Όλη την εβδομάδα δεν έλεγα τίποτα, όλα τα φώτα έπεσαν στον Αλβέρτο και έτσι άνετος και ανενόχλητος μπόρεσα και τάραξα τα τζατζίκια που βρίσκονταν στο πεδίο δράσης μου
Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα αλάνθαστα αντανακλαστικά μου εμπόδισαν τελευταία στιγμή τον ύπουλο manblaz να περάσει λαθραία το κρασί μας από την άλλη μεριά του τραπεζιού (βέβαια το κρασί έπεσε όλο επάνω μου, αλλά κομμάτια να γίνει... που έγινε βέβαια...).
Λοιπον, τι να πω, για άλλη μια φορά περάσαμε πολύ πολύ ωραία. Η βραδιά μόνο βαρετή δεν ήταν, ενώ ο χώρος αν και αρκετά θορυβώδης, μας έδωσε τη δυνατότητα να κινούμαστε, να αλλάζουμε θέσεις, αλλά και να φτιάξουμε ένα "ορθάδικο" δίπλα στο τραπέζι.
Επί του μουσικού μέρους, μου άρεσε πολύ η τσακπινιά του μουζουκτζή, οι προσεγμένες επιλογές και ο σεβασμός στα τραγούδια από όλους. Δεν είναι εύκολο να κρατάς ένα τέτοιο επίπεδο σε τέτοιους χώρους, καθώς είναι πολύ εύκολο η όλη φάση να γυρίσει σε αντιαισθητικό και ευτελές πανηγυράκι. Μπράβο λοιπόν στο Θοδωρή, τον Σάκη και τον τρίτο της παρέας τους.
Για τέλος, ένα ευχαριστώ στον φίλο μου τον beatlus ΓΙΑ ΟΛΑ. Ευχαριστώ επίσης όλα τα φωτεινά και χαρούμενα πρόσωπα που έκαναν το βράδυ αυτό να κυλήσει μονορούφι... Να 'στε καλά.
