πεθαίνει,
απ' το μπαλκόνι πήδηξε
και ίσα που ανασαίνει..."

Από εκείνη τη στιγμή
το σύμπαν εγαμήθει,
που ένας εύσωμος χοντρός
σαν κασκαντέρ ελίχθει...

Δεν ήταν όμως μάγκες μου
ένας απλός πολίτης,
μα ούτε δώ κατέφθασε
σαν Χάλεϊ κομήτης.

Είχε αξίωμα καλό
κάπου σε υπουργείο,
και σαν λοχίας έμοιαζε
μέσα σε στρατηγείο.

Το πάθος του ήτανε τρελό
μα η καρδιά του επίσης,
τι άλλο τώρα να σου πω
και από που ν' αρχίσεις.

Η εξουσία φίλοι μου
τον άνθρωπο αλλάζει,
μοιάζει με βρόχινο νερό
που γίνεται χαλάζι.

Έτσι λοιπόν και ο Ζαχώ
πήγε να γίνει γάτος,
στη στράτα του έβρεξε φωτιά
που λέει και ο ΣΤΡΑΤΟΣ......

Με πάθος αγάπησε πολύ
μία ιδιαιτέρα,
δεν είχε σχέση η μικρή
με μια κοινή ετέρα.

Ήταν η γραμματέας του
σε κείνο το γραφείο,
έραβε κι έκοβε πολλά
σαν να 'ταν σε ραφείο.

Μα ήρθε κάποτε η στιγμή
που ένιωσε το πάθος,
εκείνου εκεί του παιδαρά
που έκανε το λάθος...

Tου έταξε έρωτα τρελό
παράνομο, παθιάρη,
τα χείλη της.....το στόμα της.....
τον έστειλαν στον Άρη.

Αυτή δεν είναι γκόμενα
αναφωνούσε πάντα,
είναι φερράρι κόκκινη
μες το δικό μου Λάντα...

Ώρες πολλές καθότανε
απά στη πολυθρόνα,
κι απ΄το πουλί του έσταζαν
τα "δάκρυα"....κορώνα.

Δεν θέλω άλλα να σας πω
για κείνες τις στιγμές τους,
αφού τις ξέρετε καλά
όλες τις χαρές τους....

Όμως η κούκλα η γνωστή
έμοιαζε στην Εύα,
που είπε στο δύσμοιρο Αδάμ:
"πάρε καρπό....κι ανέβα......"

Έτσι λοιπόν και ο Ζαχώ
την πάτησε λιγάκι,
η γκόμενα ήτανε γραφτό
να του τη βγεί....τσιράκι.....

Εκεί λοιπόν που έκανε
του πέους του τη βόλτα,
μέσα στη τσάντα έκρυβε
μια μηχανή μινόλτα.....

Όλες μα όλες οι στιγμές
αυτής της αμαρτίας,
μέσα στη τσάντα γράφτηκαν
εκείνης της κυρίας.

Τώρα είχε στα χέρια της
την αφορμή που ψάχνει,
ταινία θα φτιάξει όμορφη
σαν Ζάχαρη και Άχνη......(χαχαχαχαχαχα)

Λέει του δύστυχου Ζαχω:
"Την πάτησες καργιόλη,
ταινία έφτιαξα καλή
που θα μιλούνε όλοι..."

Κι έφτασε τότε η στιγμή
που σάλταρε ο γέρος,
δεν είχε τόπο να κρυφτεί
μέσα στης γης το μέρος.

Τον πιάνουνε τα κλάματα
μοιάζει εγκλωβισμένος,
τις ερωτήσεις άρχισε,
νιώθει σαν χαμένος...

"Πες μου τι θέλεις κούκλα μου,
τι θέλεις να σου αφήσω ??
ξέχασες κείνες τις στιγμές
που' πες να σε γαμήσω???"

"Γιατί με κέρασες πουστιά??
μωρό μου αγαπημένο??
με χάρη εγώ σου πρόσφερα
το κέρατο δοσμένο....."

Κι η κούκλα εκείνη η ξανθιά
με στόμφο απαντάει,
τα σχέδια που έφτιαξε ο Ζαχώ
με μένος τα χαλάει...

"Μόνιμη θέλω να γενώ
το πρόβλημα να λύσω,
να φτιάξω θέλω τη ζωή
κι απ' την αρχή ν' αρχίσω...."

"Μα όλα αυτά για να γινούν
πρέπει να μου τα σκάσεις,
από τις μίζες που' πέρνες
λίγα ευρά θα χάσεις...."

Το πρόσωπο του σκιάχτηκε
την πάτησε ο τύπος,
φοβάται την καρριέρα του
πως θα την χάσει, μήπως.

Μα στέκεται στο ύψος του
και στο φαρδύ μουστάκι,
λόγια πολλά δεν δέχεται
σηκώνει...μπαϊράκι.

"Δεν θα σου δώσω τίποτα
μωρή μαλακισμένη,
έχω την εξουσία μου
απ' το χοντρό δοσμένη...."

Κι έτσι τα πάντα έσβησαν
ο έρωτας εχάθει,
έφτασ' η ώρα κι η στιγμή
ο κόσμος για να μάθει.....


To be continued....

Υ Γ :

Είναι φορές που ξεκινάς να γράψεις...Ωραία! Πήρες την απόφαση!
Όταν όμως αρχίζεις να γράφεις το κείμενο υπάρχουν κάποια αναπάντεχα όπως το σημερινό που σε τινάζουν σαν το ρεύμα. Λές δηλαδή από μέσα σου...Να το σοβαρέψω το θέμα?? Η να το ρίξω όπου αλλού θέλω??

Προφανώς λοιπόν και δεν θα βάλω όρια....Θα γράψω χωρίς σχέδιο και χωρίς συλλογιστική ανθρώπου που ξέρει τι του γίνεται...Δεν θέλω να ξέρω τι μου γίνεται. Θέλω να βλέπω μόνο....

Ωραία η παραπάνω εισαγωγή, μπορώ να πω ότι μου άρεσε τα μάλλα. Εσείς βέβαια μπορεί να μην έχετε καταλάβει ακόμα που το πάω αλλά δεν έχει καμία σημασία....

Ξεκινάς λοιπόν να γράψεις και σου 'ρχέται η παρακάτω χτεσινή φώτο από τον τόπο σου.....από την αυλή του σπιτιού σου....

Την κοιτάς και παθαίνεις Blackout...

Ξές τι όμορφο που είναι μέσα από μια εικόνα να νιώθεις τι γίνεται στον τόπο σου?? Βλέπεις τη θάλασσα που από την εμπειρία του αφρού και μόνο ξέρεις ότι φυσάνε 7 μποφόρια..Επίσης από την πορεία των κυμάτων μέσα στο μπογάζι ξέρεις ότι φυσά βοριάς γεμάτος!

Θες να σου πω και άλλα?? Δεν έχω κανένα πρόβλημα, αλλάζω τελείως ρότα σήμερα και το γυρνάω στην πατριδογνωσία....

Το νησί που βλέπεις στο βάθος λοιπόν είναι η Κάσσος. Μας χωρίζει αυτή η θάλασσα. Αυτό το μπογάζι που λέμε κάτω. Δεν είναι όμως ένα απλό μπογάζι(πέρασμα). Μεταξύ του βράχου μου και της Κάσσου η θάλασσα και ο αέρας πάντα ήταν, είναι και θα άγρια...Για όλα φταίει το περίφημο ρεύμα. Μας έμαθαν οι γέροι θαλασσόλυκοι του τόπου ότι το ρεύμα αυτό λέγεται "Ποτάμι του Ελλησπόντου". Ξεκινάει από κει πάνω περνάει ανοιχτά στο Αιγαίο, στη συνεχεία παίρνει πορεία νότια-νοτιοανατολική φτάνοντας στα νερά που βλέπεις και καταλήγει στο Σουέζ....

Αυτό το ρεύμα ακολούθησε εκείνο το θρυλικό καΐκι το 45 για να δώσει το μήνυμα στους Άγγλους στην Αλεξάνδρεια ότι οι Γερμανοί πάπαλα από τον τόπο μας...Για την ακρίβεια, ξεκίνησαν από τον κόλπο που ξεκινάει τέρμα αριστερά στην φωτογραφία...

Και φυσικά ας είναι καλά αυτό το ρεύμα που φέρνει στον τόπο πας γιγάντια ψάρια και θηλαστικά....

Ψψψψψψψψψ! Τι σου κάνει μια φωτογραφία, ε??? Μέσα στην καρδιά του χειμώνα κιόλας.....

Δεν γαμιούνται όλα και όλοι?? Μένω στην εικόνα και αφήνω πίσω τους πάντες και τα πάντα να βράζουν στου ζουμί τους....Χαχαχαχαχαχα



Δεν θέλω φίλοι σήμερα
λόγια πολλά να γράψω,
μα μέσ' σ' αυτά τα σύννεφα
θα φύγω και θ' αράξω.

Υ.Γ 1: Δεν είναι και γαμώ όταν το πιανάκι παίζει???

Υ.Γ 2:
Του κάτω κόσμου τα πουλιά
λένε πως τραγουδάνε,
κι από τις πόρτες της ψυχής
σαν αετοί περνάνε.

Έβλεπες την ουρά....ατελείωτη, αυτά τα backlights των αυτοκινητων λες και έχουν φτιάξει μια δικιά τους πόλη ...Λες και ήταν σαν χιλιάδες κουκούτσια μέσα στο " Μεγάλο Μήλο " .

Νόμιζες πως δεν θα φτάσεις ποτέ στο ξενοδοχείο. Να σου πω την αλήθεια?? Καλύτερα να μην έφτανα στην ώρα μου....Τι κι αν περίμενε η μισή παροικοία του νησιού! Χέστηκε η φοράδα στα αλώνια..
Κάποιες φορές θέλεις να καθυστερείς, είτε γιατί ψωφάς να το παίξεις ντίβα, είτε για να κάνεις καλύτερα πράματα.Όπως, όταν έχεις αφήσει στη θέση του συνοδηγού ένα ανοιχτό τηλέφωνο που γράφει και το μόνο που παρακαλάς είναι να μην τελειώσει η μπαταρία...

Πειράζει που είναι προτιμότερο να μαθαίνεις την ιστορία μέσα από την ψυχή και το στόμα ενός απλού ανθρώπου??


-) Για να πας George από τη Νέα Ορλεάνη μέχρι το Νάσβίλ, δεν είναι και πολύ μακριά. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανέβεις βόρεια στο Μέμφις και μετά ανατολικά βρίσκεις το Νάσβίλ. Το είχαμε πει ότι θα το κάναμε και θα πηγαίναμε.

-) Τι λες Νέιθ?? Δεν είναι μακριά?? Από το Νότο να πας στο κέντρο??

-) Είναι λιγάκι, αλλά εμείς για εκείνο το reunion θα πηγαίναμε και στην κόλαση..Ήταν βλέπεις ακριβώς 10 χρόνια μετά το δυστύχημα! Δεν μπορούσαμε να μην πάμε!!

-) Κοίτα...από γεωγραφία ξέρω! Πες μου για τα άλλα...

-) Εσύ κοίτα! Μην μου λες εμένα πως να μιλάω...Έχεις αυτό το γαμημένο τηλέφωνο εδώ και νομίζω πως πίσω μου είναι ο Λάρυ Κίνγκ! Δεν ξέρω που διάολο θα πάνε αυτά που σου λέω τώρα, έτσι σου μιλάω όσο πιο καλά μπορώ....Όσο πιο όμορφα έχω μάθει να μιλάω.

-) Νέιθ έχεις σπουδάσει κάτι??

-) Ναι! Έχω μάθει να βγάζω νόμιμα λεφτά για να ζω την οικογένεια μου. Μην ρωτάς πόσες δουλειές έχω κάνει....Ξέχνα το! Εδώ και πολλά χρόνια όμως μεταφέρνω κόσμο, λιγότερο η και περισσότερο περίεργο από εσένα..Οπότε πάμε παρακάτω....

-) Ναι Νέιθ! Σόρρυ είμαι λίγο περίεργος καμιά φορά! Πες μου τώρα ότι θες για το Νάσβιλ...

-) Φτάσαμε λίγο πριν αρχίσει το σόου! Μας περίμεναν εκεί κάποιοι φίλοι που μας είχαν κρατήσει κάποιο καλό σημείο δεξιά από το stage.

-) Πες μου πως ένιωσες όταν τους είδες να βγαίνουν??

-) Αυτό το συζητάγαμε στο αυτοκίνητο όταν πηγαίναμε...Σίγουρα θα ήταν δύσκολο για όλους μας και πιο πολύ για αυτούς εκεί πάνω στο stage...

-) Προχώρα....

-) Έκλεισαν τα φώτα και ξαφνικά είδα να βγαίνουν ο Gary, ο Billy, ο Leon και ο Artimus...Ξέρεις...οι παλιοί! Δεν πήραν τις θέσεις τους στο stage.
To μόνο πράγμα που έκαναν ήταν να κοιτάνε για λίγα λεπτά όλους εμάς που κάναμε σαν τρελλοί από κάτω....

-) Πρέπει να ήταν φοβερό συναίσθημα......

-) Δεν έχω λέξεις να σου πω...τι ήταν αυτό που νιώθαμε! Είχαν βγεί πάλι στο δρόμο, είχαν σηκωθεί από το χώμα....Μετά από λίγο φωνάζουν και έρχεται ο Johnny, ο μικρότερος αδερφός του Ronnie. Αυτός θα ήταν πλέον μπροστά. Αυτός θα ήταν η φωνή του αδερφού του....Μετά έρχονται όλοι οι άλλοι! Mετά από λίγο άρχισε το σόου!

-) Θυμάσαι το playlist του live??

-) Δεν θυμάμαι πολλά, έχουν περάσει πολλά χρόνια. Όμως οι πρώτες νότες από το Workin For MCA στην αρχή ακόμα βαράνε στα αυτιά μου...Δεν ξεχώριζες τα τραγούδια, μόνο μετά στον δίσκο που βγήκε για αυτό το reunion θυμήθηκα κάπως την σειρά των τραγουδιών..Αλλά και πάλι ήταν διαφορετικά!

-) Μόνο αυτό??? Πολλά έχω ακούσει και έχω μάθει για το τέλος κάθε συναυλίας τότε στο Reunion...Για εκείνα τα ενκόρ!!

-) Ναι! Για αυτό θα σου έλεγα τώρα! Για εκείνο το ενκόρ! Διάολε!!!
Ήταν απίστευτο να βλέπεις τον Johnny να μας μιλάει και να κοιτάει στον ουρανό....Να κλαίει και να σου λέει ότι δεν θα τραγουδήσει εκείνος τώρα....Να σου λέει ότι ήταν η ώρα του Ronnie....
Eκείνη την ώρα που άρχισε να παίζει ο Powell το πιάνο, τότε καταλάβαμε ότι θα τραγουδούσε ο Ronnie. Άφησε ο Johnny το καπέλο του πάνω στο μικρόφωνο και ξαφνικά ακούγαμε την φωνή του Ronnie από τα ηχεία...

-) Ρε συ Νέιθ?? Τι μου λες τώρα! Το έχω δει αυτό το βίντεο...Δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου ότι θα μου δώσει ο Θεός την χαρά να μιλάω με κάποιον άνθρωπο που έζησε εκείνες τις στιγμές....

-) Δεν μπορείς να καταλάβεις George. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι ήταν ξαφνικά για μένα να ακούω την φωνή του Ronnie να τραγουδάει τις πρώτες λεξεις από το Free Bird....Θυμάσαι πως ξεκινάει???

-) Συγνώμη Νέιθ! Τώρα δεν θυμάμαι τίποτα...

-) (Αρχίζει να τραγουδάει...)
Ιf I leave here tomorrow
Would you still remember me?
For I must be travelling on, now,
cause theres too many places Ive got to see.

Ξέρεις τι ήταν να ακούς αυτή τη φωνή από μια κασσέτα να λέει αυτές τις λέξεις και να παίζουν παρέα οι νέοι Skynyrd, oι ζωντανοί??

-) Νέιθ σταμάτα! Μην μιλάς άλλο...Θυμάμαι κάτι δικά μου και δεν μπορώ!!

-) Οκ George...Δεν θέλω κι εγώ να σου πω άλλα πράματα και κλείσε αυτόν τον διάολο που γράφει! Έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας. Θα σου βάλω να ακούσεις μουσική μόνο. Τι θέλεις??

-) Κάνε ότι θέλεις, βάλε ότι θέλεις...βάλε ράδιο! Είμαι αλλού τώρα!! Σε ζηλεύω....

-) Οκ George...Άκου λίγο μουσίκη και σε λίγο φτάνουμε!


Τα backlights τώρα είναι πολύ πιο λίγα και σε προσπερνάνε πολύ γρήγορα..Αν κοιτάξεις πίσω σου βλέπεις μια πόλη που δεν ξέρει τι πάει να πει ησυχία και βαρεμάρα! Μέσα σε αυτή τη πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου άμα κλείσεις τα μάτια όμως μπορείς να ακούσεις εκατομμύρια καρδιές σαν του Νέιθαν....Καρδιές που όλες έχουν το ίδιο χρώμα, αλλά βαστούν από πολλές πατρίδες....

Είναι αυτές οι καρδιές που βρίσκονται εκατοντάδες μίλια μακριά από τα στούντιο του Χόλιγουντ και δυσκολεύεσαι να τις δεις όταν σε τυφλώνουν τα πολλά φώτα...Τι κι αν οι φάτσες είναι άσπρες, μαύρες, κίτρινες και κόκκινες. Το ουράνιο τόξο άλλωστε έχει όλα τα χρώματα...

Eίναι όλοι αυτοί που τραγουδούν σαν εμένα και σαν εσένα, από τους χειρότερους μέχρι τους καλύτερους !

Είναι δυνατόν οι αναμνήσεις ενός άγνωστου να σε κάνουν να ταξιδέψεις στις δικές σου αναμνήσεις και στα δικά σου όνειρα?? Όλα είναι δυνατά αρκεί να το λέει η ψυχούλα σου....

Αφού το λέει κι ο στίχος του Ronnie....

Ιf I leave here tomorrow
Would you still remember me?
For I must be travelling on, now,
cause theres too many places Ive got to see.

Αυτή είναι η ΑΜΕΡΙΚΑ ΜΟΥ

There's a grey horse standin' still
As a soldier climbs in the saddle for one last ride
As the rain pours off his hat
You can see the shadows of the past written in his eyes

Now the cannons are silent
His friends are all gone
Gotta put it all behind him
If he ever wants to find his way home
He's the last rebel on the road

Just a boy with his old guitar
Keeps to himself but everybody takes him wrong
But he carries on
Got a dream that will never die
Can't change him, no use in stayin' where you don't belong


-) Μου επιτρέπεις μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο να ανοιξώ το τηλεφώνο και να γράφω αυτά που λέμε??

-) Τι διάολο είσαι?? Δημοσιογράφος??

-) Όχι ποτέ! Απλά νομίζω ότι θα'χεις πολλά να μου πεις...

-) Οκ...Θα αργήσουμε να φτάσουμε, έχει πολύ τραφικ και σήμερα.

To ταμπλό στο ταξί του ήταν από τα πιο περίεργα ταμπλό που' χω δει ποτέ σε αμάξι. Μου θύμιζε εκείνα τα κουτουκάκια εδώ στην Ελλάδα που οι τοίχοι τους είναι γεμάτοι με φωτογραφίες διάσημων που πέρασαν από τα τραπέζια τους.

Μπορούσες εύκολα να διακρίνεις μέσα από το πεντακάθαρα αλεξίσφαιρο τζάμι όλο αυτό το παζλ εικόνων και αναμνήσεων ενός ανθρώπου. Kαι ήταν τόσο όμορφα στημένες όλες οι φώτο στο ταμπλό της Lexus που πραγματικά δεν ήθέλες να πάρεις τα μάτια από πάνω του. Κάθε φώτο ήταν βαλμένη μέσα σε ένα όμορφο καντράκι απο σχοινί που την φώτιζε ένα μικρό λεντάκι...Ένα φωτάκι σε κάθε εικόνα ξεχωριστά....


-) Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι φίλε?? Όλους αυτούς τους έχεις μεταφέρει με το ταξί σου???

-) (Γελάει)...Οhhhh No no! Θα το ήθελα πολύ...Άν και έχω φάει τη ζωή μου έξω από τα αεροδρόμια, ποτέ δεν μου τύχε να πετύχω κάποιον από αυτούς..

-) Ποιον από όλους εδώ που βλέπω θα θέλες να μπει πρώτος στο ταξι σου?? Βασικά συγνώμη, είμαι ο Γιώργος και έρχομαι από Ελλάδα.

-) Γειά σου φίλε, είμαι ο Νέιθαν από τη Νέα Ορλεάνη, αν θές με λες και Νέιθ. Βασικά θα ήθελα να έκανα βόλτες με το ταξί μου αυτή εδώ τη κυρία.. Την ξέρεις??

-) Χαχαχα! Νομίζω πως την ξέρω...(Γελάω)

-) Μου επιτρέπεις να σου πω κατί?? Είσαι openmind boy??

-) Παρακαλώ! Πες μου ότι θέλεις...

-) Δεν υπάρχει φίλε μου αυθεντικός Αμερικάνος που να μην "τον έχει παίξει" έστω και μία φορά για την Ντόλυ Πάρτον....

(Δεν άντεξα και δεν το περίμενα...)Χαχαχαχαχααχαχαχα! Πολύ σόου ο τύπος (και συνεχίζει..)

-) Δεν μπορώ να πω και πολλά για την φωνή της όσα μπορώ να περιγράψω για τα βυζιά της. Είναι καλή όμως, αν θέλεις να την ακούσεις δυνατά είναι σίγουρο ότι θα καθαρίσουν τα αυτιά σου από τις βρομιές χωρίς να βάλεις οινόπνευμα....Επίσης αν θέλεις να πάρεις εκδίκηση από τη γκόμενα σου πες τις ότι  πρέπει να πάρει μαθήματα από την Ντόλυ!

-) Θα το θυμάμαι αυτό που είπες....Χαχαχαχαχα!
Πολλούς από αυτούς που έχεις εδώ δεν τους ξέρω. Μπορεί να τους έχω ακούσει, αλλά σίγουρα δεν έχω δει τα πρόσωπα τους..Αυτούς όμως τους ξέρω...Είναι φοβεροί...

-) Ναι είναι! Εκείνο το Convair 240 το αεροπλανάκι δεν έπρεπε να πετάξει εκείνη τη μέρα..Γιατί μπήκαν μέσα??? Το '77 ήμουν 25 χρονών, ξυπνάω το πρωί στις 21 του Οκτωβρη, ανοίγω το ράδιο και ακούω ότι ο Ronnie, η Cassie και ο Steve είχαν σκοτωθεί...Έκλαψα πολύ! Ξέρεις τι ήταν για μας οι Skynyrd??

-) Μπορώ να σε καταλάβω λίγο Νέιθ. Για μένα η μουσική είναι όλη μου η ζωή.

-) George, δεν ήταν η μουσική τους μόνο...Ήταν πολλά άλλα πράματα...Και το λέγε ο Ronnie ότι θα ζήσει μέχρι τα 30 του..Τον άκουσε ο Θεός...Γιατί να τον ακούσει??? Εδώ δεν ακούει εμένα που του ζητάω να μου δώσει λίγα παραπάνω λεφτά να πάω μέχρι το Μεξικό.

-) Έτσι είναι αυτά με τον Θεό...κάνει τα δικά του χωρίς να ρωτάει κανέναν από πάνω του! Αλλά άσε το θέμα αυτό τώρα, έχουμε δρόμο ακόμα να κάνουμε και θέλω να μου πεις για τους Skynyrd..

-) Κοίτα...Άσε με να σε ρωτήσω κάτι. Αν σου έλεγα εγώ ότι αυτή η γλυκιά κολοκύθα που έχω στο ψηγείο μου είναι το καλύτερο φαγητό στον κόσμο θα με πίστευες? Εγώ το πιστεύω ότι είναι το καλύτερο φαγητό γιατί γεννήθηκε στο χώμα της αυλης μου. Έχει μεγαλώσει μαζί μου και την πρόσεχα τόσο πολύ όσο τα παιδιά μου.
Μπορεί να με πίστευες κι εσύ αν σου έδινα να δοκιμάσεις ένα κομμάτι.. Όμως σίγουρα ο δικός σου κήπος έχει άλλα πράματα με τα οποία έχεις μεγαλώσει μαζί....Και τα αγαπάς πιο πολύ από μία κολοκύθα που θα σου δώσει κάποιος ξένος...

Έτσι είναι και με τους Skynyrd μας my friend...Μπορεί να έχεις μεγαλώσει με τα τραγούδια τους, αλλά εγώ μεγάλωσα με την ζωή τους. Όλη τους η ιστορία είναι η ίδια η ζωή. Έτσι δεν είναι πάντα με τους ανθρώπους?? Είσαι στο πουθενά, ξαφνικά μετά από πολύ δουλειά βρισκέσαι πολύ ψηλά. Κάποια στιγμη γίνεται κάτι και σε πετάει πάλι στο πουθενά...Το ωραίο είναι μετά...όταν η κολοκύθα ξαναβγαίνει από το χώμα. Τότε θέλει όλους εμάς που την αγαπάμε να την ξανασηκώσουμε ψηλά και αυτό κάναμε....

-) Νέιθ μιλάς για το Αmerican Dream??

-) Who cares about the fucking dreams??? Το δικό τους Dream ζούσε μεχρι τον Οκτώβρη του 77. Μετά χάθηκε κάπου μεταξύ του Greenville και του Baton Rouge. Eκεί μέσα στην καταστροφή...(δακρίζει...)

-) Ναι...αλλά όχι για όλους εσάς που τους αγαπήσατε...Για αυτό υπάρχουν ακόμα στην κορυφή!

-) Φίλε μου μην ξεχνάς την κολοκύθα που λέγαμε πριν........Κάτσε να σου βάλω να ακούσεις κάτι...Είναι το Last Rebel...

-) Δεν σε πιστεύω Νείθ! Είναι ένα από τα αγαπημένα μου.....Έχω μιλήσει κάπου πολλές φορές για αυτό το song!

-) Kι εμένα μου αρέσει πολύ....Να σου πω για το πρώτο τους live που πήγα μετά το δυστύχημα?

-) Περιμένωωωω να σε ακούσω!!

Now he's rollin' down the highway
Gone too far too fast
No one will ever find him, he'll never look back

'Cause he's the last rebel
And he's all alone
He's the last rebel
His friends are all gone
He's the last rebel
The last rebel on the road

There'll never be another like him
He's the last of a dying breed
Ain't no use in tryin' to tame him
'Cause he's the last rebel

Το be Continued.................

Παίζουμε??? Eλάτε....Πάμε....

Θυμάμαι τη ζωή που ζούσα πιτσιρικάς.....Όπως κάθε πιτσιρικάς που περιμένει να τελειώσουν τα σχολεία και να πάρει τους δρόμους της καλοκαιρινής απόδρασης του. Άλλοι με καράβια περνούσαν το Αιγαίο, άλλοι με αερόπλανα περνούσαν τους Ωκεανούς και άλλοι απλά περίμεναν αυτούς τους άλλους να κατέβουν για να' χουν κάποιους να παίξουν αλλά και για να' χουν κάτι να θυμούνται τον δύσκολο χειμώνα που θα ακολουθίσει στο χωριό...

Δεν θα κάτσω να κλάψω τα χρόνια που περνάνε γιατί πάντα ζεις με την ελπίδα και κυρίως με τη βεβαιότητα ότι το καλύτερο δεν έχει έρθει ακόμα. Και έτσι ακριβώς είναι το θέμα....

Αλλά δεν θα μπορούσα να μην γυρίσω πίσω το χρόνο και να μην θυμιθώ εκείνα τα πρώτα αισθήματα πατόντας το πόδι στο χωριό ύστερα από ένα ατελείωτο ταξίδι....Δεν θα μπορούσα να μην το κάνω αυτό τώρα που κάποιοι "μεσογειοκατακτητές" με αποκαλούν παιδική χαρά....

Το πρώτο πράμα λοιπόν που έβλεπαν τα παιδικά εκείνα μάτια ήταν αυτή η ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ....Ναι ναι! Η πρώτη εικόνα ενός χωριού που το ντύνει το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα του κόσμου είναι η παιδική του χαρά.....

Ήξερα ποιους θα έβρισκα μέσα...Ήταν όλοι εκεί. Ξέρανε ότι κάποια νέα φρούτα έρχονται ξανά στο χωριό και ήταν όλοι μαζεμένοι και μας περιμέναν.

Ομολογώ πως εκείνη η παιδική χαρά αν είχε μιλιά να μιλήσει θα' λέγε τα χειρότερα για κείνη την αγορίστικη γενιά των 80's....
Ήταν μια από τις πιο hard core γενιές που γνώρισε εκείνος ο τόπος. Οι κούνιες και οι τσουλήθρες ήταν μονάχα για το θεαθειναι.

Μας άρεσε λοιπόν τότες να παίζουμε με την φαντασία μας και να φτιάχνουμε δικά μας παιχνίδια. Ένα από δαύτα ήταν και " το κρυφτό του σκορπιού.."Χωριζόμασταν σε δύο ομάδες. Η μια ομάδα έπρεπε να μαζέψει κάτω από τις πάμπολες πέτρες δύο σκορπιούς και να τους κρύψει κάπου μέσα στα παιχνίδια της παιδικής χαράς. Η άλλη ομάδα απλά έπρεπε να τους βρει αυτούς τους δύο σκορπιούς και μετά να τους κάψει σε κοινή θέα. Κρατούσαμε χρόνο και νικήτρια θα' ταν η ομάδα που θα έβρισκε στον γύρο της πιο γρήγορα τα ζωίφια και θα τα έκαιγε επίσης πιο γρήγορα...

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Μιλάμε για έναν σούπερ μαζοχισμό! Δεν παιζόμασταν!

Βέβαια είχαμε και απώλειες σ' αυτό το παιχνίδι....Σ' έχει τσιμπίσει ποτέ σκορπιός???? Χαχαχαχαχαχα! Άσε καλύτερα! Ούτε στον χειρότερο οχτρό μου δεν το εύχομαι αυτό...Τέσσερα παράσημα έχω στη μνήμη μου! Χαχαχαχαχαχα!

Πάντως σε εκείνα τα παιδικά μάτια μου έκανε τρομερή εντύπωση το πως έδινε φινάλε στη ζωή του ο σκορπιός....Όταν το οινόπνευμα και η φλόγα έφταναν μια ανάσα από το σώμα του, έπαιρνε την απόφαση να αυτοκτονήσει γυρνώντας το κεντρί του και σκίζοντας το κεφάλι του, φοβερό θέαμα. Αυτή τη κίνηση την ξανάδα μπροστά μου μετά από κάποια χρόνια...μόνο που εκείνη τη φορά δεν ήταν σκορπιοί οι πρωταγωνιστές.....Anyway...

Αυτό ήταν ένα από τα παιχνίδια μας. Δεν θα ξεχάσω όμως και το άλλο! Ένα πιο σοφτ παιχνιδάκι....Οι "Βόλοι"...

Για να το παίξουμε όμως αυτό το παιχνίδι έπρεπε να φτιάξουμε μία άλλη παιδική χαρά μέσα στη παιδική χαρά....Πίσω από τις κούνιες λοιπόν ρίχναμε συρματοπλέγματα και κλείναμε μέσα τις παιδικές μας φαντασιώσεις.....Ήταν η δικιά μας χώρα....Της είχαμε δώσει και όνομα, ήταν η χώρα του Μπάουρα....(= μπαμπούλας)

Φτιάχναμε βουναλάκια, λιμνούλες, γέφυρες και τα λεγόμενα στροσίδια! Αυτά τα τελευταία ήταν κάτι σαν καροτσάκια που μετέφερναν τις μπίλιες από το ένα stage στο άλλο.....

Σκοπός του παιχνιδιού αυτού ήταν να χτυπήσεις τους βόλους του αντιπάλου με τους δικούς σου και στο τέλος σαν σε αγώνα γκολφ να τους βάλεις μέσα σε κάποιες τρύπες....

Είδες ε?? Τα αγοράκια εκείνης της εποχής?? Από τότες ψάχνανε τις τρύπες.....χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Να μου πεις ποια η διαφορά εκείνων των τρυπών από τις.....άλλες?? Καμία! Εκείνες ήταν από την αρχή της ύπαρξης τους φτιαγμένες από χώμα, ενώ οι άλλες καταλήγουν χώμα!! Χαχαχαχαχαχα(όπως και όλα άλλωστε!)

Πολλές φορές βέβαια δεν φτάναμε να τελειώσουμε το game μιας και πλακονόμασταν και χτυπάγαμε ο ένας τον άλλον με τις μπίλιες...Και ξέρεις πως πονάει η μπίλια?? Καλύτερα να σε βρει πέτρα...Χαχαχχααχαχα

Αυτά κάναμε τότε στις παιδικές μας χαρές, βέβαια παίζαμε και σαν φυσιολογικά παιδία, αλλά...σιγά, ποιός τα θυμάται αυτά??? Ήταν απλά ένα ξεμπούκομα!

Θα μου πείτε τώρα, προς τι όληηηηηηη αυτή η αναδρομή σε εκείνη την παιδική εποχή. Μα φυσικά για να σας πω πως από τότε κουβαλώ μέσα μου μια ατελείωτη παιδική χαρά που πολλές φορές την κάνω και χαράδρα και παίρνω μαζί στο διάβα μου όποιους βρω μπροστά μου.....

Ωωωωωω Ναι! Το ομολογώ ΨΩΦΑΩΩΩ να γίνομαι παιδική χαρα! Καβλώνω μόνο και μόνο με το "εγωιστικό" αυτό συναίσθημα της προσωπικής δημιουργίας δικών μου παιχνιδιών. Μ' αρέσει να προσκαλώ όποιους θέλω για να παίξουμε στη δικιά μου χώρα του ΜΠΑΟΥΡΑ.....

Επίσης ψοφάω να βλέπω αυτούς που κάποτε έπαιξαν και τώρα μετάνιωσαν που το' κάναν! Αυτό θα πει δικαίωση του παιχνιδιού!!!!! Χαχαχαχαχαχαχαχα!

Λοιπόν τέρμα τα πολλά, μένω στα λίγα. Μένω στη δικιά μου παιδική χαρά και στις δικές μου διαφορετικές θάλασσες που ξεκινάνε απο τον Σαρωνικό και φτάνουν μέχρι την "Θάλασσα του Βράχου". Υπάρχει όμως και εκείνη τη θάλασσα που αρχίζει από τα στενά του Γιβραλτάρ και φτάνει μέχρι τον Κόλπο του Μεξικού...Μέσα εκεί παίζω στις νεροτσουλήθρες των Βερμούδων και τρώω τα πράσινα φύκια της θάλασσας των Σαργασών....
Μιαμ μιαμ! Πεντανόστιμα τα φύκια!

Τι λέτε λοιπόν?? Παίζουμε?? Μην ανησυχείτε, εγώ θα βρώ τους Σκορπιούς και εγώ θα τους κάψω στο τέλος. Εσείς απλά καθίστε αναπαυτικά στις κούνιες μου, κάντε ελεύθερα τραμπάλα και ζαλιστείτε στο ροντέο μου...

Εγώ θα το απολαμβάνω και θα χαίρομαι για τον οίκο ενοχής μου! Χαχαχαχαχα!

Ναι λοιπόν! Αυτή είναι η δικιά μου: Η Παιδική Χαρά του Μπάουρα

Υ.Γ: Της χαμογέλασα πιστεύοντας πως δεν θα καταλάβει τις κουφάλες που κουβαλώ πίσω από τα φρεσκοπλυμένα δοντάκια μου! Η ακτινοβολία όμως αρνήθηκε να'ρθει να με δει βέβαια μιας και πάντα κάνει παρέα στους γνωστικούς και στους διανοητές της σκέψης και της έμπνευσης....

Μα δεν βλέπεις την συννεφιά που σκεπάζει την παιδική χαρά ανατολικά της Εry Lake στο Κλίβελαντ???

Aλήθεια....σε ποια χαμογέλασα τότες???

Πως είναι δυνατόν,σκέφτηκα, να κάνω τσουλήθρα πάνω σε σκουριασμένη λαμαρίνα ???

Μόνο ο πισινός μου ξέρει...........Και ξέρει να δίνει τις λύσεις.....!!!!!