Εκείνο που με πολύ ενδιαφέρον είδα, είναι ότι Ελληνικοί τίτλοι έχουν αναφερθεί ελάχιστοι... Κάποιος ανέφερε τον Θέμελη, και ακόμα ένας τον Καζαντζάκη... Να προτείνω λοιπόν μόνο ελληνικούς τίτλους;
-
"Η Αγιογραφία" του
Νίκου Παναγιωτόπουλου από τις εκδόσεις "Πόλις". Ήταν υποψήφιο στα βραβεία του "διαβάζω", αλλά αυτό δεν θα μου έλεγε και τίποτα αν δεν με είχε ενθουσιάσει. Εϊναι εξαιρετικό από κάθε άποψη. Και αν το διαβάσετε προσέξτε πως ξεκινάει η αφήγηση σε μια μπάσταρδη καθαρεύουσα γλώσσα και σιγά - σιγά χωρίς να το καταλάβεις γίνεται όλο και πιο "δημοτική", για να καταλήξει στην σημερινή ομιλουμένη. Με έχει ενθουσιάσει ο Παναγιωτόπουλος, και τέλος πάντων πέρα από τα best seller περιμένει αυτό που ζητάει να το ανακαλύψουμε...
- Είναι παλιότερο, αλλά είμαι φανατικός του
Τάσου Ρούσσου και είπα να σας το προτείνω κι αυτό.
"Φωτογραφία με πολύ κίτρινο", ή τι συμβαίνει όταν ανακαλύπτεις ότι ο θάνατος αποτυπώνεται στις φωτογραφίες. Φίλοι και γνωστοί που έχουν φύγει έχουν ξεθωριάσει και στις φωτογραφίες. Μπορείς να δεις τον θάνατο σου; ΄Και τι γίνεται όταν καταστρέψεις όλες τις φωτογραφίες σου και ξαφνικά σε φωτογραφίσουν σε μια πλατεία, και στη διεύθυνση που σου δώσουν για να παραλάβεις την φωτογραφία σου, δεν υπάρχει φωτογραφείο; Αν σας αρέσουν τα ελαφρώς μεταφυσικά, θα ενθουσιαστείτε. Και μετά θα διαβάσετε και το τελευταίο του
"Αυτός στο Πέτρινο Σπίτι" που δεν σας λέω ποιος είναι...
Και βεβαίως, βεβαίως
Ευγενεία Φακίνου. Τα πρώτα της με τρέλα...
"Αστραδενή", "Η μεγάλη πράσινη" και το "Έβδομο ρούχο". Και το καινούριο της, ελαφρώς κλειστοφοβικό, αλλά όταν η Φακίνου καταπιάνεται με την ελληνική επαρχία και τις δεισιδαιμονίες, δεν υπάρχει άλλος...
"Η μέθοδος της Ορλεάνης":
Όταν η Aρέθα βρίσκεται μπροστά σε κινδύνους φανταστικούς ή πραγματικούς, βυθίζεται σε βαθείς ύπνους που διαρκούν μερόνυχτα. Oι γυναίκες του σπιτιού, προκειμένου να την προφυλάξουν από τους κινδύνους και τους ύπνους, την κλείνουν για χρόνια σ' ένα δωμάτιο με τέσσερα παράθυρα, σε πλήρη απομόνωση. Mοναδική της παρηγοριά ο Aντρέας που, αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί της από τα παιδικά τους χρόνια, την προτρέπει να το σκάσει και να φύγουν μαζί. Eκείνη δειλιάζει, φοβάται και μαθαίνει να ξεφεύγει από τη μοναξιά με νυχτερινές πτήσεις και ατελείωτες συζητήσεις με τα φαντάσματα νεκρών γυναικών. O φόβος μπροστά στην ελευθερία και η απώλεια της αγάπης μπορούν αργά αλλά συστηματικά να μετατρέψουν μια νεαρή γυναίκα γεμάτη ζωή σε σκιά του εαυτού της. Aρκεί η αγάπη για να την ελευθερώσει; Για να της δώσει τη δυνατότητα να κάνει το μεγάλο άλμα προς την ελπίδα και τον έρωτα; Προς τη ζωή, εντέλει;
Έχω κι άλλο... Θέλετε; ή θα με στείλετε;;;;
-
Διονύσης Χαριτόπουλος - Ο άνεμος κουβάρι
Έχω διβάσει τόοοοσα για υτό το βιβλίο. Για το αν έπρεπε να βγάλει τις επιστολές της Μαλβίνας στη δημοσιότητα, για το αν δεν έπρεπε. Για το αν είναι έτσι τα πράγματα; κ.λ.π., κ.λ.π. Εγώ διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο και αυτό μου αρκεί. Θα το διαβάσετε και θα καταλάβετε αυτό το πολύ απλό, για το γιατί πρέπει να ζεις τη ζωή σου και την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία... Και τέλος πάντων ότι νιώθεις για τον άνθρωπο σου, πες'τα, ή γράψε τα...
Σταματάω! Αλλά άμα θέλετε κι άλλα ελληνικά θα σας πω κι άλλα... Αλλά νομίζω ότι σας κούρασα τώρα...!
...θα χάσω είχα πει, μα κερδίζω.
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: xristos on 30-06-2005 13:27 ]