Ποιό τραγούδι σας έχει κολλήσει σήμερα;;;

Όσοι γινούν πρωθυπουργοί
όλοι τους θα πεθάνουν
τους κυνηγάει ο λαός
απ’ τα καλά που κάνουν.

Όλα απόψε μιλούν και σε παρακαλούν
να γυρίσεις φωνάζουν
κι ό,τι ζήσαμε χτες σαν παλιές μουσικές
νιώθω να μ’ αγκαλιάζουν.
Όλα απόψε μιλούν για παλιές μας στιγμές
που δε λένε να σβήσουν
κι εγώ πάλι ζητώ μυστικά και φιλιά
που τα πήρες μαζί σου.

Βήμα-βήμα νιώθω πως θα γυρίσεις
σαν το κύμα να με νανουρίσεις
μα τα βράδια όλα στο ίδιο χρώμα
γκρίζα πάντα και δεν ήρθες ακόμα...

Xαρούλα είναι αυτή

Οτι αγαπάω είσαι σύ με τη Λένα Αλκαίου.

Κι όλο εσένα θέλω μόνο, για κανέναν
δε σηκώνω τώρα πια το ακουστικό..

"..einai amartia na kremas,
to aspro rouxo tns xaras
sto skouriasmeno to karfi
pou ftiaxnei prepei kai giati...

Einai sklnro na polemas
tous xilious pothous tns kardias,
va mnv afnveis tnv zwn....na stribei ekeivn to kleidi!"


ena akoma panemorfo tragoudi tou Lidakn!

Έρωτας είναι θα περάσει
θα σε ξεχάσω με τον καιρό
κι αν η καρδιά μου πάεαι να σπάσει
και νιώθω πως ξανά δε ζω.
Έρωτας είναι θα περάσει....

Είναι γεμάτη η σκέψι μου
με χρώματα δικά σου
κι ας λείπει απο το χάρτη μου
η λύπη κι η χαρά σου...

Με τη φωνή της Μελίνας Ασλανίδου.

To "Θα'θελα να 'μουν βασιλιάς" του Μανώλη Φάμελλου.

ayti ti stigmi mou exei kolisei ena tragoudi tin vissi to ''min psaxneis tin agapi'' teriazei kai min tin peristasi.....

" η τιγρης" τραγουδι των χαϊνηδων που το τραγουδα ο ψαραντωνης!!!!

Κάτω απ'το μαξιλάρι
είναι ένα βαθύ πηγάδι
που μέσα του αντηχούν
οι ψυχές που σ'αγαπούν

Παλεύουν κάθε βράδυ
με τα κιούγκια στο σκοτάδι
να φτάσουν στα ψηλά
πλάι στο μαχαραγια

Να σου μιλάν στον ύπνο
να σε βάζουνε σε κήπο
μ'Αι Γιάννη και λοττούς
και χειμωνανθούς

Κι όταν σ'αναταράζει
για τα σκάρτα που'χει εισπράξει
κύμα φαρμακερό
να σου δίνουν φυλαχτό

Χαιμαλί απο μετάξι
που΄χουν μέσα του φυλάξει
αρχείο απ'τη γη
που'χει μείνει απάτητη

Έρχονται και σε μένα
πρόσωπα λησμονημένα
άδεια και χλωμά
απ'το πριν κι απ'το μετά

Μου κρατάν το χέρι
στο ταξίδι,στο χαμπέρι
στον ύπνο το βαθύ
είναι λίγοι,είναι πολλοί

Μέσα στο πηγάδι
κάτω απ'το μαξιλάρι
κοιμόνται οι ψυχές
ήλιε μου τώρα βγες.......



Με πολύ αγάπη για όλους εσάς που δεν πάψατε να έχετε αναζητήσεις και ειδικότερα για τους πολύ Fan του Θανάση!!!!!
(Οι μέχρι κόκκαλο << Θανασικοί>> θα καταλάβουν....)

Ennea Ogdoa-Terzis


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: colamangr on 18-03-2004 13:22 ]

Άστρο του πρωινού

Παπακωνσταντίνου Θανάσης

Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε
άστρο του πρωινού

Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού

Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι
το φως δυναμώνεις
άστρο του πρωινού

Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις
αστέρι που, πριν έρθεις καν
άστρο που φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού

Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπάμε
άστρο του πρωινού

Η μέρα φεύγει,
ποιός την κλέβει,
ήξερα μα ξέχασα
όσοι δουλέψαν,κι όσοι πεδέψαν
τα λερωμένα πέταξαν

Και συ Αποσπερίτη μου,
του δειλινού ταιριάζεις
άδολα είναι τα μάτια σου
μα μη τα κατεβάζεις

Κάπου μακριά είναι τ' αλλού, το πουθενά!!!

Αλκίνοος Ιωαννίδης!

Bale mousiki
xoreuontas na fygw...........

Αν πεθάνει μια αγάπη δε πεθαίνει κι η ζωή
ό,τι πέρασε, περνάει μα μπορεί ν' αναστηθεί.
Το γιατί μη με ρωτήσεις το'χω νιώσει όταν πονώ
σαν θα γίνεσαι ένας ξένος πιο πολύ θα σ΄αγαπώ...

xaaaaaaaaaaaaxa Se esena afinomai kai apomakrinomai
xaaaaaaaaaaaxa kai apo pou me pas ftanei na me agapas!!!!
Ftanei na m'agapas..........

Τί πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νού
βραδυάζει κι αλλάζει το χρώμα τ' ουρανού

μέ τη μαγική φωνή του ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΤΑΛΑΡΑ

Aστέρι μου φεγγάρι μου της άνοιξης
κλωνάρι μου...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: anzelina on 30-04-2004 01:37 ]

Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Χίλια σύννεφα κλαίνε
Δεν είσαι εδώ

Τον άδειο κόσμο
Κοιτάζω έξω
Όσο πίσω κι αν τρέξω
Δε θα σε βρω

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δε μπορούσες να πετάξεις
Δε μπορούσες να ξεχάσεις

Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες την καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δε μπορούσες να πετάξεις
Δε μπορούσες να ξεχάσεις

Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Όλα μοιάζουν να λένε
Δεν είσαι εδώ

Καπνός και σκόνη
Δεν ανασένω
να το τέλος γραμένο πια τι ζητώ

Κάποτε ήσουν πληγωμέμη
Βιαστιό πουλι του νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσεσ να ξεχάσεις.................


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: composer on 22-03-2004 03:47 ]