Δυσοίωνη εποχή,
κι εσύ μες στο κλουβί,
τη πόρτα ψάχνεις για να δραπετεύσεις.
Μαρμαρωμένη ηθική,
με βία και διαστροφή,
και στο υπόγειο να κρύβεις το πιστόλι.
Τριγυρισμένοι από φωτιές,
μελανιασμένες ενοχές,
με μάνικα να σβήσεις θες τα στίγματα.
Και κάθε βράδυ τριγυρνάς,
σε ορίζοντες κατεστραμένους,
με ένα βλέμμα που ξυπνά,
μόνο εξεγερμένους.
Με μια φυγή, μία κραυγή,
ν' αλλάξεις θέλεις εποχή,
κι όσα φαντάσματα κρατάς
να λευτερώσεις.
Βοή και αναταραχή,
ασπρόμαυροι οι θησαυροί,
κι οι πειρατές το πλοίο θα το κάψουν.
Στη πρύμνη στέκει η ζωή,
στη πλώρη ο Χάρος διοικεί,
στις συμπληγάδες σπάει το τιμόνι.
Αν σου αρέσει να γράφεις, έλα στην ομάδα συντακτών του ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού του MusicHeaven και μοιράσου τις σκέψεις σου με τους πάνω από 4.000 καθημερινούς αναγνώστες του.
Στείλε μια δημοσίευση ή επικοινώνησε μαζί μας για απορίες!
σχολιάστε το παραπάνω άρθρο:
#16877 / 24.10.2008, 21:01 / Αναφορά πολύ όμορφο.....καταφέρνεις να κάνεις τον άλλο να νιώθει πολλά και να ταξιδεύει.Πολλές εικόνες εναλλάσονται στο κείμενο και φανταστικά τοπία και εποχές |