Ενα λαϊκοτράγουδο λέει πως δεν γίνεται η ευτυχία να κόβεται στα τρία...
Πως γίνεται -λεω εγώ- να κόβεται στα 40...? Γιατί τόσοι φτάσαμε να μαζευτούμε χθες στο Ρακάδικο και εις... περισσότερα να συμπληρώσω!
Να πω την αλήθεια, στην αρχή είχα λίγο άγχος γιατί είχα επωμιστεί να κουβεντιάσω και να κανονίσω τις οργανωτικές λεπτομέρειες με το αφεντικό και ήθελα να είναι όλα καλά για όλους... Νομίζω πως είναι περιττό να αναφέρω πως το πως φύγαμε όλοι από το μαγαζί, δίνει απάντηση στις όποιες ανησυχίες μου είχαν γεννηθεί...
Πέρασα -όπως αντιλήφθηκα όλοι μας- υπέροχα...
Χάρηκα που είδα όσους ήδη γνώρισα, αλλά είχα καιρό να δω, χάρηκα που γνώρισα από κοντά όσους γνώριζα μόνο διαδικτυακά ή καθόλου, είμαι ευγνώμων για όσους όχι απλώς γνωρίζω, αλλά όπως τόσες φορές, έτσι και χθες ήταν εκεί για να με κάνουν να αισθάνομαι τυχερός και ομορφιά!
Κορυφαίες στιγμές; Η εκπληκτική ικανότητα του Αλβέρτου με μια του κίνηση να μας ξεσηκώνει όλους σε χειροκρότημα, για λύκνισμα απέριττο και η... τελική του αντεπίθεση στο τζατζικόπιατο! Να σημειώσω, εδώ, ότι χθες υπήρχαν στο μαγαζί δύο μεγάλοι θαυμαστές του Αλβέρτου -μιλάω σοβαρά- από τον καιρόπου ως ντράμερ θρυλικού συγκροτήματος αλώνιζε τη νυχτερινή Αθήνα. Βέβαια, τώρα το κάνει και χωρίς τύμπανα...
Επίσης, η λεβέντικες και... υπόγειες ρακές του Ορφέα
Επίσης, η στιγμή που περιμέναμε και ξεχυθήκαμε για χορό!!! Το 'φχαριστήθηκα...
Επίσης, τα αμέτρητα τσουγκρίσματά μας, επίσης, επίσης, επίσης...
Μα μου χάραξαν αναμνήσεις στην ψυχή, το μελωδικό χάδι της Νεκταρίτσας (δεν χορταίνω να την ακούω να κεντάει το "Στο 'πα και στο ξαναλέω") και της Πηγούλας στο "Πέντε Ελληνες στον Αδη"... Μαζί και το μαζί της Νεκταρίτσας και του Θοδωρή στην "Ανοιξη"...
Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά θα πω προς το εν τέλει τούτο...
Οπως το χτες, μας περιμένουν πολλά αύριο... Προσωπικά έχω άτελείωτη όρεξη (φάνηκε κιόλας, ε, χχιιχιχιιχχιχιχιχιιι
)
Τί λέτε, φύγαμε?
Γελασμένοι, σε λίγο θα 'ρθει το φθινόπωρο.
Θα βρέξει, θα ποτίσει. Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.
Τι περίεργο. Το καλοκαίρι φαίνεται μακρινό αλλά εδώ ήταν πριν λίγο. Ιδρώσαμε, φωνάξαμε.
Όμορφα ήταν.
Ποίημα "Χέρι και κάνιστρο" του Χρίστου Ξένου
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : beatlus στις 18-11-2006 20:24 ]