Τέλη Αυγούστου ήτανε
κάπου στην Ιντιάνα,
εκεί όπου γεννήθηκε
από μια νέγρα μάνα.

Μικρός μικρός φαινότανε
πως κουβαλούσε χάρη,
γι' αυτό και η φαμίλια του
τον φόρτωσε με βάρη.

Τα χρόνια ήταν δύσκολα
και η ζωή είχε πόνο,
στις πλάτες κείνου παιδιού
το χρήμα βλέπαν μόνο.

Τα στούντια τα μουσικά
του άνοιξαν τις πόρτες,
σ'αυτόν και τ' αδερφάκια του
που παίζαν με τις νότες.

Ήτανε πέντε τα παιδιά
σ' αυτό το νέο σχήμα,
ο δρόμος ήταν ανοιχτός
και ο αγέρας πρίμα.

Μα εκείνο το συγκρότημα
δεν θα τον εκρατούσε,
γιατ' είχε όνειρα πολλά
που δεν τα συγκρατούσε.

Πήρε λοιπόν το δρόμο του
για νέα μονοπάτια,
πειράματα έκανε τρελά
μέχρι να βάλει γάντια.

Σιγά σιγά τον έφτιαξε
το μύθο το μεγάλο,
το άξιζε...το κέρδισε,
αλήθεια...δίχως άλλο!!

Μα είχε τα κουσούρια του
σαν έγινε αστέρας,
άλλοι τον είπανε Θεό
κι άλλοι τον είπαν τέρας.

Το μίσησε το χρώμα του
το νέγρικο το πρώτο,
λευκός να γίνει θέλησε
να προκαλέσει κρότο.

Όλη η ζωή του έγινε
μια δόξα κι ένα θρίλερ,
σαν τα βιβλία που 'γράψε
αυτός ο Άρθουρ Μίλερ.

Ήτανε τραγουδιστής
μα ήταν και συνθέτης,
μα πιο καλά κατάφερε
να γίνει ο ηγέτης.

Τον θρόνο του τον κέρδισε
γιατ' είχε το ταλέντο,
να μεταδίδει πάντοτε
το πιο καλό κρεσέντο.

Εγώ δεν τον αγάπησα
σαν ίνδαλμα μου φίνο,
μα τώρα που μας άφησε
το δάκρυ μου το χύνω,

κι αυτό γιατί με κέρδισαν
εκείνα τα τραγούδια,
στα πάρτι μας τα παιδικά
της νιότης τα καλούδια.

Καλό ταξίδι βασιλιά,
καλή αρχή επίσης,
στις πρόβες τις καινούργιες σου
που πρόκειται ν' αρχίσεις.

Το νέο live τ' ουρανού
κι αυτό sold out θα' ναι,
Έλβις και Τζάκσον στη σκηνή
το πάθος θα κερνάνε......