Σαν απλός παρατηρητής αλλά και σαν δαιμόνιος σινεφίλ,δεν μπορούσα να αφήσω στην αφάνεια του σχολιασμού,το απατράπτον γεγονός της κινηματογραφικής βράβευσης των καλύτερων ηθοποιών επί των Όσκαρ στη περίλαμπρη τελετή στο Κodack Τheater του Λος Άντζελες στις ΗΠΑ.Όχι μόνο γιατί αξίζει ιδιαίτερη μνεία στο προσκήνιο και το παρασκήνιο του χτεσινοβραδινού θεάματος,αλλά και γιατί ο κινηματογράφος είναι και ορίζεται ως η πιο φανταχτερή και φωτεινόδεσμη ''έβδομη'' τέχνη.Η πιο όμορφη από τις έβδομες τέχνες!!

Όσον αφορά τη βράβευση του ηθοποιού για τον ηγετικό ρόλο σε ταινία,ο Σων Πεν έδειξε πως η σειρά των ερμηνειών του τα τελευταία 15 χρόνια αντικατοπτρίζει τη ''ρουτίνα'' του ατέρμονος θαυμασμού και της καθολικής αποδοχής.Ένας ανυπέρβλητης αξίας ηθοποιός,ο καλύτερος ίσως της γενιάς του,απέδειξε περίτρανα το εύρος της επαγγελματικής του δύναμης, κερδίζοντας το δεύτερο βραβείο για την υπέροχη ερμηνεία στο ''Milk''(είχε πρωτοβραβευθεί το 2004 για το ''Σκοτεινό Ποτάμι'' του Κλιντ Ίστγουντ).Ωστόσο,το ''αποθημένο'' της βραδιάς (μαζί και το δικό μου,παρόλο που ο Πεν αποτελεί ένα από τα 4 κινηματογραφικά μου είδωλα και από τα αγαπημένα μου κινηματογραφικά πρόσωπα)ήταν να επικρατήσει ο ''εκπεσών άγγελος'' και ο επιστρέφων από τη λήθη της ''κόλασης'' Μίκυ Ρουρκ,σε μια ερμηνεία μεγαλειώδη,συγκλονιστική,''μαρλονμπραντική'' σύμφωνα με το δημοσιογράφο Δημήτρη Δανίκα(ας μου επιτραπεί να πω ότι συμφωνώ απόλυτα)για τη ταινία ''Ο Παλαιστής''.Ο Ρουρκ επέστρεψε από τη λησμονιά και τη δίνη του προσωπικού του ναυαγίου της ζωής,σε μια παρελθοντική εποχή όπου είχε κυλιστεί κυριολετκικά στο βούρκο.Επέστρεψε για να δηλώσει πως ''είναι εδώ όρθιος και ελπίζει'' όπως δήλωσε και ως χαρακτήρας-παλαιστής στην ομότιτλη ταινία.Ήταν κρίμα για το Ρουρκ που έχασε το αγαλματίδιο,πέραν του γεγονότος ότι η ερμηνεία του ήταν σπουδή για την ηθοποία,ίσως γιατί μπορεί να μην του δοθεί άλλη ευκαιρία να συναγωνιστεί συναδέλφους του στο ''Θείο Όσκαρ'',δεδομένων των μελλοντικών του επιλογών σε ταινίες.Ωστόσο,στη συνείδηση όλων όσων παρακολουθούν σινεμά,η ερμηνεία του Ρουρκ έμεινε σταθμός και χαραγμένη στη σύγχρονη κινηματογραφία.

Για τον ανδρικό δεύτερο ρόλο,ο Χιθ Λέτζερ ''ένιωσε'' από τα ουράνια των αναμνήσεων,μια ανείπωτη ιθική δικαίωση,για τον αξιομνημόνευτο και ανεπανάληπτο ρόλο του ως Τζόκερ στον υπέροχο ''Σκοτεινό Ιππότη''.Μια ερμηνεία καταιγιστική που σάρωσε βραβεία παντού με τη τραγική ειρωνεία του ότι δεν ήταν εκεί ο ίδιος ο Χιθ για να τα αγγίξει.Όμως τα άγγιξε η μνήμη του κόσμου προς το πρόσωπό του,ο απόλυτος σεβασμός και ο ανείπωτος θαυμασμός για ένα τεράστιο ταλέντο που μας άφησε με τόσο αδικοχαμένο τρόπο.

Στις γυναίκες,η κυρία Κέιτ Γουίσλετ απέδειξε πως είναι η ''εκκολαπτόμενη Μέρυλ Στριπ'' του 21ου αιώνα.Ένα καθάριο,υπερβλητικό ταλέντο,γνήσιο τέκνο της αξιόπιστης και διαχρονικής αγγλικής κινηματογραφικής σχολής,ευτύχησε με περίσσια ανακούφιση από το κινηματογραφικό κόσμο,μετά από 5 υποψηφιότητες,και συναγωνιζόμενη μεταξύ άλλων το θηρίο Μέρυλ Στριπ,να αποκτήσει το πολυπόθητο αγαλματίδιο,και να μπει στο πάνθεον των μεγάλων της έβδομης τέχνης,και δικαίως.Από την άλλη μεριά,η Πενέλοπε Κρουζ έδειξε πόσο ταλαντούχα και προσεγμένη ηθοποιός είναι,διακρινόμενη με τη σειρά της στο δεύερο ρόλο.

Αυτά περιληπτικά ήταν τα χτεσινά Όσκαρ,με την επάξια επιβράβευση της ινδοααγλικής παραγωγής ''Slumdog Millionaire'' με το υπερδίκαιο χειροκρότημά της.Μια θαυμαστή δουλειά που δικαιώθηκε.Ευχόμαστε του χρόνου την ίδια λάμψη των αξιών το κινηματογράφου,με την αξιοκρατία να υπερτερεί και όχι τις ''κλίκες''.Γιατί αυτό επιζητά ο καλός και γνήσιος κινηματογράφος.Ποιότητα,αξιοκρατία και μεγαλείο.Αναμένωμεν.

Είχα αρκετό καιρό να συγγράψω κάποιο σχετικό(ή άσχετο)κείμενο επί των επίκαιρων(και όχι μόνο)γεγονότων.Ωστόσο το σημερινό και άκρως επίκαιρο συμβάν που ταρακούνησε σε επίπεδο σεισμικής δόνησης την εφισυχασμένη και απορροφημένη από τους ξέφρενους ρυθμούς των αποκριάτικων καρναβαλιών,πρωτεύουσα,δεν νοείται να γίνει ανάξιο μνείας. Προσωπικά,στο άκουσμα της είδησης ένιωσα ένα μικρό σοκ,που το ακολούθησε μια ταχύτατη και άμεση έξαρση γέλιου,ένα γέλιο περισσότερο περιφρόνησης και απογοήτευσης.Μιλάω για την απόδραση του Νίκου Παλαιοκώστα(για άλλη μια φορά!)από τις γειτονικές(σε εμένα λόγω περιοχής)και περίφημες φυλακές Κορυδαλλού.

Ο τρόπος απόδρασης?Θα έλεγα κλασσικός:έλευση ελικοπτέρου με θρασύτατο τρόπο έμπροσθεν των εκπλήκτων(;)βλεμμάτων της περίδοξης(!!!;;;)αστυνομικής ασφάλειας των φυλακών,με μια ανεμόσκαλα στο μέρος του προαυλίου όπου έκανε το απογευματινό σουλάτσο του ο διαβόητος κακοποιός.Ένα μέρος από την έξωθεν συμμοριακή του οργάνωση με μια γυναίκα επικεφαλής κρατούσα καλάζνικοφ ή κάποιο άλλο ογκώδες όπλο(συγχωρήστε τη δημοσιογραφική μου άγνοια πληροφορίας)η οποία είχε επιδοθεί σε είδος αεροπειρατείας, βοήθησε το Παλαιοκώστα να ανέβει την ανεμόσκαλα,και να το σκάσει προς άγνωστην,για τις αστυνομικές αρχές,κατεύθυνση.

Δεν θα καταντήσω γραφικός κράχτης της ανικανότητας του συστήματος ασφαλείας των σωφρονιστικών κτιρίων(το έχουν ήδη επισημάνει περισσότεροι από εμένα και το έχω ήδη γράψει κ εγώ σε άλλα κείμενά μου)που,αποχαυνωμένοι παρακολουθούν τα ακραία τεκταινόμενα των ενεργειών από κρατουμένους.Αστυνομικές δυνάμεις,αν θέλουν να αυτοαποκαλούνται έτσι,οι οποίες δρούσες ως απλοικά πιόνια της άγνοιας και της περιττής επαγγελματικής ύπαρξης,αποτελούν στόχο αστεισμών και ανεκδότων από άλλους κρατουμένους των φυλακών και διαφόρων πολιτών,οι οποίοι βλέπουν στο παρασκήνιο της αστυνομικής αχρηστίας,μια ανίκανη κυβέρνηση(για άλλη μια φορά).Δεν θα προσάψω άλλες κατηγορίες στη κυβέρνηση λέγοντας ότι εκείνη φταίει για το προλαλήσαν γεγονός της απόδρασης Παλαιοκώστα,αυτό το αφήνω σε άλλους ερασιτέχνες ή επαγγελματίες συγγραφείς και καταγραφείς της επικαιρότητας.Εγώ προσωπικά,σαν απλός πολίτης που παραθέτει σε επίπεδο γραπτού λόγου τα γεγονότα των καιρών,γελάω με όλη μου τη καρδιά για το χάλι και την κατάντια της αστυνομίας,μια αστυνομία που αποτελεί μπαλάκι ανάμεικτων συναισθημάτων από το λαό.Οργή,όνειδος,οίκτο,γέλιο,κλάμα.

Ο Παλαιοκώστας απέδεδιξε ότι διαθέτει τσαγανό και αρκετό θράσος ώστε να λοιδωρεί και να ευτελίζει τις αρχές.Αρκετοί ίσως του προσάψουν διάφορες υποθέσεις που απασχόλησαν την επικαιρότητα,μεταξύ αυτών,ίσως,την απαγωγή του επιχειρηματία Περικλή Παναγόπουλου.Άλλωστε το χρήμα ήταν πάντοτε κάτι που επιζητούσε και ταυτόχρονα περιφρονούσε ο Παλαιοκώστας,αν λάβουμε υπόψιν τις μαρτυρίες διαφόρων κατοίκων από μικρά χωριά της επαρχίας για τους οποίους ο Παλαιοκώστας είναι λαικός ήρωας.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι γελάω και το ευχαριστιέμαι.Πείτε με αχρείο,αναίσθητο και ό,τι άλλο θέλετε,δεν με νοιάζει.Άλλωστε διεπόμαστε από...δημοκρατία.Μια ''δημοκρατίας'' της ανικανότητας,της διαφθοράς και της περιφρόνησης.Μπράβο σας!!