Σημείωση: Το ποστ αυτό σας το είχα υποσχεθεί. Είπα να μην γίνει υπεραναλυτικό, είμαι στη διάθεσή σας ωστόσο για περαιτέρω διευκρινήσεις και ερωτήσεις.

____________________________________

Στις 17 Φεβρουαρίου2012 πραγματοποιήθηκε στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος (ΔΙΠΑΕ) το “Strategic Product Design event” σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος (ΣΕΒΕ). Μας ενημέρωσαν από την εταιρεία γιατί αφορούσε και γραφίστες.

(- Τι μου λές τώρα ρε pastella...

- Σου λέω γιατί σταμάτησα τις εκπομπές πουλάκι μου..!)

Ήταν να πάω στο event.Δεν πήγα γιατί έμπλεξα με κάτι ουγγρικά ρύζια που άχνιζαν και αυτά τα αχνιστά είναι μπελάς στην εκτύπωση. Τη Δευτέρα ο συνάδελφος που πήγε μου ανέφερε ότι αφορά ένα μεταπτυχιακό.

Δεν το είχα σκοπό να κάνω μεταπτυχιακό. Δεν το είχα αποκλείσει αλλά απέφυγα το τρυπάκι να το κάνω αμέσως μετά τη σχολή καθώς επαγγελματικά βρέθηκα αλλού, σπούδασα πληροφορική και δουλεύω ως τεχνολόγος γραφίστας (δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ, άσχετα αν είσαι εξοικειωμένος με τη χρήση υπολογιστή). Και θεώρησα ότι η σχέση μου με την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει τελειώσει...

Έμαθα τα πάντα γύρω από τη δουλειά μου στην πράξη ως εργαζόμενη και τελικά σπούδασα κάτι που δεν δούλεψα. Επομένως αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια θέση όπου έχω ένα καλό πτυχίο αλλά καθόλου σχετική εργασιακή εμπειρία και μια καλή εργασιακή εμπειρία στα προεκτυπωτικά, αλλά όχι κάποιο σχετικό πτυχίο για να πατήσω πάνω του ως προς την εξέλιξη (πιστέψτε με χρειάζεται το χαρτί και στον ιδιωτικό τομέα...). Για άλλη μια φορά διαπιστώνω πως έπρεπε να είχα σπουδάσει στο πολυτεχνείο...

Την Δευτέρα μετά το event μπήκα στο www.ihu.edu.gr για να ρίξω μια ματιά στο μεταπτυχιακό. Πέρα από τα μαθήματα, μου κέντρισε το ενδιαφέρον και το γεγονός ότι εμπλέκεται στο πρόγραμμα ο ΣΕΒΕ. Έτσι άρχισα να το ψάχνω. Την Παρασκευή που μας πέρασε, ολοκλήρωσα την εγγραφή μου και στις 12 Οκτωβρίου ξεκινώ τα μαθήματα και μέχρι το Νοέμβριο του 2013 θα αφιερώσω σχεδόν όλο τον ελεύθερό μου χρόνο εκεί. Το μεταπτυχιακό που θα παρακολουθήσω λέγεται Strategic Product Design (περισσότερα εδώ).

Δεν θέλω να κουράσω με λεπτομέρειες. Μέχρι στιγμής όχι μόνο δεν έχω παράπονο από την αντιμετώπιση μου ως φοιτήτρια, αλλά θεωρώ υπόδειγμα τη συμπεριφορά του διοικητικού και ακαδημαϊκού προσωπικού στο ΔΙΠΑΕ. Δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ με ό, τι έχουμε γνωρίσει στα ελληνικά πανεπιστήμια μέχρι στιγμής, πέραν του ότι κάποιοι καθηγητές από τα γνωστά ιδρύματα εμπλέκονται στην ίδρυση, την λειτουργία και τη διδασκαλία στο ΔΙΠΑΕ.

Δεν θεωρώ τα δίδακτρα διαφορά, γιατί τα περισσότερα ΠΜΣ είναι επί πληρωμή πλέον. Θεωρώ όμως ότι όταν επενδύω οικονομίες για εκπαίδευση πρέπει να έχουν ανταποδοτικότητα (value for money).Οι κύριες όμως διαφορές σε σχέση με τα πανεπιστήμια όπως τα ξέρουμε είναι:

• ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ.
  
  
• Τα πάντα γίνονται στα αγγλικά: εργασίες, μαθήματα, εξετάσεις, διπλωματική.

• Οι διδάσκοντες είναι καθηγητές σε άλλα ιδρύματα, ελληνικά και μη, και καλούνται να διδάξουν συγκεκριμένο μάθημα. Πρώτα διαμορφώνεται το πρόγραμμα σπουδών, μετά επιλέγεται ο διδάσκων.

• Έχεις μόλις 2 ευκαιρίες να περάσεις το μάθημα, αλλιώς διαγράφεσαι και δεν παίρνεις πτυχίο. Στη δεύτερη ευκαιρία δεν μπορείς να πάρεις βαθμό μεγαλύτερο του 5.

• Χρησιμοποιείται εργαλείο για τον έλεγχο της παράνομης αντιγραφής σε εργασίες. Αντέγραψες; Έφυγες!

• Δεν φαίνεται πουθενά το όνομα του φοιτητή στην διόρθωση των εργασιών οι οποίες υποβάλλονται υποχρεωτικά ηλεκτρονικά.

• Δια βίου παροχή υπηρεσιών από το career office.

• Υπάρχει μέντορας για κάθε φοιτητή που ορίζει το ίδρυμα.

• Στα κτίριο υπάρχει φύλακας, εισέρχεται κανείς με την προσωπική ηλεκτρονική του κάρτα ή έχοντας κλείσει ραντεβού.

• Στις εγγραφές ήταν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι του ΔΙΠΑΕ για να μας υποδεχτούν, και περίμεναν μέχρι να φύγει και ο τελευταίος φοιτητής για να τελειώσει το wine reception.

• ΔΕΝ ΤΡΙΓΥΡΝΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ. Αντιθέτως υπάρχουν social clubs,ενθαρρύνονται όλοι να συμμετέχουν και να δημιουργήσουν νέα. Το προσωπικό παρέχει όλες τις διευκολύνσεις για διοργάνωση εκδηλώσεων και πάρτυ.

• Οι φοιτητές είναι η προτεραιότητα. Είσαι εκεί για να σπουδάσεις, να δικτυωθείς, να γνωρίσεις κόσμο και να αναπτύξεις τον εαυτό σου.

Αγνόησα τα αρνητικά και κακόβουλα σχόλια, αγνόησα το πόσο δύσκολο θα είναι να εργάζομαι και να σπουδάζω ταυτόχρονα, αγνόησα το γεγονός ότι έχω να πατήσω σε αμφιθέατρο 5 χρόνια, και κράτησα μόνο την δική μου επιθυμία και τα δικά μου θέλω και τα άφησα να αποφασίσουν αυτά για μένα. Κι έτσι κατέληξα πίσω στα θρανία...

Κι όπως λέει και η Νατάσα καλύτερα από μένα (κι ας μην είμαι ακόμα τριάντα), έρχονται οι μέρες του φωτός, μια εποχή τελειώνει.

BONUS ιστορία συστατικών επιστολών: Πήρα μια συστατική από την καθηγήτρια μου στην Εφαρμοσμένη Πληροφορική κα Βασιλική Μάνθου και μια από την εταιρεία μου. Αποπειράθηκα να πάρω και δεύτερη ακαδημαϊκή, αλλα ο δεύτερος καθηγητής που δέχτηκε να μου δώσει δεν είχε χρόνο να συμπληρώσει αυτός το έντυπο, οπότε μου υπέγραψε τη φόρμα της επιστολής, μου ζήτησε να γράψω εγώ ό, τι θέλω για τον εαυτό μου και να του πάω το φάκελο να τον σφραγίσει την επόμενη μέρα. Έχω ακόμη το χαρτί με την κενή υπογεγραμμένη συστατική για να μου θυμίζει σε ΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ να εξελιχθώ στη ζωή μου στο μέλλον. 

Σκουλαρίκια, το δαχτυλίδι του μπαμπά, παλτό, η κόκκινη πασμίνα, το καπέλο και φύγαμε, Θα αργήσουμε.

Ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο. Θάνατος στη Γάζα. Κι εμείς πάμε για πρωτοχρονιά. Η ειρωνεία της δυτικής μοντερνούπολης ή η σκληράδα της ΖΩΗΣ;

Γεύμα με γονείς, αδερφό, ξαδέρφια,θείες κλπ.Μην μπει η νέα χρονιά με άδειο στομάχι.

"Σκοτωμός" για το "computer" για το ποια εορτομπουζούκια θα ακούμε στην Τιβί...

3, 2, 1... Καλή χρονιά, με δάκρυα , για όλα όσα φεύγουν με το 2008. Το φλουρί πάλι ο Σάντα. Κάθε χρόνο το τυχαίνει, τι ρέντα πια!

Λίγη σαμπάνια, βασιλόπιτα και άντε σιγά σιγά με το παγωμένο αυτοκίνητο προς κέντρο να βρείς τους άλλους για έξοδο. Αντροπαρέα κι εγώ. Σούπερ.

Κρύο, ψόφος, θερμόμετρο υπό το μηδέν, δεν νιώθω μύτη, πόδια, πατούσες. Είναι ωραία να βλέπεις τους ανθρώπους να είναι αισιόδοξοι αυτή τη μέρα.

Καταλήγουμε σε ντίσκο στη Θέρμη μετά τις 4 το πρωί. Μια μπύρα μόνο και στην πίστα με τον παρτενέρ μου για να προσπαθούμε να κάνουμε την ανάποδη σβούρα με τα χέρια υπό τους ήχους των Modern Talking και να του μάθω Lambada. 

One step beyooooond!!!!
Gimme gimme gimme a maaaaaaaan after midniiiiiiight...
Ο καθένας στο αυτοκίνητό του και πίσω για ύπνο στις 6.30 το πρωί.

7 παρά είκοσι και μπαίνω με το δεξί στο σπίτι. Καλή χρονιά Στέλλα.

Είμαι κουρασμένη αλλά δεν με πιάνει ύπνος με την καμία. Κάποιος με ρώτησε σήμερα: "Εδώ και 3 ώρες μπήκε ο νέος χρόνος, πως νιώθεις;" - Τι νιώθω; Τίποτα. Δεν νιώθω τίποτα. Δεν σκέφτομαι κανέναν και τίποτα. Αυτά πέρασαν τέλειωσαν. Φέτος δεν θέλω να επιδιώξω τίποτα. 

Απλά να είμαστε καλά ρε παιδιά, να έχουμε την υγειά μας να αλλάζουμε ότι δεν μας αρέσει στη ζωή μας, στις ζωές όσων αγαπάμε, στον κόσμο.

Τα όνειρα δεν σταματούν, ούτε αρχίζουν μια πρωτοχρονιά. Τα όνειρα είναι όνειρα.

Καλή χρονιά να έχουμε. 

Α. Παρακαλούνται όσοι διαγωνίσθηκαν στον ΑΣΕΠ/ όσοι έχουν παιδιά που δώσαν στον ΑΣΕΠ/ όσοι έχουν γείτονες που πέτυχαν στον ΑΣΕΠ/ όσοι ζούνε για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ/ όσοι σπουδάζουν και κάνουν 800 μεταπτυχιακά για να μαζεψουν μόρια για τον ΑΣΕΠ να μην με πρήζουν συνέχεια σχετικά με τον πρόσφατο διαγωνισμό. Επίσης όσοι δεν χαμπαριάζουν και αφού αναπτύξω την επιχειρηματολογία μου (δεν θέλω να γίνω εκπαιδευτικός, το κέρατο μου!!!) συνεχίζουν να με πρήζουν, ας προσέχουν διότι ο επόμενος που θα το παραξηλώσει θα φάει ξύλο που θα το θυμάται. 

Β. Παρακαλούνται οι αγαπητοί γονείς να μην πετάνε αξεπέραστες ατάκες που περιλαμβάνουν την καριέρα και την πρόοδο των φίλων των παιδιών τους και των παιδιών του γείτονα στα τέκνα τους. Συντελεί στην κατακόρυφη άνοδο της αρτηριακής πίεσης σε τιμές άνω του 15, ακόμη και στην ηλικία των 20+. ΣΤΟΠ. Στα ίδια τους τα παιδια, ούτε στους γονείς, ούτε στους παππούδες, για να μην έχουμε εγκεφαλικά από τώρα (btw, ο παππούς μου 80 ετών έβγαλε όλο το τεστ κοπόσεως, ακούει καλύτερα από τον πατέρα μου και έχει άδεια από τον οφθαλμίατρο μέχρι και αυτοκίνητο να οδηγεί).

Γ. Παρακαλείται η επιφώτιση όσον αφορά το photoshop να έρθει τώρα. ΤΩΡΑ. Εχω event στις 14,  θέλω να ετοιμάσω το banner και το έχω ξεχάσει.ΤΩΡΑ. Και αφίσα. Σ$@#$α.

Δ. Παρακαλείται η μέρα να μεγαλώσει λίγο, δεν προλαβαίνωωωωωωωωωωω

Ε. Παρακαλείται η υγρασία να πέσει στο 80%. Έλεος, πονάνε τα κοκκαλάκια μου.

ΣΤ.  Παρακαλούνται μερικοί επιχειρηματίες να ξεκαθαρίζουν ότι ψάχνουν ένα άτομο για όλες τις δουλειές που θα έρχεται από την άλλη άκρη της πόλης, θα κάνει σχέδια, θα φροντίζει υπολογιστές, θα ανανεωνει την ιστοσελίδα και θα διπλώνει ρούχα όταν δεν έχει τι να κάνει, στα πλαίσια στήριξης του οράματος της εταιρείας με 700 ευρώ το μήνα. Τουαλέτες πάντως δεν θα καθαρίζει, μην ανησυχείτε υποψήφιοι εργαζόμενοι. Αχ, με βλέπω στις φάμπρικες του Μονάχου...

Ζ. Ελεος με τον κάθε τυχάρπαστο στο FB. Θες να με κάνεις και add.

Εντάξει, τα 'πα και ξαλάφρωσα.

ΥΓ: Στα διάλο....

ΥΓ2:Σχόλια περί ΑΣΕΠ θα διαγράφονται, ακόμη και χιουμοριστικά. Λυπηθείτε με, έβγαλα άσπρες τρίχες φέτος...

Με την παραπάνω φράση με καληνύχτισε χτες μια αγαπημένη φίλη. Τα δικά της ζόρια τελείωσαν. Μόλις μου το είπε έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου για ένα θέμα που ήρθε η ώρα του να κλείσει. Σκοπεύω να τηρήσω το στοίχημα πάση θυσία και να μην καθυστερήσω άλλο. Να βρω κι εγώ τη δική μου άκρη.

"Θα την βρεις την άκρη" είπα (περίπου) εγώ με τη σειρά μου αρκετά νωρίτερα σε μια άλλη κοπελιά χτες το βραδάκι όταν τα είπαμε.

Αυτή η άτιμη η άκρη... Ώρες ώρες νομίζεις ότι τη βλέπεις αλλά δεν φτάνεις ποτέ. Κι όταν φτάσεις πετάς κι ένα "Άι σιχτίρ" και κατευθείαν το παίρνεις πίσω γιατί δεν θες να βρίζεις.

Τελικά όλα είναι θέμα οπτικής. Μαζεύεις την κλωστή σε ένα κουβάρι και ξεκινάς να τυλίγεις άλλο. Ή και να ξετυλίγεις. Κόψε ράψε είναι η ζωή.

Όλα μου τα χρόνια εκεί που βάζω τάξη, μετά στο άψε σβήσε όλα βαδίζουν προς το μπάχαλο πάλι.

Νιώθω κάπως σαν ράφτης. Μετά από μια δουλειά συμμαζεύεις, τσεκάρεις, σβήνεις υποχρεώσεις, μαζεύεις τα τόπια με το ύφασμα, τις βελόνες και τις καρφίτσες, τα κοπτικά εργαλεία, συμμαζεύεις, πετάς τις σπασμένες κλωστές, συμμαζεύεις κουβάρια και μπομπίνες, κλείνεις το φωτάκι της ραπτομηχανής, μόνο και μόνο για να έρθει ο επόμενος τακτικός ή νέος πελάτης και να σου ανοίξει νέα δουλειά. Και ξαναγίνεσαι ένα μπάχαλο στο ραφείο της ζωής, περιτριγυρισμένος από κουβάρια, βελόνες, ψαλίδια και δαχτυλήθρες.

Οι δαχτυλήθρες λένε ότι προστατεύουν από τα τρυπήματα. Να μην ματώσει και το ύφασμα, κρίμα είναι. Δεν προστατεύουν από τα ψαλίδια. Κι εγώ μικρή είχα μανία με τα ψαλίδια. Έκοψα ρούχα, τραπεζομάντηλα, κουρτίνες, φρίκαρε η παστελλομαμά. Σταμάτησε η μανία στα 5-6 όταν έφτασα να τρυπηθώ κατά τη διάρκεια ενός κόψε-ράψε παιχνιδιού με τον αδερφό μου κοντά στην καρδιά με το ψαλιδάκι ραψίματος της μάνας μου κι έχω ένα ράμμα εκεί. Η καρδιά δεν μάτωσε τότε -δεν θα ήμουν εδώ φυσικά-αλλά μάτωσε αλλιώς αργότερα. Και μάλλον θα ξαναματώσει έτσι απρόσεχτη που είμαι σ' αυτά.

Η ραπτομηχανή θέλει συγκέντρωση και τέχνη. Να πάει ίσια το γαζί, να ραφτεί σωστά, να έχεις τις σωστές κλωστές, να μην σπάσει η βελόνα, να έχει την ανάλογη ταχύτητα... Αν το ράψεις ίσια πρέπει μετά να το ξηλώσεις και να το ξανακάνεις. Και φυσικά η μηχανή της μαμάς μπάλωνε και συνεχίζει να μπαλώνει σκισίματα στα τζιν, κοντένει παντελόνια, στενεύει φούστες. Άμα δεν προσέχεις όχι μόνο κάνεις πολύ κόπο, πάει και το ύφασμα χαράμι, ειδικά αν είναι κανένα σατέν.

Το ψαλίδι. Που κόβεις; Πως κόβεις! Με ακρίβεια χιλιοστού, ακολουθώ τις άσπρες γραμμές από τις χαρακόπετρες με βάση το πατρόν και η μεζούρα κρέμεται σαν φουλάρι στο λαιμό. Φέρε και τις καρφίτσες... Εκεί. 

Τώρα αν χάσεις τον έλεγχο, τι να σε κάνω. Σου μένουν κουρέλια, χαραμίζεις το τόπι, κόβεσαι στα δάχτυλα, τρυπάς την παλάμη με βελόνες, σπάς τη βελόνα, τελειώνει η κλωστή, τελειώνει ο χρόνος, φεύγει ο πελάτης, και ίσως έχεις δυσφήμηση.

Ξεκινάς να μαζέψεις το μπάχαλο. Τα χοντρά πρώτα. Πετάς τα σπασμένα, τα άχρηστα, μετά βλέπεις τι μπορείς να χρησιμοποιήσεις από τα κουρέλια, βλέπεις τι ύφασμα έμεινε, ψάχνεις και στις παλιές κλωστές, πας στον ψιλικατζή για μια βελόνα που σου λείπει, βγάζεις ξανά το πατρόν που πρέπει ή καινοτομείς και στρώνεσαι στη δουλειά. Να κόψεις, να μετρήσεις, να μπαλώσεις, να ράψεις, να τελειώσεις τη δουλειά.

Και στο τέλος θα μαζέψεις στο κουβάρι την κλωστή.

Και μην ξεχάσεις να πιάσεις την άκρη όπως σου έδειξε η μαμά για να μην λυθεί.
___________________________________________

Κοντεύουν οι μέρες και για τη δική μου άκρη. Στο ένα χέρι :) Το υπόσχομαι.

Είναι ωραίο να νιώθω και πάλι ότι έχω τον έλεγχο του εαυτού μου. 

ΥΓ: Η εικόνα εξώφυλλο του βιβλίου κόμικ New Exiles#9 της Marvel. Betsy Braddock (Psylocke) η εικονιζόμενη ηρωίδα, μια εξαιρετική δουλειά του Alexander Garner.