Ειναι πραγματι ενα πολυ σοβαρο θεμα........
Και το χειροτερο ειναι οτι πολυ ανθρωποι, παρολη την ενημερωση, παρολο που ειναι απολυτα συνειδητοποιημενοι, οταν ερθει η στιγμη να επιλεξουν αν θα ρισκαρουν ή θα προστατεψουν τον εαυτο τους, επιλεγουν το πρωτο.
Δηλωνω ενοχη.
Ανεκαθεν απορρουσα πως επιτρεπουν καποιοι ανθρωποι να παιζουν οι αλλοι με την ζωη τους. Το θεωρουσα απαραδεκτο.
Ειχα διαβασει εκατομυρια φορες αρθρα για την σημαντικοτητα της προστασιας κατα την ερωτικη επαφη και ημουν πεποισμενη περα απο καθε αμφιβολια οτι αν εγω βρισκομουν σε παρομοια κατασταση, δεν υπηρχε περιπτωση να δεχτω να συνεχιστει.
Και οντως, βρεθηκα.
Ομως επελεξα να ρισκαρω. Και μετα μισησα τον εαυτο μου........
Με σιχαθηκα που ημουν τοσο αδυναμη. Δεν πιστευα ποτε οτι μπορουσα να φανω τοσο ηλιθια. Ηταν σκετη γελοιοτητα! Εγω, που θεωρουσα τον εαυτο μου οτι θα γινω υποδειγμα σε αυτον τον τομεα (χεχε), ξεφτυλιζα τις ιδιες μου τις αρχες.
Τελος παντων, το θεμα ειναι οτι δεν παιρνουμε στα σοβαρα το σωμα μας.
Η αδιαφορια αυτη οφειλεται και στο γεγονος οτι εχουμε συνηθησει σε ολα να ειμαστε θεατες. Παρατηρουμε μονο, δεν ζουμε. Εχουμε μαθει να βιωνουμε τα παντα μεσα απο τις ζωες των αλλων.
Αυτο ειναι μια απ τις ασχημοτερες συνεπειες της τηλεορασης και του κινηματογραφου.
Αρχιζουμε και πιστευουμε οτι τιποτα δεν μας αφορα.
Το Aids ειναι μονο κατι που συμβαινει στους αλλους, οχι σε μας.
Οταν την πατησουμε ειναι πια αργα.
Και το aids ειναι μονο μια απ τις ασθενειες που μεταδιδονται με σεξουαλικη επαφη, και παρολο που θεωρειται απο πολλους η χειροτερη, ασθενειες οπως η ηπατιτιδα ειναι εξησου σοβαρες και θανατηφορες.