Έχει γράψει τα περισσότερα αγαπημένα μου τραγούδια από άλλους συνθέτες, και τα περισσότερα που μου αρέσει να τραγουδώ. Θα ήθελα πολύ να τον είχα γνωρίσει, περισσότερο κι από τον Xατζιδακι...
Σαν σήμερα έφυγε ο ακριβός μας μελωδός...Λείπει, περισσότερο από ποτέ, στο χώρο της μουσικής δισκογραφίας μας.
Τα λόγια , έτσι όπως τα έχουμε κάνει , δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μιλήσουμε για ανθρώπους σαν τον Λοϊζο ...
Δεν θα πω οτι μας λείπει η φυσική του παρουσία , το έργο του , αυτά που θα έβγαζε από μέσα του και θα μεταλαμβάναμε όλοι εμείς ή ότι τον αγαπούσαμε και συνεχίζουμε να τον αγαπάμε γιατί τα έχουμε ξαναπει όλα αυτά και σε άλλες , πολύ πιο ευτελείς καταστάσεις .
Δεν θα πω τίποτε , τελικά για Εκείνον ...
Πάνε 24 χρόνια πια , αλλά τι σημασία έχει αυτός ο χρόνος , ο μετρημένος σε έτη ;
Θα μιλήσω για τον Λοϊζο με το πολυτιμότερο πράγμα που έχω , τελικά : την σιωπή μου ...
Το μέλος spiroos στις 17-09-2006 στις 12:28 έγραψε...
Παράθεση:
Σαν σήμερα έφυγε ο ακριβός μας μελωδός...Λείπει, περισσότερο από ποτέ, στο χώρο της μουσικής δισκογραφίας μας.
|
|
Έτσι. Ενας απ τους ανθρώπους, το κενό των οποίων δεν αναπληρώνεται.
Μάνο, Γεια Χαρά.....
''Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου 'πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
Κι όμως... έχω ζήσει...''
Αντίο φίλε αγέρα μου.... Γεια σου Μανο.
Για τον Μάνο Λοίζο, τι να πούμε... σχεδόν δεν έχω το θάρρος να τον κρίνω.
Ολα τον θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα...
και να σας πάω παραπέρα...
έχετε ακούσει το γράμμα στην αγαπημένη...
.... δεν νομίζω ότι τα συναισθήματα που σε γεμίζει περιγράφονται...
Συνεχίζοντας την πολύ καλή δουλειά του μέλους antonLOrd, παραθέτω παρακάτω την δισκογραφία του Μάνου Λοΐζου, αλλά και τα περισσότερα κομμάτια του, τα οποία έχουν τραγουδηθεί, εκτός από τον ίδιο, κι από τους: Γιώργο Νταλάρα, Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Στέλιο Καζαντζίδη, Γιάννη Καλατζή, Κώστα Σμοκοβίτη, Αλέκα Αλιμπέρτη, Μαρία Φαραντούρη, Μαρίζα Κωχ, Αλέκα Μαβίλη και Δημήτρη Ευσταθίου!
Δισκογραφία
1968 Ο σταθμός (ΜΙΝΟS)
1970 Θαλασσογραφίες (ΜΙΝΟS)
1971 Ευδοκία (ΜΙΝΟS)
1972 Νάχαμε τι νάχαμε... (ΜΙΝΟS)
1974 Τραγούδια του δρόμου (ΜΙΝΟS)
1974 Καλημέρα ήλιε (ΜΙΝΟS)
1975 Τα νέγρικα (ΜΙΝΟS)
1976 Τα τραγούδια μας (ΜΙΝΟS)
1979 Πρώτες εκτελέσεις (ΜΙΝΟS)
1979 Τα τραγούδια της Χαρούλας (ΜΙΝΟS)
1980 Για μια μέρα ζωής (ΜΙΝΟS)
1983 Γράμματα στην αγαπημένη (ΜΙΝΟS)
1985 Ο δρόμος του Μάνου (ΜΙΝΟS)
1992 Οι μπαλλάντες του Μάνου (ΜΙΝΟS)
1995 Κάτω από ένα κουνουπίδι (Μεσόγειος)
Τραγούδια Μάνου Λοΐζου
Άλλο τίποτα δε μένει
Αν με τη μεσολάβηση (+σ)
Απ’ τη συνοικία (+σ)
Απ' τη συνοικία
Απερίγραπτη λένε (+σ)
Αυτό τ' αγόρι
Αχ πατρίδα μου καημένη (+σ)
Αχ τα μάτια σου
Αχ χελιδόνι μου. (+σ)
Γερνάς και σκοτεινιάζει (+σ)
Για δυο δολάρια
Για τη ζωή (+σ)
Γύφτισσα τον εβύζαξε. (+σ)
Δειλινό
Δέκα παλικάρια (+σ)
Δελφίνι, δελφινάκι. (+σ)
Δεν θα ξαναγαπήσω. (+σ)
Δώδεκα παιδιά
Είν' η αγάπη μας μεγάλη
Είπα στον κόκορά μου
Ελισσώ (+σ)
Ένα γέρικο καράβι
Ένα καρότσι
Ένας πλάι στον άλλον (+σ)
Έχω έναν καφενέ. (+σ)
Η γοργόνα (+σ)
Η δουλειά κάνει τους άντρες (+σ)
Η Λίμνη (+σ)
Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει (+σ)
Η μέρα εκείνη δεν θ' αργήσει (+σ)
Η μπαλάντα της νοικοκυράς
Η πιο όμορφη θάλασσα (+σ)
Η πόρνη η Τζέιν
Ήλιε μου σε παρακαλώ. (+σ)
Ήταν οχτώ εννιά
Θα έρθει μόνο μια στιγμή
Θα κλείσω το παράθυρο (+σ)
Καλημέρα ήλιε (+σ)
Καλημέρα ήλιε (+t)
Καράβια αλήτες
Καράβια αλήτες (+σ)
Κι αν είμαι rock (+σ)
Κι αν συ λευκός, νέγρος εγώ
Κι αν τα μάτια σου (+σ)
Κι αν τα μάτια σου (+σ)
Κι αν τα μάτια σου (+σ)
Κι εγώ σαν πόλη (+σ)
Κόκκινο γλυκό μου στόμα
Κουτσή κιθάρα (+σ)
Κρίμα σε σένα νέγρο Μπιγκ
Λίγα Γαρούφαλλα (+σ)
Λιώνουν τα νιάτα μας (+σ)
Μάνα δε φυτέψαμε. (+σ)
Με φουρτουνιάζει ο έρωτας (+σ)
Μέγαρα
Μες το πλήθος
Μετανάστες
Μη γαρίφαλο μου
Μη με ρωτάς. (+σ)
Μια απλή αλήθεια
Μια καλημέρα (+σ)
Μια Καλημέρα (+σ)
Μια πάπια μια χήνα
Μικρός ο κόσμος γύρω μου
Μονάκριβή μου
Νανούρισμα. (+σ)
Ντύθηκες Μακρυγιάννης
Νύχτα μικρή αρχόντισσα
Ξημερώνει Πρωτομαγιά (+σ)
Ο άνεργος
Ο αρχηγός. (+σ)
Ο γέρο νέγρο Τζιμ (+σ)
Ο δικαστής ο Μπερντ
Ο δρόμος (+σ)
Ο Κουταλιανός (+σ)
Ο Λιόντας ο ληστής (Στο Γιώργο Κουπαρούσ...
Ο μέρμηγκας (+σ)
Ο νέγρος ο ζωγράφος
Ο στρατιώτης (+t)
Ο Στράτος (+σ)
Ο φαντάρος. (+σ)
Οι Δικοί μου (+σ)
Όλα σε θυμίζουν (+σ)
Όλη μέρα στα λιμάνια (+σ)
Όπως ο Κερέμ (+σ)
Όταν βλέπετε να κλαίω (+σ)
Όταν βλέπετε να κλαίω (+σ)
Όταν κλαίει ένας άντρας
Πάγωσε η τσιμινιέρα. (+σ)
Πάνε να πεις (+σ)
Πάνε να πεις
Παποράκι. (+σ)
Παραμυθάκι μου (+σ)
Πες μου πως γίνεται (+σ)
Πιάσε το ζουρνά
Πίσω απ' την πόρτα
Ποιος το ξέρει. (+σ)
Πόσο σ' αγαπώ (+σ)
Προσευχή
Πρώτη Μαΐου (+σ)
Πώς τον αγαπώ
Ρημάξαν τα χωριά μας (+σ)
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ (+σ)
Σ’ ακολουθώ (+σ)
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
Σε ψάχνω (+σ)
Σεβάχ ο Θαλασσινός (+t)
Στη διαδήλωση
Στη δουλειά και στον αγώνα (+σ)
Στηθάγχη (+σ)
Στον πόλεμο ο Τζο (+σ)
Συρματοπλέγματα
Τ' Ακορντεόν (tab) (+t)
Τα πλεούμενα
Τέλι τέλι τέλι. (+σ)
Τζαμάικα (+σ)
Την όγδοη μέρα ο Θεός (+σ)
Τι έχουν να χωρίσουνε (+σ)
Τι να πω
Τίποτα δεν πάει χαμένο. (+σ)
Το ακορντεόν (+σ)
Το δέντρο. (+σ)
Το δίχτυ (+σ)
Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας (+t)
Το λαϊκό το καφενείο
Το μήνυμα
Το παλιό ρολόι (+σ)
Το Σαββατόβραδο
Το σήριαλ (+σ)
Το σήριαλ (+σ)
Το τραγούδι του δρόμου (+σ)
Το φεγγάρι έρημο
Τρίτος παγκόσμιος (+t)
Τσε (+σ)
Τσε (+t)
Χλιαροί και παλλόμενοι
Χόρεψε λεβεντόπαιδο (+σ)
Χρυσό πουλί μου
Χτύπησαν αργά''
Τέλος, θα ήθελα να πω ότι έχουν κυκλοφορήσει σε επανεκδόσεις όλοι οι δίσκοι του Μάνου Λοΐζου! Επίσης, έχουν κυκλοφορήσει τόσο μια συλλογή, με τίτλο: ''Τα τραγούδια του Σεβάχ'', όσο και η συναυλία-αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο, στο ΟΑΚΑ το 1983, αν θυμάμαι καλά! Ειδικά, ''Τα τραγούδια του Σεβάχ'', αποτελούν πληρέστατη συλλογή, που θα συνέστηνα στον καθένα να αγοράσει, εφόσον θέλει να ακούσει τα πιο γνωστά ''διαμάντια'' του μεγάλου αυτού συνθέτη.
Παράθεση:
Το μέλος koini_maria στις 17-09-2006 στις 13:12 έγραψε...
Τα λόγια , έτσι όπως τα έχουμε κάνει , δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μιλήσουμε για ανθρώπους σαν τον Λοϊζο ...
Δεν θα πω οτι μας λείπει η φυσική του παρουσία , το έργο του , αυτά που θα έβγαζε από μέσα του και θα μεταλαμβάναμε όλοι εμείς ή ότι τον αγαπούσαμε και συνεχίζουμε να τον αγαπάμε γιατί τα έχουμε ξαναπει όλα αυτά και σε άλλες , πολύ πιο ευτελείς καταστάσεις .
Δεν θα πω τίποτε , τελικά για Εκείνον ...
Πάνε 24 χρόνια πια , αλλά τι σημασία έχει αυτός ο χρόνος , ο μετρημένος σε έτη ;
Θα μιλήσω για τον Λοϊζο με το πολυτιμότερο πράγμα που έχω , τελικά : την σιωπή μου ...
|
|
Δεν έχω να προσθέσω κάτι μετά από αυτό...
Σωστά όλα αυτά. Μην ξεχνάμε όμως ότι η μουσική στην εποχή του Μάνου ήταν στα καλύτερά της. Ο κόσμος τότε καθόταν πραγματικά να ακούσει μουσική. Για αυτό και αγαπήθηκαν τόσο τα κομμάτια του.. Πάντως πιστεύω ότι και τον πιο εμπορικό ακροατή να βάλεις να τον ακούσει, θα του αρέσει..
" Μια καλημέρα είναι αυτή
πες την και ας πέσει χάμω..
Παλάτια χτίζουνε οι θεοί
και ' μεις πάνω στην άμμο..."
Είναι ένας συνθέτης που πραγματικά μπορεί να ακουστεί από κάθε είδους ακροατή. Ίσως επειδή, σε αντίθεση με άλλους δημιουργούς, έχει γράψει πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους τραγούδια! Τόσο κάποια καθαρά λαϊκά, όπως το ''Δεν θα ξαναγαπήσω'' ή το ''Λιώνουν τα νιάτα μας'', όσο και πολλά έντεχνα. Και ίσως αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το γεγονός ότι ως μουσική, ο Λοϊζος έγραφε τραγούδια που μοιάζουν τόσο πολύ με τα σημερινά ''έντεχνα'', όσο τα τραγούδια κανενός άλλου συνθέτη της εποχής εκείνης.
Aκόμα και τα όργανα που χρησιμοποιούσε και ο τρόπος που τα χρησιμοποιούσε ήταν πραγματικά ξεχωριστός.. Διαβάστε τα σχόλιο στην βιογραφία του και θα καταλάβετε τι εννοώ...
Ο ίδιος που έκανε την Ελλάδα να ''σείεται'' με το ''Έλα στην παρέα μας φαντάρε'' και το ''Τέλι τέλι'', είναι ο Μάνος που έγραψε το ''Κι αν είμαι ροκ'', το ''Σ' ακολουθώ'', το ''Σε ψάχνω'', τον ''Αρχηγό''.... Ο ίδιος που έγραψε εμβατήρια και θούριους σε στυλ ''Δώδεκα παιδιά'', έγραψε το ''Νέγρο το ζωγράφο'', το ''γέρο Νέγρο Τζιμ'' και τον ''Τζο'' που πάει στον πόλεμο.... Ο ίδιος, που έγραψε ανεπανάληπτα λαϊκά τραγούδια [Μια καλημέρα, Δέκα παλληκάρια, Γοργόνα, Κουταλιανός, Παποράκι, Τζαμάικα, Το παλιό ρολόι, Δελφίνι Δελφινάκι, Πες μου πώς γίνεται, Γύφτισσα τον εβύζαξε, Δε θα ξαναγαπήσω κλπ]. Ο ίδιος που μελοποίησε ένα από τα πιο ''αλήτικα'' τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, τον ''Σεβάχ το θαλασσινό''... Ο ίδιος που έγραψε τη μουσική στο διαφημιστικό ''Σήμερα τα μακαρόνια είναι Κορόνα'' [όντως ισχύει, νομίζω το χει πει ο Λεοντής; μπορεί να κάνω και λάθος]. Είναι ο ίδιος..... ο Μάνος Λοίζος. Τι να πούμε παραπάνω....
Παράθεση:
Το μέλος vasiloukos στις 18-10-2006 στις 14:38 έγραψε...
Ο ίδιος που έκανε την Ελλάδα να ''σείεται'' με το ''Έλα στην παρέα μας φαντάρε'' και το ''Τέλι τέλι'', είναι ο Μάνος που έγραψε το ''Κι αν είμαι ροκ'', το ''Σ' ακολουθώ'', το ''Σε ψάχνω'', τον ''Αρχηγό''.... Ο ίδιος που έγραψε εμβατήρια και θούριους σε στυλ ''Δώδεκα παιδιά'', έγραψε το ''Νέγρο το ζωγράφο'', το ''γέρο Νέγρο Τζιμ'' και τον ''Τζο'' που πάει στον πόλεμο.... Ο ίδιος, που έγραψε ανεπανάληπτα λαϊκά τραγούδια [Μια καλημέρα, Δέκα παλληκάρια, Γοργόνα, Κουταλιανός, Παποράκι, Τζαμάικα, Το παλιό ρολόι, Δελφίνι Δελφινάκι, Πες μου πώς γίνεται, Γύφτισσα τον εβύζαξε, Δε θα ξαναγαπήσω κλπ]. Ο ίδιος που μελοποίησε ένα από τα πιο ''αλήτικα'' τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, τον ''Σεβάχ το θαλασσινό''... Ο ίδιος που έγραψε τη μουσική στο διαφημιστικό ''Σήμερα τα μακαρόνια είναι Κορόνα'' [όντως ισχύει, νομίζω το χει πει ο Λεοντής; μπορεί να κάνω και λάθος]. Είναι ο ίδιος..... ο Μάνος Λοίζος. Τι να πούμε παραπάνω....
|
|
Σωστός...
Ο Μάνος Λοίζος έχει καταγράψει τη εποχή του ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με το ερωτικό τραγούδι!Και φυσικά δεν έχει τραγούδι για να πετάξεις!
Γεια σου βρε Μάνο!!!
Δύσκολο το κενό που άφησε πίσω του...και κανείς δε το έχει αναπληρώσει, και ούτε πρόκειται φυσικά!!
Φανταστείτε μόνο τι θα είχε γράψει και πόσα πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά στο χώρο της μουσικής αν ακόμα ήταν εδώ τριγύρω, ανάμεσά μας...
Παράθεση:
Το μέλος vasiloukos στις 18-10-2006 στις 14:38 έγραψε...
Ο ίδιος που έκανε την Ελλάδα να ''σείεται'' με το ''Έλα στην παρέα μας φαντάρε'' και το ''Τέλι τέλι'', είναι ο Μάνος που έγραψε το ''Κι αν είμαι ροκ'', το ''Σ' ακολουθώ'', το ''Σε ψάχνω'', τον ''Αρχηγό''.... Ο ίδιος που έγραψε εμβατήρια και θούριους σε στυλ ''Δώδεκα παιδιά'', έγραψε το ''Νέγρο το ζωγράφο'', το ''γέρο Νέγρο Τζιμ'' και τον ''Τζο'' που πάει στον πόλεμο.... Ο ίδιος, που έγραψε ανεπανάληπτα λαϊκά τραγούδια [Μια καλημέρα, Δέκα παλληκάρια, Γοργόνα, Κουταλιανός, Παποράκι, Τζαμάικα, Το παλιό ρολόι, Δελφίνι Δελφινάκι, Πες μου πώς γίνεται, Γύφτισσα τον εβύζαξε, Δε θα ξαναγαπήσω κλπ]. Ο ίδιος που μελοποίησε ένα από τα πιο ''αλήτικα'' τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, τον ''Σεβάχ το θαλασσινό''... Ο ίδιος που έγραψε τη μουσική στο διαφημιστικό ''Σήμερα τα μακαρόνια είναι Κορόνα'' [όντως ισχύει, νομίζω το χει πει ο Λεοντής; μπορεί να κάνω και λάθος]. Είναι ο ίδιος..... ο Μάνος Λοίζος. Τι να πούμε παραπάνω....
|
|
vasiloukos δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με αυτά που έγραψες.
Μπορεί να έκανε την διαφήμιση για να βγάλει κανένα 50 ευρω σημερινά..και λέω
και πολλά ίσως...
Πέρασε μεγάλες περιόδους ο Μάνος Λοίζος που είχε πολύ λίγα χρήματα ...
ισα ίσα για έναν καφέ που λέμε αυτό όμως δεν στεκόταν εμπόδιο να γράφει αριστουργήματα.Εχω την αίσθηση πως τον βοήθησε.Μάλιστα τα χαρτονομίσματα τα έπιανε από την άκρη(όπως χαρακτηριστικά θυμάται ο Λευτέρης Παπαδόπουλος) χαρακτηριστική απέχθεια ..τα σιχαίνονταν...
Για τέτοιον Ανθρωπο μιλάμε ..
Και είναι ρε παιδια η πρωτη φορά που συγκινούμαι τόσο πολύ σε φόρουμ βλέποντας όλα αυτά τα λόγια Αγάπης για έναν τόσο σπουδαίο άνθρωπο που πολύ θα ήθελα να αποτελέσει Πρότυπο για όλους μας..
O Ηλιος φταίει που αργεί στα μάτια μας να φτάσει
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : semplice στις 18-10-2006 21:56 ]
Για τη διαφήμιση μπορεί και να το πε ο Κηλαηδόνης, κάπου το χω διαβάσει... Εννοείται πώς δεν το λέω αρνητικά, ο άνθρωπος μπόρεσε σε εποχές δύσκολες να κάνει τους ελάχιστους δυνατούς συμβιβασμούς και να βγάλει τη ψυχή του στο καθετί που έφερε την υπογραφή του... Χαρακτηριστικό του γνώρισμα, η απέχθεια για τα λεφτά όπως λές semplice, επειδή έπιανε το χέρι του ζωγράφιζε ταμπέλες σε ταβέρνες για ένα κομμάτι ψωμί που λέει ο λόγος. Πολλά τέτοια τραγελαφικά παραθέτει ο Παπαδόπουλος στο βιβλίο του για το Μάνο [πληρέστατο από πολλές απόψεις], όπως π.χ. όταν έγραφε τη μουσική για διάφορες ''αισθησιακές'' ταινίες της εποχής [οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την Άννα Φόνσου, τον Μπάρκουλη ή το Γεωργίτση σε τέτοιου είδους ταινίες - πω πω σα γέρος μιλάω...], μία από τις οποίες ήταν και η περίφημη ''Ευδοκία'', εξ ου και το γνωστό ζεϊμπέκικο - το όλο soundtrack της ταινίας έχει κι αυτό ενδιαφέρον, όχι τόσο από ''μουσικής'', αλλά από αίσθηση μιας άλλης εποχής. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου οι ''συμβιβασμοί'' του Λοίζου ήταν αναγκαίοι προκειμένου να ζήσει, είναι προφανές το ήθος του δημιουργού αλλά και το αισθητικό αποτέλεσμα υψηλής πάντα ποιότητας. Κάπου αλλού, σε κάποια επίκαιρα, μίλαγε ο Σαββόπουλος κι έλεγε ότι εν μέσω δικτατορίας, δεν είχανε να φάνε, και πήγαινε ο Νιόνιος απ' το σπίτι του Παπαδόπουλου στου Λοίζου μπας και υπάρχει τπτ, αλλά... ούτε κι εκεί υπήρχε. Μιλάμε για άλλα ήθη....
