(Μερος 4ο)

...

Η κοπελια με τα καστανοπράσινα μάτια γυρνά και τον κοιτάζει με απορημένο βλέμμα. Φαίνεται πως την ξαφνιασε... Ο Β, αντικρύζοντας την πάλι, χάνει με μιάς όλο το θάρρος που ειχε μαζεψει! Είναι στιγμές που δεν μπορεί κανείς να αποκωδικοποιήσει τι σκέφτεται ο άλλος... και σε μια τέτοια στιγμή έπεσε και αυτός. Δεν μπορεί ομως να κάνει πίσω, πρέπει να μιλήσει. Η καρδια του χτυπαει σαν ταμπούρλο με 200χτυπους/λεπτό! Παίρνει βαθιά ανάσα και προσπαθεί να μαζέψει τις λέξεις... αυτές όμως, σαν παιδάκια νηπιαγωγίου στην πρωτη τους εκδρομή, έχουν σκορπισει τριγύρω και δεν λένε να επιστρέψουν...

"Ουφ! Την πατήσαμε! Τι΄λέμε τώρα?" σκέφτεται... με ποιο τρόπο να μπορέσει να εκφράσει αυτά που νιώθει εκείνη τη στιγμή χωρίς να ακουστεί γελοίο? Το μυαλό του εχει κολλήσει... αλλά τι να κάνει...ας προσπαθήσει να το πει απλα!

Β: Δεν ειμαι ιδιαίτερα καλός στα λόγια... Νιωθω πολύ ομορφα που ειμαι εδώ  μαζί σου αυτή τη στιγμή και μου αρέσεις πολύ...και...

Μικρή σιγή... ο Β περιμένει κάποια αντιδραση... θετική ή αρνητική.. αλλά παρατηρώντας το πρόσωπο της κοπέλας (Κ) δεν μπορεί να καταλάβει τιποτε! Επιτελους, η κοπέλα μιλά...

Κ: Και εγώ τι λέω τωρα?

Η απάντηση εντελώς απρόσμενη! Τα χάνει ελαφρώς... περίμενε οτιδήποτε άλλο, εκτός απο μια τέτοια σαστισμένη απάντηση. Τα φίδια αρχίζουν να τον ζώνουν, ενώ σαν αμυνα του βγαίνει αυθόρμητα σε αμηχανο χιούμορ (Σαν το Τσαντλερ στα φιλαρακια ενα πραγμα)!

Β: Να σου πω,εχεις διαφορες επιλογές στο τι θα πεις. Θα σου δωσω μερικές

1. Μου ριχνεις ενα χαστουκι

2. Μου λες ευχαριστώ δεν θα πάρω

3. Μου λες το κλασσικό "ας μεινουμε καλυτερα 2 φίλοι"

4. Μου λες πως νιωθεις ισως κατι αναλογο οποτε το συζηταμε

Ο Β τα παραπάνω τα λέει χαμογελώντας, όμως ηδη νιώθει ενα σφιξιμο στο στομάχι του, και εξακολουθεί να την κοιτάζει... περιμενει την αντίδραση της, για την οποία ομως δεν ειναι πλέον καθόλου αισιοδοξος, καθώς την βλέπει να εχει χαμηλώσει το βλέμμα της και να φαίνεται σαν να ψαχνει να βρει τι θα πει... καθολου καλό σημάδι! Εν τέλει, και μετά απο 3-4 δευετρολεπτα τα οποία του φάνηκαν σαν αιώνες, η σιωπή σπάει...

Κ:....

(Συνεχίζεται...)