Aνάμεσα στα 16 κεράκια της τούρτας της Ιοκάστης βρισκόταν κι ένα πολύ ντροπαλό και ταπεινό κεράκι.Ενώ όλα τους ήταν ενθουσιασμένα που σε λίγη ώρα θα άναβαν για τα γενέθλια της έφηβης και φλυαρούσαν για το ποια ήταν η καταγωγή τους το 16ο κεράκι σώπαινε στην δεξιά γωνιτσα της τετράγωνης τουρτας σοκολάτα.Το πρώτο κερί γελούσε με τα υπόλοιπα που περηφανεύονταν για τις καταγωγές τους.Το δεύτερο το πιο φαντασμένο έλεγε συνέχεια ότι ο προπαππους του είχε ανάψει στην τούρτα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.’’αυτό θα πει μεγαλομανία χρυσό μου!’’ψιθύρισε σαρκαστικά το τρίτο που όλη την ώρα έλεγε πως η λάμψη του θα ξεπερνούσε τα πυροτεχνήματα.Το τέταρτο σχολίαζε το ντύσιμο των καλεσμένων μαζι με το πέμπτο και το έκτο.Το έβδομο στη σειρά έκανε πρόβα το τραγούδι ‘’happy birthday to you’’ και συνεχώς είχε την εντύπωση ότι φάλτσαρε και δώστου απ την αρχή.Το όγδοο χτένιζε τα κρόσσια του για να ανάψουν αμέσως.Το ένατο,το δέκατο,το εντέκατο και το δωδέκατο έκαναν πατινάζ στην σαντιγύ και παράβγαιναν ποιος θα έκανε την πιο καλλιτεχνική φιγούρα.Το δεκατο τρίτο το δέκατο τεταρτο και το δεκατο πεμπτο είχαν οριστεί οι κριτές σε αυτό τον φαντασμαγορικό διαγωνισμό καλλιτεχνικού πατινάζ.Μόνο το δέκατο έκτο χαζολογούσε με χαμηλωμένο το βλέμμα και δεν ήξερε πώς να πλησιάσει τα υπόλοιπα.Ηξερε ότι θα άναβε τελευταίο και ένοιθωε για αυτό το λόγο πολύ ασήμαντο.Σε μια στιγμή τα φώτα χαμήλωσαν.Ήταν φανερό ότι σε λίγο έφτανε η πολυπόθητη στιγμή για όλα τα κεράκια.Όλα τους με το που χαμήλωσαν τα φώτα αρχισαν το μουρμουρητο.Τότε βρήκε ευκαιρία το 16ο κεράκι και πλησίασε τα υπόλοιπα στο σκοτάδι μήπως καταφέρει και μπει στην συζήτηση.’’Εγω ειμαι το πιο φανταχτερο’’φώναζε η εγγονή του κεριού του Βοναπάρτη.Τι μας λες?γέλασε σαρκαστικα το τέταρτο που όλη την ώρα μόνο το κουτσομπολιό είχε στο μυαλό του.Το 16ο κεράκι ακούγοντας τα υπόλοιπα ανόητα κεράκια βυθιστηκε πιο μέσα στην τούρτα και στην απελπισία.Ηξερε ότι η αλαζονία των υπολοίπων ήταν αρκετή για να μην πραγματοποιηθεί ποτέ η ευχή που θα έκανε το 16χρονο κορίτσι μόλις τα έσβηνε.Μόνο μία λύση υπάρχει για να πραγματοποιηθεί η ευχή μιας τούρτας.Το κεράκι που θα σβήσει με ευχή να είναι το πιο ευτυχισμένο.Το ντροπαλό κεράκι όμως ήξερε ότι ούτε αυτό ηταν ευτυχισμένο αλλά ουτε και τα άλλα μπορούσαν να είναι καθώς το ένα ήθελε να ξεπεράσει το διπλανο του και σχηματιζαν κλίμα εχθρικο.Ετσι λοιπόν όλα τα υπόλοιπα είχαν στο νου τους την πρωτιά και φορούσαν ψεύτικα χαμόγελα για να κάνουν πως το καθένα ξεπερνούσε στην ευτυχία το διπλανό του.Κι όλα πίστευαν πως το νόημα της ζωής τους είναι να φανούν όσο πιο μεγαλοπρεπή γίνεται προτού σβήσουν για πάντα κι αυτό τους αρκούσε..Μόνο το μοναχικό κεράκι σκεφτόταν πραγματικά το μικρο κορίτσι που κανενα ουτε και το ίδιο δεν ήταν άξιο να τιμηθεί με την ευχή του και να πραγματοποιηθεί και με δυσκολία κρατούσε τα δάκρυα του για να μπορέσσει μετά να πάρει φωτιά..Ξαφνικά ενώ τα φώτα ήταν χαμηλωμένα μια μικρη γαλάζια πεταλούδα ηρθε και καθισε πάνω στο φτωχό κεράκι.Τότε η πεταλούδα φίλησε το κερί και του ψιθύρισε πως την έστειλε η θεά τύχη για να του πραγματοποιήσει μια επιθυμία μόνο και μόνο γιατι έτσι θα γινόταν ευτυχισμένο και γιατί όπως του εξήγησε μόνο εκείνο που ήταν το πιο δυστυχισμένο γιατί είχε επίγνωση της δυστυχίας του θα μπορούσε να ευτυχήσει πραγματικά.Το κεράκι τότε σκ΄ρτησε από χαρά και ευχήθηκε στην επόμενη του ζωή αφού θα έσβηνε να γινόταν το ημερολόγιο της μικρής ιοκάστης.Να ήταν το χαρτί που θα αποτύπωνε την ζωή της.Τότε ακούγοντας ιστορίες θα έπαυε να νοιώθει μοναξιά.Ηπεταλούδα χοροπήδησε αινιγματικά και ένευσε θετικά στην ευχή που άκουσε.Το κερί θα συνέχιζε την ζωή του μετά από αυτά τα γενέθλια χωρίς την ματαιοδοξία των υπολοίπων που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η πρωτιά μιας εφήμερης στιγμής.Το ταπεινό κερί ψήλωσε και έγινε τότε από την λάμψη της υπόσχεσης της πεταλούδας το πιο μεγαλόπρεπο κερί της τούρτας.Με σβηστά τα φώτα κι αφόυ άναψε και τα 16 κεριά της η μικρή της φάνηκε πως αυτό το κερί έπρεπε να σβήσει τελευταίο ολοκληρώνοντας την ευχή της.Η ευχή της ήταν να πάψει να νοιώθει μοναξιά.Τι αλλόκοτη σύμπτωση!σκέφτηκε η πεταλούδα καθώς χανόταν στο βάθος..το φτωχό κεράκι και η έφηβη έκανα την ίδια ευχή για να είναι ευτυχισμένοι από δω και πέρα…Πέρασαν μήνες και η Ιοκάστη απέκτησε σύντροφο και ένα καινούργιο ημερολόγιο.Κι από τότε στο ημερολόγιο της έγραφε όλες τις ευτυχισμένες στιγμές με τον αγαπημένο της.Η μοναξιά της είχε γίνει γλυκιά μοναχικότητα τις στιγμες που κατέγραφε την ίδια της την ευτυχία.Αργότερα θα την έκανε μυθιστόρημα αλλά αυτό δε μας ενδιαφέρει σε αυτήν την ιστορία.Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ευχή της βγήκε αληθινή γιατί στην τούρτα κάποιο ταπεινό κεράκι σκέφτηκε την δική του μοναξιά και την δική της λύπη.Γιατί αυτό το κεράκι θέλησε να συνεχίσει να ζεί ακόμα κι αν ποτέ δεν ανταγωνιζόταν καποιον για να τον ξεπεράσει.Γιατι αυτό το κεράκι ευχήθηκε να συνεχίσει να ζεί σαν ημερολόγιο αφού αγαπούσε αληθινά τους ανθρώπους και το μονο που το ενδιέφερε ηταν να ζήσει χωρίς να νοιώθει μοναξιά.Τα άλλα κεριά έζησαν αυτό που σκέφτονταν..στιγμές φαντασμαγορίας χωρίς συνέχεια..και νόμισαν ότι είχαν κερδίσει την ευτυχία τους στην ανυπαρξία. .Το μικρό κεράκι όμως ήξερε ότι η αληθινή ευτυχία είναι να μοιράζεσαι ζωή σε όποια θέση κι αν βρίσκεσαι...