Μερικές φορές κάνεις λάθη.
Και δίνεις την ευκαιρία να βγει στην επιφάνεια αυτός, ο άλλος σου εαυτός.

Ο ανασφαλής, αντιδραστικός, εγωιστής, δικτατορικός εαυτός σου.
Εκείνος που όσο φιλότιμες κι αν είναι οι προσπάθεις σου να τον καταπολεμίσεις, σε ανύποπτους χρόνους, βρίσκει το δρόμο να εκδηλωθεί.

Δεν το καταλαβαίνεις εκείνη τη στιγμή. Νιώθεις ότι κάτι πήγε στραβά, αλλά χρειάζεσαι χρόνο να το επεξεργαστείς. Και μετά, από μια ώρα, από μια μέρα, από χ χρονικό διάστημα, γίνεται το κλικ.

Και διαπιστώνεις με θλίψη ότι για όσα είχες χτίσει τόσο καιρό, αρκεί μια στιγμή να τα ισοπεδώσει.
Κι αισθάνεσαι εγκλωβισμένη σε λανθασμένα πρότυπα και ελλατωματικές εμπειρίες.
Κι αναρωτιέσαι αν ποτέ θα τα καταφέρεις να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου, την έμφυτη τάση σου για φυγή και τις αυτοκαραστροφικές διαθέσεις σου.


Αν ποτέ θα ωριμάσεις. Συναισθηματικά.