ελληνική μουσική
    556 online   ·  210.876 μέλη
    Astron
    21.10.2004, 15:13
    Πολύ ενδιαφέρουσες οι ερμηνείες σου Ρεβεκκα,
    πάντως δε νομίζω ότι έχουμε μεγάλες διαφορές στον τρόπο που είδαμε το τραγούδι αν εξαιρέσουμε μια-δυο έννοιες.
    Αλλά και να είχαμε, αυτή είναι η ομορφιά των στίχων, ότι ο καθένας μπορεί να τους ερμηνεύσει με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και βιώματα. Ίσως αυτή να είναι και η μαγεία του Dylan.
    Ότι δηλαδή μπορεί να αγγίξει τον καθέναν μας ξεχωριστά με μοναδικό τρόπο.

    Υ.Γ Πάντως μ'άρεσε πολύ που αναλύσαμε στίχο στίχο με συγκεκριμένες αναφορές και δεν μείναμε σε κάτι γενικό.
    Υ.Γ.2. Μένει να ακούσουμε και την ερμηνεία του Orfeus που ενδέχεται να είναι διαφορετική και απ' τις δυο δικές μας.
    Orfeus
    21.10.2004, 17:14
    Πολλά τραγούδια του Dylan, αναφέρονται στη σχέση που είχε με την Joan Baez. Μία σχέση πολυτάραχη που όλοι την γνωρίζουν. Ο ίδιος αναφέρθηκε σ’ αυτήν σε πολλά τραγούδια του, με αποκορύφωμα το περίφημο Visions of Johanna και εκείνη του απάντησε με το επίσης περίφημο Diamonds and Rust.

    Αυτό όμως είναι ένα άλλο κεφάλαιο από τη ζωή του και θέλει πολλή …δουλειά.
    Προτιμώ να αναφέρομαι σ’ αυτήν, όταν θα συμπίπτει το τραγούδι.

    Το συγκεκριμένο λοιπόν, είναι από αυτά.
    Η σχέση θα τέλειωνε. Ήταν δεδομένο. Ήταν πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες. Κάποτε τον ρώτησε γιατί έγραψε το Masters of War και εκείνος απάντησε ότι το έγραψε επειδή θα …πούλαγε. Τον γνώρισε το 1961 σε ένα σπίτι που ήταν και οι δύο καλεσμένοι και τον άκουσε να τραγουδάει. Του πρότεινε να την ακολουθήσει στην περιοδεία της. Αυτό ήταν. Ο Dylan απέκτησε χρήματα. Έγινε διάσημος. Μπήκε στις δισκογραφικές. Η Baez ήταν ακτιβίστρια. Ο Dylan ενδιαφέρονταν να φτάσει στην κορυφή. Να "κλέψει" το στέμμα από τον Presley. Η γνωριμία και η σχέση αυτή, ήταν ότι έπρεπε. Πολλοί λένε ότι την χρησιμοποίησε και αργότερα την εγκατέλειψε. Δεν αποκλείεται να είναι έτσι.
    Η σχέση τους όμως, είναι καλή. Εκείνη δηλώνει ότι τον αγαπάει ακόμα. Το αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η σχέση αυτή, λειτούργησε για να ανεβάσει τον Dylan στο προσκήνιο.

    Το “Don’t think twice it’s alright” είναι στο άλμπουμ Freewheellin’ (1963) και στο εξώφυλλο ο Dylan εμφανίζεται με το καινούργιο του κορίτσι. Την Suzy Rotolo.

    Orfeus
    21.10.2004, 17:30
    Προς τον Χριστιανισμό, μέσω …Διαβόλου!!!

    Στις αρχές του 1963, Ο Dylan ηχογράφησε ένα τραγούδι με τίτλο "Talkin'Devil". Το παρουσίασε με τα εξής λόγια: "This is all about where the Devil is. Some people say there is no Devil." Το τραγούδι αρχίζει με έναν υπαινιγμό προς την Ku Klux Klan:

    Well, sometimes you can't see him so good
    When he hides his head 'neath a snow white hood...


    Και στη συνέχεια, μας δίνει μία μεγαλύτερη διάσταση για τη φύση του Διαβόλου:

    Well, he wants you to hate and he wants you to fear,
    Wants you to fear something that's not even there,
    He'll give you your hate and he'll give you his lies,
    He'll give you the weapons to run out and die.
    And you give him your soul


    (Ο Διάβολος στο κείμενο που θα ακολουθήσει, δεν είναι φυσικά ο άρχοντας της κόλασης με τα κέρατα, το σατανικό χαμόγελο κλπ…κλπ…. Σε πλήρη ανάλυση, είναι η Διαβολή. Είναι το Διαβάλλω. Είναι η μεταστροφή των ανθρώπων προς κάθε τι το ανούσιο και το εφήμερο. Είναι η λατρεία προς τον Χρυσό Μόσχο, που χρειάστηκε την δυναμική παρέμβαση του Μωυσή, για να τους φέρει ξανά στον ίσιο δρόμο. Τώρα το αν ο τραγουδοποιός παίζει τον ρόλο του Μωυσή και βαφτίζεται Χριστιανός για να δώσει το παράδειγμα και να σώσει την ανθρωπότητα από το κατρακύλισμα, αυτό το αφήνω στην κρίση του καθένα σας.)

    Σ’ αυτές λοιπόν τις πρώτες γραμμές, ο Dylan υπογραμμίζει τα χαρακτηριστικά του Διαβόλου, τα οποία θα περιγράψει έντονα στα τραγούδια του στα επόμενα χρόνια. Είναι ο άρχοντας της αλαζονείας, αλλά είναι και μία ψευδαίσθηση που "gets you to fear something that's not even there." Την ίδια χρονιά, ο Dylan έγραψε ένα άλλο τραγούδι με τίτλο "Watcha Gonna Do", και ρωτάει:

    Tell me what you're gonna do
    When the devil calls your cards.
    O Lord, O Lord, What shall you do?


    Η δύναμη του Διαβόλου δεν είναι ποτέ μακριά από τη σκέψη του Dylan. Και είναι μία συχνή και στοιχειωμένη προϋπόθεση σε ότι τραγουδάει. Παρ’ όλο που η πλήρης έκφραση της δύναμης και της επιρροής του Διαβόλου έγινε περισσότερο καθαρή (σαφής) στην "born again" περίοδο του τραγουδοποιού που άρχισε στα τέλη του 1978, αυτά τα πρώτα τραγούδια, μας βοηθάνε να φωτίσουμε την πορεία προς αυτή την περίοδο, την Χριστιανική. Προσπαθώντας να καταλάβουμε πως λειτουργεί ο Διάβολος μέσα από τη ματιά του Dylan, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε όλες τις κατά καιρούς περιγραφές του που είχαν σαν κατάληξη την στροφή του προς τον Ιησού. Και η στροφή αυτή, ήταν το κέρδος που προήλθε από τη δύναμη που ασκεί ο Διάβολος.
    Στα τραγούδια της Χριστιανικής Περιόδου (1979-1981), ο Dylan μας στέλνει το μήνυμα ότι ο Διάβολος σφετερίζεται την κυριαρχία του Κόσμου. Ενός Κόσμου που ανήκει στον Δημιουργό Θεό. Μας λέει όμως εδώ, ότι αυτός ο Κόσμος, δεν ανήκει πλέον στον Δημιουργό του, αλλά στον Διάβολο, που έχει επικρατήσει ολοκληρωτικά. "Well, let me tell you that the Devil owns this world." Και ο Dylan δηλώνει στις 26 Νοεμβρίου του 1979: "He is called the 'god' of this world."

    Αποκάλυψη:
    Και η μάχη έλαβε τέλος. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του, πολέμησαν ενάντια στο Δράκο. Και ο Δράκος με τους αγγέλους του αμύνθηκε, αλλά ηττήθηκε και δεν υπάρχει πουθενά πλέον τόπος για αυτόν να σταθεί στον Παράδεισο. Ο Δράκος, αυτό το ερπετό που ονομάζεται Διάβολος, γκρεμίστηκε στη Γη.


    Στο Montreal, ο Dylan είπε: "Τα κλειδιά του Κόσμου, δόθηκαν σε κάποιον που ονομάζεται Lucifer. Δεν μπορείτε να τον δείτε, αλλά έχει τη δύναμη να σας ελέγχει. Θέλει να σας καταστρέψει."

    Πώς όμως δόθηκαν τα κλειδιά του Κόσμου στον Lucifer? Ο Dylan αναφέρεται σ’ αυτό στο τραγούδι "Pressing On" (Saved/1980):

    ..Adam given the Devil reign
    Because he sinned, I got no choice
    It run in my vein


    Και στο Buffalo τον Μάιο του 1980, ο Dylan εξήγησε: "Έτσι, αφού καταγόμαστε από τον Αδάμ, Ο Αδάμ μας κατέσφαξε παραδίδοντας τα κλειδιά του Κόσμου στον Διάβολο και ο Ιησούς πήγε στον σταυρό, για να πάρει αυτά τα κλειδιά πίσω."

    Στο Pittsburgh δε, στις 15 Μαΐου του 1980, προκειμένου να παρουσιάσει το τραγούδι του "Man Gave Names To All The Animals" (Slow Train Coming/1979) είπε:

    "Το ζώο εδώ, είναι το φίδι. Και είναι το ίδιο φίδι που ήταν στον Παράδεισο και όπως εξαπάτησε την Εύα, έτσι εξαπατά και εμάς τώρα."

    Σε μία συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Dylan τον Μάρτιο του 1978, ρωτήθηκε αν φοβάται τον θάνατο και απάντησε: "Ο θάνατος δεν μπορεί να σε πάρει ολοκληρωτικά. Ο θάνατος δεν είναι εδώ για να πάρει κανέναν. Ο θάνατος είναι η εμφάνιση του Διαβόλου και ο Διάβολος είναι δειλός. Εάν αυτό το γνωρίζεις και το κατέχεις, το ξεπερνάς." Όταν του ζήτησαν να εξηγήσει περισσότερο τι εννοεί, είπε: "Ο Διάβολος είναι παντού. Είναι εύκολο γι’ αυτόν να επεκτείνεται, εφ’ όσον εμείς του το επιτρέπουμε. Μπορείς να είσαι ανοικτός σ’ αυτό. Ο καθένας μπορεί. Όταν όμως καταλάβεις το όλο σκηνικό, τότε πολύ εύκολα μπορείς να προστατευθείς απ’ αυτόν."
    Δημοσιογράφος: "Πιστεύετε πως έχετε έναν σκοπό; Μία αποστολή;"
    Dylan: "Προφανώς".
    Δημοσιογράφος: "Ποια είναι αυτή;"
    Dylan: "Το έχει πει ο Henry Miller. Ο ρόλος του καλλιτέχνη είναι να μπολιάζει τον κόσμο για να τον βγάζει από τις αυταπάτες του."


    Η ομολογία του Dylan για την πίστη προς τον Χριστό, ξεκίνησε το 1978 και ανανέωσε την ενέργειά του, να πολεμήσει τον Διάβολο. Ο πρώτος δίσκος ήταν το "Slow Train Coming" (1979) και έφερε μηνύματα ακραία. "Gotta Serve Somebody":

    Well, it may be the devil or it may be the Lord
    But you're gonna have to serve somebody.


    Μέσα σ’ αυτά τα χριστιανικά τραγούδια, ο Χριστός λειτουργεί για έναν Dylan που έχει κατακτήσει τον Διάβολο. Τον γνωρίζει πλέον πολύ καλά. Ανοίγοντας μία συναυλία του στην Syracuse το 1980, είπε: "Ξέρω ότι μερικοί αναρωτιέστε αν υπάρχει Διάβολος. Αλλά δεν μιλάμε για τον Διάβολο με το δρεπάνι και τα κέρατα. Μιλάμε για τον Πνευματικό Διάβολο που κυριαρχεί. Αλλά τότε, τι πήγε να κάνει ο Ιησούς στον σταυρό; Αυτό έχω να σας πω."

    Και επεκτείνεται σ’ αυτό, με το τραγούδι του "Ain't No Man Righteous, No Not One" (1981):

    When I'm gone don't wonder where I be.
    Just say that I trusted in God and that Christ was in me.
    Say He defeated the devil, He was God's chosen Son
    And that there ain't no man righteous, no not one.


    Ο Dylan δεν επιμένει για την ήττα του Διαβόλου. Επικεντρώνεται στον Χριστό και στο σκοπό για τον οποίο σταυρώθηκε και λέει στο κοινό του San Francisco τον Νοέμβριο του 1979: "Ξέρουμε ότι αυτός ο Κόσμος θα καταστραφεί. Το γνωρίζουμε αυτό. Και ο Χριστός θα εγκαταστήσει το βασίλειό του για χιλιάδες χρόνια."

    Και οι εχθροπραξίες με τον Διάβολο συνεχίζονται. Στο "Trouble In Mind" (1979), ο Dylan τραγουδάει:

    Satan whispers to ya, "Well, I don't want to bore ya,
    But when ya get tired of the Miss So-and-so
    I got another woman for ya,"
    Here comes Satan, prince of the power of the air,
    He's gonna make you a law unto yourself,
    gonna build a bird's nest in your hair. "
    He's gonna deaden your conscience
    'till you worship the work of your own hands,
    You'll be serving strangers in a strange, forsaken land.


    Το 1981 κλήθηκε να απαντήσει στο: "Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το να καταπολεμάς την καταπίεση, είναι πιο σημαντικό από τα πνευματικά ενδιαφέροντα." Και απάντησε: "Λάθος. Η καταπίεση και η αδικία, είναι πάντοτε εδώ. Πού είναι λοιπόν η καταπολέμησή τους από τους ανθρώπους; Πολύ απλά, οι αδικίες που διαπράττονται καθημερινά, είναι δημιουργία του Διαβόλου και ο Διάβολος είναι ένας αντίπαλος πνευματικός. Μας εξαπατά." Και το εξηγεί αυτό στο “Man Of Peace” (1983):

    You know that sometimes Satan comes as a man of peace.

    "Ο Διάβολος εξακολουθεί να είναι ο άρχοντας της ψευδαίσθησης. Εξακολουθεί να διαφεντεύει τον κόσμο, αλλά ο δικαστής και ο τελικός κριτής, είναι ο Θεός."


    Υπογραμμίζω, ότι ο Dylan στρέφεται περισσότερο προς την αυτογνωσία. Ατομικιστής όπως είναι, “χρησιμοποιεί” τον Ιησού σαν ένα μέσον για να κατανοήσει περισσότερο τον Θεό σε προσωπικό επίπεδο και να διατηρήσει την πίστη του μέχρι την τελευταία του ημέρα. Δεν είναι ιεραπόστολος, παρ’ όλο που ο ίδιος δήλωσε ότι έχει μία αποστολή και πολλοί, θα μπορούσαν να εκλάβουν τα τραγούδια του σαν κήρυγμα. Το ύστατο ερώτημά του, βρίσκεται στο “Are You Ready?” (1980):

    Are you ready to meet Jesus?
    Are you where you ought to be?
    Will He know you when He sees you
    Or will He say, "Depart from Me"?
    Are you ready for the judgement?
    Are you ready for that terrible swift sword?
    Are you ready for Armageddon?
    Are you ready for the day of the Lord?


    Τον ατομικισμό αυτό, τον επιβεβαίωσε σε μία συνέντευξή του το 1984: "Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι κυβερνήσεις και η πολιτική. Δεν πιστεύω σ’ αυτά. Είμαι πολύ μακριά από αυτά. Πιστεύω στον ατομικισμό και νομίζω ότι μόνο έτσι ο άνθρωπος μπορεί να καταφέρει πολλά περισσότερα πράγματα, από όσα οι κυβερνήσεις έχουν μέχρι τώρα καταφέρει. Πόλεμος, καταπίεση και αδικία. Έργα του Διαβόλου. Είμαι ευτυχής που είμαι ατομικιστής. Το αν τα τραγούδια μου λειτουργούν σαν εμβόλιο για να ξυπνούν συνειδήσεις, αυτό δεν το επιδιώκω εγώ. Γίνεται μόνο του. Είναι η ακολουθία. Εγώ γράφω για τον εαυτό μου. Για τα πιστεύω μου. Γράφω για μένα."

    Στο "All Along The Watchtower" (1968), ο Joker του τραγουδιού, είναι ο Dylan που ψάχνει την αλήθεια. 15 χρόνια μετά, "Jokerman" (1983), ο Dylan εντοπίζει ότι ο “εχθρός” βρίσκεται μέσα μας.

    Ο εντοπισμός αυτός, τον κάνει να τρέχει. Αρνείται να επιτρέψει στον Διάβολο να τον “αρπάξει”, έτσι όπως έχει “αρπάξει” τον Κόσμο ολόκληρο και με το "Dark Eyes" (1985), δηλώνει:

    I live in another world,
    where life and death are memorised.


    Συμπληρώνοντας:

    But I can hear another drum
    beating for the dead that rise,
    Whom nature 's beast fears as they come
    and all I see are dark eyes.


    Από όλο αυτό το “διάλογο” του Dylan με τον Διάβολο, βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Διάβολος είναι ο πλέον υπαρκτός χαρακτήρας για τον Dylan, παρά ο Χριστός. Αυτός είναι που πρέπει να κάνει μαζί του συμφωνίες. Ο Θεός (μέσα από τον Χριστό), είναι απών και αβοήθητος. Η κυρίαρχες αναφορές του τραγουδοποιού, είναι ο Διάβολος και όχι ο Θεός. Και ο “Δάσκαλος”, βρίσκει περισσότερο ενδιαφέρον στον Διάβολο, παρά στον Θεό. Ο Διάβολος είναι “ενεργητικός”, ενώ ο Θεός είναι “Παθητικός”. Ο Θεός είναι η αποκάλυψη της θείας αυτογνωσίας. Και η θεία αυτογνωσία για τον Dylan, αρχίζει όταν ο άνθρωπος καταφέρει να αποστασιοποιηθεί από τον Διάβολο. Ο Θεός είναι ο Θεός της αιωνιότητας, ενώ ο Διάβολος είναι ο Άρχων του Κόσμου. Αυτός είναι ο λόγος που ο Dylan μιλάει μαζί του.
    Και αφού ο Θεός δεν διαφεντεύει (τώρα) αυτόν τον Κόσμο του Διαβόλου, ο Dylan του αναγνωρίζει ότι θα έρθει και τον περιμένει.

    “When He Returns” (1979):

    The iron hand it ain't no match
    for the iron rod,
    The strongest wall will crumble
    and fall to a mighty God.

    Ρεβέκκα, Σοφία, Παύλο…


    Σας κούρασα; Να είστε βέβαιοι όμως, ότι θα μπορούσα να γράφω …ακόμα!!!

    Πάμε για …άλλα;

    revekka
    22.10.2004, 02:20
    τι είναι αυτό το πράμα, βγήκα πρωί μπήκα βράδυ κι η συζήτηση έχει ένα κατεβατό ...

    μάλλον ειπώθηκαν αρκετά για τη χριστιανική περίοδο ε? αυτές τις πληροφορίες για τον dylan δεν τις είχα, ούτε και είμαι σίγουρη αν είναι εβραικής καταγωγής. orfeus?

    astron έχεις δίκαιο, είναι καλύτερα λίγα στιχάκια και σχόλια μαζί κάθε φορά, είναι πιο εύκολο στην ανάγνωση και πιο σαφές στην κατανόηση.

    πάμε παρακάτω λέω κι εγώ, αφήνω σ'εσάς την επιλογή. εσάς δεν εννοώ μόνο orfeus, astron, sofia αλλα όλο το site ... άντε να δούμε ...
    Orfeus
    22.10.2004, 03:46
    Quote:

    Το μέλος revekka στις 22-10-2004 στις 02:20 έγραψε:

    αυτές τις πληροφορίες για τον dylan δεν τις είχα, ούτε και είμαι σίγουρη αν είναι εβραικής καταγωγής. orfeus?




    Εβραϊκής καταγωγής βεβαίως!!!
    revekka
    24.10.2004, 06:05
    τελικά δε συγκινήθηκε κανείς άλλος να συνεχίσει το θέμα οπότε ... το κάνω εγώ
    διαλέγω αυτό λόγω διαθέσεως να την κάνω γενικότερα αυτές τις μέρες ...

    MOZAMBIQUE

    I like to spend some time in Mozambique
    The sunny sky is aqua blue
    And all the couples dancing cheek to cheek.
    It's very nice to stay a week or two.

    There's lots of pretty girls in Mozambique
    And plenty time for good romance
    And everybody likes to stop and speak
    To give the special one you seek a chance
    Or maybe say hello with just a glance.

    Lying next to her by the ocean
    Reaching out and touching her hand,
    Whispering your secret emotion
    Magic in a magical land.

    And when it's time for leaving Mozambique,
    To say goodbye to sand and sea,
    You turn around to take a final peek
    And you see why it's so unique to be
    Among the lovely people living free
    Upon the beach of sunny Mozambique.

    Orfeus
    24.10.2004, 15:51
    Unfortunately...

    Δεν έχω να πω ...πολλά γι' αυτό το τραγούδι Ρεβέκκα...

    Είναι μία περίοδος (και ένας δίσκος) του Dylan, που συνεργάστηκε στιχουργικά με τον Jaques Levy, και δεν έκανε τα ...δικά του.

    Το μοναδικό δικό του τραγούδι μέσα από ολόκληρο τον δίσκο αυτόν (Desire/1975), είναι το "Sara" που το έγραψε για τη γυναίκα του, πρώην μοντέλλο, Sara Lounds.


    revekka
    24.10.2004, 18:20
    και τα λίγα καλά είναι

    το mozambique δεν είναι στο γνωστό ύφος του dylan αλλά η διάθεση του κομματιού μ αρέσει πάρα πολύ, κάθε φορά που το ακούω με πιάνει ένας παλιμπαιδισμός και ενθουσιάζομαι! παρόλο που δεν είναι μπαλάντα, και το νόημα του δεν χρειάζεται και βαθυστόχαστη ανάλυση, οι διακοπές είναι θέμα all times classic, και τα τροπικά νησιά επίσης...
    Sofia
    24.10.2004, 21:56
    Για να πω την αλήθεια..αυτό το κομμάτι δεν με συγκινεί ιδιαιτερα, δεν μου λέει τίποτα για την ακρίβεια
    Και δεν μπορώ να ακούω άλλο για διακοπές και ήλιους και παραλίες γιατί εδώ έχουμε μουχλιάσει από τις πολλές βροχές και ζηλεύω!!

    (Sorry αν γίνομαι ο μουρτζούφλης της παρέας! )

    Πάντως από τον δίσκο αυτό μου αρέσουν 2 κομμάτια. Το One more cup of coffee και το Huricane.
    Orfeus
    25.10.2004, 11:24
    Για πάρτε ένα αριστούργημα!!!

    Διαβάστε το και γράψτε...

    Dirge - Bob Dylan

    ('Planet waves' / 1974)


    I hate myself for lovin' you
    And the weakness that I showed ...
    You were just a painted face
    On a trip down Suicide Road.
    The stage was set, the lights went out
    All around the old hotel
    I hate myself for lovin' you
    And I'm glad the curtain fell.

    I hate that foolish game we played
    And the need that was expressed
    And the mercy that you showed to me
    Whoever would have guessed
    I went out on Lower Broadway
    And I felt that place within
    That hollow place where martyrs weep
    And angels play with sin

    Heard your songs of freedom
    And man forever stripped
    Acting out his folly
    While his back is being whipped
    Like a slave in orbit
    He's beaten 'til he's tame
    All for a moment's glory
    And it's dirty, rotten shame

    There are those who worship loneliness
    I'm not one of them
    In this age of fiberglass
    I'm searching for a gem
    The crystal ball up on the wall
    Hasn't shown me nothing yet
    I've paid the price of solitude
    But at least I'm out of debt

    Can't recall a useful thing
    You ever did for me
    'Cept pat me on the back one time
    When I was on my knees
    We stared into each other's eyes
    'Til one of us would break
    No use to apologize
    What diff'rence would it make

    So sing your praise of progress
    And of the Doom Machine
    The naked truth is still tabu
    Whenever it can be seen
    Lady Luck who shines on me
    Will tell you where I'm at
    I hate myself for lovin' you
    But I should get over that


    nikolaska
    26.10.2004, 11:06
    kalispera...nomizo eimai o pemptos i ektos fan tou dylan pou tha simetasxei sto forum kai xairomai poli gia afto...kata kairous epsaxna sto diktio gia forum gia ton dylan alla i alitheia einai oti den perimena na vro kati tetoio se eliniko site...omorfa...i alitheia einai oti i prosopiki ekseliksi tou dylan (toulaxiston opos afti parousiazetai apo ta media) kai i se simantiko vathmo emporevmatopoiisi tou kai tis mousikis tou (i opoia den ksero an einai sigxrono fainomeno i ipirxe kai tis proigoumenes dekaeties alla den fainotan, den zousa aloste!!), den mporei na me afisei ametoxo...mallon me kanei na lipamai afoutheorontas ton os ton korifaio mousiko olon ton epoxon tha ithela (ligo egoistika isos) i mousiki eikona tou na antistoixei kai se kapoia idanika...telospanton...megali sizitisi...den exo kanena provlima omos na apomonoso tin mousiki kai kalitexniki eikona tou sto mialo mou...loipon...

    teleftea akouo poli ena cd tou pou parelava prosfata...apo to 1991 ta bootleg 1-3...para para poli kalo...periexei kai merika aristourgiamata (no more auction block, let me die..., blind willie mctell)...apo oti ksero iparxoun kai para para polla akikloforita bootlegs...vrika kai ena site pou ta arithmei (kai plirofories gia afta...)...mporesa na vro meso diktiou 5-6 apo afta...kirios live apo ta prota toy xronia... kai kapoia outtakes (komatia pou den bikan se diskous)...mipos exei kaneis sas alla bootlegs tou dylan (ektos vevea apo ta episima 1-6)...loipon...na valo kai ego ena kommati, diskolo kai sos...desolation row...

    They're selling postcards of the hanging
    They're painting the passports brown
    The beauty parlor is filled with sailors
    The circus is in town
    Here comes the blind commissioner
    They've got him in a trance
    One hand is tied to the tight-rope walker
    The other is in his pants
    And the riot squad they're restless
    They need somewhere to go
    As Lady and I look out tonight
    From Desolation Row

    Cinderella, she seems so easy
    "It takes one to know one," she smiles
    And puts her hands in her back pockets
    Bette Davis style
    And in comes Romeo, he's moaning
    "You Belong to Me I Believe"
    And someone says," You're in the wrong place, my friend
    You better leave"
    And the only sound that's left
    After the ambulances go
    Is Cinderella sweeping up
    On Desolation Row

    Now the moon is almost hidden
    The stars are beginning to hide
    The fortunetelling lady
    Has even taken all her things inside
    All except for Cain and Abel
    And the hunchback of Notre Dame
    Everybody is making love
    Or else expecting rain
    And the Good Samaritan, he's dressing
    He's getting ready for the show
    He's going to the carnival tonight
    On Desolation Row

    Now Ophelia, she's 'neath the window
    For her I feel so afraid
    On her twenty-second birthday
    She already is an old maid

    To her, death is quite romantic
    She wears an iron vest
    Her profession's her religion
    Her sin is her lifelessness
    And though her eyes are fixed upon
    Noah's great rainbow
    She spends her time peeking
    Into Desolation Row

    Einstein, disguised as Robin Hood
    With his memories in a trunk
    Passed this way an hour ago
    With his friend, a jealous monk
    He looked so immaculately frightful
    As he bummed a cigarette
    Then he went off sniffing drainpipes
    And reciting the alphabet
    Now you would not think to look at him
    But he was famous long ago
    For playing the electric violin
    On Desolation Row

    Dr. Filth, he keeps his world
    Inside of a leather cup
    But all his sexless patients
    They're trying to blow it up
    Now his nurse, some local loser
    She's in charge of the cyanide hole
    And she also keeps the cards that read
    "Have Mercy on His Soul"
    They all play on penny whistles
    You can hear them blow
    If you lean your head out far enough
    From Desolation Row

    Across the street they've nailed the curtains
    They're getting ready for the feast
    The Phantom of the Opera
    A perfect image of a priest
    They're spoonfeeding Casanova
    To get him to feel more assured
    Then they'll kill him with self-confidence
    After poisoning him with words

    And the Phantom's shouting to skinny girls
    "Get Outa Here If You Don't Know
    Casanova is just being punished for going
    To Desolation Row"

    Now at midnight all the agents
    And the superhuman crew
    Come out and round up everyone
    That knows more than they do
    Then they bring them to the factory
    Where the heart-attack machine
    Is strapped across their shoulders
    And then the kerosene
    Is brought down from the castles
    By insurance men who go
    Check to see that nobody is escaping
    To Desolation Row

    Praise be to Nero's Neptune
    The Titanic sails at dawn
    And everybody's shouting
    "Which Side Are You On?"
    And Ezra Pound and T. S. Eliot
    Fighting in the captain's tower
    While calypso singers laugh at them
    And fishermen hold flowers
    Between the windows of the sea
    Where lovely mermaids flow
    And nobody has to think too much
    About Desolation Row

    Yes, I received your letter yesterday
    (About the time the door knob broke)
    When you asked how I was doing
    Was that some kind of joke?
    All these people that you mention
    Yes, I know them, they're quite lame
    I had to rearrange their faces
    And give them all another name
    Right now I can't read too good
    Don't send me no more letters no
    Not unless you mail them
    From Desolation Row


    perimeno ermineies

    tha ta poume sintoma
    nikolaska
    26.10.2004, 11:07
    op...to desolation row akiro...molis eida oti o orfus evale kommati molis xtes...as einai to epomeno to desolation row...
    Astron
    26.10.2004, 14:01
    Καταρχήν επειδή δεν έχω γράψει από τότε, να ευχαριστήσω τον orfeus για την ανάλυση περί χριστιανικής περιόδου του Dylan. Την διάβασα με πάρα πολύ ενδιαφέρον. Τα περισσότερα από αυτά δεν τα ήξερα καθόλου.
    Orfeus μετά από αυτήν την χριστιανική περίοδο τί συμβαίνει; Ο Ντύλαν παύει να αναφέρεται στα περί διαβόλου και Θεού; Παύει να ασχολείται με τη θρησκεία;
    Πες μας περισσότερα για το τραγούδι (Dirge) γιατί δυστυχώς εγώ δεν το έχω ακόμα αλλά ελπίζω να το αποκτήσω.


    nikolaska Καλωσήρθες στην παρέα μας

    Μόλις τελειώσουμε με το dirge θα περάσουμε και στο desolation row. Τα bootleg series 1-3 τα έχω κι εγώ και πράγματι έχουν διαμάντια μέσα. Και ξεχωρίζω με μεγάλη διαφορά το blind willie mctell. Αλλά για αυτό θα πούμε κάποια άλλη φορά.
    Orfeus
    26.10.2004, 16:45
    Ο δίσκος Planet Waves του 1974, περιέχει τα πλέον "δυνατά" τραγούδια αγάπης & μίσους που έγραψε ποτέ. Κατ' αρχήν ολόκληρος ο δίσκος είναι "αφιερωμένος" στην οικογενειακή ζωή. Είναι ένα "family album".

    Φαίνεται εδώ, η αγάπη του για τη Sara. ("Weding Song" - Είναι το πρώτο κομμάτι που είπα στο live-). Την παντρεύτηκε το 1965. Τώρα βρισκόμαστε στο 1974 και ο γάμος δεν πάει καλά. Ίσως προσπαθεί να κερδίσει το παιχνίδι. Ίσως προσπαθεί να την πείσει να μη χωρίσουν. Προσπαθεί να σώσει τη σχέση. Το γάμο. Της γράφει κι' άλλα τραγούδια και στο επόμενο άλμπουμ στο Desire του 1975 ("Isis", "Sara"). Αλλά να μην ξεχνάμε ότι είναι και αυτός όπως ...κι' εμείς!!!. Έχει τις δικές του σκέψεις που τον ταλαιπωρούν, είναι και δύσκολος χαρακτήρας και σαφώς, για τα προσωπικά του με τη Sara, βγάζει προς τα έξω όσα αυτός επιθυμεί να βγάλει.
    Είπε κάποτε, ότι αν οι άνθρωποι ήξεραν να διαβάζουν τα τραγούδια του, θα ήξεραν για τη ζωή του, με όλες τις λεπτομέρειες. Όλοι όμως γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι ο ποιητής μας είναι αινιγματικός.
    Από τους διθυράμβους λοιπόν του "Wedding Song", περνάμε στα μοιρολόγια του "Dirge". Η σχέση τελειώνει. Ο γάμος διαλύεται. Ένα τραγούδι απολογισμού. Πήραν τελικά διαζύγιο το 1977 και ο ποιητής μας βρήκε ένα "άσυλο" στον χριστιανισμό και μας έκανε ...κήρυγμα με 3 άλμπουμς. Τα αναφέρω σε προηγούμενο post.
    Σ' αυτή την ...χριστιανική περίοδο (1979 -1981), παντρεύτηκε την ..."δεύτερη φωνή" του, την Carolyn Dennis και απέκτησαν μία κόρη. Την Desiree Dennis Dylan.

    Θα έλεγα λοιπόν Παύλο (για να σου απαντήσω στο ερώτημα, αφού απαντάω στις δύο σου ερωτήσεις σε ένα post), το εξής:
    Δεν επανήλθε στον Ιουδαϊσμό. Παραμένει Χριστιανός, αρνείται τον ρόλο του προφήτη που του προσδίδουν και δηλώνει ότι ο μοναδικός προφήτης, είναι ο Ιησούς. Οι δουλειές του όμως, απο το 1982 και μετά, έπαψαν να είναι αυτό το κραυγαλέο χριστιανικό κήρυγμα.
    Η "κουβέντα" με τον "διάβολο" όμως ...συνεχίζεται!!! Θα βρούμε αρκετές αναφορές και στα επόμενα τραγούδια του, γιατί είπαμε: Ο "διάβολος" για τον ποιητή μας, είναι η διαβολή.



    Music, is your only friend until the ...end!!!!


    [ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 26-10-2004 16:50 ]
    revekka
    26.10.2004, 17:42
    απουσίασα για λίγο αλλα εδώ είμαι καλως και τον nikolaska!

    dirge: θρήνος, μοιρολόι


    I hate myself for loving you ... you were just a painted face on a trip down suicide road. The stage was set ... I'm glad the curtain fell.
    ήσουν ένα πρόσωπο βαμμένο, ψεύτικο, το πραγματικό σου ήταν κάτω απο τις μπογιές, δεν το είδα ποτέ. η σχέση μας, ένα ταξίδι προς την αυτοκαταστροφή, μια παράσταση που έχει τελειώσει και χαίρομαι γι αυτό.

    I hate the foolish game we played ... I went out on lower broadway and I felt that place within, that hollow place where martyrs weep and angels play with sin
    συνεχίζεται η παρομοίωση της σχέσης ως παράσταση και ως ταξίδι, και προστίθεται αυτή του παιχνιδιού. η σκηνή αυτή τη φορά είναι το broadway αλλα το lower, αυτό που είναι χαμηλά, έχω φτάσει χαμηλά στο μέρος μέσα μου το άδειο, το ρηχό, το απατηλό. αυτό το μέρος είναι το κατάλληλο για το κλάμα των μαρτύρων, αυτών που υποφέρουν, ίσως για μια ιερή αγάπη. είναι και το ιδανικό μέρος για τους αγγέλους που πάιζουν με την αμαρτία, που διαβάλλουν (όπως είπε και ο orfeus), αμφισβητούν τα θεία, περνούν τα όρια. μην ξεχνάμε πως και ο διάβολος ήταν ένας άγγελος, που έχασε αυτό το παιχνίδι με την αμαρτία μέσα του, σ'αυτό το μέρος.

    heard your songs of freedom, ... man .... acting out his folly while his back is being whipped like a slave in orbit he is beaten until he's tame, all for a moment's glory and it's dirty, rotten shame
    τα τραγούδια σου για την ελευθερία έφτασαν στ'αυτιά μου, μα ήμουν μέρος αυτού του παιχνιδιού, της τρέλας μου, κι ας με μαστίγωναν δεν ξυπνούσα. ήμουν σε τροχειά, σε φαύλο κύκλο,σαν ένα σκλάβο που τον 'ημερεύουν'. μόνο για μια στιγμή δόξας, για μια στιγμή μαζί σου αλλα το αντάλλαγμα ήταν πολύ βαρύ, βρώμικο, σάπιο, εξευτελιστικό.

    there are those who worship loneliness, i'm not one of them. in this age of fiber glass, i'm looking for a gem ... I've paid the price of solitude but at least I'm out of debt.
    υπάρχουν άνθρωποι ποθ λατρέυουν τη μοναξιά, όχι εγώ όμως. σ αυτή την εποχή τη γυάλινη, της βιομηχανίας, της αποστείρωσης, της απόστασης, ψάχνω για ένα βακτηρίδιο, για μια οικειότητα, κάτι που να μην υπακούει σ' αυτούς τους νόμους, μια σχέση ανθρώπινη. έχω πληρώσει το τίμημα της μοναξιάς, τουλάχιστον όμως δε χρωστάω σε κανέναν,κι αυτό είναι ελευθερία. μπορώ να αρχίσω απ την αρχή.

    can't recall a usefull thing you ever did for me, 'cept pat me on the back one time when I was in my knees
    δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι που έχεις κάνει για μένα, εκτός που με χαίδεψες (το ρήμα pat δεν σημαίνει ακριβώς χαιδεύω, το χρησιμοποιούμε για να πούμε ότι έχουμε αγγίξει με συμπάθεια ένα ζώο, τον σκύλο μας ως συνήθως) μια φορά όταν ήμουν γονατισμένος μπροστά μου (αυτός ο στίχος είναι συνέχεια του δεύτερου, ειδικά του I hate .... the mercy that you showed me)

    so sing your praise of progress and of the doom machine
    εσύ μπορείς να τραγουδίσεις για την πρόοδο, για τη μηχανή της καταστροφής(αλλά το τραγούδι που εκφράζει εμένα είναι αυτός ο θρήνος).

    lady luck who shines on me will tell you here i'm at, I hate myself for loving you but I should get over that
    η τύχη μου, νιώθει αισιόδοξος, ίσως να σου πεί για πού το έχω βάλει (απο μένα δε θα έχεις νέα)
    μισώ τον εαυτό μου που σ αγαπώ ακόμα, αλλα θα έπρεπε να είχα ξεπεράσει αυτό το μίσος (το μίσος για τον εαυτό του εξισώνεται με την αγάπη για το πρώην ταίρι του, αν πάψει το ένα, παύει και το άλλο)

    Orfeus
    27.10.2004, 12:45
    Desolation Row

    Το τραγούδι είναι από το “Highway 61 Revisited / 1965” και ανήκει στην πιο αγαπημένη (για μένα), περίοδο του ποιητή. Είναι η περίοδος που ρουφάω κυριολεκτικά, κάθε του συλλαβή. Είναι πρώτες του ηλεκτρικές εγγραφές που έφεραν τα πάνω – κάτω. Αυτός είναι που “έσπρωξε” την υπόθεση της rock μουσικής και την ανέβασε για να πάρει το δρόμο της. Τρία ακόρντα παίζει, αλλά αυτό δεν έχει φυσικά σημασία.
    Όποιος μπορεί να φέρει επανάσταση με τρία ακόρντα, ας το κάνει!!!

    Ας δούμε το τραγούδι. Είναι από τα αγαπημένα μου…

    They're selling postcards of the hanging...

    Στις 14 Ιουνίου του 1920, στην πόλη Duluth της Minnesota, ένα νεαρό κορίτσι βιάσθηκε από έξη μαύρους που δούλευαν σε ένα τσίρκο. Οι βιαστές μπήκαν στη φυλακή, αλλά το πλήθος κατάφερε να απομονώσει τρεις απ’ αυτούς και να τους λυντσάρει, μπροστά στα μάτια των δεσμοφυλάκων, οι οποίοι δεν αντέδρασαν καθόλου. Σύμφωνα με την εφημερίδα The Duluth Ripsaw, τυπώθηκαν αργότερα καρτ-ποστάλ που βασίστηκαν σε μία φωτογραφία του γεγονότος. Ασφαλώς ο Dylan, θα έχει ακούσει από “πρώτο χέρι” για το γεγονός αυτό, αφού γεννήθηκε και έζησε στην Duluth της Minnesota.

    Cinderella, she seems so easy….

    Πρόκειται για το γνωστό παραμύθι της Σταχτοπούτας που την βοήθησε η καλή νεράιδα και έκανε τα πράγματα να είναι εύκολα “easy” για το πριγκιπόπουλο που έψαχνε να βρει σε ποια ταιριάζει το παπούτσι που είχε στα χέρια του.

    ...and puts her hands in her back pockets Bette Davis style.

    Η Bette Davis (1908-1989), ήταν ηθοποιός του Hollywood και ήταν ονομαστή για το …διαβολικό της χαμόγελο.

    And in comes Romeo, he's moaning, "You belong to me I believe."

    Ο Romeo Montague, στο έργο του Shakespeare, "Romeo And Juliet". Αυτός είναι η αναφορά εδώ.

    All except for Cain and Abel and the Hunchback of Notre Dame,
    everyone is making love or else expecting rain.


    Ο Καϊν και ο Άβελ. Οι γιοι του Αδάμ και της Εύας. Οι πρώτοι άνθρωποι σύμφωνα με την Εβραϊκή Βίβλο. Ο Κάϊν δολοφόνησε τον Άβελ. (Γένεσις 4)

    The Hunchback of Notre Dame, είναι ο τίτλος ενός μυθιστορήματος του 1831, που έγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ (1802-85). Πρόκειται φυσικά για τον Κουασιμόδο που εξ αιτίας του άσχημου παρουσιαστικού του, ζούσε κρυμμένος από τους ανθρώπους, κρυβόταν στο καμπαναριό της εκκλησίας και ερωτεύτηκε (από μακριά), τη νεαρή τσιγγάνα, Εσμεράλδα.

    Έτσι, για να συνδέσουμε τα δύο αδέλφια της Βίβλου και τον κοινωνικά αποκομμένο Κουασιμόδο, όλοι κάνουν έρωτα, ή αλλιώς ασχολούνται με τις δουλειές τους, σχολιάζουν τα γεγονότα συζητούν για τον καιρό κλπ…κλπ… Όλοι, εκτός από αυτούς τους τρεις.

    And the Good Samaritan, he's dressing...

    Οι Σαμαρείτες, (Σημιτικό φύλο), δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις με τους Ιουδαίους. Αλλά στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη, ο Ιησούς λέει να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως ο καλός Σαμαρείτης, βοήθησε έναν Ιουδαίο που τον είχαν χτυπήσει και τον είχαν ληστέψει. Του έπλυνε τις πληγές, τον έντυσε και του έδωσε χρήματα χωρίς να ενδιαφέρεται για την επιστροφή τους. (Λουκάς, 10: 33-37)

    Now Ophelia, she's 'neath the window, for her I feel so afraid.
    On her twenty-second birthday she already is an old maid.
    To her, death is quite romantic...


    Στο έργο του Shakespeare "Hamlet," η νεαρή Λαίδη Ophelia, στα 22 της έχει καταντήσει να είναι "an old maid". Τρελαίνεται και πνίγεται "death is quite romantic".

    ...her sin is her lifelessness.

    Συνέχεια για την Ophelia: Μετά την αυτοκτονία, το πρόβλημα ήταν εάν θα επέτρεπαν να γίνει ταφή ή όχι, επειδή η αυτοκτονία εθεωρείτο (και θεωρείται ακόμα) αμάρτημα.

    And though her eyes are fixed upon Noah's great rainbow...

    Στη Γένεση, ο Θεός πλημμυρίζει τη Γη και σώζει μόνο τον Νώε, την οικογένειά του και ένα ζευγάρι ζώα από κάθε είδος. Μετά το τέλος της καταστροφής, ο Θεός έβγαλε στον ουρανό, το ουράνιο τόξο. (Γένεσις, 9: 11-13).

    Einstein disguised as Robin Hood...

    Ο Albert Einstein (1879-1955), διάσημος για την θεωρία της σχετικότητας, πήρε το 1921 το βραβείο Νόμπελ της φυσικής, για την μελέτη του στα φωτοηλεκτρικά εφφέ. Το 1935 έγινε προσωρινός κάτοικος των Η.Π.Α. λόγω της αντιπάθειάς του προς το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας.

    Ο Ρομπέν των Δασών (13ος αιώνας), από την άλλη μεριά, είναι ένας Άγγλος λαϊκός ήρωας, που μαζί με τους συντρόφους του έκλεβε τους πλούσιους και μοίραζε τα λάφυρα στους φτωχούς, προσπαθώντας μ’ αυτό τον τρόπο να αποδώσει δικαιοσύνη. Ο Ρομπέν επαναστάτησε εναντίον του Πρίγκιπα Ιωάννη, ο οποίος δρούσε σαν βασιλιάς στη θέση του απόντος στις σταυροφορίες Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου. Το να κλέβεις από τους πλούσιους και να δίνεις στους φτωχούς, είναι ένα θέμα που συγκινεί και ευαισθητοποιεί τον Dylan. Θα ασχοληθεί στο μέλλον με αυτό το θέμα και σε άλλα τραγούδια που θα συναντήσουμε σε αυτή τη συζήτηση (Jesse James, John Wesley Harding, Pretty Boy Floyd, Joey Gallo, Lenny Bruce).

    Η αναφορά λοιπόν εδώ, είναι ο ουμανισμός του Αϊνστάιν. Καταδίκασε το ναζιστικό καθεστώς και ήταν αντίθετος στην παραγωγή των ατομικών όπλων. Σαν ένας άλλος Ρομπέν, μοιράστηκε αυτό που είχε. Τις ιδέες του.

    Now you would not think to look at him but he was famous long ago for playing the electric violin…

    Μπορεί λοιπόν να μάθαμε όλοι τον Αϊνστάιν σαν φυσικό ή σαν μαθηματικό, αλλά η πληροφορία εδώ είναι ότι ήταν επίσης πολύ καλός μουσικός. Έπαιζε βιολί. Και το "electric violin" εδώ, είναι η επιθυμία του και η προσπάθειά του να παίξει βιολί με “μοντέρνο τρόπο”.

    Ezra Pound and T.S. Eliot are fighting in the captain's tower...

    O Ezra Pound (1885-1972) και ο T.S. Eliot (1888-1965) ήταν δύο Αμερικανοί ποιητές που είχαν ιδεολογικές διαφορές και μάλωναν συχνά.

    Desolation Row…

    Άφησα τον τίτλο τελευταίο. Το Σοκάκι της Συμφοράς, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο κόσμος που πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Είναι ο κόσμος της διαβολής.
    Το λιντσάρισμα, η Σταχτοπούτα και η “πραγματικότητά” της που διαβάλλεται από τις αδελφές της, Ο Ρωμαίος & ο Κουασιμόδος με τους απαγορευμένους έρωτές τους, η Μπέττυ Νταίηβις με τους ρόλους των κακών γυναικών, η Οφηλία και το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την αυτοκτονία της, οι Ναζί, ο Ρομπέν και η κόντρα του στις διαβολές του Ιωάννη, ο Αϊνστάιν, η διαμάχη περί φασισμού των Πάουντ & Έλλιοτ, το Φάντασμα της Όπερας (ένας άλλος “κοινωνικά” αποκομμένος), ο καλοπερασάκιας Καζανόβας, η μαύρη περίοδος του Μακαρθισμού, η “επιφανειακή” πολυτέλεια του “Τιτανικού” που κατέληξε σε ναυάγιο…

    Όλα, συμβαίνουν σ’ αυτό το Σοκάκι της Συμφοράς. Και όλα ξεκίνησαν στραβά από την αρχή. Από τότε που ο Κάϊν έβαλε σε εφαρμογή τα δολοφονικά του σχέδια. Και μπορεί ο Θεός να προσπάθησε να τα …ισιώσει, αλλά ο Dylan δεν είναι ο Θεός. Δεν είναι ούτε προφήτης. Περιμένει κι’ αυτός το “ουράνιο τόξο”, αλλά μέχρι τότε, θα εξακολουθεί να συνδιαλέγεται με τον “διάβολο”, γιατί κυριαρχεί παντού. Δεν τρέφει αυταπάτες ότι όλα είναι όμορφα και “ξέρετε…με την πίστη στο Θεό, όλα θα φτιάξουν κλπ…κλπ…”, γιατί δεν φτιάχνουν όλα από μόνα τους. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε που τα φτιάχνουμε και τα χαλάμε. Εμείς θα φέρουμε το “ουράνιο τόξο”.

    Γι’ αυτό Αγάπη μου…
    …μη μου στείλεις άλλα γράμματα,
    εκτός αν τα ταχυδρομήσεις από το Σοκάκι της Συμφοράς.


    Γιατί βλέπεις… κι’ εσύ, κι’ εγώ και όλοι μας, είμαστε μέρος αυτής της πραγματικότητας. Όλοι ζούμε σ’ αυτό το Σοκάκι της Συμφοράς.





    Orfeus
    28.10.2004, 11:22
    “Ballad of a Thin Man”

    (Highway 61 Revisited/1965, Before the Flood/1974,
    Live at Budokan/1979, Real Live/1984, Live 1966/1998)


    You walk into the room
    With your pencil in your hand
    You see somebody naked
    And you say, "Who is that man?"
    You try so hard
    But you don't understand
    Just what you'll say
    When you get home

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    You raise up your head
    And you ask, "Is this where it is?"
    And somebody points to you and says
    "It's his"
    And you say, "What's mine?"
    And somebody else says, "Where what is?"
    And you say, "Oh my God
    Am I here all alone?"

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    You hand in your ticket
    And you go watch the geek
    Who immediately walks up to you
    When he hears you speak
    And says, "How does it feel
    To be such a freak?"
    And you say, "Impossible"
    As he hands you a bone

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    You have many contacts
    Among the lumberjacks
    To get you facts
    When someone attacks your imagination
    But nobody has any respect
    Anyway they already expect you
    To just give a check
    To tax-deductible charity organizations

    You've been with the professors
    And they've all liked your looks
    With great lawyers you have
    Discussed lepers and crooks
    You've been through all of
    F. Scott Fitzgerald's books
    You're very well read
    It's well known

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    Well, the sword swallower,
    he comes up to you
    And then he kneels
    He crosses himself
    And then he clicks his high heels
    And without further notice
    He asks you how it feels
    And he says, "Here is your throat back
    Thanks for the loan"

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    Now you see this one-eyed midget
    Shouting the word "NOW"
    And you say, "For what reason?"
    And he says, "How?"
    And you say, "What does this mean?"
    And he screams back, "You're a cow
    Give me some milk
    Or else go home"

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    Well, you walk into the room
    Like a camel and then you frown
    You put your eyes in your pocket
    And your nose on the ground
    There ought to be a law
    Against you comin' around
    You should be made
    To wear earphones

    Because something is happening here
    But you don't know what it is
    Do you, Mister Jones?

    Ποιος είναι ο Mr. Jones?


    revekka
    28.10.2004, 23:08
    κάτσε λίγο βρε orfeus :) πολλά μαζεμένα πέσανε και τα άλλα παιδιά δεν είπαν τη γνώμη τους για το dirge και το desolation row.

    τωρα εμένα μ έπιασε η περιέργεια για το ποιος είναι ο Mr.Jones ...

    για να δούμε αν βγάλω καμια άκρη...

    with your pencil in your hand ... you try so hard but you don't understand
    you say "what's mine?"
    you go watch the geek and he sais to you "how does it feel to be such a freak?"
    you have many contacts among the lumberjacks(tree cutters)
    nobody respects you, they just expect your check
    you know a lot 'important' people(lawyers, famous professors), you have discussed leppers and crooks with them
    the midget says "you re a cow, give me some milk or else go home"
    you should me made to wear earphones


    λοιπόν ... ο τύπος πρέπει να έχει λεφτά τα οποία πιθανόν να κερδίζει εις βάρος απλού κόσμου που υποφέρει
    τα αυτιά του είναι κλειστά στα αισθήματα αυτών των ανθρώπων
    τους συζητάει ως αντικείμενα με 'σημαντικούς' και διάσημους τύπους
    έχει τα κονέ, στηρίζεται σε στατιστικές και όχι στη φαντασία ή τα αισθήματα του
    δεν τον σέβεται κανείς αλλα περιμένουν απ αυτόν χρήματα, να τον 'αρμέξουν'

    τωρα τι ακριβώς είναι αυτό που συμβαίνει και αν ο dylan μιλά για κάποιον συγκεκριμένο (εμένα κάποιος πρόεδρος μου ρχεται στο μυαλό) ή γενικά ή αν έχει και κάτι απο τις διαθήκες μέσα το κομμάτι, ιδού η απορία ....

    orfeeeeeeeeeeeeeus, ποιός είναι, θα σκάσω!!!

    Orfeus
    29.10.2004, 02:51
    Μα... δεν μου είπες να περιμένω τα άλλα παιδιά;

    Έχουν να σχολιάσουν το "Dirge" και το "Desolation Row".


    Orfeus
    29.10.2004, 02:53
    Και να μην ...ξεχνιόμαστε!!!

    Είσαι κι' εσύ που έχεις να σχολιάσεις το "Desolation Row".



    Music, is your only friend until the ...end!!!!


    [ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 29-10-2004 02:55 ]