Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, δεν πήγα στην παρέλαση! Έκατσα, όμως, να τη δω από το χαζοκούτι. Τι το θελα? Άρχισε το αφιέρωμα στη Νεολαία και στο πόσα ξέρει...Μμμμ! Έδειχνε το Σταρ όλους τους φωστήρες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. "Τι γιορτάζουμε σήμερα?" ρώταγαν τα κλασικά ξανθά κοριτσάκια με το 8ποντο, το μαλλί ντεκαπάζ, το νιαούρισμα κλπ κλπ και φυσικά η απάντηση "Ε....δεν είναι το ΟΧΙ...τους Τούρκους??" κι αυτό της το σφυρίξαν κι από πίσω!

Τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά εμείς τα παιδάκια? Τις πταίει?

Να 'ναι άραγε το άθλιο σύστημα παιδείας? Να 'ναι οι αδιάφοροι για τη μόρφωσή μας γονείς? Τι να 'ναι άραγε?

Δε θεωρώ τον εαυτό μου φωτεινό παντογνώστη, το αστέρι κάθε μαθηματικού και η προσευχή κάθε απελπισμένου φιλολόγου! Προς Θεού, ποια είμαι?! Αλλά για κάποια πράγματα αισθάνομαι υποχρεωμένη να είμαι ενήμερη. Αν είναι δυνατόν να μην ξέρουμε τις Εθνικές μας εορτές. Μας τα έχουνε πει κι απλά είχαμε κλειστά τα τρυπημένα αφτάκια μας ή εκείνοι είχαν κλειστό το ρυτιδιασμένο στόμα τους?

Πάντα όμως ελπίζουμε σ' ένα καλύτερο μέλλον τους!!