756 online · 210.857 μέλη
Ο πόνος της μετάβασης από την εφηβική ηλικία στην ενηλικίωση...
Το «The Boys Of Summer» περιλαμβάνεται στον δίσκο του Don Henley «Building The Perfect Beast», που κυκλοφόρησε το 1984.
Πρόκειται για ένα synth-pop/folk-soft Rock τραγούδι, τη μουσική του οποίου έγραψε ο Mike Campbell και τους στίχους ο Don Henley.
Ο Campbell, ο οποίος ήταν ο βασικός κιθαρίστας των Tom Petty and the Heartbreakers, μόλις είχε αγοράσει ένα drum machine LinnDrum και πειραματιζόμενος σ’ αυτό έγραψε τη μουσική του «The Boys Of Summer». Κατόπιν ετοίμασε ένα demo σ’ ένα μικρό 4κάναλο μηχάνημα που είχε στο σπίτι και αυτό το demo, με όλες τις συγχορδίες και τα μέρη της κιθάρας, το έπαιξε στον Tom Petty και τον παραγωγό Jimmy Iovine, με τους οποίους ετοιμάζανε τον δίσκο «Southern Accents». Όμως και οι δύο έμειναν απογοητευμένοι καθώς το κομμάτι του Campbell δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο υλικό του δίσκου κι έτσι έμεινε απέξω.
Mike Campbell: Προς υπεράσπιση του Tom, όταν έφτασα στο ρεφρέν πήγα σε μία διαφορετική συγχορδία. Ήταν κάπως σαν μινόρε. Καθώς το τραγούδι τελείωνε, τότε το ρεφρέν πήγαινε σ’ αυτήν τη μεγάλη συγχορδία ματζόρε. Ανέβαινε, ξέρεις. Κι έτσι άκουσε μία ελαφρώς κατώτερη εκδοχή. Και θυμάμαι όταν το ακούγαμε, κάπως τη βρίσκαμε μ’ αυτό, κι έφτασε σ’ αυτήν τη συγχορδία και ο Jimmy Iovine είπε:
- Ε, ακούγεται σαν Jazz.
Η απάντηση έκοψε εντελώς τα φτερά του Campbell, ο οποίος όμως συνειδητοποίησε ότι ο Iovine είχε δίκιο. Έτσι άλλαξε τις συγχορδίες στο ρεφρέν και τις έβαλε στο demo. Μία μέρα ο Jimmy Iovine φώναξε τον Campbell και του είπε ότι ο Don Henley, τραγουδιστής και drummer των Eagles, αναζητούσε τραγούδια για τον προσωπικό του δίσκο. Έτσι, του έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του Henley ώστε να συνεννοηθούν απευθείας μεταξύ τους. Κατανοώντας ότι ο Tom Petty ακόμα και με τις νέες συγχορδίες μάλλον το είχε βαρεθεί, ο Campbell έδωσε τη μουσική του «The Boys Of Summer» στον Don Henley, τον οποίο επισκέφτηκε στο σπίτι του.
Mike Campbell: Ήμασταν μόνο εγώ κι αυτός. Καθίσαμε σ’ ένα μεγάλο τραπέζι. Κάθισε στην άλλη άκρη σαν κριτής, εντελώς ήσυχος και δεν είχε την παραμικρή αντίδραση -απλώς άκουγε με κλειστά τα μάτια. Και μετά είπε:
- Εντάξει, ίσως μπορώ να κάνω κάτι μ’ αυτό.
Ο Campbell, ο οποίος δεν είχε συναντήσει ποτέ στο παρελθόν τον Henley, είπε ότι ο drummer ήταν τόσο σοβαρός, που δεν μπορούσε να καταλάβει αν του άρεσε. Την επόμενη μέρα, όμως, η επικοινωνία αντιστράφηκε. Ο Don Henley πήρε τηλέφωνο τον Mike Campbell και του είπε ότι έγραψε κάποιους στίχους πάνω στη μελωδία και ότι θα ήθελε να το ηχογραφήσει.
Mike Campbell: Μου είπε «Μόλις έγραψα το καλύτερο τραγούδι της ζωής μου πάνω στη μουσική σου»! Και του είπα «Αλήθεια; Θα ήθελα να το ακούσω»!
Don Henley: Το «Boys Of Summer» ήταν μία από εκείνες τις σπουδαίες και σπάνιες στιγμές, όπου ήμουν τόσο πολύ εμπνευσμένος από το κομμάτι που μου έδωσε ο Mike Campbell ώστε οι στίχοι ήταν σαν να γράφτηκαν από μόνοι τους. Βγήκαν από μέσα μου… ουρλιάζοντας. Πηδούσα πάνω-κάτω στο αυτοκίνητό μου γιατί ήξερα ότι είχα κάτι πολύ καλό στα χέρια μου. Μερικές φορές μ’ αρέσει να γράφω μ’ αυτό τον τρόπο.
Ο τίτλος του «The Boys Of Summer» προέρχεται από το ομώνυμο βιβλίο του Roger Kahn, που κυκλοφόρησε το 1972. Τα «Boys Of Summer» στο βιβλίο του Kahn ήταν η ομάδα μπέιζμπολ των Brooklyn Dodgers, οι φίλαθλοι των οποίων αισθάνθηκαν προδομένοι όταν η ομάδα μετακόμισε από το Brooklyn στο Los Angeles. Ο Kahn ήταν αθλητικογράφος στην New York Herald Tribune και κάλυπτε τα θέματα των Brooklyn Dodgers. Στο βιβλίο του αναφέρεται στο πόσο άλλαξαν οι ζωές των πρώην παικτών της ομάδας στα 20 χρόνια που πέρασαν από τον καιρό που ο Kahn κάλυπτε την ομάδα (1952). Όμως ο χαρακτηρισμός «Boys Of Summer» αν και δημιουργήθηκε για να περιγράψει τους παίκτες των Brooklyn Dodgers του 1952, τώρα πλέον αναφέρεται σε οποιονδήποτε παίκτη ή ομάδα του baseball.
Το θέμα του ομώνυμου τραγουδιού είναι εντελώς διαφορετικό και οι στίχοι του προσφέρονται για πολλές ερμηνείες. Σε πρώτο επίπεδο το τραγούδι φαίνεται να μιλάει για τη μετάβαση από την εφηβική ηλικία στην ενηλικίωση και τη μέση ηλικία. Οι στίχοι αναφέρονται σε έναν άντρα που αναπολεί μία προηγούμενή του σχέση (που εμφανίζεται ως παλιά καλοκαιρινή αγάπη) και επιθυμεί να επιστρέψει πίσω σ’ αυτήν. Τα θέματα της απώλειας, της λύπης και της μετάνοιας διακατέχουν όλο τον δίσκο «Building The Perfect Beast» (τίτλος που παραπέμπει στον στίχο «But they just can’t kill the beast» του «Hotel California» των Eagles, όπου το τραγουδούσε ο Don Henley).
Το πρώτο κουπλέ απεικονίζει τη μοναξιά του αφηγητή. Ο εναρκτήριος στίχος («Nobody on the road, nobody on the beach») αναφέρεται στην ακτή της Καλιφόρνιας που γίνεται όλο και πιο έρημη καθώς το καλοκαίρι φεύγει και μπαίνει το φθινόπωρο. Όταν ο Don Henley τραγουδάει για τους άδειους δρόμους, εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς ένα μικρό χωριό στο τέλος της τουριστικής σεζόν. Οι ντόπιοι θα συνεχίσουν τη ζωή τους ενώ τα «αγόρια του καλοκαιριού» έχουν φύγει. Η αίσθηση της εγκαταλελειμμένης παραλίας διαποτίζει ολόκληρο το τραγούδι. Αντίστοιχη είναι και η διάθεση του αφηγητή: η κοπέλα του τον έχει αφήσει και αυτός είναι μόνος του.
Στο ρεφρέν, ο στίχος «My love for you will still be strong, after the boys of summer have gone» μπορεί να ερμηνευθεί ως η συνειδητοποίηση ότι μία σχέση συχνά καταστρέφεται από τα ανήσυχα νιάτα του ίδιου που τη ζει, ακόμα κι αν υπάρχει η έντονη εσωτερική επιθυμία να ανθήσει αυτός ο έρωτας.
Τα «αγόρια του καλοκαιριού» θα μπορούσαν να αναφέρονται και στα αγόρια που βλέπει τώρα η πρώην του, και δεν είναι παρά περιπέτειες του καλοκαιριού σε αντίθεση με τον τραγουδιστή που αποτελεί κάτι παραπάνω από μία απλή περιπέτεια.
Κατά μία άλλη εκδοχή, λιγότερο πιθανή, ο Don Henley αναφέρεται στους Eagles. Λίγα χρόνια πριν γραφτεί το τραγούδι, ο Henley είχε δώσει μία συνέντευξη σε ένα περιοδικό σχετικά με τη διάλυση των Eagles και ο δημοσιογράφος έδωσε τον τίτλο «Goodbye To The Boys Of Summer». Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτής της εκδοχής, ο τίτλος έδωσε την ιδέα στον Don Henley για τον τίτλο του τραγουδιού και ότι στην πραγματικότητα οι στίχοι αναφέρονται στην παλιά του φιλία με τον Glenn Frey. Ο Don Henley και ο Glenn Frey υπήρξαν κάποτε πολύ στενοί φίλοι και μάλιστα για κάποια χρόνια υπήρξαν και συγκάτοικοι. Μαζί δημιούργησαν τους Eagles, μαζί έγραψαν τραγούδια, και λέγεται ότι και οι δύο αισθάνθηκαν άσχημα για τη ρήξη που επήλθε στις σχέσεις τους. Έτσι μπορεί το τραγούδι να αποτελεί μεταφορά για τη διάλυση των Eagles και τη ρήξη της φιλικής σχέσης του Don Henley με τον Glenn Frey.
Μία διαφορετική ματιά στους στίχους του τραγουδιού μπορεί να αποδώσει ένα άλλο νόημα. Ο Don Henley πιθανότατα αναφέρεται στη δεκαετία του 1960 και στο καλοκαίρι της αγάπης, εννοώντας ότι όλοι εκείνοι οι χίπηδες της δεκαετίας του 1960 γίνανε οι γιάπηδες της δεκαετίας του 1980. Αυτή η προοπτική ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο Henley είναι ένας οξυδερκής τραγουδοποιός, με αληθινά φιλελεύθερες πολιτικές πεποιθήσεις, που σπάνια γράφει ερωτικά τραγούδια -παρόλο που πολλοί τα ερμηνεύουν έτσι- ενώ μέσω των στίχων του έχει προσφέρει κατά καιρούς γλυκόπικρα σχόλια πάνω στο θέμα της ενηλικίωσης. Ο Henley σίγουρα είδε πολλούς γιάπηδες που όταν ήταν νέοι, είχαν αγωνιστεί σκληρά για τα πολιτικά δικαιώματα, τα δικαιώματα των γυναικών, και εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ.
Το 1987, σε μία συνέντευξή του στο περιοδικό Rolling Stone, ο Henley εξήγησε ότι το «The Boys Of Summer» έχει να κάνει με την ενηλικίωση και τον απολογισμό του παρελθόντος –ένα θέμα με το οποίο έχει ασχοληθεί και άλλες φορές (π.χ. στα «The End Of Innocence» και «Taking You Home»).
Don Henley: Όταν ήταν πρόεδρος ο Kennedy, όλοι νόμιζαν ότι ο Λευκός Οίκος ήταν σαν το Camelot. Και είδαμε τι συνέβη. Ζήσαμε όλη αυτή την κόλαση στη δεκαετία του 1960 και έπειτα δείτε τι μας βρήκε στη δεκαετία του 1970: ο Nixon και ο Reagan. Η χώρα πήγε πίσω στα χέρια που ήτανε πριν. Ειλικρινά, νομίζω ότι δεν αλλάξαμε τίποτα. Αυτό λέει και η τελευταία στροφή του «Boys Of Summer». Πιστεύω ότι οι προθέσεις μας ήταν καλές, αλλά ο τρόπος που τις χειριστήκαμε ήταν γελοίος. Νομίζαμε ότι μπορούσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα με τις διαδηλώσεις και τις βόμβες μολότοφ, αφήνοντας μακριά μαλλιά και φορώντας αστεία ρούχα. Αλλά δεν συνεχίσαμε. Αφού δεν είχαν αποτέλεσμα όλες αυτές οι πορείες και οι κραυγές, αποσυρθήκαμε, γίναμε γιάπηδες και μπήκαμε στη δεκαετία του «Εγώ».
Μετά το ορχηστρικό μέρος στη μέση του τραγουδιού, ακολουθεί ο διασημότερος στίχος του: «Out on the road today / I saw a Deadhead sticker on a Cadillac». Ο στίχος αυτός είναι από τους πιο ενδιαφέροντες του τραγουδιού και ενδεχομένως αντιπροσωπεύει το γεγονός ότι ο άντρας ξεπουλήθηκε σε πράγματα στα οποία κάποτε ήταν αντίθετος. Σ’ αυτόν τον στίχο, ο Henley συμπυκνώνει την εμπειρία της δεκαετίας του 1980 σε σχέση με τη γενιά των χίπις. Η Cadillac, η οποία αναφέρεται συχνά σε στίχους τραγουδιών, αντιπροσωπεύει τον αμερικάνικο τρόπο ζωής που φαίνεται πως ενστερνίστηκε ο πρωταγωνιστής του τραγουδιού. Το αυτοκόλλητο με τη νεκροκεφαλή είναι ένα στοιχείο που δείχνει πως ένα κομμάτι του εαυτού του είναι ακόμα προσκολλημένο σ’ αυτό που πίστευε στα νιάτα του.
Λέγεται ότι τον στίχο αυτό τον εμπνεύστηκε ο Don Henley βλέποντας στη Sunset Boulevard του Los Angeles τον Joe Walsh (μέλος των Eagles) να οδηγεί μία Cadillac Hearse στην οποία υπήρχε κολλημένο ένα αυτοκόλλητο των Grateful Dead (το αυτοκόλλητο των Grateful Dead απεικονίζει μία νεκροκεφαλή και «Deadhead» αποκαλούνται οι οπαδοί των Grateful Dead). Σε μία συνέντευξη που έδωσε ο Don Henley στο αγγλικό περιοδικό New Musical Express το 1985, αφηγήθηκε πως εμπνεύστηκε τον στίχο χωρίς, όμως, να επιβεβαιώνει επακριβώς την παραπάνω εικασία:
- Ήμουνα στον αυτοκινητόδρομο του Σαν Ντιέγκο και με προσπέρασε μία Cadillac Seville των 21.000 δολαρίων, σύμβολο της δεξιάς αμερικανικής αστικής τάξης –όλοι αυτοί οι τύποι, με τα μπλε σακάκια με τα εμβλήματα, και τα γκρι παντελόνια- και υπήρχε αυτό το αυτοκόλλητο με τη νεκροκεφαλή των Grateful Dead στον προφυλακτήρα!
Αμέσως μετά ακολουθεί ο στίχος «a voice inside my head said don't look back / you can never look back». Ο άντρας του τραγουδιού μπορεί να ήταν ένας από αυτούς που κάποτε διαδήλωναν και ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά τώρα, 20 χρόνια αργότερα, έχει απορροφηθεί σε μία υλιστική κατάσταση. Βέβαια όλοι μεγαλώνουν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνάνε από πού προήλθανε. Η φωνή μέσα του, που του λέει να μην κοιτάξει πίσω, έχει πιθανότατα την έννοια ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα που έγιναν στο παρελθόν κι ότι το μόνο που θα καταφέρει είναι να πληγώσει τον εαυτό του συνειδητοποιώντας τα λάθη που έκανε. Συνεπώς θα πρέπει να μάθει να ζει με τις επιλογές του. Από την άλλη μπορεί να έχει και την έννοια ότι τα ανέμελα και διασκεδαστικά χρόνια της εφηβείας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και όσο κοιτάς προς τα πίσω τόσο πληγώνεσαι σκεπτόμενος ότι δεν πρόκειται να τα ξαναζήσεις. Άλλωστε με την ενηλικίωση και την απόκτηση μίας καλοπληρωμένης εργασίας, ο νεανικός ιδεαλισμός «έπρεπε» να αποτελέσει παρελθόν.
Σύμφωνα, όμως, με τους στίχους και το βίντεο του τραγουδιού, ο άνδρας στον δρόμο της ζωής δεν έχασε μόνο τα ιδανικά του αλλά και το πρόσωπο που αγάπησε τόσο πολύ. Με τον στίχο «now baby gonna get you back / gonna show you what I’m made of» εκφράζει την επιθυμία του να την ξαναφέρει πίσω αλλά θα πρέπει και να της δείξει ότι δεν είναι πια αυτός που ήτανε αλλά ούτε κι αυτό που ήθελε να γίνει.
Αυτό που συμπεραίνουμε, λοιπόν, είναι ότι το τραγούδι έχει έμμεση σχέση με το θέμα του ομώνυμου βιβλίου παρόλο που το τραγούδι δεν αναφέρεται στο baseball. Συμβολικά η μετακόμιση των Brooklyn Dodgers από τις φτωχικές γειτονιές του Brooklyn στη γκλαμουριά και τη χλιδή του Los Angeles, είναι συγκριτικά παρόμοια με την πορεία του άντρα του τραγουδιού, που από τους δρόμους των διαδηλώσεων και τις παραλίες του έρωτα βρέθηκε σ’ ένα γραφείο και την ασφάλεια που του δίνει το χρήμα.
Ο Den Henley έμεινε αρκετά πιστός στο αρχικό demo του Campbell. Η μουσική του Campbell, με τον up-tempo ρυθμό της, έδεσε υπέροχα με τους ρομαντικούς στίχους και την εκφραστική και συγκινητική φωνή του Don Henley με αποτέλεσμα να έχουμε ένα από τα σπουδαιότερα νοσταλγικά και αξέχαστα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ.
Σε μία συνέντευξή του, ο Neil Giraldo, κιθαρίστας και σύζυγος της Pat Benatar, είπε ότι όταν ηχογραφούσε το «Love Is A Battlefield» (1983) με την Pat Benatar, όπου χρησιμοποίησε up-tempo ρυθμό, ήρθε στο στούντιο ο Don Henley και ρώτησε τον Giraldo αν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον ίδιο ήχο και στο «The Boys Of Summer». Ο Giraldo έδωσε την άδεια του κι έτσι χρησιμοποιήθηκε ο ίδιος ήχος.
Η ηχογράφηση έγινε το 1984 με παραγωγούς τους Mike Campbell, Don Henley, Danny Kortchmar και Greg Ladanyi (ο οποίος σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 κατά τη διάρκεια προετοιμασίας συναυλίας της Άννας Βίσση στην Κύπρο) και έπαιξαν οι: Don Henley (φωνή), Mike Campbell (synthesizers, κιθάρες, προγραμματισμός LinnDrum, κρουστά), Danny Kortchmar (synthesizers, κιθάρες), Steve Porcaro (synthesizers) και Larry Klein (μπάσο).
Ο Don Henley ηχογράφησε το τραγούδι στον τόνο που το είχε γράψει ο Campbell. Όταν τελείωσε η ηχογράφηση κι ενώ το άλμπουμ είχε ήδη καθυστερήσει, ο Henley γύρισε και είπε στους συνεργάτες του:
- Δεν είναι και τόσο σωστό. Πρέπει να το ανεβάσουμε μισό τόνο πιο ψηλά.
Όλοι γύρισαν να τον κοιτάξουν:
- Είσαι τρελός; Τι έχεις πάθει;
- Πιστέψτε με. Θα είναι πολύ καλύτερο έτσι!
Κι έτσι ξεκινήσανε το τραγούδι πάλι από την αρχή, με τον Campbell να πρέπει να ξαναμάθει όλα τα μέρη της κιθάρας που είχε αυτοσχεδιάσει στο demo, αφού έπρεπε να τα παίξει πιο ψηλά. Τα κατάφερε τελικά κι έκανε και μία αυθόρμητη αλλαγή στο κλασικό σόλο του φινάλε. Όμως τελειώσανε την ηχογράφηση, όλοι είπανε στον Henley ότι είχε δίκιο. Τραγουδώντας το «The Boys Of Summer» πιο ψηλά απ’ ό,τι είχε γραφτεί, ο Don Henley ζόρισε τη φωνή του και έβγαλε περισσότερο συναίσθημα.
Το «The Boys Of Summer» χρησιμοποιεί ένα επαναλαμβανόμενο riff κιθάρας και ηχογραφήθηκε σε Φα δίεση ματζόρε με τέμπο στα 88 bpm.
Το «The Boys Of Summer» κυκλοφόρησε σε single στις 26 Οκτωβρίου 1984 και ήταν το πρώτο single που βγήκε από τον δίσκο «Building The Perfect Beast».
Το περιοδικό Billboard περιέγραψε το τραγούδι ως «pop προσανατολισμένη στο χορό, κολυμπώντας στα synths και στην αντηχητική κιθάρα».
Το τραγούδι έφτασε στο Νο 5 των Η.Π.Α. και στο No 12 των βρετανικών charts. Επίσης, έφτασε στο Νο 3 της Αυστραλίας, Νο 7 στην Ιρλανδία, Νο 15 στον Καναδά, Νο 18 στη Δυτική Γερμανία και τη Νέα Ζηλανδία και Νο 23 στην Ολλανδία.
Μάλιστα όταν ο Mike Campbell ηχογραφούσε με τον Tom Petty τον δίσκο «Southern Accents» (1985), αυτός και ο Tom Petty μπήκαν σ’ ένα αυτοκίνητο για ν’ ακούσουν μία μίξη του «Don’t Come Around Here No More» και, ανοίγοντας τη μίζα, άκουσαν το ραδιόφωνο να παίζει το «The Boys Of Summer». Νομίζοντας ότι μπορεί να αναστατωθεί ο Petty, ο Campbell άλλαξε αμέσως τον σταθμό κι έπεσε σ’ έναν άλλον που έπαιζε επίσης το τραγούδι. Τότε ο Petty είπε στον Campbell:
- Φίλε, ξέρεις, ήσουν πραγματικά τυχερός μ’ αυτό. Μακάρι να είχα τα μυαλά μου να μην το αφήσω να μου ξεφύγει.
Την επόμενη χρονιά, ο Don Henley κέρδισε βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Male Rock Vocal Performance για την ερμηνεία του στο τραγούδι, ενώ ήταν υποψήφιος και στις κατηγορίες Record Of The Year και Song Of The Year.
Το 1998 το «The Boys Of Summer» ξανακυκλοφόρησε σε single και έφτασε και πάλι στο Νο 12 της Μεγάλης Βρετανίας (αν και πούλησε λιγότερο από το ¼ των αντιτύπων που πούλησε το 1985) και στο Νο 23 της Ιρλανδίας, ενώ το 2009 έφτασε στο Νο 16 της Φινλανδίας και στο Νο 35 της Σουηδίας.
Το μουσικό βίντεο του «The Boys Of Summer» είναι επηρεασμένο από τη κινηματογραφική σχολή του γαλλικού νέου κύματος (nouvelle vague), γεγονός διόλου τυχαίο αφού η σκηνοθεσία είναι του Γάλλου φωτογράφου και σκηνοθέτη Jean-Baptiste Mondino.
Ο Jean-Baptiste Mondino έχει γυρίσει μουσικά βίντεο για τους Bryan Ferry («Slave To Love»), Nick Kamen («Each Time You Break My Heart»), Madonna («Open Your Heart», «Justify My Love») καθώς και για τους Sting, Chris Isaak, David Bowie, Boy George, Prince, Lenny Kravitz, Neneh Cherry, Zazie κ.α.
Το βίντεο του «The Boys Of Summer» είναι ασπρόμαυρο, καλλιτεχνικό και ασυνήθιστο αφού είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα video clips που πρόβαλε εκείνη την εποχή το MTV. Επιπλέον δίνει μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση των στίχων, καθώς απεικονίζει τον κύριο χαρακτήρα του τραγουδιού σε τρία διαφορετικά στάδια της ζωής του (ως αγόρι, νεαρό ενήλικα και μέσης ηλικίας), θέλοντας έτσι να δείξει πως ένας άνθρωπος μεγαλώνοντας και αναζητώντας το δρόμο προς την επιτυχία, αποχωρίζεται αυτό που είχε κάποτε. Ανάμεσα σ’ αυτές τις σκηνές, εμφανίζονται διάσπαρτα πλάνα με τον Don Henley να τραγουδά ενώ είναι σ’ ένα αγροτικό.
Στο βίντεο εμφανίζεται ένα αγοράκι (το υποδύεται ο επτάχρονος τότε μουσικός Josh Paul), ντυμένο στο τυπικό ύφος της δεκαετίας του 1950, να παίζει drums και που ενδεχομένως να αντιπροσωπεύει τον Don Henley στην παιδική του ηλικία (άλλωστε ο Don Henley ήταν ο drummer των Eagles). Ως έφηβος πια, στη δεκαετία του 1960, είναι σε μία παραλία ευτυχισμένος με την κοπέλα του (την οποία υποδύεται η Audie England). Αργότερα, στη δεκαετία του 1980 πια, βλέπουμε ξεχωριστά μία γυναίκα σε μία πισίνα και έναν μεσήλικα άντρα σε ένα γραφείο, οι οποίοι προφανώς είναι το πρώην πια ζευγάρι της παραλίας. Και οι δύο είναι επαγγελματικά πετυχημένοι αλλά δεν έχει ο ένας τον άλλον.
Οι δυο τους χωρίσανε και τράβηξε ο καθένας το δικό του δρόμο, αλλά φαίνεται πως δεν έχει ξεχάσει ο ένας τον άλλον. Κάποια στιγμή ο άντρας σπάει το μολύβι του, ξέροντας ότι έκανε λάθος που άφησε την κοπέλα του. Το ίδιο όμως λάθος έκανε κι εκείνη.
Τη βλέπουμε να σκέφτεται τον παλιό της έρωτα κι εκείνο το καλοκαίρι που τον είχε ερωτευτεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του βίντεο, αντιπαραβάλλονται οι εικόνες του ζευγαριού της παραλίας με τη μοναχική εικόνα του χειμωνιάτικα ντυμένου –και μόνου- Don Henley, ενώ κατά τη διάρκεια του στίχου «A little voice inside my head said don’t look back, you can never look back» και τα τρία πρόσωπα (παιδί, νεαρός, μεσήλικας) κοιτάζουν πίσω τους. Οι δε λήψεις με τα «αγόρια» που πηδάνε στον αέρα φαίνεται να είναι επηρεασμένες από την ταινία της Leni Riefenstahl «Ολυμπία» (Olympia, 1938). Στο τέλος, το βίντεο χρησιμοποιεί τη μεταμοντέρνα αντίληψη της αυτοέκθεσης, καθώς φαίνεται πως ό,τι βλέπαμε μέχρι τώρα ήταν μέσα από μία οθόνη, από την οποία απομακρύνεται ειρωνικά με το αυτοκίνητο ο Don Henley.
Το video clip κέρδισε αρκετά βραβεία μεταξύ των οποίων στις κατηγορίες Best Direction (Jean Baptiste Mondino), Best Art Direction (Bryan Jones), Best Cinematography (Pascal Lebeque) καθώς και τον τίτλο του «Video Of The Year» στα MTV Video Music Awards (στη δεύτερη χρονιά που γινόταν η απονομή των βραβείων) γεγονός που έκανε τον Don Henley να αστειευτεί λέγοντας ότι δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να κόβει βόλτες στο Los Angeles ενώ στεκόταν όρθιος στο πίσω μέρος ενός αγροτικού! Επίσης, το βραβείο της καλύτερης σκηνοθεσίας, το απένειμε στον Mondino ο πρώην συνεργάτης του Don Henley στους Eagles, Glenn Frey.
Το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε το βίντεο του τραγουδιού στο Νο 23 των 100 Top Music Videos. Το MTV το κατέταξε στο Νο 67 των 100 καλύτερων video όλων των εποχών ενώ το VH1 το κατέταξε στο Νο 53.
Τον Φεβρουάριο του 2000, ο Don Henley ερμήνευσε μία ακουστική εκτέλεση του τραγουδιού στην εκπομπή του VH1 «Storytellers». Το 2005, το ερμήνευσε ζωντανά με τους Eagles, σε μία εκτέλεση που συμπεριλήφθηκε στο DVD «Farewell 1 Tour: Live From Melbourne».
Τον Ιούλιο του 2008 ο Don Henley ερμήνευσε το τραγούδι μαζί με τον Billy Joel, στη συναυλία που έδωσε ο τελευταίος στο Shea Stadium της Νέας Υόρκης.
Ένα τραγούδι-κόπια του «The Boys Of Summer» ακούστηκε στην πορνογραφική ταινία «Holly Does Hollywood» (1985). Το κομμάτι μοιάζει τόσο πολύ με το τραγούδι του Don Henley που αναρωτιέται κανείς πώς κατάφεραν οι παραγωγοί της ταινίας να γλυτώσουν τη μήνυση!
Την ίδια χρονιά οι Jim Johnson και George Baier, της ραδιοφωνικής εκπομπής «JJ & The Morning Crew» του σταθμού WRIF του Detroit, έβγαλαν μία παρωδία με τίτλο «After The Brewery On Gratiot Is Gone», όταν η ζυθοποιία Stroh κατεδάφισε το αρχικό της ζυθοποιείο στο Detroit.
Το τηλεοπτικό αθλητικό κανάλι ESPN χρησιμοποίησε το «The Boys Of Summer» ως μουσική υπόκρουση σε διάφορα αθλητικά γεγονότα που αφορούσαν το baseball. Όμως όταν το 2003 το κανάλι προσέλαβε ως σχολιαστή τον συντηρητικό παρουσιαστή Rush Limbaugh, ο Don Henley αρνήθηκε να δώσει την άδεια του για όσο καιρό το ESPN θα έβγαζε τον Limbaugh στον «αέρα».
Το 2010 ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος γερουσιαστής της Καλιφόρνιας, Chuck DeVore, πήρε το «The Boys Of Summer», άλλαξε τους στίχους και τους αντικατέστησε με άλλους που περιγελούσαν τον φιλελευθερισμό του Hollywood και του τότε προέδρου Barack Obama, και δημιούργησε το «Hope Of November», το οποίο ηχογράφησε και ανέβασε στο YouTube για να εξυπηρετήσει την προεκλογική του εκστρατεία. Ο DeVore χρησιμοποίησε τα θέματα της νοσταλγίας και της απομυθοποίησης, μόνο που στη δική του εκδοχή οι οπαδοί του Obama κοιτούν το Νοέμβριο μελαγχολικά πίσω στην προεκλογική εκστρατεία του Obama και θρηνούν την αποτυχία να τους προσφέρει την ελπίδα που τους υποσχέθηκε. Όμως ο DeVore πήρε το τραγούδι του Don Henley χωρίς να ζητήσει άδεια από τον δημιουργό, κι έτσι ο Henley αντέδρασε ζητώντας από το YouTube να αφαιρέσει το επίμαχο βίντεο. Σε απάντηση, ο DeVore όχι μόνο ζήτησε από το YouTube να επαναφέρει το βίντεο αλλά επιπλέον τα έκανε χειρότερα τα πράγματα καθώς, και πάλι χωρίς άδεια, πήρε κι άλλο τραγούδι του Don Henley, το «All She Wants To Do Is Dance», το οποίο μετέτρεψε σε «All She Wants To Do Is Tax».
Όπως ήταν αναμενόμενο ο Don Henley, ο οποίος είχε υποστηρίξει τον Obama, κατέθεσε μήνυση εναντίον του Chuck DeVore. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ένας Rocker έστειλε Ρεπουμπλικάνο πολιτικό στα δικαστήρια για μη εγκεκριμένη χρήση της μουσικής του, αλλά η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η πρώτη όπου ένας μεγάλος ροκ τραγουδιστής έστειλε πολιτικό στα δικαστήρια για τραγούδι με αλλαγμένους τους στίχους. Στη δίκη που προέκυψε, ο Henley υποστήριξε ότι ο DeVore παραβίασε τα πνευματικά του δικαιώματα χρησιμοποιώντας τα τραγούδια για σάτιρα, ενώ ο DeVore υποστήριξε ότι οι εκτελέσεις του ήταν παρωδίες και προστατεύονται από το σύνταγμα. Αφού αναλύθηκαν οι διαφορές μεταξύ «σάτιρας» και «παρωδίας» και αφού αναφέρθηκε μία σειρά παραδειγμάτων, από την υπόθεση του συγγραφέα J. D. Salinger εναντίον ενός άλλου συγγραφέα που έγραψε τη συνέχεια του βιβλίου «Ο Φύλακας Στη Σίκαλη», μέχρι τη μήνυση του Tom Waits εναντίον της φίρμας Frito Lay, ο δικαστής James Selna τελικά αποφάνθηκε ότι οι εκτελέσεις του DeVore υπερέβησαν το δικαίωμα της δίκαιης χρήσης και ότι εν τέλει παραβιάστηκαν τα πνευματικά δικαιώματα του Don Henley. Ο δικαστής, λοιπόν, πήρε μία απόφαση που θα μπορούσε να αποτρέψει τους πολιτικούς από το να μετατρέπουν κλασικές ροκ επιτυχίες σε προεκλογικά τραγούδια.
Το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε το «The Boys Of Summer» στο Νο 416 των 500 καλύτερων τραγουδιών όλων των εποχών ενώ το περιοδικό Billboard το κατέταξε στο Νο 10 των καλύτερων «καλοκαιρινών» τραγουδιών όλων των εποχών. Η δε Pitchfork Media συμπεριέλαβε το τραγούδι στο βιβλίο «The Pitchfork 500: Our Guide To The Greatest Songs From Punk To Present» (2008). Επίσης, ο Jon Bon Jovi δήλωσε στο Metal Edge ότι το «The Boys Of Summer» είναι το τραγούδι που θα ήθελε να είχε γράψει.
Αναμφίβολα, η μουσική του Mike Campbell σε συνδυασμό με τους στίχους του Don Henley δημιούργησαν μία υπέροχη νοσταλγική ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει στα εφηβικά σου χρόνια και, επιπλέον, καταφέρνει κάτι μοναδικό: σου δημιουργεί μία αίσθηση χαράς όταν το ακούς το καλοκαίρι και μία αίσθηση λύπης όταν το ακούς το φθινόπωρο. Το «The Boys Of Summer» είναι ένα σπουδαίο διαχρονικό τραγούδι για τη ζωή, την ενηλικίωση και το αίσθημα της απώλειας, όχι μόνο μίας σχέσης αλλά και σκέψεων, ιδεών και ελπίδων και γενικά για όλα όσα αφήνει πίσω του ο χρόνος. Από τη μια μεριά είναι το καλοκαίρι, τα όνειρα, τα νιάτα και οι εφηβικές μας ανησυχίες και από την άλλη η αντιμετώπιση της αλήθειας και η συνέχεια της ζωής και των πραγμάτων όπως τα φέρνει ο χρόνος. Τα νιάτα και η εφηβεία μετατρέπονται σε ενηλικίωση όπως το ανέμελο καλοκαίρι μετατρέπεται στο στενάχωρο και μουντό φθινόπωρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της αλλαγής, πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν την εφηβική τους προσωπικότητα και έτσι τα αρχικά τους όνειρα και ιδέες εξασθενίζουν με την πάροδο του χρόνου. Αυτό που μένει πίσω είναι μία νεκροκεφαλή του παλιού μας εαυτού για να υπενθυμίζει ίσως ότι μπορούμε ακόμα να αλλάξουμε την κοινωνία μας και να διαλέξουμε έναν μη συμβατικό τρόπο ζωής.
Άλλες εκτελέσεις:
Οι στίχοι:
Nobody on the road
nobody on the beach
I feel it in the air
the summer’s out of reach
Empty lake, empty streets,
the sun goes down alone.
I'm driving by your house
though I know that you’re not home...
But I can see you
Your brown skin shining in the sun
you got your hair combed back
and your sunglasses on, baby.
I can tell you
my love for you will still be strong
after the boys of summer have gone
I never will forget those nights
I wonder if it was a dream
Remember how you made me crazy?
Remember how I made you scream?
Now I don't understand what happened to our love
But babe, I'm gonna get you back
I'm gonna show you what I'm made of
I can see you
Your brown skin shining in the sun
I see you walking real slow and
Smiling at everyone
I can tell you, my love for you will still be strong
After the boys of summer have gone
Out on the road today
I saw a Deadhead sticker on a Cadillac
A little voice inside my head said
«Don’t look back, you can never look back»
I thought I knew what love was, what did I know?
Those days are gone for ever
I should just let them go but...
I can see you
Your brown skin shining in the sun
You got the top pulled down
and the radio on, baby
I can tell you
my love for you will still be strong
after the boys of summer have gone.
I can see you
Your brown skin shining in the sun
you got your hair slicked back
and those wayfarers on, baby.
I can tell you
my love for you will still be strong
after the boys of summer have gone.
Κωνσταντίνος Παυλικιάνης
Μουσικά Είδη:JazzMetalPunkRockΜουσική Γενικά:ραδιόφωνοσυνέντευξηΚαλλιτέχνες:StingTom WaitsBillboardBon JoviChris IsaakDavid BowieDon HenleyEaglesGrateful DeadJoe WalshLenny KravitzMadonnaPrinceRushTom PettyGrammyΜουσική Εκπαίδευση:συγχορδίες
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
Πέτρος Βαγιόπουλος: Της ζωής μου το παιχνίδι!
Τα Άλυτα Μυστήρια στην Ιστορία της Μουσικής
Πόση ισχύς ενισχυτή απαιτείται ανάλογα με το συγκρότημα μας; 
Συνέντευξη του Νίκου Καλλίνη (Εκείνος+Εκείνος)
Οι Ελληνίδες!
Η ιστορία του «El Condor Pasa» των Simon & Garfunkel
Η ιστορία του ''Dust In The Wind'' των Kansas
Η ιστορία του «Each Time You Break My Heart» του Nick Kamen
Συνέντευξη της Martha Johnson (Martha & the Muffins)
Η ιστορία του «Ebony and Ivory» των Paul McCartney & Stevie Wonder