Με ένα χέρι σε πλήρη λειτουργία ακόμα,αλλά με νωπές μνήμες,αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτό το ποστ.

Οι άνθρωποι γύρω μας,είτε φίλοι,είτε απλά γνωστοί,δεν είναι μόνο για τις καλές στιγμές,αλλά και για τις στραβές.

17/1/2014 Ημέρα της ονομαστικής μου εορτής,αλλά και των δεύτερων πλέον γενεθλίων μου...

Ανέκαθεν μου άρεσε να γλεντάω,αλλά φέτος τα έσπασα με το παραπάνω!

Έφυγα να βρω το παρεάκι,μισή ώρα δρόμο,και επέστρεψα μετά από 2 εβδομάδες!

Κάπως έτσι...

Ώρα 21:25,τα "φώτα" σβήνουν στιγμιαία,ο έλεγχος χάνεται και το αυτοκίνητο πάει εκτός δρόμου.

Και εγώ,παρά τη χρήση ζώνης ασφαλείας,εκτός αυτοκινήτου,να κάνω το αγροτικό μου και να οργώσω(κατά τα λεγόμενα του αστυνομικού!).Αυτό με σώζει...

Με βλέπουν και καλούν άμεσα βοήθεια,μεταφέρομαι στο νοσοκομείο όπου σιγά σιγά αρχίζω να καταλαβαίνω τι με βρήκε αλλά και πόσο τυχερός στάθηκα.

Για τα του νοσοκομείου ας μην πω πολλά,απλά μπουρδελάκι,πολλάκις χειρότερο από τα Ελληνικά.

Αυτό που έχω τεράστια ανάγκη και υποχρέωση να πω,είναι η αγάπη που εισέπραξα από πολλούς.Ακόμα και από άτομα που δεν το περίμενα και με εξέπληξαν ευχάριστα.Σε μια ηλικία που δύσκολα αποκτάς φίλους,εγώ απέκτησα πολλούς.Δεν ξέρω πόσο ρόλο παίζει η παρουσία μας σε μια ξένη,άσχετα από το οτι είναι η Κύπρος,χώρα,αλλά μου δόθηκε μια απρόσμενα θερμή αγκαλιά από ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που πλέον είναι πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου.

Από επίσκεψη στο νοσοκομείο,από ένα τηλεφώνημα ακόμα και από άτομα που έχω μιλήσει ελάχιστες φορές(δεν ονοματίζω),από απλά πράγματα που σου δίνουν χαμόγελο και δύναμη.

Το κυριότερο είναι πως όλα είναι περαστικά,αλλά θέλει περίπου δύο μήνες στο σύνολο.Εκεί θες ανθρώπους να σε βοηθήσουν,εκεί βλέπεις την πραγματική αγάπη και την εκτιμάς υπό ιδιαίτερες συνθήκες.

Σας ευχαριστώ ΟΛΟΥΣ,για το ενδιαφέρον,τις ευχές,τις αφιερώσεις,για ΟΛΑ.

Και ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ στη ΦΙΛΗ olgapatra,που όταν της το ζήτησα,πήρε το αεροπλάνο και ήρθε να αναλάβει σαν αδερφή,σαν μάνα,σαν όλα μαζί,μέρος της ανάρρωσης μου.

Στα σχόλια που κάνατε στο on air μου,θα απαντήσω σε όλους με αυτό :

και θα κλείσω με την απίστευτη αφιέρωση που μου έκανε ο Vert,διότι το χιούμορ χαρίζει μακροζωία!

Σου την έσκασα Πέτρο,από πέσιμο δεν πήγα!Αρρώστησες,θα τη βγάλουμε και φέτος. 

ΥΓΕΙΑ σε όλους!