Πήγα. Μπορεί να ήμουν σχεδόν μόνη μεταξύ γνωστών, αλλά ήταν σα να ήμουν κι εγώ κομμάτι της παρουσίασης.

Ένιωσα να ταυτίζομαι μ' αυτή τη γυναίκα. Δεν είχαμε κάτι κοινό, φαινομενικά, αλλά μέσα από τα λόγια της ένιωσα σα να μιλάει για μια μικρή Δέσποινα. Ίσως και  κάτι πιο πάνω από αυτό. Όχι πιο πάνω. Καλύτερα πιο μέσα σ' αυτό.

Από πού να αρχίσω την περιγραφή; Είχα μεταφερθεί αλλού..Και να πω πως επιτέλους κάποιος μίλησε για την καψούρα (δυστυχώς, ήμουν τόσο χαμένη στις σκέψεις μου, που δε συγκράτησα το ποιος μίλαγε). Καψούρα: μια γυναίκα, μόνη που περιμένει και λέει στον άλλον "καίγομαι. είμαι εδώ για σένα κι εσύ δε δίνεις σημασία". Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με το "Με λένε θάνατο" που ήταν κι ο λόγος της παρουσίασης.

Η γραφή κι η αισθητική της είναι γνωστή, πλέον. Το χιούμορ της ακόμα γνωστότερο. Όλο το πακέτο θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι πιο πάνω από το "ενδιαφέρον". "Ελκυστικό". Με όλη τη σημασία και το μυστήριο γύρω από αυτό. Αυτό που κράτησα (σημειωμένο σε πρόχειρο μπλοκάκι, μάλιστα) είναι η μια φράση, που μπορεί να αποτελέσει μια παράθεση στον τίτλο. Αλλά δε θα σας πω ποια είναι μέχρι να την επεξεργαστώ.

Κάποια στιγμή βούρκωσα κιόλας. Ήταν τόσο παραστατική η "απαγγελία" από τις τέσσερις ηθοποιούς που δεν άντεξα. Μας μιλάγανε, μας διηγιόντουσαν, μας συνεπήραν..τελικά. (Αντιμετώπισα με λίγη καχυποψία αυτή την επιλογή παρουσίασης. Προφανώς στην πορεία άλλαξα γνώμη.)

Έφυγα από το Καφέ του Ιανού σιγοτραγουδώντας το "Ακρογιαλιές δειλινά", όπου ήταν και το άσμα που κυριαρχούσε στην αίθουσα.

Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο την περιγραφή! Πραγματικά, θα πρέπει να το έχετε διαβάσει για να συνεννοηθούμε. Αντιληπτό το "δεν έχω λόγια", λοιπόν.

Αγοράστε το σύντομα. Δε θα το βρείτε πάνω από 10 Ευρώ.

Παραθέτω ένα απόσπασμα από το "Ο Παράδεισος". (Ας πούμε κι ένα απ' τα αγαπημένα μου)

Τις λέξεις μου τις έχω πληρώσει πανάκριβα: χρόνια πορφυρά από το
αίμα και συναντήσεις λευκές από τον απέραντο φόβο μιας βαθύτερης γνωριμίας. Μου πρότειναν δουλειά: σ’ ένα ακίνητο ποτάμι, να μετρώ τα πρόσωπα που καθρεφτίζονται ολημερίς σαν σε φιλμ το οποίο δεν θα εμφανιστεί ποτέ.

Αρνήθηκα.

Έχω δουλειά –είπα.

Eκτίθεμαι.

Υ.Γ. Αυτή η γυναίκα φωνάζει "Αγάπησέ με". Υιοθετώ τη φωνή της.