Όχι, δεν τρελλάθηκα ακόμα για να πάρω τα όρη και τα βουνά. Απλά, βρισκόμενος στο γραφείο και δίχως ιδιαίτερο ενθουσιασμό για να δουλέψω, έσπαγα το κεφάλι μου να βρω ένα θέμα για να εγκαινιάσω και ουσιαστικά την ενότητα Blog. Και από εκέι που δεν έβρισκα τίποτα και δεν μπορούσα να κατεβάσω καμιά ίδέα, μου ήρθε η επιφοίτηση: Θα γράψω για την δουλειά μου! Έτσι για να μην μείνει και παραπονεμένο το Boss και πει πως δεν ασχολούμαι με τις υποχρεώσεις μου....

Λοιπόν. Είμαι ηλεκτρολόγος μηχανικός και εδώ και σχεδόν 3 χρόνια δουλεύω σε μία εταιρεία που σαν αντικείμενο έχει το σχεδιασμό, ανάπτυξη και κατασκευή αιολικών πάρκων. ΚΑι εδώ πιθανά κάποιοι από εσάς να μην έχετε ακούσει ποτέ για αυτό το θέμα Δεσμεύομαι πως θα δώσω περισσότερες πληροφορίες αργότερα, γιατί προς το παρόν θέλω να επικεντρωθώ κάπου  αλλού.

 Η φύση της δουλειάς είανι 95% γραφείο και 5% ταξίδια. Το καλό με τα ταξίδια είναι πως δεν θα επισκεφτώ τους κλασσικούς προορισμούς στην ελλάδα, αλλά κάποια μέρη ξεχασμενα και άγνωστα στον κόσμο. Το καλό επίσης είναι πως αυτά τα ταξίδια περιέχουν πάντοτε και κάποιου είδους περιπέτεια - είτε αναφορικά με το μέρος που επισκεπτεται κανείς, είτε σε σχέση με την αστοχία των μηχανικών μέσων (και αυτό κατά 99% περιλαμβάνει τις μηχανικές βλάβες των δυσμοιρων τζιπ που χρησιμοποιούνται για αυτές τις επικίνδυνες αποστολές!)

Αναρρίχηση λοιπόν δίχως την ύπαρξη δρόμων (η φωτογραφία είναι από μία τέτοια περίπτωση σε υψόμετρο 1750 μέτρων, μεταξύ Βέροιας και ΚΟζάνης). Κολλίματα σε λάσπες, σκασμένα λάστιχα, μπλοκαρισμένα διαφορικά. Και καμιά φορά, σε ιδιαίτερα άτυχες περιπτώσεις, να μείνεις εντελώς στη μέση του πουθενά, και στο βάθος να ακούσεις και κανένα τσακάλι! Ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί αυτό ακόμα, ειδάλλως μπορεί και ναειχα αφήσει τα κοκκαλακια μου σε καμιά βουνοκορφή! Πεζοπορία και σκαρφάλωμα σε πλαγιές.

Θα μου πει κανείς: Γιατί συνεχίζεις και το κάνεις αυτο? Μα φυσικά επειδή μου αρέσει! Εάν περάσει πολύ καιρός και βρίσκομαι συνέχεια στο γραφείο, νιώθω να σκάω, θέλω να φύγω, και ας ταλαιπωρούμαι. Γιατί είναι μια εμπειρία μοναδική, να γνωρίζεις νέα μέρη, να μπλέκεις σε περιπέτειες! Είναι σαν να δηλώνεις συμμετοχή μερικες φορές στο camel troffy, χώρίς όμως να πληρώνεις, αλλά να πληρώνεσαι! Σούπερ!

Κάπου εδω όμως θα σταματήσω για να γυρίσω πίσω στην πραγματικότητα του γραφείου μου (και να κάνουμε κι καμιά δουλειά, μην ξεχνόμαστε!). Ελπίζω την επόμενη φορά να βρω να γράψω κάτι πιο ενδιαφέρον! Εάν σας έκανα να αποκοινηθείτε από την βαρεμάρα, ζητώ συγγνώμη και κερνάω τους καφέδες! :-)