Ας υποθέσουμε πως σήμερα ξημερώνει η η τελευταία μέρα του κόσμου...

Πως θα διαχειριζόσουν τον χρόνο σου και τι θα έκανες;

Θα κλεινόσουν στον εαυτό σου και ένας χείμαρρος συναισθημάτων φόβου και αυτοσυντήρησης θα σε κυρίευε,

ή μήπως θα προσπαθούσες να εξωτερικεύσεις τις θαμμένες σου σκέψεις και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες...

"Σκέφτομαι πως θα ξυπνούσα καθυστερημένα όπως συνήθως όταν κάτι σπουδαίο πρόκειται να συμβεί και θα αφιέρωνα τις πρώτες ώρες ...

 ...Αργά το απόγευμα θα ήθελα να αποσυρθώ σε μια οικία παραλία...θα ξάπλωνα στην άμμο να απολαύσω ένα τελευταίο ηλιοβασίλεμα και θα κάπνιζα με μανία...

Θα έπαιρνα ένα ψεύτικο ύφος, του στυλ δεν τρέχει τίποτα, και θα μονολογούσα αρκετή ώρα από μέσα μου...

Ίσως μόνο κάποια ονόματα θα μπορούσα να προφέρω εκείνη τη στιγμή...

Ίσως μόνο κάποια ονόματα θα μπορούσε να ταξιδέψει ο άνεμος εκείνη την ώρα..."