Ίσως και να ήταν η αφορμή για να ανακλύψω τη Meryl Streep (εννοώ να κολλήσω μαζί της ). Και τον Robert Redford. Και να δω πως ο Tom Cruise δε θα μπορούσε να έχει πιο αντιπαθητικό ρόλο.

Κι ενώ όλοι λέγανε πως ήταν μια βαρετή ταινία, εγώ δε βαρέθηκα στιγμή. Και, ναι, θα το παραδεχτώ ήταν απ'τις λίγες (πολιτικές) ταινίες που με έκαναν να κλάψω. Να δούμε λίγο το plot και θα σας εξηγήσω:

Έχουμε τρεις ανθρώπους και τρεις ιστορίες. Τον καθηγητή St. Malley (Rob. Redford), τη δημοσιογράφο J. Roth (M. Streep) και το γερουσιαστή J. Irving (Tom Cruise). Ο πρώτος προσπαθεί να πείσει ένα φοιτητή του να αρχίσει ν' ασχοληθεί ξανά με το Πανεπιστήμιο και του φέρνει ως παράδειγμα δύο ιδεαλιστές φοιτητές του, οι οποίοι προέρχονταν από μειονότητες, κι όμως προτίμησαν να καταταγούν στο στρατό και να πολεμήσουν. Εδώ, μέσα από τα σχόλια τους, βλέπουμε την προσπάθει δύο Αφροαμερικανών να αναδειχθούν υπερασπιζόμενοι "τη χώρα που τους σκοτώνει κάθε μέρα και που δεν ενδιαφέρεται για πολίτες τελευταίας κατηγορίας". Δηλαδή δε θα πουλήσουν τη χώρα που τους πουλά. Όλη η ιστορία διαδραματίζεται στο γραφείο του καθηγητή και στο αμφιθέατρο της Σχολής.

Η δεύτερη, Jan. Roth, είναι μία επιτυχημένη δημοσιογράφος. Καλείται στο γραφείο του γερουσιαστή, τον οποίο είχε στηρίξει τρομερά μέχρι την εκλογή του πριν αρκετά χρόνια, για να της ανακινώσει το νέο σχέδιο επίθεσης στο Αφγανιστάν, για το οποίο είναι σίγουρος πως θα έχει εξασφαλισμένη επιτυχία. Βλέπουμε την αντιπαράθεση των δύο τους σ' ένα διάλογο με τη Meryl Streep σε μία αγωνιώδη θέση αμφισβήτησης (οι εκφράσεις και το βλέμμα της τα λένε όλα) και τον Tom Cruise, να προσπαθεί να εξηγήσει ατάραχος, σπαστικός, αντιπαθητικός και χαμογελαστός πως αυτή η στρατηγική είναι η μόνη λύση. Όταν εκείνη παίρνει το θέμα κι επιστρέφει στη σύνταξη της εφημερίδας συνειδητοποιεί πως είναι το ίδιο σχέδιο με αυτό που εφαρμόστικε στο Βιετνάμ (Meet the new boss, same as the old boss, που λέγαν κι οι Who.)

Η τρίτη και τελευταία ιστορία αφορά τους δύο φοιτητές-στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Το άδοξο τέλος που είχαν "υπερασπιζόμενοι τη χώρα τους". (Να, εδώ δάκρυσα.)

Μόνο τώρα που γράφω το review (γιατί την έχω δει και πριν από 3ετία και βάλε) καταλαβαίνω γιατί σε κάποιους φαίνεται βαρετή. Είναι αυτή η σκηνοθεσία που ψιλοσέρνεται χωρίς δράση και το γεγονός ότι όλο αυτό λαμβάνει χώρα σε τρία δωμάτια! Ε, δίκιο θα 'χουν κάποιοι να χασμουρηθούν..λίγο!

Και ο άσχετος συσχετισμός της αξιολόγησης: τη δημοσιογράφο θα μπορούσε να την παίξει με επιτυχία και η Helen Mirren.

Ο τίτλος αναφέρεται στους γενναίους στρατιώτες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που διοικούνταν από ανάξιους -αμνούς- επικεφαλής.

"If you don't stand for something, you might fall for something".