Περπατάς στο δρόμο και όλοι γύρω σου περπατούν γρήγορα...Μέρα με τη μέρα γινόμαστε όλο και πιο ξένοι...όλο και πιο απόμακροι...Πάνε οι παλιές γειτονιές που έβγαινες στο δρόμο και είχες ένα τεράστιο χαμόγελο..Που έβλεπες την κ. Μαρία και της έλεγες "Καλημέρα"....Πλέον...η καλημέρα έχει γίνει σχεδόν ανύπαρκτη....

Παντού υπάρχουν πολυκατοικίες...δε λέω...Βοηθούν πολύ...!!!!!’λλωστε τόσες οικογένειες έχουν μία στέγη!!!Αλλά γιατί να είμαστε τόσο απόμακροι???Γιατί να μην ενδιαφερόμαστε για τους γύρω μας???Γιατί να μη θέλουμε το καλό του άλλου,αλλά να επιδιώκουμε μόνο να μαθαίνουμε τα "κουτσομπολιά" της απέναντι???

Αχ αυτή η Ελλάδα....πόσο όμορφη είναι...Αλλά ταυτόχρονα είναι και μακριά μας...Ή καλύτερα(χειρότερα βασικά)εμείς είμαστε μακριά της....Πρέπει να βρούμε πάλι τους παλιούς εαυτούς μας!!!!Θέλω να ξαναβγαίνουμε στις γειτονιές όπως παλιά...

Τι θα γίνει μετά απο χρόνια άραγε.....??????