Με φίδια μαλλιά

βατράχια στο στόμα

με σώμα νεάτερνταλ

τρανζίστορ μυαλό.

Χαμένος στο δράμα

του άξιου θρήνου

κορμί που ποθεί

ηδονή και σπασμό.

Μαστίγιο στην πλάτη

λαβίδα στο στήθος

και μ ένα πρόσωπο

θανατερό.

Εγώ σε γυρεύω

και μ όνειρα χίλια

το λυτρωμό μου

παρακαλώ.

Σπασμένα καράβια

τα όνειρα μου

Σ αβύσσους κήπους

κι ωκεανούς

Και κρύος αλήτης

χειμώνα προσμένω

Τις νίκες που έχασα

μέσα σ αυτούς.

Δε θέλω κηδείες

να βλέπω μπροστά μου

Δε μου αρέσουν

αυτές οι γιορτές

Γουστάρω τσογλάνια

να καίνε τους δρόμους

Και πτώματα ανθρώπων

να καιν σε φωτιές.

Να κλαίνε τα όπλα

μολύβι ζητάω

Κι οι στόχοι να ουρλιάζουν

να ουρλιάζουν το χτες

Αντάρτης στον πόνο

Φαντάρος στη θλίψη

Εξόριστος είμαι

σε κορμί τραγικό

Πουτάνα χαρά

σου ζεσταίνω τα σκέλια

Και σ' ανάβω με τρόπο

τρελό μαγικό.

Πεθαίνεις τη μέρα

ουρλιάζεις τη νύχτα

Μέσα στα μπαρ

εκεί που γυρνώ

Κι αν κλάψεις ποιος ξέρει

τι θ αναστήσεις

Και ποιον βρικόλακα

και ποιο στοιχειό.

Αφού όλα χαθήκαν

εγώ θα γυρίσω

Και νικητής

το σάπιο αίμα σου θα πιω.

© Copyright, palioxaraktiras