Ίσως το θυμάστε από τους τίτλους της ομώνυμης σειράς που έπαιζε το 2002 στον Alpha. Είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο Χρ. Παπαδόπουλος κι ερμήνευσε η υπέροχη, μαγευτική, εκπληκτική κι ό,τι θετικός χαρακτηρισμός υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο, Ελλισάβετ Καρατζόλη! 

Είναι το τραγούδι που νιώθει κάθε κοπέλα και γυναίκα, όταν αρχίζει και μετράει τα χρόνια που έχει δίπλα της την τάδε, πότε σταμάτησε να μιλάει με την κολλητή που είχε στο Λύκειο και κάνει απολογισμό με τίτλο "φιλίες και παρέες". Ποιες ήταν φίλες; Ποιες περάσανε, αγγίξανε και φύγανε; Ποιες ήταν πάντα εδώ και ποιες τα παράτησαν στην πρώτη δυσκολία. Και μιλάμε αποκλειστικά για φιλία ανάμεσα σε γυναίκες, γιατί το κομμάτι "γυναίκα-άντρας" είναι εντελώς διαφορετική κατηγορία! Είναι ένα τραγούδι από τα ελάχιστα (δεν το κάνω το μοναδικό, γιατί δεν έχω ασχοληθεί με όλο το ελληνικό ρεπερτόριο) που μιλάει με τόσο τρυφερό τρόπο, γι' αυτό το "συγκεκριμένο" θέμα.

Είναι οι φίλες που κανονίζαμε από το βράδυ στο τηλέφωνο τί θα βάλουμε την επόμενη μέρα στο σχολείο. Που το κουτσομπολιό γινόταν με ραβασάκια την ώρα των μαθηματικών, που το σημαντικό θέμα αυτή τη στιγμή που το σκέφτομαι μου κάνει τόσο ελαφρό, που ρούχα, λεφτά κι αξεσουάρ μεταξύ μας ήταν (κι είναι) δανεικά κι αγύριστα. Που μόνο με γλύκα κοιτάς αυτές τις στιγμές! Δε γυρνάνε πίσω, αλλά μη στεναχωριέσαι γιατί έρχονται καλλίτερες!

Τόσο όμορφες οι αναμνήσεις..και τόσο εύηχο το "Για πάντα"!