"Αυτή η νύχτα δεν περνά και είναι νωρίς ακόμα
οι δείκτες λες και κόλλησαν
και γίναν ένα σώμα
κι είναι και τώρα όπως και τότε
όπως τα βράδια που μου λείπεις
γιατί, ό,τι αγαπάς δεν τελειώνει
και εγώ ακόμα σ'αγαπώ, έτσι σκληρά σαν άδειο χάδι
έτσι σαν βράδυ κουρασμένο
σαν το τσιγάρο που αργοσβήνει
το άγγιγμά σου που μ' αφήνει"
Συνήθως όταν αποδίδεις κάτι γραπτό, χάνει τη μαγεία του. Αυτή η αναζήτηση στην οποία προβαίνεις, για να μετατρέψεις τις σκέψεις σε λόγια, είναι μία αναλυτική διαδικασία, η οποία πολλές φορές απομυθοποιεί το όλο παραμύθι...
Mόνο που η χθεσινή νύχτα δεν ήταν παραμύθι με λυπημένο τέλος, ούτε κούκλα από χαρτί. Οι δείκτες δεν κόλλησαν, παρά μόνο το μυαλό και η ψυχή μας, στις μαγική φωνή του Θοδωρή, στις υπέροχες μελωδίες του και στο Μίλτο (η έκπληξη που σας έλεγα..) που τραγούδησε και αυτός όπως ξέρει μοναδικά...
Δεν θα αναφερθώ στο Μίλτο, χθες εγώ κόλλησα με τον Παυλάκο. Γιατί να μένουν στο συρτάρι τόσα κομμάτια; γιατί να υπάρχουν τέτοιες φωνές και καλλιτέχνες που δεν τους γνωρίζει το ευρύ κοινό; γιατί, γιατί γιατί...
Όχι, δεν θα γκρινιάξω σκέψη ήταν και πέρασε, ένα "της αυγής το γαμώτο".
Δεν ξέρω τι να πω, μια κιθάρα στην αρχή μετά δυο, και όμως ο χώρος πλυμμύριζε από μελωδίες και νότες λες και έπαιζε συμφωνική ορχήστρα.
Το πρόγραμμα όπως το περιμέναμε. Κομμάτια του Θοδωρή που έχουν γίνει γνωστά με τη φωνή του Πασχαλίδη, του Παπακωνσταντίνου, κομμάτια του Θοδωρή που δεν έχουν κυκλοφορήσει, ξένες μπαλλάντες, Dylan, (Orfeus θα σε μαλώσω για χθες
), Led Zeppelin, Deep purple, Κατσιμιχαίοι, Άσιμος και πολλά ακόμη.
Η ώρα πέρναγε, δεν το καταλάβαμε πότε πήγε 3:00-4:00. Έπρεπε και να φύγουμε. Ούτε ο Μίλτος, ούτε ο Θοδωρής το συνειδητοποίησαν και παίζανε συνέχεια, ακούραστα, με απίστευτο κέφι και διάθεση.
Το κλίμα οικογενειακό, το μαγαζί διέθετε ΆΡΙΣΤΟ ήχο, μια παρέα ήμασταν όλοι, η Musicheaveνική και η Παυλακική..
Πρέπει παιδιά να ήταν απ'τις ωραίοτερες μουσικές νύχτες... Ευχαριστώ όλα τα παιδιά που ήρθαν, τον Παπαμιχάλη που ήρθε μετά την εκπομπή του και έναν, έναν ξεχωριστά...
Εμένα πάντως μου έμεινε ο διάλογος της Μαριάννας με τον Πασχαλίδη..
Μαριάννα
-Α, καλέ! Εσείς είστε ο κύριος Πασχαλίδης;
Πασχαλίδης
- Ναι, εγώ είμαι.. (απορημένος λίγο ο Μίλτος...)
Μαριάννα
- Καλέ τι καλός άνθρωπος που είστε!!!
Πασχαλίδης
- Mα πού το κατάλαβες;
Ούτε άχνα δεν έχω βγάλει ακόμη!