Μμμμμ... Πέρσι, 18 Ιουνίου, ένα δροσερό καλοκαιρινό βραδάκι, πήγα στο στάδιο Καραϊσκάκη να ακούσω δύο μουσικούς θρύλους: Joe Cocker & Scorpions!
Όταν βγήκε ο Cocker συγκινήθηκα, δεν το κρύβω... Μετά από τόσα χρόνια και τόσες επιτυχίες, αυτός ο άνθρωπος βρισκόταν μπροστά μου και τραγουδούσε όλες τις επιτυχίες του... Απίστευτη αίσθηση!
Όσο για τους Scorpions, τι να πω... Το συγκρότημα που με μύησε στην ροκ, ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα και από τα πιο δημοφιλή στην ιστορία... Η σκηνή που μου έχει μείνει: Η ώρα να έχει πάει κοντά 1 τα ξημερώματα, ο Klaus να μας ευχαριστεί και να κλείνει με το αγαπημένο μου τραγούδι από Scorpions, When the smoke is going down... Εκείνη την ώρα μπορεί και να δάκρυσα...
Μάλιστα, μου έχει μείνει και ένα επεισόδιο από εκείνη την μέρα: Είχα πάει στην συναυλία με έναν κολλητό μου, ο οποίος μάλλον ήταν λίγο ανυπόμονος να ακούσει όλες τις επιτυχίες του γκρουπ, και έτσι βαρέθηκε και έφυγε κοντά στις 0:30, δηλαδή την ώρα που άρχισε το καλύτερο κομμάτι της συναυλίας!!!