Το μέλος JaNick στις 14-06-2007 στις 14:20 έγραψε...
Ζητούσα τη ζωή του καραγκιόζη, μα ήρθε και μου πήρε το κομπιούτερ...Δεν τόλμησα λαλιά να βγάλω μόνο κοιτούσα το τσίρκο της ανελέητης πομπής κατσαβιδιών να σέρνεται στο βούρκο της απαρχαιομένης σαμπάνιας... Ενας επαναστάτης αρουραίος όρμηξε στον πάγκο της λαικής με τις μπάλες ποδοσφαίρου...Τι είναι ο κόσμος τάχα? Ρωσικό κλειδί ή Αμερικανική κορδέλα?
Δεν υπάρχει μέλλον...
Πολύ...λίγη!! Εχω γράψει δυο τεύχη που τα ονομάζω Surreal Stories...Ειδού η πρώτη του πρώτου τεύχους (και νομίζω η καλύτερη!):
"Χθές μπήκαν στο σπίτι μου κλέφτες….Δεν παραβίασαν την πόρτα. Με το κλειδί που είχα κατω απο το χαλάκι μπήκαν…Και μου το’λεγε η μάνα μου…Αχ, η μάνα μου…Θυμάμαι τα καλοκαίρια στο χωριό που με φώναζε για να μου δώσει σταφύλια…Κάτι σταφύλια…Αλλο πράγμα…! Κέρινα, μεγάλα, χωρίς κουκούτσια…Έκανε με αυτα ο κυρ Θύμιος ένα κρασάκι…Κάλος άνθρωπος ο κυρ Θύμιος… Καημένος όμως… Πέθανε η μονάκριβή του κόρη απο καρκίνο του μαστού…Το είχε διαγνώσει κυρ. Μανώλης ο γιατρός…Εξαίρετος άνθρωπος….Ευτύχησε…Κέρδισε πολλά λεφτά σε ένα λαχείο που είχε αγοράσει απο τον μπαρμπα-Γιώργο το λαχειοπώλη…Τον καημένο τον μπαρμπα-Γιώργο….Κατηγορήσαν το παιδί του άδικα για φόνο…Τον έστησαν στα 6 μέτρα....Πόσοι άνθρωποι έχουν εκτελεστεί άδικα...Γι’ αυτο αυτη η βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρέπει να καταργηθεί...."
φυσηξε ενα αγερι απο το αλιβερι,εκει που ειναι οι γεοροι κ πλενουνε με φερι γιατι αυτο συμφαιρει κ πανε χερι χερι με τον καταντζαφερη που τρωει το μεσημερι καπνιστο χοιρομερη με τρυμμενο κασερι κ πινει σαγκρια μαζι με την γρια που ειναι καρδιακια κ μενει μοναχια στην ανω κηφησια, κοντα στο κεφαλαρη που μενει ενα μαναρι που τον λενε αρη μα ειναι ενα στουρναρι κ γκει ο καημενος μα ειναι ερωτευμενος με τον καραζταφερη που πινει σαγκρια μαζι με την γρια που εχει 7 γατια μαζι με εναν σκυλο που τον λενε λιλο...κ στιτσ!!!!
το παραπανο ειναι ενα κειμενο που ανηκει αποκληστικα στα ΧΑΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ...Η ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΠΟΙΝΙΚΑ!!!
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ¨...ΘΑ ΣΑΣ ΧΩΣΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΕΤΣΙ Κ ΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΤΕ....ΧΑΧΑΧΑΧΑ!
Από το milko στο υλικό σημείο... (δλδ μέρος πρώτο)
Το μόνο πράγμα που μπορώ να σκεφτώ τώρα είναι ένα τεράστιο μπουκάλι milko που περπατάει σ ένα μονοπάτι και ξαφνικά σα χλαπάτσα το τοστ προσκολλάται στην άσφαλτο... Η αγελάδα πίνει γάλα? Όχι βέβαια, αίμα νυχτερίδας... Η απορία μιας χλαπάσας που έχει κολλήσει στο ταβάνι είναι αν θα πέσει να την ξαναπετάξουνε ή αν θα μείνει εκεί πάνω στην ησυχία της... Τι γίνεται όμως αν έχει υψοφοβία? Μα φυσικά έρχεται ο υψοφοβόσαυρος... Μια ατελείωτη μαύρη τρύπα... Πέφτω μέσα και -τσουπ! να 'μαι σπίτι... Βλέπω ένα χαζό παιδί να πέφτει στον τοίχο της πολυκατοικίας... Μπαμ σαν μύγα... Τι να κάνω? Παίρνω λοιπόν το χλαπατσοφόρο και να οι χλαπάτσες έρχονται να πάρουν τη μικρή μύγα... Μα ποιον άγιο να πιστέψω όταν το κατσαβίδι εμφανίζεται στο pc? 'Η όταν βγαίνει το χαζό μεγάφωνο με της 3 νότες? Ποιον? ΕΕΕΕΕΕΕ? Ααααχ μάνα γτ φωνάζεις να κλέψω τσίχλες? Για τέτοια με έχεις? Ωραία είσαι... Τι να σου πω... Ούτε σε 1 εκδότη δεν τηλεφώνησες... Τι να σου πω... Πως περιμένεις να προοδεύσει το υλικό σημείο σου?
Από την αστρική προβολή μέχρι την πορωμένη (δλδ μέρος δεύτερο)
Ξαφνικά με αστρική προβολή πετάγομαι στο studio. Μαζί είναι και η Ευρυδίκη… Πως το λέω τώρα στην Όλγα? Θα φωνάξω το Μάκη να φωνάξει την Ευρυδίκη να φωνάξει το Δημήτρη να φωνάξει τον ντράμερ να φωνάξει τη Σοφία να φωνάξει την Όλγα… Τοστ με ζαμπόν και τυρί θα πάρω και μία πορτοκαλάδα… Ευχαριστώ… Πολύ πόρωση με τα σκούμπι ντου ρε χλαπάτσες… Τι να αναφέρω… Και να σου πάλι το τεράστιο milko που περπατάει και προσκολλάται στην άσφαλτο… Μια μικρή μεσαία και μεγάλη μύγα που δίπλα έχει ένα μήσω… Ο εκτυπωτής κάνει βζζζζζζζζζ! Δεν ξέρω! Ό,τι μου κατεβαίνει είναι με την Ευρυδίκη και τον Δημήτρη… Βραχιόλια με καρφιά και τρύπες… Τίποτα… Σίγουρα ένα μπαλόνι με σχήμα σκύλου θα πέσει στο κεφάλι του Νεύτωνα… Δαλματίας με ροζ βούλες έχεις δει? Εγώ έχω δει και ροζ με κανελί βούλες… Οι γορίλες που δεν τους ξέρει η Όλγα… Αυτή ήταν η τελευταία μου… Άραγε πόσο σχετική είναι στ’ αλήθεια η θεωρία της σχετικότητας ενός υλικού σημείου με μία μπανάνα? Η όαση σαμπανιζέ κρασιού με κόκκινο πιπέρι… Τεράστιες αμμώδεις εκτάσεις απλώνονται τριγύρω… Κι όμως η άμμος είναι ξερό σκόρδο… Δοκιμάζω και το ξερό σκόρδο έχει σοκολατένια γεύση, ίδια με της βότκας… Καλά πλάκα κάνεις μωρή χλαπάτσα? Είσαι πολύ πορωμένη…
Αφηστε....χθες ειχα ενα φαι μουρλια!Σνιτσελ με σκορδο,μουσταρδα,μαγιονεζα,κρεμα γαλακτος και κετσαπ....επισης εφαγα ενα τοστ με ακριδες και κατσαριδες και να σου εκεινη την ωρα μπαινει η μανα μου με ενα τέλειο μπακλαβα με σιροπι απο ζαχαρη,νερο,αιμα νυστεριδας και για ντεκορ βατραχοποδαρα!
Από την ενέργεια μέχρι την άδεια σακούλα (δλδ μέρος 3ο)
Δεν πιστεύω ότι η ενέργεια ενεργείται συχνά… Δυσκοίλια πρέπει να είναι… Σαν τον Μάο Τσε Τουνγκ ή όπως τον λένε αυτόν τον παπαγάτο… Οι παπαγάλοι μιλάνε ή λαλάνε? Του λιβ ορ νοτ το λιβ? Αυτό το χαζό μέρος του σώματος που λέγεται λαιμός μου δίνει στα νεύρα... Κατέβα απ’ τον καναπέ… Καρύδια θες? Εγώ άκουσα χλουχλου… Ναι… Ακόμα?? Εεεε! Αρκετά! Το κινητό μου σαν χλαπάτσα κόλλησε στον τοίχο σαν καυτό μακαρόνι… Το σκυλί έτσι άσπρο που ήτανε μπερδεύτηκε στην πάχνη του φάλτσου μαντολίνου του λοχαγού κορέλι. Η χαζή τηλεόραση εγώ θέλω να δω να μην ασχολείσαι… Η κιθάρα του μικροφώνου που ήταν του ηχείου που ήταν της κιθάρας άρα όλα είναι της κιθάρας… Απόψε η πρώην του λοχαγού του μαντολίνου του σαξοφώνου έπεσε στην τουαλέτα που ήταν γεμάτη με σαντιγί… Μαύρισε σαν το γάλα που ήταν κίτρινο σαν τη ντομάτα που ήταν πράσινο σαν μαδημένη κότα…. Η μαδημένη κότα κιτρίνιζε και άσπριζε και πρασίνιζε και κοκκίνιζε και μαύριζε και μελάνιαζε όπως κάνει ένα βραστό αυγό όταν σπάει… Άραγε το Πάσχα γιατί δεν σουβλίζουμε αρνί όπως κάνουμε τα Χριστούγεννα? Γιατί η ζωή να μην είναι απλή σαν τον λαβύρινθο? Τι λες κι εσύ ξεμαλλιασμένη αγελάδα? Πίνεις γάλα? Θες να σου δώσω χόρτο κόκκινο σαν λεμόνι? Ή θες κίτρινο σαν το παντζάρι? Τα καρύδια σπάνε σαν φύλλο που πέφτει στην ταράτσα και περνάει ένα αμάξι και το πατάει και το φύλλο γυρνάει σαν καινούριο στο δέντρο του… Το σκουπίδι όπως πήγαινε στο δρόμο για Νέα Ιωνία βλέπει τον κάδο στη Γλυφάδα γεμάτο σαν άδεια σακούλα…
