Τα σιδερενια σου δακρυα σκιζουν τα χερια μου καθε φορα που παω να τα σκουπισω κι η σβησμενη ανασα σου κλεβει τα χαμογελα της ζωης μου δεν ειμαι εδω..εχω φυγει..δε θα με βρεις.. οχι γιατι σ αφησα απλα γιατι δεν υπαρχω... οι κτυποι της καρδιας δινουν ρυθμο στο βημα μου μα δεν το ακουω ο σφυγμος μπλαβιζει τις φλεβες μου κατω απο το δερμα μα δεν βλεπω το σωμα σου κι απο μακρια στελνει τη μυρωδια σου μα δε μυριζω τα χειλη σου με αγγιζουν μα δεν γευομαι κι ολο βαζω μουσικες που αγαπησαμε κι ας μην ακουω κι ολο κοιταω οπου κοιτας κι ας μη βλεπω κι ολο γερνω στο λαιμο σου κι ας μη μυριζω κι ολο καταπινω τα σιδερενια σου δακρυα κι ας μη γευομαι. . . με σιδερενια δακρυα στο στομαχι για να τα διωξω απο το προσωπο σου να λαμπει ξανα οπως το γνωρισα και το αγαπησα ας πουν για μενα ''αυτοκτονησε απο αγαπη'' κι ας συνεχισω ως βιολογικο ρολοι... ζωντανη για ολους!