247 online · 210.894 μέλη
Kasel,
δεν θα βάλω σε τσουβάλι κανέναν. Δεν τσουβαλιάζω, όπως φαίνεται κι από τον τρόπο που εκφράζω τις απόψεις μου. Εσύ μπορεί να τσουβαλιάζεις συγκεκριμένους ανθρώπους, ως δήθεν υπέυθυνους για τη δική σου ζωή, όμως αυτό μπορεί να είναι μόνο επιφανειακή αντιμετώπιση της πολιτικής και της ζωής. Οι συγκεκριμένοι ψηφίζονται ως εκπρόσωποί μας. Κι αυτό που προσπαθώ να σας δείξω εδώ και 3 σελίδες είναι ότι η σλάτιρα προς τον Παπανδρέου δεν είναι σάτιρα για τον Παπανδρέου, όπως και η σάτιρα προς τη Ρόζα δεν είναι σάτιρα για τη Ρόζα. Αλλά αυτά μπορούμε να τα συζητήσουμε στο θέμα 'περί σάτιρας'.
Υ.Σ. Ο παπανδρέου κι ο Καρατζαφέρης, κι οποιοσδήποτε άλλος βουλευτής εκπροσωπούν την πολιτική ψήφο αυτού του τόπου. Δηλαδή, είτε μας αρέσει, είτε όχι, εκπροσωπούν την ίδια τη δημοκρατική συνείδηση των ανθρωπων. Κι εκεί βρίσκεται το παράλογο της συγκρίσεώς σου.
StavmanR
Είσαι βαθιά νυχτωμένος αν νομίζεις οτι ο κόσμος ψήφισε ΑΥΤΟΥΣ για να κάνουν ΑΥΤΑ που κάνουν.Και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βγαίνουν σε όλο το κόσμο για να διαμαρτυρυθούν για την πολιτκή τους,πάει να πει οτι τους θεωρούν υπεύθυνους και για τις δικές τους ζωές κι όχι μόνο για τη δική μου κι αυτό μόνο επιφανειακή αντιμετώπιση δεν είναι.Δεν έκατσε κανείς στον δερμάτινο καναπέ να κάνει κρτική,υπάρχουν δράσεις,άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι με αυτές.Όχι λοιπόν δε θεωρώ κανέναν ψεύτη εκπρόσωπό μου.
Όσο για τη σάτυρα,αναπτύσεις θεωρίες εδώ και 3 σελίδες για κάτι που πολύ απλά δεν ήταν σάτυρα κι αυτό προσπαθούμε να πούμε και οι περισσότεροι εδώ μέσα.Πόσες φορές να το γράψω οτι είμαι υπερ της σάτυρας δηλαδή?Άντε να το γράψω με κεφαλαία:ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΑΤΥΡΑΣ..............αλλά να βλέπω σάτυρα κι όχι καρικατούρες.
Λέιε ο japan88gr...
...Και σκέφτομαι, δε βρέθηκε ΕΝΑΣ από κάτω.. ΕΝΑΣ να της πετάξει
ένα μπουκάλι στα δόντια;;
Nαι αδερφέ και μετα να κάψουν τα όργανα τους,
να χαραχτούν αντισβάστιγες στα μέτωπα όλων των μουσικών
και να τους φορέσουμε όλους μπλουζάκια με τον μικρό πρίγκιπα.
ΣΩΣΤΑ ?
Κι εμένα που σιχαίνομαι τον Λαυρέντη,και τον χαρούλη (που απο το κανάλι σου στο γιου τιουμπ φαίνεται να σ'αρέσουν),αλλα γουστάρω το μικρό πρίγκιπα,τι να κάνω να σου ρίξω τη σελίδα στο γιου τιουμπ γιατι προσβάλεις τον Εξιπερί ο οποίος ποτέ δε θα άκουγε χαρούλη?
Το αντίθετο του μπράβο στον japan για την ανάδειξη του κομπλεξικότατου θέματος
Μπράβο σε σχόλια που διαφωνούν ,μπράβο στον sparky-g
.......αλλα κυρίως κρίμα που είσαι αντιφασίστας με λογότυπο και βιτρίνα αλλα το μπουκάλι θα ήθελες να το δεις να σπάει τα δόντια αυης που τόλμησε να αγγίξει τους ''ηρωες σου''
ΣΑΣ ΦΟΒΑΜΑΙ
Παράθεση:
|
Είναι αναφαίρετο δικαίωμα σου να κάνεις τις επιλογές σου και να έχεις τις απόψεις σου, όπως είναι δικαίωμα μου να κρίνω τις απόψεις που εκφράζονται δημοσίως. Όλοι κρινόμαστε (και συχνά λογοκρινόμαστε...*) για το λόγο μας και τις απόψεις που εκφράζουμε δημόσια...
Παράθεση:
|
Παράθεση:
|
Πόσο πιο συγκεκριμμένος θα ήθελες να γίνω;
-----------------
"During times of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act” --George Orwell
* ΥΓ...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : o-Zone στις 18-12-2011 16:47 ]
....ναι, το βλέπω, θα αργήσει πολύ η αταξική...
Εγώ προσωπικά το βρήκα αρκετά αστείο το εγχείρημα της...
Ίσως γιατί δεν προσπάθησα να βρω "κάτι" από πίσω.
Δεν με ένοιαζε καθόλου να βρω "τι διάολο να περνάει από το μυαλό της Μάρθας" εκείνη την στιγμή.
Ένας άνθρωπος έδωσε μια διαφορετική (ομολογουμένως πιο γελοία) ερμηνεία σε ένα τραγούδι που μου αρέσει. Δεν θα κρίνω την Μάρθα Φριτζήλα συνολικά. Τι σημασία έχει άλλωστε; Το γεγονός είναι αυτό. Η σάτυρα (or is it not?) της στους στίχους του Αλκαίου.
Άλλωστε θεωρώ πως οτιδήποτε είναι μια πρόκληση για τα πιστεύω μας, για τις αξίες μας, για την αισθητική μας μόνο θετική επίδραση μπορεί να έχει στον εαυτό μας... Τι λέτε;
Υ.Γ. Και τα μπουκάλια καλό είναι σε όλες τις περιπτώσεις, να μένουνε στις θέσεις τους.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : giorth στις 21-12-2011 05:40 ]
Για να μη μπερδευόμαστε, δε θιχτήκαμε όλοι!
Υπάρχουν και τα άτομα που απλά εκφράσαμε ότι αυτό που είδαμε δε μας άρεσε, το θεωρήσαμε άτεχνο και κατλα τη γνώμη μας δεν έχει ούτε ψίγμα σάτιρας και καλλιτεχνικής υπόστασης.
οκ τώρα???????
Κι όπως έγραψε και κάποιο άλλο μέλος πριν από μένα, δεν είναι όλα σάτιρα, μόνο και μόνο αν τα βαπτίσουμε έτσι.
1."Ορισμός της σάτιρας από ελληνικό δικαστήριο
Και για να ξεκαθαριστεί κι αυτό..είναι σάτιρα κι όχι σάτυρα. Η διαφορά του ι με το υ ...τεράστια!
Η κυρία Φριντζήλα ούτε "κακώς κείμενα" σχολίασε ή καυτηρίασε, ούτε σε κάποια εξουσία ούτε τίποτα τέτοιο. Κάνει σάτιρα σε ένα τραγούδι...ε τί να πω...ας γράψει και κανένα βιβλίο για τα δικά της είδη σάτιρας τότε..θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε, μου φαίνεται.
Και για να κλείσω...δε σας προβλημάτισε καθόλου η "επιλεκτική" απάντηση της ίδιας όταν ρωτήθηκε σχετικά...............? 
-----------------
http://patrinia.blogspot.com
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : rouli726 στις 21-12-2011 12:39 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : rouli726 στις 21-12-2011 12:42 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 21-12-2011 15:00 ]
Όσον αφορά το ορθογραφικό δε πήγαινε προσωπικά σε κάποιον, άλλωστε κι εγώ αρχικά το είχα γράψει λάθος
Δεν είναι μόνο το σε ποιούς άρεσε ή όχι, κάτι που προφανώς είναι θέμα γούστου αλλά ότι απάντησαν κάποια μέλη που έχουν γνώσεις μουσικής και θεάτρου και δεν έχουν προσωπικά με την Φριντζήλα, και το βρήκαν άτεχνο επίσης.
Το κύριο όμως στοίχειο, όπως έγραψα πάλι, που με οδήγησε στο να εδραιώσω την άποψή μου, ήταν ότι η ίδια, όταν ρωτήθηκε σχετικά, δεν έδωσε απάντηση στο συγκεκριμένο και απάντησε γενικά κι αόριστα στα παρεμφερή ερωτήματα.
Αν το έκανε χάρην της τέχνης και με καλλιτεχνική παρόρμηση και υπόσταση, δε θα το υπερασπιζόταν? Το ότι δεν απάντησε, προσωπικά θεωρώ ότι δείχνει ότι είτε δε κατάλαβε τί έκανεκαι το συνειδητοποίησε όταν ρωτήθηκε είτε το έκανε μόνο και μόνο για το ντόρο. Γιατί μη νομίζετε ότι το musicheaven ήταν το μόνο που ασχολήθηκε με αυτό το θέμα.
Το αν γράφεται "σάτυρα" ή "σάτιρα", έχει ξανασυζητηθεί...
Παράθεση:
|
-----------------
"During times of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act” --George Orwell
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : o-Zone στις 22-12-2011 06:05 ]
Rouli,
δεδομένου ότι παρεμβαίνει το ΕΣΡ του ίντερνετ, θα επαναλάβω το αυτονόητο:
Δεν ξέρω αν νομίζεις ότι αυτοί που διαβάζουν τη συζήτηση και μετέχουν σε αυτήν είναι άνθρωποι με μειωμένη πνευματική ή νοητική ικανότητα. Εντούτοις, τους συμπεριφέρεσαι ακριβώς με αυτόν τον τρόπο. Ας σου το αναλύσω λιγάκι, ώστε να καταλάβεις ότι ο εμπαιγμός των συζητητών είναι προφανής. Έγραψες ότι:
και επεξήγησες ως εξής:
η οποία επεξήγηση είναι το λιγότερο αστεία. Κι ετούτο διότι η 'αηδία', όπως διαβάζεις στο ίδιο σου το κείμενο συγκρίνεται ποσοτικά μεταξύ δύο προτάσεων, μέσω του συγκριτικού 'λιγότερο'. Η αηδία, θα πήγαινε αποκλειστικά στο σόου της κυρίας Φριντζήλα, αν δεν περιελάμβανε τη σύγκριση με την προηγούμενη πρόταση. Η χρήση του λιγότερο προϋποθέτει το μέτρο σύγκρισης που δίνεται στην προηγούμενη ακριβώς πρόταση, και είναι 'η κάθε μορφή βίας'. Έτσι, για να καταλαβαίνουμε και λίγα ελληνικά, η έκφραση λιγότερη αηδία από..., δεν μπορεί να αναφέρεται στο σόου της κυρίας Φριντζήλα κατ' εξαίρεσιν, αλλά σε εκείνο σε συνάρτηση με το προηγούμενο (κάθε μορφή βίας) ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ.
Αν σου έγραφα 'όσα γράφεις δεν μου προκαλούν λιγότερη αηδία από κάθε έκφραση βίας' δεν θα εννοούσα ότι τα λόγια σου και κάθε έκφραση αηδίας είναι ένα και το αυτό στη δική μου συνείδηση; Κι όμως, ο εμπαιγμός των συζητητών απο εσένα φαίνεται να μην έχει όρια, οπως και η αηδία που νιώθεις για το συγκεκριμένο σόου...
Έπειτα από την αναφορά στα αυτονόητα της ελληνικής γλώσσας, μπαίνουμε στο θέμα μας: κανείς δεν γράφει ποια είναι τα όρια της σάτιρας. Όλοι έχουν κι από μία άποψη για τη συγκεκριμένη σάτιρα, εκτός από την άποψη του πού βρίσκονται εκείνα γενικά. Θα ήθελε κάποιος να μας περιγράψει ποια είναι τα όρια της σάτιρας και γιατί εκείνα θα πρέπει να είναι διαφορετικά από κάθε άλλη μορφή έκφρασης; Θα ήθελε κάποιος να μου πει γιατί ο αρνητικός σχολιασμός του συγκεκριμένου σόου δεν αποτελεί εξίσου προσβολή προς την συγκεκριμένη κυρία, δεδομένου ότι δυσφημίζει την δουλειά της, όποια κι αν εκείνη είναι; Η δική σας έκφραση δεν είναι προσβλητική, δεν προκαλεί βλάβη; Το έχετε ποτέ σας σκεφτεί αυτό; Κι αν κάποιος μου αντιτάξει το επιχείρημα πως και η δυσφήμιση είναι διαφήμιση, τότε γιατί και η σάτιρα της εν λόγω κυρίας δεν αποτελεί διαφήμιση του έργου του Αλ. Αλκαίου δεδομένου ότι το 'δυσφημεί' μέσα από την 'προσβολή' του, όπως έχει ήδη κατατεθεί;
Όποιος θέλει σχολιάζει, μήπως και καταφέρουμε να κάνουμε έναν διάλογο της προκοπής, έστω για μία φορά, με ουσία και περιεχόμενο, αντι φανατισμών και δογματισμών.
Παράθεση:
|
Μάλιστα...
Το ενδεχόμενο η σύγκριση να αφορά μόνο τη δεύτερη πρόταση σου πέρασε καθόλου από το μυαλό..? Μάλλον όχι.
Πάμε άλλη μια λοιπόν.
"..αυτό δεν σημαίνει ότι μου προκαλεί λιγότερη αηδία αυτό που είδα, όσες φορές κι αν το επαναπροσδιορίσω ως προς το σκοπό του."
Γράφω πως όσες φορές κι αν δω το βίντεο δε μου προκαλεί λιγότερη αηδία. Ότι το βίντεο μου προκαλεί αηδία όσες φορές κι αν το επαναπροσδιορίσω.
Η σύγκριση λοιπόν έγκειται στην αηδία που μου προκαλεί το περιεχόμενο του βίντεο, όσες φορές κι αν το ξαναδώ, σε σχέση με την πρώτη φορά που το είδα. Όπως δηλαδή έγραψα, όσες φορές κι αν το επαναπροσδιορίσω.
Για να κλείσει λοιπόν το θέμα, γιατί αν ξαναγράψω άλλη μια φορά τη λέξη "αηδία" θα κάνω εμμετό, η σύγκριση είναι περιεχόμενο της δεύτερης πρότασης κι αυτήν αφορά.
Είμαι ενάντια στη βία, αλλά αυτό δεν κάνει λιγότερο αηδιαστικό το θέαμα της παράστασης, για μένα, όσες φορές κι αν προσπαθήσω να το ξαναδώ με "άλλη ματιά". Ίσως έτσι να είναι καλύτερο, τί να πω.
Καληνύχτα και καλά Χριστούγεννα!
Υ.Γ. Μη συνεχίζεις με τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς και τα συμπεράσματά σου ως προς το τί άποψη έχω για τους συνομιλητές μου. Στο ζητάω ευγενικά για ακόμη μια φορά!
kasel,
γράφεις:
"Όσο για τη σάτυρα,αναπτύσεις θεωρίες εδώ και 3 σελίδες για κάτι που πολύ απλά δεν ήταν σάτυρα κι αυτό προσπαθούμε να πούμε και οι περισσότεροι εδώ μέσα.Πόσες φορές να το γράψω οτι είμαι υπερ της σάτυρας δηλαδή?Άντε να το γράψω με κεφαλαία:ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΑΤΥΡΑΣ..............αλλά να βλέπω σάτυρα κι όχι καρικατούρες."
Αν δεν ήταν σάτιρα, ήταν ερμηνεία. Δεν υπάρχει διάθεση σατιρισμού ή αστείου, κι επομένως δεν τίθεται καν ζήτημα 'κοροϊδίας' του τραγουδιού, των παραγωγών και των συντελεστών του κατ' εσένα. Απλά γράφεις ότι δεν σου άρεσε η ερμηνεία. Σωστά;
Ozone
γράφεις
Επομένως δεν έχεις πρόβλημα που ασκω κρίση επάνω σε όσα γράφεις... Και η κρίση μου έχει ως εξής:
"Μπορεί να θεωρείς τη δική μου επιχειρηματολογία μονίμως υπερβολική. Εντουτοις, ακόμη κι έτσι, προτιμώ την υπέρβαση από την σύμβαση, την υπερβολή από την ευθυγράμμιση και την ισοπέδωση (να θυμηθούμε λίγο και τα μαθηματικά). Υπερβολή είναι για εμένα η ίδια η ευθυγράμμιση όλων των καμπυλών σε μία κοινωνία. Κι ενώ η επιστήμη μας, την οποία κατά τα άλλα εκθειάζουμε, βαδίζει προς την τέταρτη διάσταση θεώρησης των πραγμάτων, εμείς επιμένουμε να τα βλέπουμε όλα ...επίπεδα, ισοπεδωμένα (δισδιάστατα, δηλαδή ούτε καν τρισδιάστατα)."
Δείξε μου λοιπόν, αν θέλεις, ότι δεν ισοπεδώνεις, δεν ευθυγραμμίζεις και δεν τετραγωνίζεις, κατά την κρίση σου επάνω στις ερμηνείες και τους σατιρισμούς των άλλων. Διότι εγώ βλέπω μία αφηρημένη επίθεση σε έννοιες και σε ιδέες, ακόμα και στην ίδια την ελευθερία της έκφρασης.
Ποια 'απλούστερη' υπόθεση; Από ότι καταλαβαίνω αναφέρεσαι στην εξής παράγραφο:
"Η δικαιοσύνη είναι η αναζήτηση του δικαίου. Διαρκής και ασταμάτητη. Γι' αυτό και δεν σταματά ποτέ να εργάζεται, να αναοπτύσσεται, να αναθεωρείται. Αυτό που σήμερα θεωρείς αυτονόητο, παλαιότερα ήταν ανόητο. Κι αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι της τέχνης ΣΥΝΟΛΙΚΑ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Όσο σημαντικό είναι να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Πανούση ή τον Λαζόπουλο σε μία κοινωνία, άλλο τόσο είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Άλκη Αλκαίο και τον Ν. Γκάτσο."
Ας προσπαθήσω να μπω στο νου σου για να βρω την υπερβολή μου.
- Η δικαιοσύνη δεν είναι η αναζήτηση του δικαίου.
- Η αναζήτηση αυτή δεν είναι διαρκής και ασταμάτητη.
- Το δίκαιο πρέπει να σταματά να εργάζεται, να αναπτύσσεται και να αναθεωρείται.
- Αυτό που σήμερα θεωρείς εσύ αυτονόητο, κάποτε ήταν εξίσου αυτονόητο.
- Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι της τέχνης στην ιστορία, τα πράγματα θα εξελίσσονταν όπως και σήμερα.
- Έχει διαφορετική σημαντικότητα το έργο των καλλιτεχνών στον κόσμο μας και δεν είναι εξίσου απαραίτητοι όλοι στην τέχνη και στην κοινωνία.
Όσο για την υποκρισία που μας διακρίνει, έχω γράψει στον kasel το εξής:
"είμαι από εκείνους που βρίσκουν το συγκεκριμένο θέμα με την Αφροδίτη της Μήλου... υπερβολικό. Κι ετούτο διότι εμείς σατιρίζουμε τρισχειρότερα τους γερμανούς, μέσα από γελοιογραφίες εφημερίδων που δείχνουν τη Μέρκελ με αγκυλωτό σταυρό στο κούτελο. Δηλαδή, δείχνουν την πρωθυπουργό μίας δημοκρατίας ως ...νεοΧίτλερ. Οταν οι ΑΜΑΝ (αλλά και πολλοί άλλοι) σατίριζαν τον Καρατζαφέρη ως Χίτλερ, με το μουστάκι και με παραπομπές, δεν διάβασα κάποιον να θίγεται ή να βρίσκει εμετικό τον παραλληλισμό. Όταν γίνεται διαρκής πλάκα με τον Γ. Παπανδρέουν και τον βγάζουν μέχρι και άνθρωπο με προβλήματα νοητικής υστέρησης, ουδείς εξ αυτών που υποστηρίζουν την 'οριοθέτηση της σάτιρας' θίγεται... Δεν χρειάζεται να αναφέρω κι άλλα παραδείγματα, καθώς μπορεί να φτιάξουμε μία λίστα από παραδείγματα τέτοιο που να γεμίσει τους servers της παρούσας ιστοσελίδας.
Η στόχευση της σάτιρας είναι πάντοτε υποκριτική. Κι ετούτο διότι πάντοτε γίνεται γενικευμένη επίθεση σε εκείνη ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΥΣ λόγους: είτε ιδεολογικούς είτε μικροκοινωνικούς."
Πότε, λοιπόν, θίχτηκε κάποιος από εμάς όταν σατιρίστηκε ένας ολόκληρος λαός και οι επιλογές του ως πνευματικοί επίγονοι του Χίτλερ; Πότε έγινε ζήτημα ο σατιρισμός,ως και γελοιοποίηση του Παπανδρέου, του Καρατζαφέρη, του κομμουνισμού και άλλων άπειρων πραγμάτων μέσα σε τούτο εδώ το φόρουμ, αλλά και σε άλλα; Πότε αντέδρασε κάποιος από εσάς στη σάτιρα που δέχομαι ακόμη κι εγώ από τον εκάστοτε ...'σατιρικό' του φόρουμ (και, μεταξύ μας, ΟΡΘΩΣ δεν αντέδρασε, αν και αποπροσανατολίζονται συζητήσεις);
Εν τέλει πότε κινδύνευσε οποιαδήποτε σοβαρή ιδέα, ή λειτουργία, από τη σάτιρα; Τί έχει να φοβηθεί το 'είμαστε δυο, είμαστε τρεις' ή το 'Μαουτχάουζεν' ή το 'έβαλε ο θεός σημάδι' ή και ο 'Κεμάλ' από τη σάτιρα; Τί έχει να φοβηθεί ο ουσιαστικός χριστιανισμός από τους Μόντυ Πάιθον και το έργο τους "Η ζωή του Μπράϊαν"; Τίποτα απολύτως. Έχουν μόνο να κερδίσουν. Γι' αυτό και τέτοιου είδους 'σπασμωδικές αντιδράσεις έναντι της σάτιρας και της τέχνης' είναι εκείνες που υποσκάπτουν τα θεμέλια αυτών των έργων και ιδεών.
giorth,
Σχεδόν άψογος.
Παράθεση:
|
Επειδή σ' αρέσει αυτό το "παιχνίδι", δε θα σου κάνω το χατίρι να μπω σε προσωπική αντιπαράθεση μαζί σου, ούτε βέβαια θα λογοδοτήσω σε σένα... Έχεις κάθε δικαιώμα να "βλέπεις" ό,τι θέλεις.
ΥΓ. Τώρα είδα ότι έχεις κι αλλη παράγραφο στο πόστ σου, αλλά δυστυχώς για σένα, οι νοητικές σου ακροβασίες-αυθαιρεσίες δε με αφορούν...
@mods: Παρακαλώ να χαρακτηριστεί αυτό το πόστ σαν "αρνητικό", για να μη χαλά τη ροή του νήματος.
-----------------
"During times of universal deceit, telling the truth becomes a revolutionary act” --George Orwell
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : o-Zone στις 22-12-2011 15:29 ]
Εγώ έχω μιά ερώτηση για τον Σταύρο:
Στο Life of Brian,οι Monty Python σατιρίζουν π.χ. την καταπίεση που ασκούσαν οι Ρωμαίοι,την αγελαία συμπεριφορά όσων-χωρίς να εξετάζουν και να κρίνουν-ακολουθούν τυφλά κάποιον που ανακηρύσσουν ηγέτη τους χωρίς ο ίδιος να το θέλη,ακόμα και την σύγκρουση μεταξύ πολιτικών παρατάξεων που υποτίθεται ότι επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό.Αυτά τα φαινόμενα είναι "κακώς κείμενα",εσφαλμένες συμπεριφορές δηλαδή,που σύμφωνα με τον ορισμό τής σάτιρας,επιδέχονται τέτοιου είδους κριτική.
Με την από μικροφώνου ανάγνωση τών στίχων τής "Ρόζας",ποιό ακριβώς "κακώς κείμενο" σατίρισε η κα Φριντζήλα;
Αλβέρτο,
πριν απαντήσω στην ερώτησή σου, θα κάνω έναν μικρό σχολιασμό επάνω σε όσα γράφεις:
Κατά τη γνώμη σου, το σύνολο της ταινίας "Life of Brian" αναλώνεται στην πίεση που ασκούσαν οι Ρωμαίοι ή στη σύγκρουση των συμφερόντων μεταξύ ομάδων με κατά τα άλλο κοινό σκοπό;
Κατά την γνώμη μου, το έργο αυτό είναι ένας καταιγισμός σάτιρας προς κάθε κατεύθυνση, με κύριο στόχο την κατάληξη στο τραγούδι του τέλους:
"Some things in life are bad
They can really make you mad
Other things just make you swear and curse.
When you're chewing on life's gristle
Don't grumble, give a whistle
And this'll help things turn out for the best...
And...always look on the bright side of life...
Always look on the light side of life...
If life seems jolly rotten
There's something you've forgotten
And that's to laugh and smile and Dance and sing.
When you're feeling in the dumps
Don't be silly chumps
Just purse your lips and whistle - that's the thing.
And...always look on the bright side of life...
Always look on the light side of life...
For life is quite absurd
And death's the final word
You must always face the curtain with a bow.
Forget about your sin - give the audience a grin
Enjoy it - it's your last chance anyhow.
So always look on the bright side of death
Just before you draw your terminal breath
Life's a piece of shit
When you look at it
Life's a laugh and death's a joke, it's true.
You'll see it's all a show
Keep 'em laughing as you go
Just remember that the last laugh is on you.
And always look on the bright side of life...
Always look on the right side of life...
(Come on guys, cheer up!)
Always look on the bright side of life...
Always look on the bright side of life...
(Worse things happen at sea, you know.)
Always look on the bright side of life...
(I mean - what have you got to lose?)
(You know, you come from nothing - you're going back to nothing.
What have you lost? Nothing!)
Always look on the right side of life..."
Στην πραγματικότητα αυτή η ταινία αποτελεί ύμνο προς τη σάτιρα, δηλαδή ύμνο προς τον 'σατιρισμό' κάθε συμβάντος στη ζωή. Κι ετούτο έρχεται μέσα από την 'γελοιοποίηση' των καταστάσεων που θεωρούμε σοβαρά στη ζωή μας: πολιτική, θρησκεία, οικογένεια, κράτος, επιστήμες, εμπόριο/αγορά, νόμοι κλπ. Για παράδειγμα, οι Ρωμαίοι ως τηρητές της τάξεως είναι πάντοτε ηλίθιοι στην ταινία αυτή. Ο αυτοκράτορας είναι ανόητος με κόμπλεξ και επιδίδεται διαρκώς σε σαρδάμ. Ο Μπράιαν είναι ένας θεοποιημένος άνθρωπος ο οποίος μάλιστα προσπαθεί να δείξει στους άλλους ότι δεν είναι ...ελέφαντας. Χαρακτηριστική η σκηνη που μιλά στο πλήθος και τους λέει "είστε όλοι σας ξεχωριστές προσωπικότητες" κι εκείνοι του απαντούν με μία φωνή "είμαστε όλοι μας ξεχωριστές προσωπικότητες". Η μάνα του η ίδια δεν έχει πρόβλημα να τον πουλήσει ...για ένα κομμάτι ψωμί και θεωρεί τιμή της να κοιμάται με τους εκλεκτούς, τους Ρωμαίους. Η αυτοκρατορία αποτελείται από κυνικούς ανθρώπους που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι για 'άρτο και θεάματα' και οι γυναίκες θέλουν να μοιάσουν τους άντρες λιθοβολώντας τους 'αμαρτωλούς'. Οι έμποροι ενδιαφέρονται περισσότερο για το παιχνίδι της αγοράς (βλ. τη σκηνή με το παζάρι και τα μούσια) παρά για την ουσία του εμπορίου. Σου θυμίζει κάτι από τις ημέρες μας;
Για να μην μακρυγορήσω επιστρέφω στο ερώτημα:
Το 'κακώς κείμενο' που θέλει να προσπαθούμε να λογοκρίνουμε τη σάτιρα την ίδια, όπως και την ελευθερία της έκφρασης. Δεν βρίζει κανέναν, δεν απαξιώνει κανέναν, δεν επιτίθεται σε κανέναν. Τέτοιο χιούμορ γίνεται σε κάθε παρέα, ανά πάσα στιγμή, κι ετούτο το αποσιωπούμε για να υποστηρίξουμε μία γενική ιδέα περί ευπρεπούς κι απρεπούς.
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον ...μπαλλέτο που λέει κι ο λαός.
Ozone,
κάνε ό,τι επιθυμείς. Αν θελήσεις διάλογο, εδώ θα είμαι.
Γιώργο,
"αγαθά κόποις κτώνται". Είναι ένα τέχνασμα που έχω ώστε να απομακρύνω/αποτρέψω όσους δεν έχουν πραγματική διάθεση να διαβάσουν το συζητητή τους. Εκείνος που θέλει, μπορεί, όπως λχ. ο Αλβέρτος.
* Τέλος, έχετε μεν ερωτήματα, αλλά καλό θα ήταν να απαντάτε και σε κάποιο από τα ερωτήματα που σας τίθενται κατά καιρούς, ώστε να κάνουμε διάλογο.
"Έπειτα από την αναφορά στα αυτονόητα της ελληνικής γλώσσας, μπαίνουμε στο θέμα μας: κανείς δεν γράφει ποια είναι τα όρια της σάτιρας. Όλοι έχουν κι από μία άποψη για τη συγκεκριμένη σάτιρα, εκτός από την άποψη του πού βρίσκονται εκείνα γενικά. Θα ήθελε κάποιος να μας περιγράψει ποια είναι τα όρια της σάτιρας και γιατί εκείνα θα πρέπει να είναι διαφορετικά από κάθε άλλη μορφή έκφρασης; Θα ήθελε κάποιος να μου πει γιατί ο αρνητικός σχολιασμός του συγκεκριμένου σόου δεν αποτελεί εξίσου προσβολή προς την συγκεκριμένη κυρία, δεδομένου ότι δυσφημίζει την δουλειά της, όποια κι αν εκείνη είναι; Η δική σας έκφραση δεν είναι προσβλητική, δεν προκαλεί βλάβη; Το έχετε ποτέ σας σκεφτεί αυτό; Κι αν κάποιος μου αντιτάξει το επιχείρημα πως και η δυσφήμιση είναι διαφήμιση, τότε γιατί και η σάτιρα της εν λόγω κυρίας δεν αποτελεί διαφήμιση του έργου του Αλ. Αλκαίου δεδομένου ότι το 'δυσφημεί' μέσα από την 'προσβολή' του, όπως έχει ήδη κατατεθεί;"
-----------------
Λίστα αγνόησης σχολίων των μελών: Spoiler
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 23-12-2011 12:39 ]
) και προσωπικά το θεωρώ σωστότερο...
