Στην κατηφόρα πας με φόρα τι να πεις
κυλάς κι απόψε σαν σταγόνα της βροχής
Με πλημμυρίζεις μ' αναμνήσεις που με καίνε
όλες μου οι θύμισες για σένανε   λένε

Μ' ένα παράπονο ματώνει απόψε το φεγγάρι
μονάχο εκεί στην άγρια ερημιά του
Κι εγώ γυρτός στο άδειο μαξιλάρι
τυλίγομαι ο τρελός  με τη σκιά του

Τις νύχτες που τρελά σε λαχταρούσα
τρεμόσβηνε τα βράδια  η αναπνοή
Στιγμές που πέθαινα για σένανε μετρούσα
ώσπου να έρθει  το πρωί

Κυλούν οι μέρες δίχως νόημα κανένα
με  τα όνειρα μας κουρελιασμένα
Χτίζοντας όνειρα με  σκάρτες λέξεις
σε ποιον παράδεισο   ν' αντέξεις

Στης αγάπης το παζάρι χάθηκα μεμιάς
ηταν κάλπικα τα ζάρια σαν τα χείλη που φοράς
Τώρα πλέον δεν ελπίζω σπάσαν τα σχοινιά
πίσω πάλι δεν γυρίζω έρωτα φονιά

Τις νύχτες που τρελά σε λαχταρούσα
  οι αναμνήσεις μου ραγίζαν το κορμί
Στιγμές που πέθαινα για σένανε μετρούσα
  ώσπου να έρθει  το πρωί

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Όποιος  τυχόν ενδιαφέρεται να  μελοποιήσει κάποιους από τους στίχους που εχω γράψει του παραχωρώ  ευχαρίστως το δικαίωμα  αφιλοκερδώς με την προϋπόθεση ότι  στην ενορχήστρωση του τραγουδιού θα πρωταγωνιστεί ο ήχος από  το  θεϊκό  όργανο του  Μπουζουκιού...