Να και το τραγούδι που πήρε το είδικό βραβείο καλύτερου στίχου:
Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος
Σαν να μου τέλειωσαν τα χρώματα
Πριν καν τα αντικρύσω
Σαν να κουράστηκα απ’ το χρόνο
πριν καν να αρχίσω
Λίγες στιγμές πριν ζήσω
το κορμί μου πριν προικίσω
σαν να γελάστηκα από άνθρωπο
λίγο πριν να τον συμπαθήσω
Σαν να μου ‘γνεψε η καρδιά μου
και να ταυτίστηκε με την πιο μαύρη σκιά μου
Σαν να κλώτσησα μακριά τα όνειρα μου
Σαν να έχασα για ένα λεπτό την ματιά μου
και να θάφτηκα στο σκότος
Πόσο μελαγχόλησε αυτός ο τόπος
Έχεις ιδέα πως είναι
να κολυμπάς μες στο σκοτάδι και να μην πνίγεσαι,
μονάχος μες στην σκέψη να αφηνεσαι και να δίνεσαι
Δεν γίνεσαι γαμωτο είσαι
και για ότι είσαι πάντα κρίνεσαι
Μην μου θλίβεσαι αγαπημένη
που ‘σαι τώρα πια χαμένη, εξαντλημένη, ξοφλημένη
αφού η αγάπη ήταν το μόνο που δεν ένιωσες
Τώρα πάλι να, με τα τέρατα πως έμπλεξες
και πως θέλεις να ξεμπλέξεις
η ζωή σου είναι και του θανάτου η έλξη
Άλλο ένα ψέμα κι ένα ακόμη ξωτικό, νεκρό,
στη χώρα των μπορντό ονείρων,
των ανύπαντρων ερωτευμένων χήρων,
των μισαλλόδοξων μητέρων
που κρατάνε τα μωρά υστερόβουλα κι όλα ανώφελα
Κι όλα στον τόπο αυτό κοίτα πως γίνονται ανώδυνα
Αγάπησε με, σκούπισε το δάκρυ μου με φως και κράτησε με
Αυτός ο τόπος μελαγχόλησε, βοήθησε με
Λιώσε το φεγγάρι μου καν’ το βροχή και ξέπλυνέ με
Σαν σωριασμένα βράχια
από τη θάλασσα ριγμένα
Σαν ουρλιαχτά γοργόνων,
όπως τα φύκια παρατημένα
Όσα είχα στην καρδιά μου, όσα πίστευα κι όσα λάτρευα
για μένα απογειώθηκαν σαν σκόνη
κι είναι απ’ τον άνεμο φθαρμένα
Δεν με έλιωσε ο ήλιος πίσω από σύννεφα βρεγμένα
Σταματημένος ο χρόνος θυμίζει κάτι από εσένα
Σαν παγωμένος αυτός ο τόπος μελαγχόλησε λες κι έφυγε για τα ξένα
μα είναι νωρίς ακόμα
δεν μου πάγωσε το αίμα
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : carpediem στις 06-11-2006 05:08 ]