Ούφ! Ένα καλοκαίρι ακόμα μας άφησε...Δε θα έλεγα πως το ευχαριστήθηκα ως έφηβη. Ήμουν απομονωμένη σ' ένα μικρό χωριό στην Ηλεία, χωρίς συνομίληκα άτομα, με γιαγιά και παππού και με την απόλυτη βαρεμάρα. Ευτυχώς δόθηκε η ευκαιρία για μικρές ανάσες!

Η συναυλία της Χαρούλας στα μαγευτικά Ολύμπια. Την ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο από ότι στο Καλλιμάρμαρο. Ήταν πιο άνετη στην επαρχία! Μας μάγεψε και με το "Πάτωμα"...λιώσαμε...Ε, η χαρά δεν κράτησε και για πολύ. Επανήλθα στη σκληρή πραγματικότητα.

Η δεύτερη μεγάλη ανάσα ήταν η επίσκεψη στο χωριό Καλλιρόη. Τι ησυχία Χριστέ μου! Μαγεία! Στο γυρισμό για Αθήνα είπα να πω ένα γεια στο Χαρουλόπαιδο Μαρία στην Κρέστενα. Αλλά επειδή με άρεσε πολύ το κελάηδισμα των πουλιών εκεί είπα να κάτσω 5-6 μερούλες. Έκατσα, μα το κλίμα ήταν βαρύ κι ασύκωτο κι έτσι είπα να ανεβάσω κι ένα γλυκούλη πυρετούλη κάπου 38,7. Χάλια!!

Γυρίζω Αθήνα και τρώω ένα πολιτιστικό κόλλημα να δω όλες τις συναυλίες στους Βράχους. Δεν πειράζει! Καλό μου κανε! Είδαμε Φιόρο, Ελένη...μα το μεγαλύτερο ξεμπλοκάρισμα ήταν στο Πέτρας! Είπα να μην το χάσω!

Πιστεύω πως αποζημιώθηκα εν μέρει για φέτος! Για να δούμε πως θα συνεχίσουμε! Λύκειο...

Πουλάκια μου φιλάκια!