1. Για το συγκεκριμένο ερώτημα. Ναι, ειχα την απόλυτη αρνητική εμπειρία, όταν προσέφυγα στο θεό. Και όχι μόνο διατήρηση της ζωής 2 αγαπημέων προσώπων, όπως ήθελα, αλλά ουτε καν ... άμβλυνση του πόνου. Αλλά, παρά το γεγονός ότι για ένα διάστημα επηρεάζεται κανείς - ανθρώπινο -, πολύ σύντομα, το αποσυσχέτισα.
2. Σύμφωνα τη λογική των "αποδείξεων",
- αν οι προσευχές εισακούονται και παίρνουμε βοήθεια, ναι υπάρχει θεός. Νοιάζεται για το τώρα.
- Αν δεν εισακούονται οι επικλήσεις των θυμάτων του τσουνάμι, των έγκλειστων της Κωσταντινούπολης πριν την άλωση, άλλων δις. ανθρώπων, πάλι υπάρχει, γιατί απλά μας δοκιμάζει για το μετέπειτα. Τέλεια.
Τότε, το ερώτημα του φίλου που άνοιξε το ποστ, αυτόματα απαντιέται, με βάση πάντα τη λογική αυτή.
3. Η προσέγγισή μου δεν έχει να κάνει ούτε με σωτηρία επί της γής, ούτε με εκδήλωση επίγειας βαρβαρότητας προκειμένου δοκιμασθεί η μετέπειτα τοποθέτηση στον παράδεισο ή στην κολαση. Δεν μ' ενδιαφέρει αν σοκάρω κανέναν, αλλά ή προσέγγιση του συνειδητού μαρτυρίου σήμερα, στο όνομα μελλοντικής ανταμοιβής, ειναι βαρβαρότητα, είτε γίνεται στο όνομα της οποιασδήποτε θρησκείας, είτε πολιτικο-κοινωνικής κοσμοθεωρίας.
4. Αστρον, ορφέας και άλλοι με καλύτουν. Αλλά και για το θεμα θέμα της εωτερικής προσέγγισης απέναντι στον θεό, βρίσκω πολύ σωστή την τοποθέτηση του Κωσταντίνου (σέμπλις), αλλά και άλλων που έγραψαν έτσι. Πως γι αυτά, δεν χρειάζονται αποδείξεις καλές ή κακές. Από εκεί και περα, το πως, το αν και όλα τα σχετικά, ειναι άλλο θέμα κατά τη γνώμη μου. Ειναι θέμα "διαδρομών". Ετσι το εισέπραξα, σαν συνολική εικόνα στην προσέγγισή του.
5. Ως "γήινη" προσέγγιση απεναντι στο ερώτημα ή καλύτερα την αγωνία για τον Θεό και των κόσμο, θυμάμαι ένα εξαιρετικό Πάσχα (επιτάφιος και ανάσταση) στα Μετέωρα. Ειναι αρκετά χρόνια πριν και μαλλον δεν εχει καμμία σχεση με τον σημερινό πανικό. Εκεί, δεν ειχα ούτε αποδείξεις, ούτε οράματα, ούτε σωτηρίες, ούτε σφαλιάρες, ούτε βίαιους θανάτους των 230.000 για να σωθεί το παιδί μου ή να παρει μηνύματα. Ειχα δικές μου απόλυτα προσωπικές εσωτερικές διαδρομές.
Προς τα που, και πως, ... και άλλα γι αυτές τις διαδρομές, το τελευταίο που θα το μαθει θα ειναι ένα φόρουμ. Τετοιες "πρακτικές προσεγγίσεις" - ας τις πουμε έτσι, τις συζητώ. Να λοιπον που υπάρχει και το "θετικό περιστατικό". Αλλά οχι ως απόδειξη.
6. Λίγο εκτός θέματος, αλλά, μεταφορικά, συμβολικά, μπορεί να δεχτώ οποιαδήποτε ερμηνεία της ιστορίας και του σήμερα. Ομως, η "γραμμική" ταύτιση της θρησκείας, του θεου, και της εσωτερικότητας του ανθρώπου, με τα καθημερινά τεκταινόμενα, - παίρνω τον έναν, δοκιμάζω τον άλλον κλπ - όπως εκφράστηκε από τον Μπάμπη (σάντουρμαν) με βρίσκουν αντίθετα κάθετο. Με γειά μου με χάρα μου ενδεχομένως.
Αλλά τότε, με αυτήν την λογική, αν ο θεός, η θρησκεία και ειδικότερα η ορθόδοξη χριστιανική - μιάς και εγινε αναφορά σε αυτήν - λειτουργούν με τη μορφή σκακιέρας με που παιζεται η ζωή και η ευτυχία εκατ, ανθρώπων, και μαλιστα με όρους δούναι και λαβείν, προειδοποιήσεων, μαζικών τιμωριών και τα σχετικά, .... τότε επίσης με γεια τους με χαρά τους. Αλλά, από πολλούς δεν το έχω εισπράξει έτσι.
Ευχαριστω.
ΥΓ. η αλήθεια ειναι πως όσο έγραφα δεν ειδα τα κειμενα της Νεκταρίας, και του Μπάμπη. Πέσαμε όλοι μαζι πάνω ... τελος παντων. .. Ειναι οντως ζητημα πολυ ευαίσθητο για όλους. Και ισως τα ποστ (και η μορφή μου έχει ενα φορουμ) πολλές φορες αδικουν τις σκεψεις των όσων συμμετέχουν.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : thank στις 17-09-2006 22:01 ]
