Είναι ένα τραγουδάκι , που είχα γράψει κάποτε τους στίχους και το ερμήνευσε ο μεγάλος , ο εκπληκτικός, ο ένας και μοναδικός  τα-ταν-τα -ταν! Giorgos arazei!!!   (Εννοείται ότι του σύνθετη- τραγουδιστή δεν του έχω καμία εκτίμηση! Ωχ τι βρισίδι έχει να μου ρίξει.)
Επειδή εμένα μου αρέσει , αλλά επειδή η κουκουβάγια βρίσκει πάντα τα παιδιά της όμορφα, θα ήθελα την ειλικρινή σας γνώμη όσο στενάχωρη κι αν είναι... και επιτέλους ας το κλέψει κάποιος και να το βγάλει στη δισκογραφία (αν το αξίζει) .
θέλω να πάρω την κρυφή ικανοποίηση ότι κάτι δικό μας υπάρχει στο μουσικό στερέωμα. Ούτε χρήματα ούτε τίποτα... λίγη κρυφή ικανοποίηση ζητάω. 
 Είχαμε την εμμονή να το στείλουμε  3 φορές  σε ένα συγκεκριμένο καλλιτέχνη αλλά δεν λάβαμε ούτε απάντηση (θα του άρεσε πολύ... χε!χε!) Όχι, δεν είναι ο Ρέμος και οι φίλοι του.
Κανείς για υιοθεσία ; Αφήνω το παιδί στην πόρτα του ορφανοτροφείου. Πατέρας να σου πετύχει! 
Καλή ακρόαση. 

Άνοιξε τα πέταλα σου
για να μπω μες στην καρδιά σου
δως μου άγιο καλοκαίρι,
πριν χλωμιάσουμε τ' αστέρι


Ειν` τ` αστέρι το δικό μας
που μαυλίζει τ' όνειρο μας
κλείσε με στα δάχτυλα σου
να λουστώ με τ' άρωμα σου.

R
Μάτια μου υπερούσια
με μια αχνάδα πόνου,
ενέδρες στα χρόνια τ` ανούσια
ραγισματιές του δρόμου...

Μάτια εκκλησάκια απόμερα
φωτίζετε στα βράχια
στήθη φραγγέλια ολόλευκα
βλογήστε μου τα μάγια.



Μη μ` αφήνεις με τα λόγια
να σαπίζω στα υπόγεια
άσε μου μια χαραμάδα
να αναπνεύσω σοροκάδα


Κόψε αν θες και την πνοή μου
τι να το κάνω και που ζω
σύνθημα να` μαι της ερήμου
χωρίς νεράκι να καώ.


Κι ασ` τον κόσμο να "διαλέει"
και το Σοφοκλή να κλαίει...
πόνταρε πάνω μου χρονάκια
μύρια πλούτη σε φιλάκια. 2-2-2000


Δύο μικρές επεξηγήσεις: α) Κι ασ` τον κόσμο να "διαλέει"=
(ήταν τότε 1997- 2000 , η παράνοια του κόσμου να τζογάρει
στο χρηματιστήριο... ταξιτζήδες , καλόγριες, πεταλωτές γαϊδουριών!)
β) Σοφοκλής= (παιχνίδι με τη λέξη Σοφοκλής - Σοφοκλέους -χρηματιστήριο αξιών)

(Να το ανεβάσω, να μην το ανεβάσω,
 να το ανεβάσω να μην το ανεβάσω
Πολύ αργά...  Κλίκ! )