Γιατί δεν πρέπει να κατακρίνουμε αυτούς που δεν αποδέχονται τη μουσική μας;

Είναι ωραίο να είναι κάποιος διαφορετικός, δεν μπορούν όλοι να είναι ίδιοι, ούτε να ακούνε και να εκφράζονται με τα δικά μας ακούσματα. Προσωπικά μου αρέσει να ακούω και να γνωρίζω κατά καιρούς διαφορετικά είδη, ανάλογα τη διάθεση και την παρέα φυσικά... Φανταστείτε να υπήρχε μόνο ένα είδος μουσικής, πόσο βαρετό θα ήταν...;

Παράθεση: Το μέλος kinia στις 04-06-2007 στις 20:15 έγραψε... Είναι ωραίο να είναι κάποιος διαφορετικός, δεν μπορούν όλοι να είναι ίδιοι, ούτε να ακούνε και να εκφράζονται με τα δικά μας ακούσματα. Προσωπικά μου αρέσει να ακούω και να γνωρίζω κατά καιρούς διαφορετικά είδη, ανάλογα τη διάθεση και την παρέα φυσικά... Φανταστείτε να υπήρχε μόνο ένα είδος μουσικής, πόσο βαρετό θα ήταν...;

Νομίζω ότι είσαι λίγο εκτός θέματος...
Δε μιλάμε για τη διαφορετικότητα αλλά πώς αντιμετωπίζουμε κάποιον που δεν αποδέχεται τα δικά μας ακούσματα...

Ο λόγος είναι απλός, όλοι είμαστε διαφορετικοί!Υπάρχει τέτοια ποικιλία μουσικής σχεδόν όση κ η ποικιλία ανθρώπων! Οπότε δεν είναι δυνατόν να πετύχουμε να συναναστρεφόμαστε με άτομα που συμφωνούν απόλυτα στα ακούσματα μας, εκτός αν θέλουμε να έχουμε επαφές μόνο με 20-30 άτομα, πράγμα που μου φαίνεται παράλογο!

Eγώ έχω περάσει σχεδον από όλα τα μουσικά είδη... Και ΕΥΤΥΧΩΣ κατέληξα εκεί που κατέληξα
Και εννοείται πως μπορώ να κρίνω οποιονδήποτε, αλλά απλά δεν με ενδιαφέρει! Αλλά αυτό που πραγματικά με βγάζει έξω από τα ρούχα μου είναι το εξής:

Γ Ι Α Τ Ι είμαι υποχρεωμένη να ακούω τη σαβούρα του κάθε κάφρου, ο οποίος έχει καύλες είτε πρωί είναι, είτε μεσημέρι, είτε 3 το ξημέρωμα, και περνάει με το κωλάμαξο του κάτω από το σπίτι μου και έξω απο τη δουλειά μου, και τα κλαρίνα του (π.χ) μου τρυπάν τα αυτιά!?!! Δεν σέβεται τίποτα και κανέναν! Εγώ είμαι μαλάκας που στουμπώνω στα αυτιά μου ακουστικά να μην ενοχλώ?! Έχεις κέφια ρε μεγάλε?! Σπίτι σου και πιό χαμηλά ή πήγαινε στο βουνό!

Ή το άλλο το κουφό... "τι ακούς, metal?!!! Απαπαπα..." Και προφανώς αυτοί είναι οι τύποι που περιέγραψα παραπάνω... Έχεις ακούσει ποτέ ρε βλάκα?! Ακου πρώτα και αν δεν σου κάνει κλικ τότε μίλα!

Ουφ! Πολλά είπα, ίσως ξέφυγα και από το θέμα... και τελικά καταλήγω οτι μπορώ να κατακρίνω όσους με ενοχλούν εφόσον με ενοχλούν...

Είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να κατακρίνεται κάποιος για τη μουσική που ακούει!
Όπως για παράδειγμα ένας φυλακισμένος δεν μπορεί να έχει επιλογή του φαγητού
που θα φάει για το οποίο ευθύνεται η διέυθυνση των φυλακών.
Όμως ΝΑΙ κατακρίνουμε αυτούς που "Δημιουργούν" μουσική, αυτούς που έχουν
οδηγήσει στην πλήρη Εμπορευματοποίησή της, αυτούς που μας ταίζουν με αποφάγια....

Παράθεση: Το μέλος Kerato στις 03-05-2007 στις 16:23 έγραψε... Η έννοια της τροφής είναι εύπλαστη. Έχω δει κότες να τρώνε μύξες... Δε χρειάζεται να δοκιμάσω τη μύξα για να επιλέξω να μην τη φάω... Κι όσοι τρώνε μύξες μουσικές για μένα είναι κότες ακροατές... Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Τους κατακρίνω; Ίσως, αλλά φτάνει πια μ' αυτήν την περίεργη ηθική του "δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις και να κατακρίνεις"! Το έχω και το ασκώ. Time slips by like grains of sand... [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kerato στις 03-05-2007 16:24 ]

πολυ μου αρεσε αυτο!!!!
Το δικαιωμα να κρινεις το εχεις.Αρκει να μη στραβομουτσουνιαζεις οταν σε κρινουν οι αλλοι!!!!Αρα συμφωνω με το παιδι με τις μυξες!!

Διαβασα προσεκτικα ολες τις αποψεις.
Με λυπη διαπιστωνω πως το θεμα εχει χαθει απο το σημειο οπου για χαρη της δημοκρατικοτητας, θεωρουμε πως η αντιθετη γνωμη/αποψη για ενα μουσικο ειδος, πρεπει να καταπολεμηθει.
Σιγουρα μια αρνητικη κριτικη σε αυτο που αγαπαμε, ειναι παντα ενοχλητικη, ομως αν το καλοσκεφτει κανεις, απο την στιγμη που δεν επιβαλεται αλλα ανακοινωνεται, δεν καταργει την ελευθερια μας. Και αυτο ειναι η ουσια της δημοκρατιας, που στην τεχνη πρεπει να εχει σημαντικο λογο και η υπαρξη της θα μειωνε πολλους διαξιφισμους μεταξυ καλλιτεχνων.
Παρολαυτα, ειτε απο κακη παιδεια, ειτε απο εγωισμο, μπορει οχι μονο να μην δεχτουμε μια αρνητικη κριτικη, αλλα να προσπαθησουμε να επιβληθουμε στο προσωπο που την εξεφρασε.
Λογω δουλειας εχω ακουσει πολλα ειδη και πολλα απο αυτα τα αντιπαθω μεχρι αηδιας. Περα απο την εργασιακη σχεση που πρεπει να εχω μαζι τους ( αλλα και με τον πελατη ), μπορει να μην τα ξανακουσω ποτε στη ζωη μου. Και ενω το 90% μου πιστευει πως πρεπει να βγαλει ενα οπλο και να τιναξει τα μυαλα του στον αερα, το αλλο 10% θελει να ακουσει το κομματι, γιατι μπορει κατι να μαθει και να χρησιμοποιησει κατι απο αυτο.
Εννοειται βεβαια πως σε φιλικες συζητησεις, παντα θα εχω την αποψη μου και πολλες φορες βρισκομαι αντιμετωπος με τη "δημοκρατικη" συμπεριφορα που περιεγραψα πιο πανω!

Ο καθένας ακούει ότι μουσική θέλει....την συνδυάζει με ότι θέλει και δεν πρέπει να δέχετε κατακρίσεις για την μουσική του.....Πρέπει να δεχόμαστε τη διαφορετικότιτα του καθένα κιας μην συμφωνούμε.....έτσι ε΄λιναι η ζωη!!!!!!!!!

Εγώ το ψιλογουστάρω να με κατακρίνουν για τη μουσική που γουστάρω, νιώθω ξεχωριστός (ξεχωριστός, όχι ανώτερος), νιώθω ότι διακρίνω την κρυμένη ομορφιά ενός τραγουδιού που οι άλλοι προσπερνάνε.

H σκεψη ειναι προνομιο των ανθρωπων.Και αφου εχω το προνομιο της σκεψης,μπορω και να κρινω.Το αν θα κατακρινω ο,τι δεν μου αρεσει εχει να κανει με τον πολιτισμο μου,την παιδεια μου.Η ομορφη μουσικη δεν εχει αναγκη επιβεβαιωσης.Ουτε χαρακτηρισμου και ταμπελας.Τα ειδη μουσικης κατασκευαζονται για να κατηγοριοποιουν τους ανθρωπους.Η μουσικη δεν ειναι ειδος για τα ραφια του σουπερ μαρκετ.Απλα υπαρχουν διαφορετικες μορφες μουσικης .Οταν ξερεις τι κανεις και γιατι, ξερεις οτι δεν μπορει να αρεσεις σε ολους.Αρα εισαι ετοιμος να δεχτεις την οποια κριτικη.Και αυτο ειναι υγειες.Δυστυχως ολα ειναι μοδα.Ετσι εγινε μοδα και το ευκολο τραγουδι γιατι ειναι επικερδες.Αυτοι που ακολουθουν τις μοδες ειναι οσοι δεν εχουν ιδιαιτεροι αποψη και αντιληψη για τα πραγματα.Και παντα θα υπαρχουν αυτοι του οχλου,που θα ακολουθουν ο,τι τους δινουν χωρις συνειδητη επιλογη.Και εγω αυτους κατακρινω,που δεν σκεφτονται, ενω οφειλουν να το κανουν.Αν φτασαμε ως εδω μετα απο ωριμη σκεψη τοτε η μουσικη που εχουμε ειναι αυτο που θελουμε.Δεν εγινε ετσι ομως.Και ξαφνικα εγινα μειονοτητα που δεν μου αρεσει η Κολαση και ο Μακρης.Δεν θα κατακρινω οσους τον ακουν οχι μονο επειδη αυτο ειναι δημοκρατια αλλα επειδη ειναι πολιτισμος.Απλα θα ψαξω να βρω αυτο που εκφραζει εμενα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : teressa στις 22-07-2007 03:19 ]

Ποιος είπε πως δεν πρέπει;;;

Φυσικά και πρέπει!!!

Ου να μου χαθείτε παλιοάσχετοι που δεν ακούτε ριζίτικα χοζοβιώτικα κρητικά μοιρολόγια.....

Παράθεση: Το μέλος Enas_alla_lewn στις 19-07-2007 στις 15:39 έγραψε... Εγώ το ψιλογουστάρω να με κατακρίνουν για τη μουσική που γουστάρω, νιώθω ξεχωριστός (ξεχωριστός, όχι ανώτερος), νιώθω ότι διακρίνω την κρυμένη ομορφιά ενός τραγουδιού που οι άλλοι προσπερνάνε.

Ωραιο αυτο που εγραψες !!! και εγω πολλες φορες αυτο σκεφτομαι ,
και δεν με νοιαζει να με κατακρινουν για τη μουσικη που ακουω
(κατι που συμβαινει συνεχεια) ...
δεν πρεπει να κατακρινουμε αυτους που δεν αποδεχονται τη μουσικη μας ,
Ισως ομως μπορουμε να κρινουμε ...
οκ εγω δεν κατακρινω κανενα
(προσπαθω τουλαχιστον ... αν και μερικες φορες λυπαμαι κατι παιδακια που μπλεκονται στη σαβουρα κατι τραγουδιων ,
γιατι πιστευω οτι ολοι πρεπει να ακουνε τη μουσικη που ακουω εγω ...
Ομως αυτο ειναι λαθος)
ο καθενας ακουει αυτο που του αρεσει ...
Αυτο μας διαφοροποιει και μας ενωνει κατα καποιο τροπο ...

Παράθεση: Το μέλος otarek στις 03-06-2007 στις 17:54 έγραψε... Ο τρόπος που τίθεται το ερώτημα του θέματος είναι περίεργος. Δέχεται ως αρχή το ότι δεν πρέπει να κατακρίνουμε αυτούς που δεν αποδέχονται τη μουσική μας. Από κεί και πέρα αναζητά τους λόγους. Προσωπικά, αν δεχόμουν το αξίωμα του ότι δεν πρέπει να κατακρίνουμε αυτούς που δεν αποδέχονται τη μουσική μας, θα απαντούσα: γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν ν' ασχοληθούμε μαζί τους. Όποιος δεν αποδέχεται τη μουσική μου, απορρίπτει ένα μέρος του είναι μου. Ε, δε θα κάτσω να σπαταλήσω το χρόνο μου στο να με αποδεχτεί όπως είμαι....

Mιλάς πολύ σωστά!Μα κάποιοι δε φαντάζονται πόσο μονότονος θα ήταν ο κόσμος αν όλοι ακούγαμε την ίδια μουσική.Γι 'αυτό υπάρχει και το δικαίωμα να λες ελεύθερα τη γνώμη σου. Άσχετα αν πολλές φορές αυτό σε πληγώνει...

Αγαπητη despinakontogianni νομιζω πως δεν θα ηταν σωστο να κρινουμε τις μουσικες προτιμισεις των αλλων.Ομως θελω την γνωμη σου σ'ενα γεγονος που μου συνεβει πριν χρονια:Βρισκομουν σε λεοφορειο με συμμαθητες.Καποια στιγμη ο σταθμος(radio)
πεφτει πανω σε δημοτικα τραγουδια,που προσωπικα σ'εμενα αρεσουν.Βεβαια,δεν θα ειχα την απαιτηση να τ'ακουσουν κ' οι υπολοιποι!Να σου λοιπον πεταγεται καποιος κ' φωναζει με αυθαδεια"Ε,μ.....α οδηγε!βγαλε αυτα τα βλαχικα".Εγω λοιπον,τι επρεπε να κανω;Δεν επρεπε να τον καβαλισω στις κλωτσιες;Δυστηχως κρατηθηκα κ' απλως του την "ειπα'' με καλο τροπο.Με πειραξε ομως ο τροπος αντιδρασης του.Εσυ,τι θα εκανες;..

Παράθεση: Το μέλος Kerato στις 03-05-2007 στις 16:23 έγραψε... Η έννοια της τροφής είναι εύπλαστη. Έχω δει κότες να τρώνε μύξες... Δε χρειάζεται να δοκιμάσω τη μύξα για να επιλέξω να μην τη φάω... Κι όσοι τρώνε μύξες μουσικές για μένα είναι κότες ακροατές... Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Τους κατακρίνω; Ίσως, αλλά φτάνει πια μ' αυτήν την περίεργη ηθική του "δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις και να κατακρίνεις"! Το έχω και το ασκώ. Time slips by like grains of sand... [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Kerato στις 03-05-2007 16:24 ]

Διαφωνώ λίγο σε αυτό..Αυτοί που τρώνε μύξες (ωραιά μεταφορά ) το επέλεξαν να το κάνουν..Δεν μπορείς να τους κατακρίνεις..Δημοκρατία είναι να λες ελεύθερα την γνώμη σου όμως χωρις να καταπατάς την ελευθερία των άλλων...

Στο θέμα "Πόσο επηρεάζει η μουσική το χαρακτήρα" προσπάθησα να δώσω ένα στίγμα της πνευματικότητας, του ήθους και της ψυχικής ευεξίας που προσφέρει η μουσική στον άνθρωπο, μέσα από διαχρονικές απόψεις μεγάλων φιλοσόφων και επιστημόνων της ελληνικής ιστορίας. Είμαι σίγουρος ότι αντίστοιχες θεωρήσεις και διαπιστώσεις βρίσκει κανείς εύκολα στο διαδίκτυο και από άλλους έγκριτους παγκόσμιους φιλοσόφους και επιστήμονες. Επομένως, ξεκινώ από τη βάση ότι η μουσική μορφοποιεί το χαρακτήρα σε μεγάλο βαθμό.

Η προσωπική μου εμπειρία μου δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος των παιδιών της ηλικίας μου που μεγάλωσαν με Καρρά, Χριστοδουλόπουλο κλπ. δηλαδή τα "καψουρο-μάνα γιατί με γέννησες" τραγούδια της γενιάς μου (δημιουργήθηκαν όταν ήμασταν σε βρεφική ηλικία), μορφοποιήθηκαν συναισθηματικά ακριβώς με τον τρόπο που τα τραγούδια περιγράφουν και ακολούθησαν σε μεγάλο βαθμό το λάιφ στάιλ του τυχοδιωκτισμού και του "κάτι να γυαλίζει" στην προσωπική τους ζωή. Αυτή είναι προσωπική παρατήρηση και δεν την τοποθετώ ως επιστημονική προσέγγιση. Απλά σε προσωπικό επίπεδο, αρέσκομαι στο να πλέκω τις προσωπικές καθημερινές παρατηρήσεις, με μεταδιδόμενες γνώσεις αιώνων, ώστε να έχω μία πληρέστερη εικόνα κατανοήσεως του περιβάλλοντός μου.

Όσον αφορά την κρίση του άλλου... υπάρχει κανείς που δεν κρίνει το διπλανό του; Δηλαδή πως επιλέγουμε τους φίλους, τους εχθρούς, τους αδιάφορους; Πρόκειται για ένα συναισθηματικό πλέγμα επικοινωνίας, που λειτουργεί ως μαγνήτης (ως γνωστό ο μαγνήτης είτε έλκει είτε απωθεί έναν άλλο μαγνήτη ανάλογα με την πολικότητά του). Η μουσική διαμορφώνει χαρακτήρα....ο χαρακτήρας επιλέγει (έστω και υποσυνείδητα) άλλον χαρακτήρα. Μιλάμε για μία πλήρως φυσιολογική διαδικασία. Οτιδήποτε ξένο προς το περιβάλλον μας, προκαλεί μία ασυνείδητη άμυνα, σε πρώτο βαθμό. Όταν κάποιος συμπεριφέρεται με ξένο τρόπο προς τη δική μας συνήθεια, είναι λογικό να μας δημιουργεί μία αίσθηση "αυτοσυντήρησης". Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι θα του πάρουμε το κεφάλι σε καμία περίπτωση.

Σήμερα, κυριαρχεί το "φαίνεσθαι" σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Έτσι, το αν ακούει κάποιος πραγματικά μία μουσική ή αν χρησιμοποιεί απλά τη μουσική ως εργαλέιο της καθημερινότητάς του, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε επ' ακριβώς. Εκείνο που εγώ προσωπικά θεωρώ είναι πως η "μόδα" της νεο-ποπ μουσικής δεν διαφέρει από κάθε άλλη μόδα: δημιουργεί απλά άβουλα υποχείρια των αισθήσεων στα οποία στοχεύει. Πχ. η μόδα της ενδύσεως δεν προάγει την οπτική αισθητική, απεναντίας την δεσμεύει (υποδουλώνει) μέσα σε κοινωνικά πρότυπα και διαδικασίες εντάξεως και επιβολής του ατόμου σε ομάδες. Το αντίστοιχο ισχύει και στη μουσική. Σήμερα ο ήχος αποτελεί απλά άλλο ένα γρανάζι στα χέρια αυτών που "κοπαδοποιούν" (ή έστω επιχειρούν να μαντρώσουν) τις ανθρώπινες μάζες. Προσωπικά, απευθύνω έκκληση προς τα νέα παιδιά, ειδικά, να μείνουν μακριά από μόδες. Η μόδα δεν είναι έκφρασή σας. Είναι έκφραση άλλων δια μέσου εσάς...

Τρεν το πρώτο σου ποστ στο θέμα ήταν πολύ καλό. Τελικά, βρήκαμε επιτέλους ένα σημείο τομής...:D

Δεν πρέπει να τους κατακρίνουμε, για τον απλό λόγο ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του!

Δε γουστάρω τη ροκ και ο άλλος δε γουστάρει τη Hip-hop. Πρέπει να μαλώνουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε;

Σεβασμός σ' αυτά που πιστεύει ο άλλος είναι λέξη άγνωστη σε πολλούς.

Μην κρίνεις για να μην κριθείς.... Σοφή κουβέντα!!!!!!!!!!

Παράθεση: Το μέλος dimitris1983 στις 12-02-2008 στις 13:38 έγραψε... Μην κρίνεις για να μην κριθείς.... Σοφή κουβέντα!!!!!!!!!!

Βάσιμη, αλλά κι επίκαιρη!