η Βέρα Λάμπρου τραγουδά Χατζιδάκι

Ο Χατζιδάκις μπορεί να πίστευε όλα αυτά που λέτε, αλλά ποτέ δεν έκανε τίποτε κακόγουστο ή χυδαίο....υποθέτω ότι δε θα είχε πρόβλημα να πει τραγούδι του μια κοπέλα σε κάποιο "δεύτερο" μαγαζί, με την προυπόθεση ότι θα ένιωθε και θα σεβόταν το τραγούδι....αυτό που βλέπω εδώ είναι η επιτομή της φθήνιας και της κακογουστιάς....η κοπέλα δεν αντιλαμβάνεται καν τί τραγουδάει....δείτε πώς κυττάζει γύρω-γύρω σα χαζό και πώς κουνάει βλακωδώς τα χέρια της....μη μιλήσω για το άθλιο ρούχο, όχι επειδή είναι προκλητικό, αλλά επειδή είναι κακόγουστο.....ακόμη και ο τρόπος που λέει "είμαι πολύ χαρούμενη που θα πω Μάνο Χατζιδάκι", είναι να ξερνάς...δείτε το με την πρώτη ερμηνεύτρια Ζωή Φυτούση, διδαγμένη απ' τον ίδιον...

φέρτε μου ένα μαντολίνο!!!!!!!! Ρε γιατί όχι;;;

Το είπε και ο αείμνηστος "σας πάω(...)ελάτε όπως είστε" εγώ γουστάρω..πολύ ωραίο κομμάτι.. Δεν εκατάλαβα δλδς!!! που χαλιέσται;; στο ότι το είπε ή στο ότι το ακούτε;;;

Στο πρώτο δεν μας πέφτει λόγος..δλδς άμα τραγουδήσω στο μπάνιο μου θα μου κάνετε μήνυση;;

όσο για το δεύτερο μπορείτε απλά να μην το ακούσετε.. κι άμα σας ενοχλεί τι παίζει η tv απλά κλείστε την..αλλά πρώτα να ξέρετε πως η τηλεόραση είναι ο καθρέφτης αυτού που είμαστε.. και μην ξεχνάτε την παροιμία που λέει "πετάνε πέτρες στο δέντρο με τους καρπούς..) έχει καρπούς η Βέρα;;;; από πότε;; για να της την πέφτουν κάτι δεν πάει καλά..

Προς Stavmanr: χαίρομε όταν βλέπω βόδι δίπλα μου γιατί έχω κάποιον να μιλήσω..

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : DemetresOpc στις 29-12-2009 14:57 ]

καλά πλάκα κάνεις;;;

δεν φτάνει που το άκουσες όλο, το έβλεπες κιόλας;;

Θα έπρεπε να ντρέπεσαι να κάνεις τέτοιες συγκρίσεις. Το να συγκρίνεις ένα τέτοιο λαικό είδωλο με το κάθε τσόκαρο, όσο χαριτωμένο κι αν είναι το τελευταίο, είναι άστοχο και ανάγωγο.

Θυμήσου την Αλίκη της Μανταλένας... Ο ίδιος ο Χατζιδάκις είχε εκθειάσει την ερμηνεία της Αλίκης στο "θάλασσα πλατιά".

Να ανακαλέσεις.

Η λέξη "μαντολίνο" οταν ακούγεται από τα χείλη της Βέρας Λάμπρου εμένα τον Ελληνάρα με παραπέμπει στο αθάνατο "κλαρίνο". Το μαντολίνο τραγουδάει, το "κλαρίνο", όμως εννοεί (γιατί τέχνη δεν είναι μονο να δείχνεις, τέχνη είναι να υπονοείς...)

Επίσης μου κάνει εντύπωση που το μαντολίνο-"κλαρίνο" εκτός το οτι καταφέρνει να προκαλέσει τα αναμενόμενα (και απολύτως φυσιολογικά) αρνητικά σχόλια, γίνεται αφορμή για σοβαρές συζητήσεις περι κοινωνικής υποκρισίας, περι ψευτοκουλτουριάρηδων κτλ. Παρασύρεστε και καταλήγετε να φιλοσοφείτε και να επιχειρηματολογείτε στα σοβαρά, για μια αρλούμπα της μαντάμ Βερας....

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BAGRATION στις 29-12-2009 20:05 ]

Δεν είναι καθόλου το ίδιο. Η Βίσση και ιδιαιτέρως η Βανδή έγιναν φίρμες ως μια μπουζουκοπόπ κατάσταση που αφορά σε ένα συγκεκριμένο είδος διασκέδασης. Ουδέποτε έγιναν είδωλα της ελληνικής οικογένειας. ΄Αλλες εποχές. Την εποχή που μεσουρανούσαν η Βουγιουκλάκη και ο Καζαντζίδης ήθελε περισσότερα κότσια για να φτάσεις ψηλά. Και πάλι ατυχής η σύγκριση.

 Η Αλίκη έκανε και σημαντικά και μη σημαντικά πράγματα. Μπορεί κανείς να αναφέρει πολλά παραδείγματα και για τις δύο πλευρές. Να τη βάζεις όμως στο ίδιο καλάθι με τη Βέρα Λάμπρου είναι ανιστόρητο, άστοχο και κουτό. Και λίγη σημασία έχει η κουλτούρα εδώ. Υπάρχει ολόκληρη σημειολογία για το τι υπήρξε η Αλίκη για τον ΄Ελληνα. Είναι μεγάλο θέμα και δεν έχει καμμία σχέση με τη Βέρα Λάμπρου. Αν δεν το καταλαβαίνεις, το πρόβλημα είναι διανοητικό.

Δεν επικοινωνούμε. Χρόνια πολλά και καλή σου χρονιά.

gkravar, εγώ με τη σειρά μου έχω να παρατηρήσω ότι ο υπόκοσμος υπάρχει παντού. Σε όλες τις 'τάξεις', σε όλες τις εργασίες, σε όλους τους γεωιστορικούς χώρους.

Το κακό είναι ότι ταυτίζουμε πολλές φορές τις μουσικές τεχνοτροπίες με την ουσία της μουσικής. Έτσι, μόλις ακούσουμε ακουστική κιθάρα με μπουζούκι, αμέσως το ονομάζουμε έντεχνο λαϊκό και του φοράμε πινακίδα "μή μου άπτου" (μην εγγίζετε σε ελεύθερη απόδοση). Και το αντίθετο. Μόλις ακούσουμε "ζουρνά" ονομάζουμε το τραγούδι σκυλάδικο και το ρίχνουμε στα τάρταρα.

Αν και δεν θέλω να ομιλώ ως εκπρόσωπος του Μάνου Χατζιδάκι, έχω την εντύπωση ότι εκείνος εναντιώθηκε σε ο,τιδήποτε ισχυροποιείται κάτω από την ταμπέλα του φιλοσοφικού, έντεχνου, κλασσικού και αυθεντικού (φορέας αυθεντίας). Εναντιώθηκε στην εθνοκαπηλία και δάρθηκε, στη σοσιαλοκαπηλία (και κομμουνιστοκρατία) και περιθωριοποιήθηκε (όσο ήταν δυνατό σε μία τέτοια προσωπικότητα) κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα η εξουσία ήταν πάντα η ίδια, απλά ντύνεται με καινούργια ενδύματα. Άλλοτε βάζει τα μεταξωτά, τα κοστούμια και τις γραβάτες της αριστοκρατίας ακούγοντας όπερα, άλλοτε φορά βαμβακερό παντελόνι και πουκάμισο ανοιχτό περιφερόμενη στις μπουάτ κι άλλοτε αφήνει μουστάκι και φορά κουρέλια καπνίζοντας αργιλέ σε ρεμπετάδικα. Είναι η δύναμη του ζώου  που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος και τον αναγκάζει να αλλάζει μορφές -σαν το χαμαιλέοντα- για να καταστεί "fit" (προσαρμοσμένος) στο περιβάλλον του και να καταφέρει να παρακολουθήσει την Δαρβινική επιβίωση.

Δεν έχει σχέση με μουσικές τεχνοτροπίες και χώρους.

Νομίζω ότι το θέμα έχει εξαντληθεί και δεν έχουμε άλλο να προσφέρουμε, παρά του γεγονότος ότι έχουμε ενδιαφέρουσα συζήτηση περί γενικών χαρακτηριστικών της κοινωνικής πλευράς της μουσικής.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 30-12-2009 10:36 ]