Ιδέα παραληρηματική
του χρόνου η αργοπορία
όταν σε βλέπω το πρωί
να φεύγεις βιαστική
μια κίνηση ακαθόριστη
εξέλιξη ευθεία
περνούν τα δευτερόλεπτα
αθόρυβη ριπή.

Σπρώχνεις τον χρόνο προς τα μπρος
είσαι κλεψύδρας άμμος
και όταν μένω μόνος μου
αλλάζει το βιολί
οι λεπτοδείκτες σταματούν
γίνεται ο χρόνος άλλος
κλωθογυρίζει γύρω μου
το λένε "διαστολή".

Μια σιωπηλή παράνοια
βιώνει το μυαλό μου
μαζί σου ζω το όνειρο
που είναι της στιγμής
και όταν φεύγεις μακριά
μες το μνημονικό μου
αιώνες επιστρέφουνε
κρυφής αναμονής.

Του χρόνου παιχνιδίσματα
τρελαίνουν τα ρολόγια
η παρουσία σου το φως
δεσμεύει την αυγή
μεσημέρι και μεσάνυχτα
κομμένα δρομολόγια
είναι η αιθέρια σου μορφή
λεπίδα κοφτερή.

Είσαι ένα ρεύμα ισχυρό
στον ποταμό του χρόνου
μια φευγαλέα κίνηση
σαν το νερό κυλάς
δεν έχω κάπου να πιαστώ
μια άκρια του χωροχρόνου
να σταματήσω τη ροή
κι όλο μου ξεγλιστράς.