Με αφορμή τα όσα ακούμε και διαβάζουμε στο μεταναστευτικό ζήτημα, αποφάσισα να εγκαινιάσω το μπλογκ μου για φέτος με 2 ιστορίες σχετικές. Ακολουθεί η πρώτη.

________________________

Σήμερα θυμήθηκα την συμμαθήτρια μου την Ε.

Το επίθετό της είχε αλλάξει κάπου στο '96 από Π...οβα σε Π...ίδου, όπως και τόσων άλλων παλλινοστούντων και μη κατοίκων που μας ήρθαν τότε από την διαλυμμένη πρώην ΕΣΣΔ & συγκεκριμένα από τη Γεωργία. Είχε όπως και τα άλλα παιδιά που ήρθαν από εκεί δυσκολίες στο σχολείο, τα πρώτα χρόνια ήταν έντονη και η προφορά της.

Πρώτη λυκείου και κάθομαι στο τελευταίο θρανίο μαζί με την Ε. ως οι πιο ψηλές της τάξης. Είχε αρχίσει να ομορφαίνει, ήταν και ένα χρόνο μεγαλύτερη από εμάς και θυμάμαι ακόμη εκείνο το γλυκό της χαμόγελο.

Σε ένα μάθημα της χημείας, ο καθηγητής μου γνωστός και ώς τσεκούρι η μπαρμπαστρούμφ, σταματάει το εκπληκτικό μάθημα που παρέδιδε πάντα για ένα ρατσιστικό λογύδριο με αφορμή τους μετανάστες. Η Ε., μαζί με την Β., κορίτσια που δεν γεννήθηκαν επί ελληνικού εδάφους, αρχίζουν να νιώθουν άσχημα. Οι φωνές μερικών μαθητών ενώνονται με του καθηγήτη στο ξέσπασμα κατά παράνομων ελληνοποιήσεων και Αλβανών μεταναστών, αλλά όχι τόσο έντονα όσο του ενήλικα, μεγαλύτερου καθηγητή μας.

Το κουδούνι χτύπησε και η μαρτυρική ώρα της χημείας τελείωσε για τις Β. & Ε. Κατακόκκινη από το κλάμα, βγήκε συνοδευόμενη από άλλα παιδιά και πήγε να βρει την κολλητή της από το άλλο τμήμα, που ήρθε κι αυτή από τη Γεωργία. Η τάξη είχε σπάσει σε διάφορα κομμάτια του παζλ, από 15χρονα που δεν ξέρουν ποιοι είναι και που θα πάνε. Όσα θέλανε να τα έχουν καλά με τους καθηγητές δεν είπαν τίποτα ή συμφώνησαν, οι αδιάφοροι απλά βγήκαν για διάλειμμα και κάποιοι στενοχωρέθηκαν από το πάθος του καθηγητή που δεν έβαλε το λειτούργημά του μπροστά από το πάθος του και μίλησε τόσο αυθόρμητα.

Την επόμενη ώρα είχαμε Θρησκευτικά. Μην έχοντας την κολλητή της δίπλα της, η Ε. αρκέστηκε στην παρηγοριά τη δική μου και μερικών ακόμη παιδιών. Η καθηγήτρια έμαθε τι έγινε και μου είπε να πάρω την Ε και να βγώ εκτός τάξης για να ηρεμήσει.

Κάναμε πολλές φορές το γύρο στον προαύλιο χώρο. Τι μπορεί να πει μια 15χρονη σε μια 16χρονη συμμαθήτρια την οποία δεν μπορεί να καταλάβει γιατί δεν έχει ζήσει κάτι τέτοιο;

“Ο παππούς μου εξορίστηκε στον Εμφύλιο και πήγε με άλλους Έλληνες στη Γεωργία. Εγώ φταίω που δεν γεννήθηκα στην Ελλάδα;” Αυτή τη φράση την επανέλαβε πολλές φορές.

Δεν ξέρω αν η ιστορία με τον παππού της είναι αληθινή. Δεν ξέρω αν η ελληνοποίησή της είναι νόμιμη ή παράνομη. Δεν ξέρω αν ένιωθε τότε Γεωργιανή ή Ελληνίδα.

Ξέρω όμως ότι εκείνη τη στιγμή είχα μια συμμαθήτρια που πονούσε και στενοχωριόταν γιατί τη στοχοποιούσαν κάποιοι Έλληνες για τις αποφάσεις άλλων που επηρέασαν τη δική της ζωή.

Μέχρι εκείνη τη μέρα είχα κάποιες ρατσιστικές απόψεις για τους μετανάστες. Το κατάλαβα χρόνια μετά, αλλά εκείνο το μάθημα χημείας άλλαξε πολλά πράγματα στον τρόπο που σκέφτομαι. Είχα μεγάλο θυμό απέναντι στον καθηγητή μου αλλά σήμερα τον ευχαριστώ και για εκείνο το μάθημα, γιατί κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να μην αφήνεις τα πάθη σου να μπλέκουν με τις αρχές σου και πήρα ένα μάθημα ανθρωπιάς.

Γιατί εκείνη τη μέρα το μόνο που έβλεπα ήταν τη συμμαθήτρια μου την Ε. να κλαίει για κάτι κακό που της συνέβη και ήθελα να “δείρω” τον χημικό μου.

__________________

Στην εικόνα: Oi Purifiers (The Purifiers are a terrorist group engaged in a holy war against mutant-kind. Their aim is the eradication of mutants everywhere. They are deceived people who believe that it is God's will to exterminate mutants.) από το www.comicvine.com