Ο στιχος σε ένα τραγούδι είναι το παν...

Δες και μόνος σου....

"Σαριμπίνταμ Σάρι Μπάντι Μπάμ

έλα μου , άσε τις ντροπές , στη ζωή μου μπες

Σαριμπίνταμ Σάρι Μπάντι – Μπάντι Μπαμ".

(Πείτε μου γιατί αυτός που έγραψε αυτό το στίχο δεν διώχθηκε ποτέ ποινικά!!! Μα δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας? Μόνο να κυνηγάτε τις Κινέζες ξέρετε!!! βλ. post 27.Νοεμβ.2006. )

"Η δική σου αχαριστία θα γραφτεί στην ιστορία" ( Δημ Κόκοτας )

(και η δική σου καριέρα εκεί γράφτηκε... αρκετά μας ταλαιπώρησες...αντίο για πάντα!!!)

"Καποτε γνώρισα μια πέτρα....που ήθελε βράχος να γενεί..."

(και εγώ κάποτε γνώρισα μια πέτρα...στο στρατό....πολύ ωραίος τύπος....μετά χαθήκαμε...)

"Κάνε με ότι θες...πάρε με όπου θες....εσύ "

( Ναι..πάρε με όπου θες......στο σαλόνι ....στο αμάξι....στο μπάνιο ...χτύπα μου το κεφάλι στα πλακάκια....ναι .... πάρε με αλήτη....τί sexy θυληκό που είμαι η ρουφιάνα...πάρε με σου λέω καλέ......)

"Δε με νοιάζει , μη σε νοιάζει, οι δρόμοι που τραβάνε...."

(εδώ σε κάθε λέξη κρύβετε και ένα νόημα.....)

"Δε με νοιάζει.....( που τραγουδάω σα τσομπάνης... )

"Μη σε νοιάζει... ( εδώ δε νοιάζει εμένα...)

"Οι δρόμοι που τραβάνε... ( τραβάνε εκεί από όπου ξεκινήσανε.... από τα πανυγήρια....καλό δρόμο!)

"Έχω πρόβλημα μεγάλο....δε μου φτάνεις θέλω κι άλλο...."

( Ο πραγματικό στίχος έλεγε: Έχω πρόβλημα μεγάλο....κάποιες νότες δεν τις φτάνω....)

ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Α.ΜΠΑΜΠΑΛΗ

Η Ανδριάνα Μπάμπαλη ήταν η φιγούρα και η φωνή που είχαμε προσέξει όλοι στο πλευρό του Νίκου Πορτοκάλογλου για έξι ολόκληρα χρόνια ( και ο Πορτοκάλογλου την πρόσεξε ...καλά φάγαμε..καλά είπιαμε...Ανδριάνα, έλα μετά από το καμαρίνι να σε προσέξω λίγο...) . Κάπως έτσι (αξιοκρατικά...) ήρθε και η συμμετοχή της στο soundtrack του "Μπραζιλέρο" που έγραψε ο Νίκος Πορτοκάλογλου με το "Δεν είναι αργά για θαύματα"... ( ήταν όμως αργά για το Ελληνικό τραγούδι...)

Αμέσως μετά έρχεται ο πρώτος προσωπικός της δίσκος "Και η γη γυρίζει" ( μακάρι να γύριζε και ο χρόνος πίσω να εξαφανιστείς...) και η Ανδριάνα εκτοξεύεται ( θα θέλαμε κάπου μακριά...) στα ραδιοφωνικά charts με το "Μοίρα μου έγινες". Το ελληνικό τραγούδι έχει κερδίσει μια ολοκαίνουρια παρουσία ( και έχει χάσει την αξιοπρέπειά του ...) , μια ξεχωριστή φωνή, αναγνωρίσιμη, με ιδιαίτερη χροιά και εξαιρετική σκηνική παρουσία (με τα νυφικά και τα Nike...)

Όσο για τα live..., εμφανίζεται στο πλευρό του Νίκου Πορτοκάλογλου, ( και αυτό θα συμβαίνει μέχρι να βαρεθεί να την προσέχει...) συνεργάζεται με τον Μάνο Πυροβολάκη και τον Κώστα Λειβαδά, ( και είναι ζήτημα αν όλοι αυτοί μαζί βρίσκουν δέκα νότες όλο το βράδυ...) ενώ πέρυσι τον χειμώνα αποδέχεται την πρόσκληση – πρόκληση και εμφανίζεται στην "Αθηνών Arena" δίπλα στον Γιώργο Νταλάρα και τον Αντώνη Ρέμο ( “Αποδέχθηκε την πρόσκληση – πρόκληση”...μη χέσω... δηλαδή της είπαν να πάει σε ένα μαγαζί που θα είναι γεματο κάθε μέρα και θα περάσει απο κει η μισή Αθήνα και αυτή είπε.....Α δεν ξέρω ..θα δω...μου έχει πει μωρέ και ο Πυροβολάκης...να δω τι λέει και το ζώδιό μου...έχω να βάλω και πλυντήριο...) . Συμμετέχει στη συναυλία - αφιέρωμα για την Βίκυ Μοσχολιού ( η οποία φέρνει σβούρες στον τάφο της...) στο πλάι των μεγαλύτερων γυναικείων φωνών του ελληνικού τραγουδιού.

Φέτος προσγειώνεται ( ποιός τα γράφει αυτά?...) στον Σταυρό του Νότου, "Με τον Σταυρό στο χέρι..." μαζί με τον Ζακ Στεφάνου και τον Γιώργη Χριστοδούλου!

Πρόκειται για σπουδαίο ταλέντο κι αυτό το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται! ( ... δε μου το βγάζεις από το μυαλό ότι αυτός που τα γράφει αυτά είναι ή συγγενής ή καποιός που θέλει να την προσέξει όπως ο Πορτοκάλογλου...) Εκτός από τα cd της, την έχω παρακολουθήσει live και έχω εντυπωσιαστεί (μπράβο...να πας και στον Κοριαλά θα σ'αρέσει...) τόσο από τη σεμνή μα γεμάτη σκηνική της παρουσία,(που να δεις και το Γιάννη Βαρδή στην πίστα...) όσο και από το τρόπο που ζει τα τραγούδια που ερμηνεύει ( μιλάμε για φοβερές παπαριές...).

Την απόλαυσα να ερμηνεύει με νάζι και ...σκέρτσο ( και καμάρι...) Το "θα βρεις το δάσκαλό σου" που είναι ένα ακόμα έξυπνο κομμάτι που μου θύμισε λίγο και παλιές καλές εποχές του ελληνικού κινηματογράφου ( εμάς μας θύμισε την Πολυξένη...).

Χθές άκουσα το νέο ντουέτο Πετρέλη – Κοκκίνου

Ακόμα έχω πονοκέφαλο....Ο Πετρέλης με Στρουμφοφωνή τραγουδάει 3 ½ οκτάβες πάνω από την Αγνή Μπάλτσα ....Η χροιά πεινασμένης γάτας που έχει ετσι κι αλλιώς, αποκτά συχνότητες που μόνο οι φάλαινες σε περίοδο αναπαραγωγής μπορούν να παράγουν. Ο Πετρέλης ξαφνικά είναι ο χαμένος κρίκος της εξέλιξης ανάμεσα στη ζωή στη θάλασσα και τον άνθρωπο όπως τον ξέρουμε σήμερα...

Σα να βλέπω τη σκηνή στο στούντιο...

Πετρέλης: Ρε Φοίβο ...μήπως είναι λίγο ψηλά αυτός ο τόνος ? Δεν αισθάνομαι ότι το έχω...

Φοίβος: Έλα.... μην ακούω μαλακίες μια χαρά είναι...είσαι μεγάλος ....είσαι άρχοντας....τραγούδα τώρα....θα σε κάνω Αρβανιτάκη!!!

Και εκεί που είσαι στα όρια σου ...μπαίνει η Κοκκίνου.....(με φωνή λιμενεργάτη που φλερτάρει...) με τον απόλυτο στίχο... “γίνε και λιγάκι αδιάφορος να της έρθει έρωτας παράφορος..." Τέρμα!!! θα τον παίξω!!!

Και ενώ το νταρντανομωρό δίνει συμβουλές ο Ντο-ρε-μι επιμένει " Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω...Τί να κάνω..."

Να σου εγώ τι να κάνεις.... να πας σε ένα ωδείο να μάθεις ένα πνευστό ωστε όταν βγαίνεις μπροστά σε κόσμο να είναι πάντα το στόμα σου βουλωμένο....Κακοφωνίξ!!!