Σύμφωνα με το Λεξικό αναπτυγμένων εννοιών των Χατζηθωμά και Αλέφαντου (εκδόσεις Φίλιππος), παροιμία «είναι η σύντομη λαϊκή φράση, που εκφράζει αλληγορικά, μεταφορικά ή και ειρωνικά μιαν αλήθεια για τη ζωή, που αποκτήθηκε από την πολύχρονη πείρα».

 «Κύριο χαρακτηριστικό της παροιμίας είναι η αλληγορία, η μεταφορά, η συντομία, η εξυπνάδα, η δηκτικότητα και η ειρωνική διάθεση. Την παροιμία την διακρίνει ακόμα το θυμοσοφικό, το ευτράπελο πνεύμα (χιούμορ), η φαντασία, η σαφήνεια και η αλήθεια που περιέχει και η οποία είναι αποτέλεσμα της πείρας του λαού μέσα στην καθημερινή ζωή».

 Σύμφωνα με το ίδιο βιβλίο «Ο Αριστοτέλης πρώτος άρχισε τη συστηματική επιλογή των αρχαίων ελληνικών παροιμιών, τις οποίες ερμήνευσε»

 Είμαι λάτρης των παροιμιών. Τρελαίνομαι να ανακαλύπτω κάποια που δεν ήξερα. Τις χρησιμοποιώ συχνά στον λόγο μου, και λυπάμαι όταν νεότερα άτομα τις αγνοούν ή τις σνομπάρουν…

 Για όσους τις αγαπούν, όπως εγώ, ενδεικτικά παραθέτω κάποιες από τον πίνακα που υπάρχει στο παραπάνω βιβλίο. Και περιμένω να προσθέσουμε κι άλλες…

 -Αγάλια αγάλια γίνεται η αγουρίδα μέλι

-Αργυρό το μίλημα και χρυσό το σιώπα

-Βρόντα αν θέλεις να σ΄ ανοίξουνε

-Βάστα με να σε βαστώ ν΄ ανεβούμε στο βουνό

-Η ομόνοια σπίτια χτίζει κι η διχόνοια τα γκρεμίζει

-Άσκεπος νους διπλός κόπος

-Αν γειτονέψεις με κουτσό θα μάθεις να κουτσαίνεις

-Δούλευε στα νιάτα σου να χεις στα γηρατειά σου

-Όποιος κυνηγά πολλούς λαγούς δεν πιάνει κανένα

-Όποιος βιάζεται σκοντάφτει

-Άναβε το λυχνάρι σου προτού σε βρει η νύχτα

-Κόπο θέλει το πριόνι κι όποιος το κρατεί ιδρώνει

-Μάζευε κι ας είν’ και ρόγες

-Σταλαματιά σταλαματιά γεμίζ΄ η στάμνα η πλατιά

-Το να χέρι νίβει τ΄ άλλο και τα δυο το πρόσωπο

-Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι